Της Λίλα Μήτσουρα
Τα βλέπω να αυξάνουν μέρα με τη μέρα, να έρχονται από όλες τις μεριές και να με περικυκλώνουν. Σε λίγο θα κλείσουν και την έξοδο διαφυγής. Πνίγομαι!!!!
ΓΗΡΑΤΕΙΑ!!
Όλων των ειδών ξεφυτρώνουν από παντού!! Όπου και αν γυρίσω την ματιά μου τα βλέπω γύρω μου. Γερασμένα κορμιά, γερασμένες ψυχές. Τι είναι πιο άσχημο άραγε?
Ποιο κουβαλάει ποιο? Η ψυχή σέρνει το σώμα ή το σώμα την ψυχή?
Αναπόφευκτο το γήρας του κορμιού και είτε το αποδέχεσαι είτε όχι αυτό θα σε ‘βρει. Αν όμως το αρνηθείς και πιστεύεις ότι μπορείς να ξεσυνεριστείς τα νιάτα τότε απλά είσαι δυστυχισμένος. Και αναφέρομαι στους καρεκλοκένταυρους της πολιτικής, που αρπάζονται από την δήθεν σοφία τους και αρνούνται να παραδώσουν τα σκήπτρα στους νέους.
Διαλαλούν την σοφία τους και την εμπειρία τους, με όποιον τρόπο έχουν, μα ποιος τους είπε ότι η σοφία κραυγάζει? Ότι είναι κουφή και στραβή?
Και να σου πω κάτι? Δεν θέλω άλλη εμπειρία να με κυβερνήσει!!!! Θέλω απειρία και νιάτα. Δεν θέλω άλλη σοβαρότητα, ούτε άλλα λάθη από την πολλή σοφία τους. Βαρέθηκα να βλέπω τα πολύξερα μούτρα τους που το μόνο που φέρουν επάνω τους είναι ίσως κάποιο όνομα με ιστορία που κάποιους δεν τους τιμάει κιόλας και σε κάποιους άλλους είναι πολύ βαρύ για να το τιμήσουν.
Τους βλέπω και μου έρχεται στο μυαλό η διαφήμιση γνωστής φίρμας παγωτού με τον παππού: "ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ!"
Κάντε τόπο στα νιάτα γαμώτο!! Σε όποιο πόστο και να είστε. Αφήστε τα να ζήσουν να αναπνεύσουν και να δημιουργήσουν. Και να κάνουν τα λάθη τους και αυτά όπως όλοι μας. Θέλω οξυγόνο, θέλω καθαρό αέρα, θέλω φρέσκιες ιδέες, θέλω νεανικά χαμόγελα και σκανταλιάρικα νεανικά μάτια. Θέλω ζωή!!! και αυτοί που μας κυβερνούν βγάζουν μια δυσοσμία θανάτου.
Μια μυρωδιά αποσύνθεσης απλώνεται πάνω από την χώρα μου και πνίγει τα πάντα. Χώνεται στα κύτταρα μας και μας κλέβει την ζωή. Γερνάει τις ψυχές μας. Μας αρρωσταίνει. Αγέλαστα πρόσωπα περιφέρονται ανασαίνοντας απλά για να πουν ότι ζουν απλά.
Γέρασε η ψυχή μας σου λέω και αυτό για μένα είναι χειρότερο. Στέγνωσε από κάθε συναίσθημα, στράγγιξε, ρυτίδιασε πέτρωσε. Παρελαύνουμε δίχως παράτες μπροστά από τη ζωή δείχνοντας μόνο το μπόι μας. Και τούτη η ζήση που μας δόθηκε στέκεται και μας κοιτά ανήμπορη με στεγνά μάτια. Μα τι άλλο να κάνει και αυτή? Πόσες στιγμές καλές μας έδωσε και μείς τις αφήσαμε και έφυγαν γιατί περιμέναμε το τρανό με το γυαλιστερό περιτύλιγμα?
Έχει και αυτή να κλάψει τα νιάτα που έφυγαν, τα χαμόγελα που φυτεύτηκαν σε δύο μέτρα γης πριν την ώρα τους και δίχως να της δώσουν την ευκαιρία να τα αποχαιρετήσει όπως τους αρμόζει.
Μια χώρα γερόντων γίναμε. Όχι δεν έχω τίποτα με τα γερόντια, με την νοοτροπία τους έχω. Με τις φουσκωμένες φλέβες στο λαιμό τους σαν φωνάζουν πως μόνο αυτοί ξέρουν. Με τα αληθινά τους πρόσωπα έχω τώρα που έπεσαν οι μάσκες και φάνηκε η αλήθεια τους. Βαμπίρ που ρουφούν αίμα και όνειρα και νιάτα για να επιζήσουν αυτοί αρνούμενοι να παραδεχτούν ότι ήρθε η ώρα της αποχώρησης.
Ναι είμαι θυμωμένη πολύ από ότι κατάλαβες. Γιατί δεν πιστεύω ότι η ψυχή πρέπει να ακολουθεί το σώμα. Είναι αντιστρόφως ανάλογα αυτά. Το σώμα γερνά και η ψυχή μικραίνει, γιατί μόνο έτσι σπινθηρίζει το βλέμμα και το χαμόγελο φτάνει στα μάτια. Γιατί μόνο τότε έχει χαρά όταν κάνει στην άκρη να περάσουν τα νιάτα. Γιατί μόνο τότε χαμογελάει σαν παιδί και βοηθάει προσφέροντας αφειδώς γνώση και εμπειρία και αγάπη!
Αγάπη ακούς? Αγάπη για τα νιάτα που είναι καμωμένα να κατακτούν ότι και αν κάνουν τα πολιτικά βαμπίρ και οι ψυχές βαμπίρ. Η νιότη φίλε μου είναι φτιαγμένη από οργή και γέλιο δυνατό και πάθος για την ζωή και δεν έχει να κάνει με το σώμα που το κουβαλά.
Καλώ τα γηρατειά τούτα που μόλις περιέγραψα, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΛΛΟΥ γιατί είναι σαν επιδημία και σκοτώνουν το χαμόγελο, ξέρεις εκείνο το παιδικό το σκανταλιάρικο.........
ΥΓ: στον συνονόματο φίλο μου αφιερωμένο
ΓΗΡΑΤΕΙΑ!!
Όλων των ειδών ξεφυτρώνουν από παντού!! Όπου και αν γυρίσω την ματιά μου τα βλέπω γύρω μου. Γερασμένα κορμιά, γερασμένες ψυχές. Τι είναι πιο άσχημο άραγε?
Ποιο κουβαλάει ποιο? Η ψυχή σέρνει το σώμα ή το σώμα την ψυχή?
Αναπόφευκτο το γήρας του κορμιού και είτε το αποδέχεσαι είτε όχι αυτό θα σε ‘βρει. Αν όμως το αρνηθείς και πιστεύεις ότι μπορείς να ξεσυνεριστείς τα νιάτα τότε απλά είσαι δυστυχισμένος. Και αναφέρομαι στους καρεκλοκένταυρους της πολιτικής, που αρπάζονται από την δήθεν σοφία τους και αρνούνται να παραδώσουν τα σκήπτρα στους νέους.
Διαλαλούν την σοφία τους και την εμπειρία τους, με όποιον τρόπο έχουν, μα ποιος τους είπε ότι η σοφία κραυγάζει? Ότι είναι κουφή και στραβή?
Και να σου πω κάτι? Δεν θέλω άλλη εμπειρία να με κυβερνήσει!!!! Θέλω απειρία και νιάτα. Δεν θέλω άλλη σοβαρότητα, ούτε άλλα λάθη από την πολλή σοφία τους. Βαρέθηκα να βλέπω τα πολύξερα μούτρα τους που το μόνο που φέρουν επάνω τους είναι ίσως κάποιο όνομα με ιστορία που κάποιους δεν τους τιμάει κιόλας και σε κάποιους άλλους είναι πολύ βαρύ για να το τιμήσουν.
Τους βλέπω και μου έρχεται στο μυαλό η διαφήμιση γνωστής φίρμας παγωτού με τον παππού: "ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ!"
Κάντε τόπο στα νιάτα γαμώτο!! Σε όποιο πόστο και να είστε. Αφήστε τα να ζήσουν να αναπνεύσουν και να δημιουργήσουν. Και να κάνουν τα λάθη τους και αυτά όπως όλοι μας. Θέλω οξυγόνο, θέλω καθαρό αέρα, θέλω φρέσκιες ιδέες, θέλω νεανικά χαμόγελα και σκανταλιάρικα νεανικά μάτια. Θέλω ζωή!!! και αυτοί που μας κυβερνούν βγάζουν μια δυσοσμία θανάτου.
Μια μυρωδιά αποσύνθεσης απλώνεται πάνω από την χώρα μου και πνίγει τα πάντα. Χώνεται στα κύτταρα μας και μας κλέβει την ζωή. Γερνάει τις ψυχές μας. Μας αρρωσταίνει. Αγέλαστα πρόσωπα περιφέρονται ανασαίνοντας απλά για να πουν ότι ζουν απλά.
Γέρασε η ψυχή μας σου λέω και αυτό για μένα είναι χειρότερο. Στέγνωσε από κάθε συναίσθημα, στράγγιξε, ρυτίδιασε πέτρωσε. Παρελαύνουμε δίχως παράτες μπροστά από τη ζωή δείχνοντας μόνο το μπόι μας. Και τούτη η ζήση που μας δόθηκε στέκεται και μας κοιτά ανήμπορη με στεγνά μάτια. Μα τι άλλο να κάνει και αυτή? Πόσες στιγμές καλές μας έδωσε και μείς τις αφήσαμε και έφυγαν γιατί περιμέναμε το τρανό με το γυαλιστερό περιτύλιγμα?
Έχει και αυτή να κλάψει τα νιάτα που έφυγαν, τα χαμόγελα που φυτεύτηκαν σε δύο μέτρα γης πριν την ώρα τους και δίχως να της δώσουν την ευκαιρία να τα αποχαιρετήσει όπως τους αρμόζει.
Μια χώρα γερόντων γίναμε. Όχι δεν έχω τίποτα με τα γερόντια, με την νοοτροπία τους έχω. Με τις φουσκωμένες φλέβες στο λαιμό τους σαν φωνάζουν πως μόνο αυτοί ξέρουν. Με τα αληθινά τους πρόσωπα έχω τώρα που έπεσαν οι μάσκες και φάνηκε η αλήθεια τους. Βαμπίρ που ρουφούν αίμα και όνειρα και νιάτα για να επιζήσουν αυτοί αρνούμενοι να παραδεχτούν ότι ήρθε η ώρα της αποχώρησης.
Ναι είμαι θυμωμένη πολύ από ότι κατάλαβες. Γιατί δεν πιστεύω ότι η ψυχή πρέπει να ακολουθεί το σώμα. Είναι αντιστρόφως ανάλογα αυτά. Το σώμα γερνά και η ψυχή μικραίνει, γιατί μόνο έτσι σπινθηρίζει το βλέμμα και το χαμόγελο φτάνει στα μάτια. Γιατί μόνο τότε έχει χαρά όταν κάνει στην άκρη να περάσουν τα νιάτα. Γιατί μόνο τότε χαμογελάει σαν παιδί και βοηθάει προσφέροντας αφειδώς γνώση και εμπειρία και αγάπη!
Αγάπη ακούς? Αγάπη για τα νιάτα που είναι καμωμένα να κατακτούν ότι και αν κάνουν τα πολιτικά βαμπίρ και οι ψυχές βαμπίρ. Η νιότη φίλε μου είναι φτιαγμένη από οργή και γέλιο δυνατό και πάθος για την ζωή και δεν έχει να κάνει με το σώμα που το κουβαλά.
Καλώ τα γηρατειά τούτα που μόλις περιέγραψα, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΛΛΟΥ γιατί είναι σαν επιδημία και σκοτώνουν το χαμόγελο, ξέρεις εκείνο το παιδικό το σκανταλιάρικο.........
ΥΓ: στον συνονόματο φίλο μου αφιερωμένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου