Αυτοδυναμία με Τατσόπουλους;

Του Στέφανου Πρίντσιου

Στην αριστερά είθισται να ψηφίζεται πρώτα κόμμα και μετά πρόσωπο.

Στο ΣΥΡΙΖΑ η επόμενη κοινοβουλευτική ομάδα που θα προκύψει από τις επερχόμενες εθνικές εκλογές θα είναι επιβαρημένη με ένα τεράστιο φορτίο ευθύνης, τελείως ξεχωριστό από το σημερινό μιας και αυτό θα έχει να κάνει με επιλογές εφαρμογής πρωτόγνωρου κυβερνητικού έργου και ψήφιση μεταξύ άλλων κρίσιμων νομοθετημάτων ανατροπής των υπαρχόντων μνημονιακών.

Ζητούμενο για την απρόσκοπτη εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ λογικό φαίνεται να είναι η αυτοδυναμία του.

Πόσο όμως αναγκαίο είναι να θωρακισθεί εκ των προτέρων αυτή η αυτοδυναμία αν επιτευχθεί; Πρέπει ή όχι να μας απασχολήσει από τώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Τώρα που το δεντράκι ρίζωσε, δυνάμωσε και ψίλωσε πως μπορεί να προφυλαχτεί από την αυθαιρεσία ενός εμφανιζόμενου ξυλοκόπου;

Έχοντας το προηγούμενο της ανεξαρτητοποίησης δεκάδων βουλευτών στο σημερινό κοινοβούλιο, ποιος μπορεί να παραβλέψει την επανάληψη του φαινομένου και στο επόμενο κοινοβούλιο, με θύμα αυτή τη φορά την διαφαινόμενη αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ;

Το παραπάνω ενδεχόμενο ενισχύεται και από τα ήδη αναγκαία ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ σε συγγενείς χώρους με πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα από ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και άλλους ανεξάρτητους βουλευτές.

Γνωρίζοντας την εσωτερική διαρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ, μία παραίτηση ή διαγραφή βουλευτή θα μπορούσε κάλλιστα να οφείλεται σε διαφωνία για ένα δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο νομοσχέδιο.

Το ερώτημα δηλαδή είναι τι επακολουθεί μιας παραίτησης ή διαγραφής ενός π.χ. διαφωνούντος βουλευτή της Πασοκογενούς πλευράς για κάτι γιαυτόν αριστερόστροφο ή αντίστοιχα ενός βουλευτή εκ των αριστερών τάσεων για κάτι το δεξιόστροφο;

Βουλευτική καρέκλα: Δικιά μου ή του κόμματος;

Εφ’ όσον θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι εκλεγμένος βουλευτής με κομματικό ψηφοδέλτιο οφείλει σε περίπτωση παραίτησης ή διαγραφής του να παραδίδει την έδρα του στο κόμμα, δεν πρέπει να διασφαλίζεται αυτό κατά κάποιο τρόπο; Και αν για την παραίτηση φαίνεται αυτονόητο, για τη διαγραφή δεν πρέπει να ισχύει το ίδιο, αρκεί βέβαια η διαγραφή να μην είναι αρχηγική ενέργεια αλλά να προκύπτει από απόφαση με αυξημένη πλειοψηφία αρμόδιων αντιπροσωπευτικών συνεδριακών οργάνων;

Μήπως τώρα, όσο ακόμα υπάρχει ο λίγος έστω χρόνος, επιβάλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει τα απαραίτητα εσωκομματικά μέτρα που να αποτρέπουν παρόμοια φαινόμενα;

Μήπως θα έπρεπε κάθε συμμετοχή υποψήφιου βουλευτή στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ να συνοδεύονταν από συγκεκριμένες δεσμεύσεις, σχετικές με το αναφερόμενο θέμα, ενδεχόμενης δηλαδή διαγραφής ή παραίτησής του;

Αύριο αν το βρούμε μπροστά μας, θα είναι ήδη πολύ αργά για δάκρυα Στέλλα, μιας και των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!