Πολιτική
Οι πλέον αισιόδοξες προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, εφόσον διατηρηθεί η μέγγενη του Μνημονίου, περιγράφουν τουλάχιστον μία δεκαετία αναιμικής και άνεργης ανάπτυξης, δηλαδή στασιμότητα που θα τρεμοπαίζει στη μεθόριο με την ύφεση. Αυτή η πρόβλεψη καταντά εφιάλτης, αν αναλογιστούμε τις κοινωνικές επιπτώσεις από τις πολιτικές ακραίας λιτότητας, ανεργίας και εσωτερικής υποτίμησης. Αναμφίβολα η αλλαγή αυτού του οικονομικού κύκλου προϋποθέτει εσωτερική πολιτική ανατροπή σε συνδυασμό με τις επανατοποθετήσεις των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Άρα αυτό που δεν φαινόταν εφικτό, λόγω της γερμανικής επιβολής στην Ε.Ε., μοιάζει δυνατό λόγω των γεωπολιτικών εξελιξεων στην περιοχή. Ιδιαίτερα η ουκρανική κρίση πιέζει για την αναζήτηση νέων ευρω-ρωσικών ισορροπιών, προτού ο πόλεμος καταστήσει ανεπανόρθωτη τη ζημιά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναζήτησης νέων συσχετισμών και πολιτικών, η Ελλάδα, παρά τις αδυναμίες της, είναι υποχρεωμένη και μπορεί να αναζητεί συμμαχίες, ώστε οι ευρωπαϊκές εξελίξεις να ανταποκρίνονται στα ιδιαίτερα προβλήματα του ευρωπαϊκού Νότου. Η κρίση της Ουκρανίας καθώς και η πολιτική των ευρωπαϊκών αντιποίνων παραπέμπουν σε απόκλιση ανάμεσα στα συμφέροντα του ευρωπαϊκού Νότου και του ευρωπαϊκού Βορρά. Αν για το γερμανικό κεφάλαιο και την αμερικανική πολιτική ο πόλεμος στην Ουκρανία συνιστά αναγκαία φάση για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τη χάραξη νέων συνόρων στη βάση των αγορών, τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού Νότου είναι σταθερά υπέρ της υπέρβασης του νεο-ψυχροπολεμικού κλίματος και υπέρ της εξωστρεφούς γεωπολιτικής θέσης της Ε.Ε.
Διεθνείς οικονομικοί αναλυτές προειδοποιούν ότι, εφόσον συνεχιστεί η αντιπαράθεση Ε.Ε. - Ρωσίας, οι επιπτώσεις στις εύθραυστες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, και πρώτα - πρώτα της Ελλάδας, θα αποδειχθούν μοιραίες. Αντί, λοιπόν, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος να συμπεριφέρονται ως μοιραίοι υποτακτικοί του φιλοπόλεμου λόμπι, αντί να εμπλέκουν την Ελλάδα σε πολεμικές περιπέτειες (αλήθεια, συμφώνησε ο Αβραμόπουλος στην Ουάσιγκτον να εξορμούν από τη Σούδα τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται ως δολοφόνοι στο Ιράκ;), θα ήταν πιο φρόνιμο να μιλήσουν με όρους ειρήνης, δηλαδή οικονομικής και πολιτικής ανασυγκρότησης της καθημαγμένης χώρας.
Αυτό το πολιτικό μήνυμα εκπέμπουν οι χθεσινές συναντήσεις του Αλ. Τσίπρα με τα επιμελητήρια και τους παραγωγούς ροδακίνων. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε το αυτονόητο: Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας μπορεί και πρέπει να στηριχθεί μόνον σε πολιτικές έξω από τους μνημονιακούς - δανειακούς καταναγκασμούς και με μοχλό τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Η χώρα, με νέους όρους, μπορεί να αποκτήσει το μεταπολεμικό πλεονέκτημα της μικρομεσαίας επιχειρηματικής ραχοκοκαλιάς, που η καταστροφή της μαζί με τη διάλυση της εργασίας υπήρξαν οι στόχοι της περιβόητης εσωτερικής υποτίμησης.
Από την ΑΥΓΗ
Οι πλέον αισιόδοξες προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, εφόσον διατηρηθεί η μέγγενη του Μνημονίου, περιγράφουν τουλάχιστον μία δεκαετία αναιμικής και άνεργης ανάπτυξης, δηλαδή στασιμότητα που θα τρεμοπαίζει στη μεθόριο με την ύφεση. Αυτή η πρόβλεψη καταντά εφιάλτης, αν αναλογιστούμε τις κοινωνικές επιπτώσεις από τις πολιτικές ακραίας λιτότητας, ανεργίας και εσωτερικής υποτίμησης. Αναμφίβολα η αλλαγή αυτού του οικονομικού κύκλου προϋποθέτει εσωτερική πολιτική ανατροπή σε συνδυασμό με τις επανατοποθετήσεις των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Άρα αυτό που δεν φαινόταν εφικτό, λόγω της γερμανικής επιβολής στην Ε.Ε., μοιάζει δυνατό λόγω των γεωπολιτικών εξελιξεων στην περιοχή. Ιδιαίτερα η ουκρανική κρίση πιέζει για την αναζήτηση νέων ευρω-ρωσικών ισορροπιών, προτού ο πόλεμος καταστήσει ανεπανόρθωτη τη ζημιά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναζήτησης νέων συσχετισμών και πολιτικών, η Ελλάδα, παρά τις αδυναμίες της, είναι υποχρεωμένη και μπορεί να αναζητεί συμμαχίες, ώστε οι ευρωπαϊκές εξελίξεις να ανταποκρίνονται στα ιδιαίτερα προβλήματα του ευρωπαϊκού Νότου. Η κρίση της Ουκρανίας καθώς και η πολιτική των ευρωπαϊκών αντιποίνων παραπέμπουν σε απόκλιση ανάμεσα στα συμφέροντα του ευρωπαϊκού Νότου και του ευρωπαϊκού Βορρά. Αν για το γερμανικό κεφάλαιο και την αμερικανική πολιτική ο πόλεμος στην Ουκρανία συνιστά αναγκαία φάση για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τη χάραξη νέων συνόρων στη βάση των αγορών, τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού Νότου είναι σταθερά υπέρ της υπέρβασης του νεο-ψυχροπολεμικού κλίματος και υπέρ της εξωστρεφούς γεωπολιτικής θέσης της Ε.Ε.
Διεθνείς οικονομικοί αναλυτές προειδοποιούν ότι, εφόσον συνεχιστεί η αντιπαράθεση Ε.Ε. - Ρωσίας, οι επιπτώσεις στις εύθραυστες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, και πρώτα - πρώτα της Ελλάδας, θα αποδειχθούν μοιραίες. Αντί, λοιπόν, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος να συμπεριφέρονται ως μοιραίοι υποτακτικοί του φιλοπόλεμου λόμπι, αντί να εμπλέκουν την Ελλάδα σε πολεμικές περιπέτειες (αλήθεια, συμφώνησε ο Αβραμόπουλος στην Ουάσιγκτον να εξορμούν από τη Σούδα τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται ως δολοφόνοι στο Ιράκ;), θα ήταν πιο φρόνιμο να μιλήσουν με όρους ειρήνης, δηλαδή οικονομικής και πολιτικής ανασυγκρότησης της καθημαγμένης χώρας.
Αυτό το πολιτικό μήνυμα εκπέμπουν οι χθεσινές συναντήσεις του Αλ. Τσίπρα με τα επιμελητήρια και τους παραγωγούς ροδακίνων. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε το αυτονόητο: Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας μπορεί και πρέπει να στηριχθεί μόνον σε πολιτικές έξω από τους μνημονιακούς - δανειακούς καταναγκασμούς και με μοχλό τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Η χώρα, με νέους όρους, μπορεί να αποκτήσει το μεταπολεμικό πλεονέκτημα της μικρομεσαίας επιχειρηματικής ραχοκοκαλιάς, που η καταστροφή της μαζί με τη διάλυση της εργασίας υπήρξαν οι στόχοι της περιβόητης εσωτερικής υποτίμησης.
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου