Του Σταύρου Καπάκου
Σε μείζον θέμα ιδεολογικής πολεμικής ανάγει την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία του ΚΚΕ. Ενδεικτική από αυτή την άποψη είναι και η συνέντευξη του γενικού γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα "Realnews". Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αγιάτρευτη" αποφαίνεται Δ. Κουτσούμπας ως ειδικός επί των ιδεολογικών συμπλεγμάτων. Και γιατί παρακαλώ; Γιατί "έχει αποφασίσει να παίξει τον ρόλο του εκπροσώπου τμημάτων του κεφαλαίου που επιδιώκουν να βγουν ωφελημένα από την κρίση" υποστηρίζει σε μια έκρηξη πολιτικής οξυδέρκειας.
Πώς στοιχειοθετεί αυτή τη βαριά κατηγορία ο γενικός γραμματέας της Κ.Ε του ΚΚΕ;
Από το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί "να πάρει το χρίσμα του εκλεκτού της Ε.Ε. και του κεφαλαίου", από το ότι "υποβάλλει τα διαπιστευτήριά του στον ΣΕΒ" κι από το ότι "τρέχει στις Βρυξέλλες" και "συναντιέται με τον Ντράγκι". Ατράνταχτα, πραγματικά, τα επιχειρήματά του.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αριστερόστροφη πολιτική, το κάνει για να κρύψει τις πραγματικές του θέσεις, για να παραπλανήσει τους αριστερούς. Όταν συναντιέται με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, στο πλαίσιο του θεσμικού του ρόλου, "υποβάλλει διαπιστευτήρια"! Κι όταν διαφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά, τότε πρόκειται για "σικέ καυγά" με την κυβέρνηση Σαμαρά, όπως μας πληροφορεί ο "Ριζοσπάστης".
Η τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι πολιτική περιχαράκωσης.
Εφευρίσκει πολιτικούς και ταξικούς εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν -εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ-, για να τον καταγγείλει και να τον εκθέσει στην κοινωνική βάση της ιστορικής Αριστεράς. Όταν, όμως, θέτεις τον πολιτικό φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον ρόλο του ταξικού αντιπάλου, ίσως και του εχθρού, δεν το κάνεις για να συνομιλήσεις μαζί του πολιτικά προκειμένου να διορθώσει όσα στοιχεία της πολιτικής του θεωρείς εσύ λανθασμένα, αλλά για να ορθώσεις τείχη στην όσμωση της κοινωνικής βάσης της ιστορικής Αριστεράς συνολικά.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, με την τακτική του περίκλειστου φρουρίου, διαβάζει λάθος την ιστορικότητα της συγκυρίας, καταφεύγοντας σε ιστορικούς αναχρονισμούς για να επιβεβαιώσει πολιτικά τη γραμμή του απομονωτισμού. Έτσι όμως δεν αρνείται πεισματικά μόνο τη στρατηγική σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τη συμπόρευση σε επιμέρους ζητήματα. Αρνείται ακόμη και την κοινή δράση γύρω από συγκεκριμένα θέματα, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η φορολογία, οι συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης, παρότι στα ζητήματα αυτά προσανατολίζει την "πάλη του ΚΚΕ" ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Κανείς δεν ζήτησε από το ΚΚΕ "να βάλει τον σοσιαλισμό στο εικονοστάσι", όπως ισχυρίζεται ο Δ. Κουτσούμπας.
Και δεν το ζήτησε γιατί απλούστατα εκεί τον έχει βάλει η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ. Πριν κατηγορήσει άλλους, ας προβληματιστεί από τις πράξεις της. Την ώρα που η ίδια ανακαλύπτει ταξικούς εχθρούς στην Αριστερά, πωλεί ασμένως τον "902" σε "τμήματα του κεφαλαίου", όπως η ίδια αρέσκεται να τα ονομάζει όταν είναι να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πολιτική αντιστροφή της πραγματικότητας, κενή ορθολογισμού και διαλεκτικής του συγκεκριμένου, γιατί από διαλεκτική γενικώς ξεχειλίζουν τα μπατζάκια μας...
Αλήθεια, γιατί ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν έθετε ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή στην ΚΕΑ (Κίνηση για την Ενότητα της Αριστεράς υπό τον Μίκη) ή τη συγκρότηση του Συνασπισμού την έξοδο από την Ε.Ε; Γιατί, με τον τρόπο του, προσπαθούσε να αναδείξει αυτά που ένωναν και όχι εκείνα που χώριζαν την ιστορική Αριστερά; Το ΚΚΕ είναι το πιο ιστορικό κομμάτι της Αριστεράς στην Ελλάδα και είναι κρίμα, με ευθύνη της ηγετικής του ομάδας, να αυτοεγκλωβίζεται σε ιστορικούς αναχρονισμούς, προσδοκώντας μια εκλογική αυτοεπιβεβαίωση αντί να συμμετέχει ενεργά σε μια ιστορική προσπάθεια, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εμβαθύνει τις πλευρές της λαϊκότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης του εγχειρήματος αυτού. Κρίμα...
Σε μείζον θέμα ιδεολογικής πολεμικής ανάγει την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία του ΚΚΕ. Ενδεικτική από αυτή την άποψη είναι και η συνέντευξη του γενικού γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα "Realnews". Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αγιάτρευτη" αποφαίνεται Δ. Κουτσούμπας ως ειδικός επί των ιδεολογικών συμπλεγμάτων. Και γιατί παρακαλώ; Γιατί "έχει αποφασίσει να παίξει τον ρόλο του εκπροσώπου τμημάτων του κεφαλαίου που επιδιώκουν να βγουν ωφελημένα από την κρίση" υποστηρίζει σε μια έκρηξη πολιτικής οξυδέρκειας.
Πώς στοιχειοθετεί αυτή τη βαριά κατηγορία ο γενικός γραμματέας της Κ.Ε του ΚΚΕ;
Από το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί "να πάρει το χρίσμα του εκλεκτού της Ε.Ε. και του κεφαλαίου", από το ότι "υποβάλλει τα διαπιστευτήριά του στον ΣΕΒ" κι από το ότι "τρέχει στις Βρυξέλλες" και "συναντιέται με τον Ντράγκι". Ατράνταχτα, πραγματικά, τα επιχειρήματά του.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αριστερόστροφη πολιτική, το κάνει για να κρύψει τις πραγματικές του θέσεις, για να παραπλανήσει τους αριστερούς. Όταν συναντιέται με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, στο πλαίσιο του θεσμικού του ρόλου, "υποβάλλει διαπιστευτήρια"! Κι όταν διαφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά, τότε πρόκειται για "σικέ καυγά" με την κυβέρνηση Σαμαρά, όπως μας πληροφορεί ο "Ριζοσπάστης".
Η τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι πολιτική περιχαράκωσης.
Εφευρίσκει πολιτικούς και ταξικούς εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν -εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ-, για να τον καταγγείλει και να τον εκθέσει στην κοινωνική βάση της ιστορικής Αριστεράς. Όταν, όμως, θέτεις τον πολιτικό φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον ρόλο του ταξικού αντιπάλου, ίσως και του εχθρού, δεν το κάνεις για να συνομιλήσεις μαζί του πολιτικά προκειμένου να διορθώσει όσα στοιχεία της πολιτικής του θεωρείς εσύ λανθασμένα, αλλά για να ορθώσεις τείχη στην όσμωση της κοινωνικής βάσης της ιστορικής Αριστεράς συνολικά.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, με την τακτική του περίκλειστου φρουρίου, διαβάζει λάθος την ιστορικότητα της συγκυρίας, καταφεύγοντας σε ιστορικούς αναχρονισμούς για να επιβεβαιώσει πολιτικά τη γραμμή του απομονωτισμού. Έτσι όμως δεν αρνείται πεισματικά μόνο τη στρατηγική σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τη συμπόρευση σε επιμέρους ζητήματα. Αρνείται ακόμη και την κοινή δράση γύρω από συγκεκριμένα θέματα, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η φορολογία, οι συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης, παρότι στα ζητήματα αυτά προσανατολίζει την "πάλη του ΚΚΕ" ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Κανείς δεν ζήτησε από το ΚΚΕ "να βάλει τον σοσιαλισμό στο εικονοστάσι", όπως ισχυρίζεται ο Δ. Κουτσούμπας.
Και δεν το ζήτησε γιατί απλούστατα εκεί τον έχει βάλει η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ. Πριν κατηγορήσει άλλους, ας προβληματιστεί από τις πράξεις της. Την ώρα που η ίδια ανακαλύπτει ταξικούς εχθρούς στην Αριστερά, πωλεί ασμένως τον "902" σε "τμήματα του κεφαλαίου", όπως η ίδια αρέσκεται να τα ονομάζει όταν είναι να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πολιτική αντιστροφή της πραγματικότητας, κενή ορθολογισμού και διαλεκτικής του συγκεκριμένου, γιατί από διαλεκτική γενικώς ξεχειλίζουν τα μπατζάκια μας...
Αλήθεια, γιατί ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν έθετε ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή στην ΚΕΑ (Κίνηση για την Ενότητα της Αριστεράς υπό τον Μίκη) ή τη συγκρότηση του Συνασπισμού την έξοδο από την Ε.Ε; Γιατί, με τον τρόπο του, προσπαθούσε να αναδείξει αυτά που ένωναν και όχι εκείνα που χώριζαν την ιστορική Αριστερά; Το ΚΚΕ είναι το πιο ιστορικό κομμάτι της Αριστεράς στην Ελλάδα και είναι κρίμα, με ευθύνη της ηγετικής του ομάδας, να αυτοεγκλωβίζεται σε ιστορικούς αναχρονισμούς, προσδοκώντας μια εκλογική αυτοεπιβεβαίωση αντί να συμμετέχει ενεργά σε μια ιστορική προσπάθεια, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εμβαθύνει τις πλευρές της λαϊκότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης του εγχειρήματος αυτού. Κρίμα...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου