Του Γιώργου Βλαχάκη
Δε ξέρω ρε γαμώτο. Γύρω μου ακούω μόνο αρνητικές καταφάσεις
παράδοσης .
- Δεν υπάρχει περίπτωση. Η σύνταξη μακάρι να κάτσει στα 500 ευρώ, αν και το βλέπω δύσκολο.
- Δε το συζητώ. Στα 400 ο μισθός, και δουλειά από το πρωί ως το βράδυ, και σκάσε, που λέει ο λόγος.
- Δε τη βγάζω καθαρή αλλά τι να κάνω, δε γαμιέται.
- Ρε μη το συζητάς τι αύξηση να ζητήσω; είσαι καλά;!!!! θα μου την κάνει στη ψύχρα, είμαι τυχερός που δουλεύω.
- Ασε ρε μαλάκα, πώς να απεργήσω; τι πίνεις; δε πα να γαμηθεί το κόμμα.
- Από τη λαϊκή πήρα φόρμες για τα παιδιά, και παπούτσια, και πάλι καλά να λες, δόξα τω θεώ.
- Ρε άσε τις μαλακίες κι έλα στο σπίτι για καφέ και τάβλι, δε με παίρνει ρε μαλάκα να κάτσω στο καφενείο, θα γίνω ρεζίλι, λέμε.
- Κι εντάξει, πάμε στο Σύνταγμα, πάμε στις πορείες …ε…και;!!! άσε ρε στημένο είναι το κόλπο, θα μας γαμάνε για μα εικοσαετία, και βλέπουμε.
- Ρε συ έχει σφίξει ο κώλος μου από το μακαρόνι, ευτυχώς παίρνω από τα φτηνά, και κιμάς από λάπα, μη τρελαθούμε δηλαδή, κι έρχονται και γιορτές γαμώτο μου, χειρότερα από πέρυσι, και καλύτερα από του χρόνου θα είναι, θα δεις.
- Μας έχουνε δικάσει, ρε, χωρίς να το ξέρουμε σε περιορισμό κατ’ οίκο…άκου που σου λέω …και σε λίγο να δεις που θα γεμίσουνε κι άλλο οι φυλακές.
- Ρε δεν έχω ασφάλεια, δε πλήρωσα το τέβε, τρέμω μη το καταλάβει η γυναίκα, ή μην αρρωστήσει κανα παιδί. Τη γάμησα.
- Νοιώθω σα φαντάρος σε μια θητεία που δε τελειώνει πουθενά …που λέει και το τραγούδι.
- Και είναι άλλοι, ρε πούστη μου, που τη περνάνε ζωή χαρισάμενη.
- Άσε ρε, έτσι ήταν πάντα, κι έτσι θα ναι πάντα.
- Εμείς φτωχοί γεννηθήκαμε. Φτωχοί από ζωή θα πεθάνουμε,
κι άλλες τέτοιες και χιλιάδες παρόμοιες κουβέντες παντού, στη στάση, στο καφενείο, στο καθιστικό, στο τηλέφωνο, στη ουρά της εφορίας, παντού.
Κι ωραία. Όλοι οι μεγάλοι της πολιτικής συμφωνούν, και συμφωνούν, και διαπιστώνουν, και διαπιστώνουν. Και ο κόσμος τους έχει γράψει στ αρχίδια του, γιατί δε βλέπει καθαρό φως από κανέναν, δεν υπάρχουν αποφασισμένοι ούτε από δω, ούτε από κει, ούτε από παραπέρα.
Ρε σεις ένα αποφασισμένο πολιτικό υποκείμενο χρειαζόμαστε.
όχι για να διαχειριστεί διαφορετικά την εξουσία, μαζεύοντας ελπίδες ψηφοφορούσες από δω κι από κει, το παιχνίδι αυτό γνωστό εκ συναλλαγής που λένε,αλλά για να δημιουργήσει μια άλλη Εξουσία, που να την καταλαβαίνουμε και να μας καταλαβαίνει.
Γιατί θα ναι φτιαγμένη από μας. Όχι από κείνους.
- Άσε μας ρε φίλε στην ησυχία μας και στην κωλοζωή μας,
Θα πεις.
- Τι θέλεις δηλαδή να πάρουμε τα όπλα; και ποιος είναι εκείνος που θα μας τα δώσει;
- Και που ξέρω εγώ, ρε φίλε, αν μας τα δώσει, για να μπορέσει αυτός ο τέτοιος να πάει μετά στα μεγάλα τα σαλόνια.
- Να υπογράψει μια άλλη παράδοση μας, διαφορετική δήθεν, αλλά παράδοση όμως.
Και θα έχεις δίκιο.
- Και μη νομίζεις ρε φίλε πως είμαι από κείνους τους μαυροφορεμένους τους στρατόκαβλους.
- Άσιχτίρι, κάθε φορά που πάω να πω κάτι, πρέπει να δηλώνω πως δεν είμαι φασίστας, αυτό θέλανε, αυτό καταφέρανε, οι πούστηδες.
Θα συνεχίσεις.
Και θα έχεις δίκιο.
- Δεν υπάρχει περίπτωση. Η σύνταξη μακάρι να κάτσει στα 500 ευρώ, αν και το βλέπω δύσκολο.
- Δε το συζητώ. Στα 400 ο μισθός, και δουλειά από το πρωί ως το βράδυ, και σκάσε, που λέει ο λόγος.
- Δε τη βγάζω καθαρή αλλά τι να κάνω, δε γαμιέται.
- Ρε μη το συζητάς τι αύξηση να ζητήσω; είσαι καλά;!!!! θα μου την κάνει στη ψύχρα, είμαι τυχερός που δουλεύω.
- Ασε ρε μαλάκα, πώς να απεργήσω; τι πίνεις; δε πα να γαμηθεί το κόμμα.
- Από τη λαϊκή πήρα φόρμες για τα παιδιά, και παπούτσια, και πάλι καλά να λες, δόξα τω θεώ.
- Ρε άσε τις μαλακίες κι έλα στο σπίτι για καφέ και τάβλι, δε με παίρνει ρε μαλάκα να κάτσω στο καφενείο, θα γίνω ρεζίλι, λέμε.
- Κι εντάξει, πάμε στο Σύνταγμα, πάμε στις πορείες …ε…και;!!! άσε ρε στημένο είναι το κόλπο, θα μας γαμάνε για μα εικοσαετία, και βλέπουμε.
- Ρε συ έχει σφίξει ο κώλος μου από το μακαρόνι, ευτυχώς παίρνω από τα φτηνά, και κιμάς από λάπα, μη τρελαθούμε δηλαδή, κι έρχονται και γιορτές γαμώτο μου, χειρότερα από πέρυσι, και καλύτερα από του χρόνου θα είναι, θα δεις.
- Μας έχουνε δικάσει, ρε, χωρίς να το ξέρουμε σε περιορισμό κατ’ οίκο…άκου που σου λέω …και σε λίγο να δεις που θα γεμίσουνε κι άλλο οι φυλακές.
- Ρε δεν έχω ασφάλεια, δε πλήρωσα το τέβε, τρέμω μη το καταλάβει η γυναίκα, ή μην αρρωστήσει κανα παιδί. Τη γάμησα.
- Νοιώθω σα φαντάρος σε μια θητεία που δε τελειώνει πουθενά …που λέει και το τραγούδι.
- Και είναι άλλοι, ρε πούστη μου, που τη περνάνε ζωή χαρισάμενη.
- Άσε ρε, έτσι ήταν πάντα, κι έτσι θα ναι πάντα.
- Εμείς φτωχοί γεννηθήκαμε. Φτωχοί από ζωή θα πεθάνουμε,
κι άλλες τέτοιες και χιλιάδες παρόμοιες κουβέντες παντού, στη στάση, στο καφενείο, στο καθιστικό, στο τηλέφωνο, στη ουρά της εφορίας, παντού.
Κι ωραία. Όλοι οι μεγάλοι της πολιτικής συμφωνούν, και συμφωνούν, και διαπιστώνουν, και διαπιστώνουν. Και ο κόσμος τους έχει γράψει στ αρχίδια του, γιατί δε βλέπει καθαρό φως από κανέναν, δεν υπάρχουν αποφασισμένοι ούτε από δω, ούτε από κει, ούτε από παραπέρα.
Ρε σεις ένα αποφασισμένο πολιτικό υποκείμενο χρειαζόμαστε.
όχι για να διαχειριστεί διαφορετικά την εξουσία, μαζεύοντας ελπίδες ψηφοφορούσες από δω κι από κει, το παιχνίδι αυτό γνωστό εκ συναλλαγής που λένε,αλλά για να δημιουργήσει μια άλλη Εξουσία, που να την καταλαβαίνουμε και να μας καταλαβαίνει.
Γιατί θα ναι φτιαγμένη από μας. Όχι από κείνους.
- Άσε μας ρε φίλε στην ησυχία μας και στην κωλοζωή μας,
Θα πεις.
- Τι θέλεις δηλαδή να πάρουμε τα όπλα; και ποιος είναι εκείνος που θα μας τα δώσει;
- Και που ξέρω εγώ, ρε φίλε, αν μας τα δώσει, για να μπορέσει αυτός ο τέτοιος να πάει μετά στα μεγάλα τα σαλόνια.
- Να υπογράψει μια άλλη παράδοση μας, διαφορετική δήθεν, αλλά παράδοση όμως.
Και θα έχεις δίκιο.
- Και μη νομίζεις ρε φίλε πως είμαι από κείνους τους μαυροφορεμένους τους στρατόκαβλους.
- Άσιχτίρι, κάθε φορά που πάω να πω κάτι, πρέπει να δηλώνω πως δεν είμαι φασίστας, αυτό θέλανε, αυτό καταφέρανε, οι πούστηδες.
Θα συνεχίσεις.
Και θα έχεις δίκιο.
