ΣΥΡΙΖΑ ή σύρσιμο

Του Θανάση Καρτερού

Η σταθερά της αστάθειας βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Αντώνης Σαμαράς μάς το υπενθύμισε για χιλιοστή φορά μετά τη σύνοδο κορυφής: Το πρόβλημα της αστάθειας σύντομα θα λυθεί, είπε, σε μια προσπάθεια να ανορθώσει το ηθικό των ξένων και εγχώριων φίλων του. Εννοώντας ότι θα εκλεγεί πρόεδρος και θα αποφευχθούν οι εκλογές. Το αυτό επαναλαμβάνει σε κάθε περίπτωση ο κάθε πικραμένος της συγκυβέρνησης.

Ας το σκεφτούμε όμως έτσι: Αν οι δημοσκοπήσεις και το γενικό κλίμα προδιέγραφαν σαφή πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας στις επικείμενες εκλογές. Αν τα στοιχεία συνηγορούσαν με τη ζόρικη δήλωση της Βούλτεψη ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να εκλέξει πρώτο κόμμα με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες για μια αξιοπρεπή εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου. Τότε θα μιλούσε κανείς τους για αστάθεια;

Με τίποτε. Μπορείς να υποθέσεις βάσιμα ότι στην περίπτωση αυτή θα τους αρκούσε η δήλωση πασπαρτού ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όπως μπορείς να προβλέψεις πως ούτε ο Γιούνκερ θα ανησυχούσε δημοσίως, ούτε ο Μοσκοβισί θα αναστέναζε στεντορείως, ούτε ο Στουρνάρας θα μας τρομοκρατούσε ανοικείως. Δεν θα έβγαινε πρόεδρος, θα πηγαίναμε σε εκλογές, θα είχαμε μια ωραία - ωραία ανανέωση της εντολής σε Σαμαρά και λοιπούς, και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Βρίσκετε κάτι λαϊκιστικώς παράλογο σ' αυτά; Δεν τα έχουμε δει και ξαναδεί όταν ο δικομματισμός κυλούσε αδιατάρακτα προς την κρίση; Άρα αυτό που εννοούν, υπονοούν και συχνά λένε, είναι ότι η αστάθεια ταυτίζεται με τη διαφαινόμενη καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διαφαινόμενη βούληση του ελληνικού λαού να τους στείλει στον αγύριστο. Το λαϊκό φρόνημα εν ολίγοις, όπως διαμορφώθηκε μετά από χρόνια και χρόνια Μνημονίων, είναι η γενεσιουργός αιτία της αστάθειας. Σε άλλες εποχές τραβούσαν οι πρόγονοί τους μια δικτατορία και έλυναν το πρόβλημα του αντεθνικού φρονήματος του έθνους. Ένα έθνος, μια πολιτική, ένας αρχηγός. Ο γύψος ως απάντηση στην οχλοκρατία. Τέτοια κι άλλα παρόμοια. Σήμερα επιχειρούν να επιβάλουν μια δικτατορία του φόβου. Δικτατορία επί του φρονήματος. Να φάνε το μυαλό για να συνεχίσουν απερίσπαστοι να τρώνε τη χώρα. Κι αυτή η τακτική τους διαμορφώνει ένα ακόμα δίλημμα: Δημοκρατία ή φόβος. Ή αλλιώς: ΣΥΡΙΖΑ ή σύρσιμο..

ΑΥΓΗ