Του Κώστα Ζαχάρου
Την επόμενη βδομάδα κατατίθεται το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση σημαντικών περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ και τη μεταφορά τους σε νέα ιδιωτική εταιρία, που παρουσιάζεται με την εύηχη ονομασία «Μικρή ΔΕΗ».
Η νέα ιδιωτική εταιρία που έχει τη μορφή καθετοποιημένης επιχείρησης, περιλαμβάνει λιγνιτωρυχεία, λιγνιτικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς, καθώς και μονάδα φυσικού αερίου και θα αναπτυχθεί σε περιβάλλον προστατευτισμού: με τη μεταφορά δύο εκατομμυρίων πελατών από τη σημερινή ΔΕΗ, που για αρκετούς μήνες μετά την απόσχιση δεν θα μπορούν να αλλάξουν εταιρία και την αποχή της μητρικής ΔΕΗ από κάθε μορφή επιθετικής εμπορικής πολιτικής προς τη νέα εταιρία.
Εδώ, θα αναφερθούμε ειδικότερα στην εφιαλτική προοπτική διαχείρισης σημαντικών υδάτινων πόρων από ιδιώτες, αφού στην ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών εργοστασίων περιλαμβάνονται και οι αντίστοιχοι υδάτινοι ταμιευτήρες, όπως στην περίπτωση των δύο υδροηλεκτρικών εργοστασίων του Αράχθου Πουρνάρι Ι και ΙΙ, που θα ενσωματωθούν στη νέα ιδιωτική εταιρία.
Ο έλεγχος και η διαχείριση των υδάτινων πόρων από ιδιωτικά συμφέροντα, κάτι που συζητείται και για το νερό στους μεγάλους δήμους της χώρας, έχει αναστατώσει τις τοπικές κοινωνίες.
Ήδη, από τον περασμένο Μάρτιο, η ανακοίνωση της κυβέρνησης για την πώληση των υδροηλεκτρικών εργοστασίων Πουρναρίου προκάλεσε αναστάτωση στην περιοχή της Άρτας που βρίσκονται τα εν λόγω φράγματα. Σε μία άμεση αντίδραση των κατοίκων της περιοχής οργανώθηκε σύσκεψη στο Πουρνάρι με τη συμμετοχή πλήθους πολιτών, εκπροσώπων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παραγωγικών φορέων της Άρτας και εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου. Μέσα σε έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα εκφράστηκε η αντίθεση της τοπικής κοινωνίας στην προοπτική εκποίησης της ΔΕΗ και ειδικότερα των δύο υδροηλεκτρικών φραγμάτων.
Ο κάμπος της Άρτας και των όμορων δήμων βασίζεται κύρια στην αγροτική οικονομία και πρωτογενείς τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων στην περιοχή σχετίζονται στενά με την απρόσκοπτη ροή του Αράχθου.
Ο Τοπικός Οργανισμός Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) της Ζώνης Αράχθου, που εκπροσωπεί χιλιάδες αγρότες, σε ανακοίνωσή του εξέφρασε εμφαντικά την αντίθεσή του στην προοπτική ιδιωτικοποίησης των φραγμάτων. Οι ανησυχίες των παραγωγών εντοπίζονται κύρια στην αλλαγή του τρόπου διαχείρισης των υδάτων του Αράχθου και ειδικότερα στις οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης. Συγκεκριμένα, οι αγρότες ανησυχούν για τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης στο κόστος άρδευσης των αγροτικών εκτάσεων. Επίσης, σήμερα η συνεχής ροή του Αράχθου που προβλέπεται από τις συμβατικές υποχρεώσεις της ΔΕΗ, διασφαλίζει τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και εμποδίζει την υφαλμύρωση στην περιοχή του κάμπου.
Η απρόσκοπτη ροή του ποταμού δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητη στην περίπτωση ιδιωτικοποίησης των φραγμάτων, λόγω της ασύδοτη δράσης των ιδιωτών και της αδιαφορίας τους για το δημόσιο συμφέρον.
Ανησυχία, όμως, εκφράζεται και για την ασφάλεια στη λειτουργία των φραγμάτων και εύλογα ερωτήματα διατυπώνονται: Ποιος, για παράδειγμα, θα επωμιστεί την ευθύνη της διαχείρισης των υδάτων σε περιόδους πλημμυρίδας; Ας σημειωθεί ότι η πόλη της Άρτας, απέχοντας μόλις δύο χιλιόμετρα από τα εν λόγω φράγματα, μοιάζει εντελώς ανοχύρωτη.
Στους κατοίκους που γειτνιάζουν με την τεχνητή Λίμνη Πουρναρίου (μιλάμε για τη μεγάλη λίμνη) και τον Άραχθο, αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ένας γόνιμος προβληματισμός για την επανοικειοποίηση του υδάτινου στοιχείου που τους αποστέρησε η ΔΕΗ, καθώς και σε θέματα διαχείρισης των νερών.
Η αρχική αμηχανία των κατοίκων από τη γειτνίαση με την τεράστια επιφάνεια νερού, που είναι σχετικά πρόσφατη στην περιοχή, έχει ήδη ξεπεραστεί και η νέα αισθητική του χώρου είναι στοιχείο της καθημερινότητάς τους. Στην εξοικείωση συνέτεινε κι η ανάπτυξη ενός νέου οικοσυστήματος που προσελκύει το ενδιαφέρον για νέες δραστηριότητες, όπως το ψάρεμα κ.ά.
Σήμερα, οι δράσεις των κατοίκων κινούνται κύρια σε δύο συμπληρωματικές κατευθύνσεις: Η μια είναι η διασφάλιση της ποιότητας του νερού στον Άραχθο και τη λίμνη από ρυπογόνες δραστηριότητες. Να σημειωθεί ότι μελετάται σοβαρά η υδροδότηση της ευρύτερης περιοχής της Άρτας από τα νερά της λίμνης. Επιπλέον, μαζικά κινήματα της περιοχής παλεύουν για την αποτροπή περαιτέρω υποβάθμισης του ποταμού με πρόσθετα φράγματα αμφίβολης χρησιμότητας.
Η δεύτερη κατεύθυνση αναδείχτηκε σε ημερίδα που έγινε στο χωριό Πέτα που γειτνιάζει με τη λίμνη. Εκεί, εκφράστηκε η επιθυμία οργανικής σύνδεσης των τοπικών κοινωνικών με τη λίμνη και το ποτάμι.
Η σχέση των κατοίκων στην περιοχή του φράγματος και του Αράχθου με το υγρό στοιχείο, μας μεταφέρει στην εξαιρετική ταινία Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι, όπου ο πρωταγωνιστής αναζητάει την ταυτότητά του στο υγρό στοιχείο που τον περιβάλλει.
Η Νοσταλγία είναι «η ψυχολογική κατάσταση που δημιουργεί ο πόθος της επιστροφής […] σε κάθε οικείο χώρο που λειτουργεί σαν “χαμένος παράδεισος” όταν απομακρυνθούμε ή μας απομακρύνουν απ” αυτόν παρά τη θέληση μας». (Β. Ραφαηλίδης, Λεξικό Ταινιών, «Αιγόκερως»).
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Η περίπτωση των φραγμάτων στο Πουρνάρι της Άρτας
Την επόμενη βδομάδα κατατίθεται το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση σημαντικών περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ και τη μεταφορά τους σε νέα ιδιωτική εταιρία, που παρουσιάζεται με την εύηχη ονομασία «Μικρή ΔΕΗ».
Η νέα ιδιωτική εταιρία που έχει τη μορφή καθετοποιημένης επιχείρησης, περιλαμβάνει λιγνιτωρυχεία, λιγνιτικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς, καθώς και μονάδα φυσικού αερίου και θα αναπτυχθεί σε περιβάλλον προστατευτισμού: με τη μεταφορά δύο εκατομμυρίων πελατών από τη σημερινή ΔΕΗ, που για αρκετούς μήνες μετά την απόσχιση δεν θα μπορούν να αλλάξουν εταιρία και την αποχή της μητρικής ΔΕΗ από κάθε μορφή επιθετικής εμπορικής πολιτικής προς τη νέα εταιρία.
Εδώ, θα αναφερθούμε ειδικότερα στην εφιαλτική προοπτική διαχείρισης σημαντικών υδάτινων πόρων από ιδιώτες, αφού στην ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών εργοστασίων περιλαμβάνονται και οι αντίστοιχοι υδάτινοι ταμιευτήρες, όπως στην περίπτωση των δύο υδροηλεκτρικών εργοστασίων του Αράχθου Πουρνάρι Ι και ΙΙ, που θα ενσωματωθούν στη νέα ιδιωτική εταιρία.
Πάνδημη η αντίδραση στην Άρτα
Ο έλεγχος και η διαχείριση των υδάτινων πόρων από ιδιωτικά συμφέροντα, κάτι που συζητείται και για το νερό στους μεγάλους δήμους της χώρας, έχει αναστατώσει τις τοπικές κοινωνίες.
Ήδη, από τον περασμένο Μάρτιο, η ανακοίνωση της κυβέρνησης για την πώληση των υδροηλεκτρικών εργοστασίων Πουρναρίου προκάλεσε αναστάτωση στην περιοχή της Άρτας που βρίσκονται τα εν λόγω φράγματα. Σε μία άμεση αντίδραση των κατοίκων της περιοχής οργανώθηκε σύσκεψη στο Πουρνάρι με τη συμμετοχή πλήθους πολιτών, εκπροσώπων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παραγωγικών φορέων της Άρτας και εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου. Μέσα σε έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα εκφράστηκε η αντίθεση της τοπικής κοινωνίας στην προοπτική εκποίησης της ΔΕΗ και ειδικότερα των δύο υδροηλεκτρικών φραγμάτων.
Ο κάμπος της Άρτας και των όμορων δήμων βασίζεται κύρια στην αγροτική οικονομία και πρωτογενείς τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων στην περιοχή σχετίζονται στενά με την απρόσκοπτη ροή του Αράχθου.
Ο Τοπικός Οργανισμός Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) της Ζώνης Αράχθου, που εκπροσωπεί χιλιάδες αγρότες, σε ανακοίνωσή του εξέφρασε εμφαντικά την αντίθεσή του στην προοπτική ιδιωτικοποίησης των φραγμάτων. Οι ανησυχίες των παραγωγών εντοπίζονται κύρια στην αλλαγή του τρόπου διαχείρισης των υδάτων του Αράχθου και ειδικότερα στις οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης. Συγκεκριμένα, οι αγρότες ανησυχούν για τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης στο κόστος άρδευσης των αγροτικών εκτάσεων. Επίσης, σήμερα η συνεχής ροή του Αράχθου που προβλέπεται από τις συμβατικές υποχρεώσεις της ΔΕΗ, διασφαλίζει τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και εμποδίζει την υφαλμύρωση στην περιοχή του κάμπου.
Η απρόσκοπτη ροή του ποταμού δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητη στην περίπτωση ιδιωτικοποίησης των φραγμάτων, λόγω της ασύδοτη δράσης των ιδιωτών και της αδιαφορίας τους για το δημόσιο συμφέρον.
Ανησυχία, όμως, εκφράζεται και για την ασφάλεια στη λειτουργία των φραγμάτων και εύλογα ερωτήματα διατυπώνονται: Ποιος, για παράδειγμα, θα επωμιστεί την ευθύνη της διαχείρισης των υδάτων σε περιόδους πλημμυρίδας; Ας σημειωθεί ότι η πόλη της Άρτας, απέχοντας μόλις δύο χιλιόμετρα από τα εν λόγω φράγματα, μοιάζει εντελώς ανοχύρωτη.
Μια άλλη προοπτική
Στους κατοίκους που γειτνιάζουν με την τεχνητή Λίμνη Πουρναρίου (μιλάμε για τη μεγάλη λίμνη) και τον Άραχθο, αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ένας γόνιμος προβληματισμός για την επανοικειοποίηση του υδάτινου στοιχείου που τους αποστέρησε η ΔΕΗ, καθώς και σε θέματα διαχείρισης των νερών.
Η αρχική αμηχανία των κατοίκων από τη γειτνίαση με την τεράστια επιφάνεια νερού, που είναι σχετικά πρόσφατη στην περιοχή, έχει ήδη ξεπεραστεί και η νέα αισθητική του χώρου είναι στοιχείο της καθημερινότητάς τους. Στην εξοικείωση συνέτεινε κι η ανάπτυξη ενός νέου οικοσυστήματος που προσελκύει το ενδιαφέρον για νέες δραστηριότητες, όπως το ψάρεμα κ.ά.
Σήμερα, οι δράσεις των κατοίκων κινούνται κύρια σε δύο συμπληρωματικές κατευθύνσεις: Η μια είναι η διασφάλιση της ποιότητας του νερού στον Άραχθο και τη λίμνη από ρυπογόνες δραστηριότητες. Να σημειωθεί ότι μελετάται σοβαρά η υδροδότηση της ευρύτερης περιοχής της Άρτας από τα νερά της λίμνης. Επιπλέον, μαζικά κινήματα της περιοχής παλεύουν για την αποτροπή περαιτέρω υποβάθμισης του ποταμού με πρόσθετα φράγματα αμφίβολης χρησιμότητας.
Η δεύτερη κατεύθυνση αναδείχτηκε σε ημερίδα που έγινε στο χωριό Πέτα που γειτνιάζει με τη λίμνη. Εκεί, εκφράστηκε η επιθυμία οργανικής σύνδεσης των τοπικών κοινωνικών με τη λίμνη και το ποτάμι.
Η σχέση των κατοίκων στην περιοχή του φράγματος και του Αράχθου με το υγρό στοιχείο, μας μεταφέρει στην εξαιρετική ταινία Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι, όπου ο πρωταγωνιστής αναζητάει την ταυτότητά του στο υγρό στοιχείο που τον περιβάλλει.
Η Νοσταλγία είναι «η ψυχολογική κατάσταση που δημιουργεί ο πόθος της επιστροφής […] σε κάθε οικείο χώρο που λειτουργεί σαν “χαμένος παράδεισος” όταν απομακρυνθούμε ή μας απομακρύνουν απ” αυτόν παρά τη θέληση μας». (Β. Ραφαηλίδης, Λεξικό Ταινιών, «Αιγόκερως»).
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου