Του Ισίδωρου Νερούτσου
Αυτοί που παίζουν στο χρηματιστήριο που περιλαμβάνει διαφόρων ειδών φτιασιδωμένα προϊόντα, όπως τα ονομάζουν, παίζουν με μοναδικό στόχο να κερδίσουν. Ενδέχεται όμως και να χάσουν. Ένα παιχνίδι- εφεύρεση των καπιταλιστών, για την πλασματική οικονομία. Ακόμα ακόμα και τα χαρτονομίσματα, πλασματική αξία έχουν.
Είναι βέβαιο ότι το χρέος από τα ομόλογα, ένα από τα πολλά χρηματιστηριακά προϊόντα, προήλθε από τις παρατάξεις εκείνες που κυβερνούσαν τον τόπο και το δημιούργησαν χωρίς ποτέ να ρωτήσουν εκείνον που καλείται να πληρώσει, δηλαδή τον λαό.
Με θρασύτητα λοιπόν βγαίνουν οι δράστες και τα παρακλάδια τους και ρωτάνε με αναίδεια. «Που θα βρείτε τα λεφτά» η κλασική ερώτηση των δραστών και των συνοδών δημοσιογράφων.
Λύσσαξαν τόσα χρόνια τώρα και χόρευαν πάνω στην δική μας πλάτη, γλεντοκοπώντας με την καταστροφή των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου, παριστάνοντας τους λυπημένους. Κατάστρεψαν την εργασία, ρίχνοντας στην ανεργία δύο εκατομμύρια ανθρώπους του δημόσιου, του ιδιωτικού τομέα και μικρομεσαίους επαγγελματίες.
Οδήγησαν στην αυτοκτονία 5000 ανθρώπους.
Στρατιές πεινασμένων, άστεγων, εξαθλιωμένων πολιτών. Κατάστρεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία και οδήγησαν τις παροχές υγείας και παιδείας στην κατάρρευση. Καμαρώνουν δήθεν γιατί «έσωσαν», όπως λένε την χώρα. Την «έσωσαν» προφανώς από τους ίδιους, που την κατάστρεψαν, αφήνοντας πίσω τους ερείπια και δυστυχία. Καμαρώνουν γιατί το μόνο που πραγματικά κατάφεραν να φτιάξουν, κι’αυτό ελαττωματικό, είναι το ηλεκτρονικό σύστημα, για να μπορούν να μας τα παίρνουν ποιο εύκολα, βάζοντάς μας όμως να κάνουμε εμείς την περισσότερη δουλειά.
Που θα βρούμε τα λεφτά. Εννοούν από ποιόν θα πάρουμε δανεικά. Αυτό λένε στην ουσία. Αλλά δανεικά με δανεικά ποτέ δεν ξοφλιούνται. Τα λεφτά δεν βρίσκονται με αυτό τον τρόπο, γιατί το «παιχνίδι» αυτό δεν τελειώνει ποτέ.
Πάντως είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρει τα λεφτά από τα γνωστά υποζύγια, που τα θεωρούν οι δράστες εύκολη λεία. Τα λεφτά θα βρεθούν από την δουλειά και μόνο από την δουλειά. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Μανώλης Γλέζος «Λεφτά είναι τα δυό μου χέρια».
Με την ανεργία δεν βρίσκονται λεφτά, ότι και να κάνεις.
Με την δουλειά αυξάνεται η κατανάλωση, μπαίνουν λεφτά στο δημόσιο, αυξάνονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Εξασφαλίζονται οι συντάξεις. Άρα τα λεφτά βρίσκονται στην ανάπτυξη, που προσφέρει νέες θέσεις εργασίας, στην προστασία, όχι ασυδοσία, της επιχειρηματικότητας ιδιωτικής και δημόσιας και στην προστασία της εργασίας.
Αυτά σε συνδυασμό με την ρύθμιση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, με όρους 1953, δηλαδή μερική σεισάχθεια, είναι όλα τα λεφτά. Διαφορετικά η τακτική «τα καταστρέφουμε όλα στο όνομα του χρέους», που δεν αποπληρώνεται, ούτε στον αιώνα τον άπαντα, οδηγεί τους μεν κρατούντες στον επίγειο παράδεισο της ατομοκεντρικής τους ευδαιμονίας, να κοιμούνται αγκαλιά με τα λεφτά, τα δε συνήθη υποζύγια στην κόλαση της ανέχειας και της απελπισίας.
Οι πολίτες δεν πρέπει ούτε στιγμή να φοβηθούν, μήπως κλείσουν οι στρόφιγγες της δανειοκρατείας, και τι μ’αυτό; Έτσι κι’αλλιώς τα δανεικά πάνε στα δανεικά. Δεν πρέπει να φοβηθούν μήπως οι μεγαλοέχοντες, τύπου Γεωργιάδη, γιατί εμείς δεν έχουμε ούτε Ευρώ τσακιστό, πάρουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Ας το τολμήσουν. Να ξέρουν όμως ότι θα πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο, με νόμιμο τρόπο και τα χρήματα θα επιστρέψουν στον τόπο τους.
Στις δράσεις υπάρχουν οι αντιδράσεις. ..
Είναι βέβαιο ότι το χρέος από τα ομόλογα, ένα από τα πολλά χρηματιστηριακά προϊόντα, προήλθε από τις παρατάξεις εκείνες που κυβερνούσαν τον τόπο και το δημιούργησαν χωρίς ποτέ να ρωτήσουν εκείνον που καλείται να πληρώσει, δηλαδή τον λαό.
Με θρασύτητα λοιπόν βγαίνουν οι δράστες και τα παρακλάδια τους και ρωτάνε με αναίδεια. «Που θα βρείτε τα λεφτά» η κλασική ερώτηση των δραστών και των συνοδών δημοσιογράφων.
Λύσσαξαν τόσα χρόνια τώρα και χόρευαν πάνω στην δική μας πλάτη, γλεντοκοπώντας με την καταστροφή των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου, παριστάνοντας τους λυπημένους. Κατάστρεψαν την εργασία, ρίχνοντας στην ανεργία δύο εκατομμύρια ανθρώπους του δημόσιου, του ιδιωτικού τομέα και μικρομεσαίους επαγγελματίες.
Οδήγησαν στην αυτοκτονία 5000 ανθρώπους.
Στρατιές πεινασμένων, άστεγων, εξαθλιωμένων πολιτών. Κατάστρεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία και οδήγησαν τις παροχές υγείας και παιδείας στην κατάρρευση. Καμαρώνουν δήθεν γιατί «έσωσαν», όπως λένε την χώρα. Την «έσωσαν» προφανώς από τους ίδιους, που την κατάστρεψαν, αφήνοντας πίσω τους ερείπια και δυστυχία. Καμαρώνουν γιατί το μόνο που πραγματικά κατάφεραν να φτιάξουν, κι’αυτό ελαττωματικό, είναι το ηλεκτρονικό σύστημα, για να μπορούν να μας τα παίρνουν ποιο εύκολα, βάζοντάς μας όμως να κάνουμε εμείς την περισσότερη δουλειά.
Που θα βρούμε τα λεφτά. Εννοούν από ποιόν θα πάρουμε δανεικά. Αυτό λένε στην ουσία. Αλλά δανεικά με δανεικά ποτέ δεν ξοφλιούνται. Τα λεφτά δεν βρίσκονται με αυτό τον τρόπο, γιατί το «παιχνίδι» αυτό δεν τελειώνει ποτέ.
Πάντως είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρει τα λεφτά από τα γνωστά υποζύγια, που τα θεωρούν οι δράστες εύκολη λεία. Τα λεφτά θα βρεθούν από την δουλειά και μόνο από την δουλειά. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Μανώλης Γλέζος «Λεφτά είναι τα δυό μου χέρια».
Με την ανεργία δεν βρίσκονται λεφτά, ότι και να κάνεις.
Με την δουλειά αυξάνεται η κατανάλωση, μπαίνουν λεφτά στο δημόσιο, αυξάνονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Εξασφαλίζονται οι συντάξεις. Άρα τα λεφτά βρίσκονται στην ανάπτυξη, που προσφέρει νέες θέσεις εργασίας, στην προστασία, όχι ασυδοσία, της επιχειρηματικότητας ιδιωτικής και δημόσιας και στην προστασία της εργασίας.
Αυτά σε συνδυασμό με την ρύθμιση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, με όρους 1953, δηλαδή μερική σεισάχθεια, είναι όλα τα λεφτά. Διαφορετικά η τακτική «τα καταστρέφουμε όλα στο όνομα του χρέους», που δεν αποπληρώνεται, ούτε στον αιώνα τον άπαντα, οδηγεί τους μεν κρατούντες στον επίγειο παράδεισο της ατομοκεντρικής τους ευδαιμονίας, να κοιμούνται αγκαλιά με τα λεφτά, τα δε συνήθη υποζύγια στην κόλαση της ανέχειας και της απελπισίας.
Οι πολίτες δεν πρέπει ούτε στιγμή να φοβηθούν, μήπως κλείσουν οι στρόφιγγες της δανειοκρατείας, και τι μ’αυτό; Έτσι κι’αλλιώς τα δανεικά πάνε στα δανεικά. Δεν πρέπει να φοβηθούν μήπως οι μεγαλοέχοντες, τύπου Γεωργιάδη, γιατί εμείς δεν έχουμε ούτε Ευρώ τσακιστό, πάρουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Ας το τολμήσουν. Να ξέρουν όμως ότι θα πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο, με νόμιμο τρόπο και τα χρήματα θα επιστρέψουν στον τόπο τους.
Στις δράσεις υπάρχουν οι αντιδράσεις. ..
Der Spiegel: Ο Τσίπρας δεν είναι τρελός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου