ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Του Γιώργου Βλαχάκη

Το λεωφορείο ήταν άδειο.
Μόνο φώτα κουβαλούσε.

Το λεωφορείο έσχιζε
τους δρόμους της συνοικίας
με τρόπο που φαινόταν η μελαγχολία του.

Αργά θέλω να πω.
Προσεκτικά.
Αν και δρόμοι ήταν άδειοι,
σταματούσε με μια σεμνή τρυφερότητα
αφήνοντας κάθε σκυλί
να περάσει απέναντι.

Εκείνο μόνο ανάμεσα πήγαινε.
Από τα δύο απέναντι πεζοδρόμια , θέλω να πω.

Έλεγε , με περηφάνια, πως
κανένα από τα απέναντι
δεν είχε ακουμπήσει ποτέ .

Μα , μυστικά, θαύμαζε
το ΕΑΚ 3459,
που μια φορά
είχε πάρει φόρα
και συνειδητά
είχε καταστρέψει
όλες τις στάσεις
της διαδρομής του.

Το είχαν αποσύρει μετά.
Το κράτησαν για ανταλλακτικά .

γ.β.