Του Θανάση Καρτερού
Εκλογές με τα όλα τους οι επερχόμενες - αυτό να λέγεται. Και όλα σε μερίδες-γίγαντες, να φαν κι οι κότες. Αρχίζοντας βέβαια από την τεράστια μπριζόλα σε σχήμα ΘΑ, που χωρίς αυτή καμιά εκλογική μάχη δεν έχει νοστιμιά. Μια μπριζόλα ψημένη στο Βερολίνο, βουτυρωμένη στην Κομισιόν και με γαρνιτούρα λαχανάκια Βρυξελλών.
Να την τρώει ο Έλληνας και να χορταίνει επιτυχία, έξοδο στις αγορές, ανάπτυξη, νέα Ελλάδα.
Έχουμε ύστερα τη μεγάλη υπόσχεση της διανομής βοηθημάτων από το πλεόνασμα του πλεονάσματος. Τεράστια εκλογική καμπάνια, με αιτήσεις, προϋποθέσεις, ουρές και στο βάθος ρευστό στον τραπεζικό λογαριασμό - το φως στο τούνελ που λέγαμε. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στήνονται, ονειρεύονται, κάνουν λογαριασμούς ποιους λογαριασμούς θα πληρώσουν. Οι περισσότεροι θα λάβουν την αμοιβή των θυσιών τους, φυσικά, μετά τις εκλογές - αν εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Έχουμε σε συνέχεια τις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Γίνονται εκλογές της προκοπής χωρίς προσλήψεις; Μερικές χιλιάδες αναγγέλλονται, αλλά ο Θεός της Ελλάδας γνωρίζει ότι η αναγγελία μερικών χιλιάδων διορισμών στο Δημόσιο σημαίνει εκατό φορές περισσότερους υποψηφίους από τις θέσεις. Κι αφού, ως είθισται, οι προσλήψεις θα γίνουν μετά τις εκλογές, αιωρείται κι εδώ ο ακόμα πιο απαραίτητος από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά όρος: Να εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Τι έλειπε από αυτό το ανοιξιάτικο πικνίκ ψήφου;
Ελάτε τώρα, όσοι έχουν ζήσει εκλογικές μάχες το ξέρουν: Η νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Η μέγιστη αυθαιρεσία θα ήταν να ξεχάσουν τα αυθαίρετα, σε μια μάχη μάλιστα τέτοιας σημασίας. Ευτυχώς, από το υπουργείο Οικονομικών κατάλαβαν τη σοβαρή παράλειψη και τακτοποιούν με ένα ρηξικέλευθο νομοσχέδιο όσα αυθαίρετα έχουν χτιστεί σε καταπατημένες εκτάσεις παρά θιν αλός. Κάνε το καλό και ρίξτο στον γιαλό δηλαδή.
Εννοείται ότι η νομιμοποίηση θα λάβει χώρα μετά τις εκλογές, εφόσον εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Όλα αυτά προκαλούν ένα κάποιο κλίμα αισιοδοξίας στον ευαίσθητο κόσμο της επίσημης ενημέρωσης, στους αποδεκατισμένους, αλλά φιλόδοξους κομματικούς στρατούς, στους κύκλους της παραγωγής προμηθειών και κοπανιστού αέρα: Εντάξει, ρε παιδί μου, πάθαμε πολλά, αλλά να που οι προεκλογικές εκτινάξεις δείχνουν ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Συνεπώς, πάλι με χρόνια με καιρούς... Να ήταν μονάχα κάτι πιο καλαίσθητο στη θέση του ακαλαίσθητου ΣΥΡΙΖΑ, μια Ελιά, βρε αδελφέ, ένα Ποτάμι, θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε:
Η Ελλάδα (μας) ποτέ δεν πεθαίνει...
Εκλογές με τα όλα τους οι επερχόμενες - αυτό να λέγεται. Και όλα σε μερίδες-γίγαντες, να φαν κι οι κότες. Αρχίζοντας βέβαια από την τεράστια μπριζόλα σε σχήμα ΘΑ, που χωρίς αυτή καμιά εκλογική μάχη δεν έχει νοστιμιά. Μια μπριζόλα ψημένη στο Βερολίνο, βουτυρωμένη στην Κομισιόν και με γαρνιτούρα λαχανάκια Βρυξελλών.
Να την τρώει ο Έλληνας και να χορταίνει επιτυχία, έξοδο στις αγορές, ανάπτυξη, νέα Ελλάδα.
Έχουμε ύστερα τη μεγάλη υπόσχεση της διανομής βοηθημάτων από το πλεόνασμα του πλεονάσματος. Τεράστια εκλογική καμπάνια, με αιτήσεις, προϋποθέσεις, ουρές και στο βάθος ρευστό στον τραπεζικό λογαριασμό - το φως στο τούνελ που λέγαμε. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στήνονται, ονειρεύονται, κάνουν λογαριασμούς ποιους λογαριασμούς θα πληρώσουν. Οι περισσότεροι θα λάβουν την αμοιβή των θυσιών τους, φυσικά, μετά τις εκλογές - αν εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Έχουμε σε συνέχεια τις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Γίνονται εκλογές της προκοπής χωρίς προσλήψεις; Μερικές χιλιάδες αναγγέλλονται, αλλά ο Θεός της Ελλάδας γνωρίζει ότι η αναγγελία μερικών χιλιάδων διορισμών στο Δημόσιο σημαίνει εκατό φορές περισσότερους υποψηφίους από τις θέσεις. Κι αφού, ως είθισται, οι προσλήψεις θα γίνουν μετά τις εκλογές, αιωρείται κι εδώ ο ακόμα πιο απαραίτητος από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά όρος: Να εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Τι έλειπε από αυτό το ανοιξιάτικο πικνίκ ψήφου;
Ελάτε τώρα, όσοι έχουν ζήσει εκλογικές μάχες το ξέρουν: Η νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Η μέγιστη αυθαιρεσία θα ήταν να ξεχάσουν τα αυθαίρετα, σε μια μάχη μάλιστα τέτοιας σημασίας. Ευτυχώς, από το υπουργείο Οικονομικών κατάλαβαν τη σοβαρή παράλειψη και τακτοποιούν με ένα ρηξικέλευθο νομοσχέδιο όσα αυθαίρετα έχουν χτιστεί σε καταπατημένες εκτάσεις παρά θιν αλός. Κάνε το καλό και ρίξτο στον γιαλό δηλαδή.
Εννοείται ότι η νομιμοποίηση θα λάβει χώρα μετά τις εκλογές, εφόσον εκλεγούν οι κατάλληλοι.
Όλα αυτά προκαλούν ένα κάποιο κλίμα αισιοδοξίας στον ευαίσθητο κόσμο της επίσημης ενημέρωσης, στους αποδεκατισμένους, αλλά φιλόδοξους κομματικούς στρατούς, στους κύκλους της παραγωγής προμηθειών και κοπανιστού αέρα: Εντάξει, ρε παιδί μου, πάθαμε πολλά, αλλά να που οι προεκλογικές εκτινάξεις δείχνουν ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Συνεπώς, πάλι με χρόνια με καιρούς... Να ήταν μονάχα κάτι πιο καλαίσθητο στη θέση του ακαλαίσθητου ΣΥΡΙΖΑ, μια Ελιά, βρε αδελφέ, ένα Ποτάμι, θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε:
Η Ελλάδα (μας) ποτέ δεν πεθαίνει...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου