Αναρχισμός και Μπαχαλισμός!

Του Στέφανου Πρίντσιου

Εξ αρχής επισημαίνεται ότι η παρακάτω αρθρογραφία δεν υπερασπίζεται τις αρχές και τις επιδιώξεις του αναρχισμού, που ίσα ίσα θεωρεί ουτοπικές και ανεφάρμοστες, μιας και πιστεύει ότι στηρίζονται στον τέλειο άνθρωπο, στον άνθρωπο δηλαδή που δεν υπάρχει! Επιτέλους όμως πρέπει κάποτε ο αναρχισμός να ξετινάξει από επάνω του τη ρετσινιά του μπάχαλου!

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι συμφέρει στην καθεστηκυία τάξη να ταυτίζεται ο αναρχισμός με το χάος και την τρομοκρατία. Στο μέσο πολίτη, εδώ και χρόνια, έχει ήδη επιβληθεί αυτή η άποψη και έχει γίνει πλήρως αποδεκτή, χωρίς περεταίρω σκέψεις και προβληματισμούς. Σε αυτή βέβαια την αποδοχή ερμηνείας του αναρχισμού στη χώρα μας συνέβαλαν και συμβάλουν καθημερινά τα διαδραματιζόμενα γεγονότα κυρίως πέριξ της περιοχής των Εξαρχείων. Μολότοφ, πυρπολήσεις αυτοκινήτων, φωτιές, καταστροφές προσόψεων καταστημάτων, μνημείων, κ.α.

Τίνος πρόσωπο άραγε κρύβει η περιβόητη κουκούλα, του καταστροφέα των πάντων; Του συνειδητοποιημένου αναρχικού, του αγωνιστή αντιεξουσιαστή, του επαναστάτη φοιτητή, του επαγγελματία ασφαλίτη, του αφελούς νεανία, του απερίσκεπτου τυχοδιώκτη, του ζαμανφουτίστα περιθωριακού, του αγανακτισμένου γείτονα;

Μάλλον πρόκειται για άτομα που δρουν με τις δικές τους ατομικές ιδιόμορφες ιδέες, χωρίς λογικό σχέδιο ή συνειρμό σκέψεως, τις περισσότερες φορές επηρεασμένα στη δράση τους από χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, κυριευμένα από ανεξέλεγκτη οργή και μίσος για το τριγύρω τους κυρίαρχο κατεστημένο, εκδηλώνοντας συνήθως την βία τους απρογραμμάτιστα, απερίσκεπτα, ανεύθυνα, όταν και όπου τους δοθεί η ευκαιρία. Τα προβληματικά ή περιθωριακά αυτά άτομα και η καταστροφική ανεξέλεγκτη δράση τους δεν έχουν από κανέναν μαζικό - συλλογικό χώρο καμία ιδεολογική στήριξη, ούτε ταυτίζονται ιδεολογικά με κάτι . Η συνήθης συμπαράσταση στην όποια σύλληψη, περιορίζεται απλά ατομικά στον καθένα τους, όπως οφείλεται από ανθρώπους σε παραβάτη άνθρωπο, πέρα που τις περισσότερες φορές την πληρώνουν και οι απλώς διαμαρτυρόμενοι.

Ιδεολογικά πάντως δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα πέραν του συγχυσμένου εαυτού τους, για τον απλούστατο λόγο: Άλλο αναρχισμός και άλλο μπαχαλισμός! Αναρχισμός σημαίνει ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό συνειδητοποιημένο κίνημα, κάτι για το οποίο δεν έχουν ιδέα οι μπαχαλάκηδες.

Άλλο αναρχία και άλλο ανακατωσούρα, μιας και αναρχία σημαίνει κατάργηση μεν του κράτους, αλλά αντικατάστασή του από την αταξική κοινωνία της συνεργασίας και αλληλεγγύης των ανθρώπων για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης και της βίας. Στην ουσία ο αναρχικός συνειδητά παλεύει, αγωνίζεται, επαναστατεί επιδιώκοντας την αρμονία στην ανθρώπινη κοινωνία και όχι το μπάχαλο!

Μπορεί οι Προυντόν, Μπακούνιν, Κροπότκιν, ο Μαλατέστα στην Ιταλία, ο Μάχνο στην Ουκρανία, ο Ντουρρούτι στην Ισπανία, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, να ενέκριναν τη βία ώστε να επέλθει η επανάσταση, ποτέ όμως για να ενδυναμωθεί το κατεστημένο, με ανούσιες, επιπόλαιες, εκτονωτικές πράξεις. Η βία που αυτοί πρέσβευαν αποσκοπούσε στην αποδυνάμωση ή στο γκρέμισμα ενός οχυρού του αντιπάλου τους και όχι στην ενδυνάμωση και στο στέριωμά του, που επιδιώκουν οι ντόπιοι Κρυστάληδες.

Δεν υπάρχει δηλαδή στην Ελλάδα σήμερα αναρχικό ή αντιεξουσιαστικό κίνημα;

Αναμφισβήτητα όσο και να θέλουν μερικοί να το αποσιωπήσουν υπάρχει και αυτό αποδεικνύεται από τα έντυπα που κυκλοφορούν, από τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις, από τις μαζικές κινητοποιήσεις του χώρου, με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα για να διαπιστώσει κανείς ότι σ’αυτές τις ενθουσιώδεις αγωνιστικές πορείες αν οι χιλιάδες, κυρίως των νεαρών συμμετασχόντων, μετατρέπονταν σε μπαχαλάκηδες, καμία αστυνομία στον κόσμο δεν θα μπορούσε αναίμακτα να αντιμετωπίσει. Οι συνειδητοποιημένοι όμως αναρχικοί και αντιεξουσιαστές, που είναι και η πλειονότητα, γνωρίζουν ότι προέχει η ιδεολογική μάχη για να κερδηθεί ο πόλεμος, γιαυτό και ρίχνουν βαρύτητα στην έντυπη και ερτζιανή πληροφόρηση, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις. Οι αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ιδέες αν πρώτα δεν διακηρυχτούν στην κοινωνία για να κατανοηθούν από τον απλό κόσμο, δεν έχουν καμία τύχη, μιας και είναι απολύτως λογικό η κατανόηση της θεωρίας να προηγείται της επαναστατικής πράξης.

Εδώ ακριβώς παρεμβαίνει το κράτος δείχνοντας απροκάλυπτα τις προτιμήσεις του.

Αυτές είναι η φίμωση, απαγόρευση και κατασυκοφάντηση των ιδεών του αναρχισμού με το λουκέτο στα ιντυμίντια από τη μία μεριά και από την άλλη η διαχρονική συντήρηση του εξτρεμισμού των μπαχαλάκηδων. Σπάστε, κάψτε αλλά μη μιλάτε, διαδώστε τις ιδέες σας μουγκά, μόνο με βιαιοπραγίες, προτρέπει το βαθύ κράτος! Τα ίδια και με τη βίλα Αμαλίας, νησίδα ελευθερίας που μόλις όρθωσε ανάστημα, ποδοπατήθηκε ανελέητα από τους υπερασπιστές της νομιμότητας, του μέτρου και της τάξης. Έχοντας το κράτος στα χέρια του τον προπαγανδιστικό μηχανισμό των Μ.Μ.Ε. παίζει σαν την γάτα με το ποντίκι, με το ποντίκι να αποδέχεται μοιρολατρικά την τύχη του! Είδατε πόσο ενοχλήθηκαν όλοι τους από την ειρηνική διαμαρτυρία των αντιεξουσιαστών στη Βουλή, χαρακτηρίζοντάς την, εισβολή, τραγική εικόνα, βεβήλωση, κατάλυση της Δημοκρατίας, δηλαδή ίδια ξεφωνήματα με το λεξιλόγιο που θα χρησιμοποιούσαν σε ένοπλη επίθεση! Και τι δεν θα έδιναν να εξελίσσονταν έτσι βίαια, με αίμα, τα πράγματα! Να όμως που αυτή τη φορά επικράτησε η υπεύθυνη κινηματική τακτική και όχι η ανευθυνότητα.

Σήμερα το κράτος, ο κύριος δηλαδή αντίπαλος του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής. Καθοριστικό ρόλο σ’αυτή του την επικυριαρχία έπαιξε και παίζει η αδυναμία των κινηματικών δυνάμεων να απαλλαγούν από τα λιγοστά οπισθοδρομικά ή προβοκατόρικα στοιχεία που αποδυναμώνουν σκόπιμα ή μη την ιδεολογία του αναρχισμού, αντικαθιστώντας την με αυτήν του μπαχαλισμού.

Οι κάθε είδους Τυρίμοι ανενόχλητοι ευδοκιμούν όπως φαίνεται σε όλους τους χώρους, καθοδηγώντας τους με αγωνιστικό μένος!