Του Βαγγέλη Τσερεμέγκλη
Να λοιπόν που φτάσαμε λίγες μέρες πριν το κουδούνι κληθεί να σημάνει την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Το κουδούνι όμως είναι πράγμα ζωντανό. Μιλάει και αισθάνεται. Βλέπει και ακούει.
Σε κάποια σχολεία με τα από θέρους κυβερνητικά καμώματα, τις κινητικότητες, διαθεσιμότητες και όποιες κυβερνητικής έμπνευσης μαλθακότητες το κουδούνι απενεργοποιήθηκε.
Σε άλλα, μεταφέρθηκε ως συγχωνευόμενη φωτοτυπία.
Σε άλλα, στα περισσότερα θα χτυπήσει για περισσότερους μαθητές αλλά λιγότερους δασκάλους, καθηγητές, κανέναν σχολικό φύλακα ή τροχονόμο, λιγότερες καθαρίστριες.
Στα περισσότερα σχολεία θα είναι αδύνατον να ακουστεί στις αίθουσες καθώς αυτές θα περιέχουν περισσότερους και περισσότερες, ζωηρούς και ζωηρές, που θα το σκεπάζουν με τα χάχανα και τα πειράγματά τους και καλά θα κάνουν.
Έτσι πρέπει να είναι ζωηροί και ζωηρές. Ζωντανοί και ζωντανές.
Ας μην τους στοίβαζαν τριάντα και σαράντα σε μια αίθουσα. Αφού τους στοίβαξαν καλά θα κάνουν να γίνουν ζωηρότεροι και ζωηρότερες και να παρακινήσουν και τους άλλους, τους ήσυχους και τις ήσυχες να ζωηρέψουν και αυτοί.
Και οι δάσκαλοί τους, κι αυτοί καλά θα κάνουν να παρασυρθούν και αυτοί. Να ζωηρέψουν και να κατέβουν στο προαύλιο με τους ζωηρούς και τις ζωηρές, να κάνουν ένα μεγάλο κύκλο και να φτιάξουν την εκκλησία του δήμου (συνέλευση) και να συζητήσουν τα προβλήματα τους
και να αποφασίσουν πως θέλουν το σχολείο, το δικό τους σχολείο.
Αυτό το δημόσιο σχολείο που τους ανήκει και θα το κάνουν ότι γουστάρουν. Είναι σίγουρο θα το κάνουν καλύτερο, από το καραγιαπί που στύλωσαν καλοκαιριάτικα και αυθαίρετα οι κυβερνητικοί.
Κι όταν έρθουν οι γονείς των ζωηρών να τους / τις πάρουν, καλά θα κάνουν να τους πουν, άκου μαμά, άκου μπαμπά, εγώ θα κάτσω εδώ στο σχολείο μου γιατί πρέπει, γιατί του έβαλαν φωτιά και το καταστρέφουν και πρέπει να την σβήσω. Άμα θες κάτσε και εσύ να βοηθήσεις να το σβήσουμε το σχολείο που καίγεται και το κουδουνάκι που δεν ακούγεται καλά από την κάπνα.
Καλά θα κάνουν και η μαμά με τον μπαμπά να φωνάξει ο ένας τον άλλο και να ζωηρέψουν και αυτοί, και να κάτσουν και αυτοί στην συνέλευση να πουν, να ακούσουν, να αποφασίσουν με τις ζωηρές και τους ζωηρούς, για το σχολείο τους, το σπίτι τους, την γειτονιά τους, την πόλη τους, την χώρα τους τελικά.
Κι άμα περνάει κανένας γείτονας, καλά θα κάνουν να τον φωνάξουν κι αυτόν στο ζωήρεμα και στην συνέλευση. Να του πουν να πάει να φωνάξει και τους υπόλοιπους να ζωηρέψουν όλοι μαζί. Να ζήσουν όλοι μαζί , να συζητήσουν όλοι μαζί , να αποφασίσουν όλοι μαζί .
Για τι άλλο; Για το σχολείο τους, για το σπίτι τους δηλαδή.
Το κουδουνάκι τότε μόνο θα ακουστεί. Θα ακουστεί δυνατά, όχι πια σαν κουδουνάκι, αλλά σαν καμπάνα.
Καμπάνα αγώνα, επαγρύπνησης, αξιοπρέπειας, ζωής και διεκδίκησης.
Τότε μόνο το κουδούνι θα πάψει να είναι κουδούνι φωτοτυπία και θα γίνει καμπανάκι ζωηρό, να συνεπαίρνει τους ζωηρούς και τις ζωηρές, που έτσι πρέπει να είναι γιατί το καλούν τα νιάτα και η φρεσκάδα τους.
Τα νιάτα που οι αχυρόμυαλοι πάνε με το ζόρι να μαράνουν!!!!!!
Το κουδούνι όμως είναι πράγμα ζωντανό. Μιλάει και αισθάνεται. Βλέπει και ακούει.
Σε κάποια σχολεία με τα από θέρους κυβερνητικά καμώματα, τις κινητικότητες, διαθεσιμότητες και όποιες κυβερνητικής έμπνευσης μαλθακότητες το κουδούνι απενεργοποιήθηκε.
Σε άλλα, μεταφέρθηκε ως συγχωνευόμενη φωτοτυπία.
Σε άλλα, στα περισσότερα θα χτυπήσει για περισσότερους μαθητές αλλά λιγότερους δασκάλους, καθηγητές, κανέναν σχολικό φύλακα ή τροχονόμο, λιγότερες καθαρίστριες.
Στα περισσότερα σχολεία θα είναι αδύνατον να ακουστεί στις αίθουσες καθώς αυτές θα περιέχουν περισσότερους και περισσότερες, ζωηρούς και ζωηρές, που θα το σκεπάζουν με τα χάχανα και τα πειράγματά τους και καλά θα κάνουν.
Έτσι πρέπει να είναι ζωηροί και ζωηρές. Ζωντανοί και ζωντανές.
Ας μην τους στοίβαζαν τριάντα και σαράντα σε μια αίθουσα. Αφού τους στοίβαξαν καλά θα κάνουν να γίνουν ζωηρότεροι και ζωηρότερες και να παρακινήσουν και τους άλλους, τους ήσυχους και τις ήσυχες να ζωηρέψουν και αυτοί.
Και οι δάσκαλοί τους, κι αυτοί καλά θα κάνουν να παρασυρθούν και αυτοί. Να ζωηρέψουν και να κατέβουν στο προαύλιο με τους ζωηρούς και τις ζωηρές, να κάνουν ένα μεγάλο κύκλο και να φτιάξουν την εκκλησία του δήμου (συνέλευση) και να συζητήσουν τα προβλήματα τους
και να αποφασίσουν πως θέλουν το σχολείο, το δικό τους σχολείο.
Αυτό το δημόσιο σχολείο που τους ανήκει και θα το κάνουν ότι γουστάρουν. Είναι σίγουρο θα το κάνουν καλύτερο, από το καραγιαπί που στύλωσαν καλοκαιριάτικα και αυθαίρετα οι κυβερνητικοί.
Κι όταν έρθουν οι γονείς των ζωηρών να τους / τις πάρουν, καλά θα κάνουν να τους πουν, άκου μαμά, άκου μπαμπά, εγώ θα κάτσω εδώ στο σχολείο μου γιατί πρέπει, γιατί του έβαλαν φωτιά και το καταστρέφουν και πρέπει να την σβήσω. Άμα θες κάτσε και εσύ να βοηθήσεις να το σβήσουμε το σχολείο που καίγεται και το κουδουνάκι που δεν ακούγεται καλά από την κάπνα.
Καλά θα κάνουν και η μαμά με τον μπαμπά να φωνάξει ο ένας τον άλλο και να ζωηρέψουν και αυτοί, και να κάτσουν και αυτοί στην συνέλευση να πουν, να ακούσουν, να αποφασίσουν με τις ζωηρές και τους ζωηρούς, για το σχολείο τους, το σπίτι τους, την γειτονιά τους, την πόλη τους, την χώρα τους τελικά.
Κι άμα περνάει κανένας γείτονας, καλά θα κάνουν να τον φωνάξουν κι αυτόν στο ζωήρεμα και στην συνέλευση. Να του πουν να πάει να φωνάξει και τους υπόλοιπους να ζωηρέψουν όλοι μαζί. Να ζήσουν όλοι μαζί , να συζητήσουν όλοι μαζί , να αποφασίσουν όλοι μαζί .
Για τι άλλο; Για το σχολείο τους, για το σπίτι τους δηλαδή.
Το κουδουνάκι τότε μόνο θα ακουστεί. Θα ακουστεί δυνατά, όχι πια σαν κουδουνάκι, αλλά σαν καμπάνα.
Καμπάνα αγώνα, επαγρύπνησης, αξιοπρέπειας, ζωής και διεκδίκησης.
Τότε μόνο το κουδούνι θα πάψει να είναι κουδούνι φωτοτυπία και θα γίνει καμπανάκι ζωηρό, να συνεπαίρνει τους ζωηρούς και τις ζωηρές, που έτσι πρέπει να είναι γιατί το καλούν τα νιάτα και η φρεσκάδα τους.
Τα νιάτα που οι αχυρόμυαλοι πάνε με το ζόρι να μαράνουν!!!!!!
