Του Μάκη Ανδρεόπουλου
Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι βαθύ πολιτικό και μαζί ιδεολογικό και συνειδησιακό θέμα που διχάζει έντονα. Οι πιο πολλές απόψεις ξεκινούν από ιδεολογική πώρωση και παίζουν με τις προκαταλήψεις αλλά και τις υπαρκτές ή μη κοινωνικές φοβίες. Όποιος θεωρεί ότι απλουστεύσεις και εύκολες θεωρήσεις λύνουν το πρόβλημα, τα χαστούκια της πραγματικότητας θα είναι σκληρά.
Δεν χωράνε ιδεολογήματα και δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα είσαι σε κανονικές συνθήκες, όταν τριγύρω σου όλα καίγονται.
Όμως ανάμεσα στην άποψη του "ας πνιγούν οι ξένοι, δεν με νοιάζει" η οποία υποκρύπτει ρατσισμό, ξενοφοβία και απάνθρωπο φασισμό όλων των αποχρώσεων και του "όλοι μέσα και ανοιχτά σύνορα για όλους" η οποία εμφανίζεται να είναι ανθρωπιστική αλλά ταυτόχρονα «ανέμελη» και τελικά ανεδαφική, υπάρχει η πραγματιστική, ουμανιστική και μάλλον η πιο ριζοσπαστική, η οποία μπορεί να αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειοψηφία των "υγιώς σκεπτόμενων" συμπολιτών μας. Υπακούει στις βασικές αρχές του ουμανισμού, του ρεαλισμού και ταυτόχρονα δημιουργεί τα πεδία ρήξης με την ΕΕ και την αντιμετανεστευτική της πολιτική ατζέντα.
Τη σκιαγραφώ, σε ότι αφορά τη χώρα μας, που θα βρεθεί τον επόμενο καιρό μέσα σε ένα όλο και πιο δραματικό πρόβλημα:
Ανθρωπιστική βοήθεια ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους μετανάστες που περιλαμβάνει την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Ειδικότερα προς τα πιο αδύναμα μέλη τους γυναίκες και παιδιά. Στέγαση σε ελεγχόμενους χώρους με στοιχειώδεις ανθρώπινες συνθήκες. Διαχωρισμός των προσφύγων (λόγω πολέμων, περιβαλλοντικών καταστροφών κλπ.) ώστε να παίρνουν χαρτιά για ελεύθερη μετακίνηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ΤΑΧΥΤΑΤΑ.
Και βέβαια de facto κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνο 2 που τους εγκλωβίζει εδώ στη χώρα υποδοχής, δημιουργώντας ασφυκτικές κοινωνικές συνθήκες. Αυτό θα ταρακουνήσει τους υποκριτές "εταίρους" μας που και σε αυτό το ζήτημα μας αντιμετωπίζουν σαν χώρα παρία της περιφέρειας δημιουργώντας μας «ανθρωπιστικό εγκλωβισμό». Και βέβαια και κυριώτερο χτύπημα των κυκλωμάτων διακίνησης και δουλεμπορείας ανθρώπων, τα οποία θρέφουν κράτη, οργανισμούς και μεγαλόσχημους παράγοντες....
Και πριν πει κάποιος που θα βρεθούν οι πόροι για τα στοιχειώδη παραπάνω, η απάντηση είναι η απλά κατανοητή: "μεγάλοι χορηγοί" του μεταναστευτικού οι μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, οι τρόφιμοι της λίστας Λαγκάρντ και η διαπλοκή που φυγάδευσε δις ευρώ (όσο ένα ελληνικό ΑΕΠ) σε φορολογικούς παραδείσους, μαζί με τους φίλους τους τραπεζίτες.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα έβρισκε σύμφωνο το συντριπτικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, πλην ακροδεξιών και αιθεροβάμωνων. Και βέβαια των δουλικών μνημονιακών που τρέμουν μην τα χαλάσουν με τους "εταίρους", οπότε ας πνιγούν όλοι οι άλλοι.
To ζήτημα είναι για άλλη μια φορά ταξικό και ζήτημα ρήξης...
Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι βαθύ πολιτικό και μαζί ιδεολογικό και συνειδησιακό θέμα που διχάζει έντονα. Οι πιο πολλές απόψεις ξεκινούν από ιδεολογική πώρωση και παίζουν με τις προκαταλήψεις αλλά και τις υπαρκτές ή μη κοινωνικές φοβίες. Όποιος θεωρεί ότι απλουστεύσεις και εύκολες θεωρήσεις λύνουν το πρόβλημα, τα χαστούκια της πραγματικότητας θα είναι σκληρά.
Δεν χωράνε ιδεολογήματα και δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα είσαι σε κανονικές συνθήκες, όταν τριγύρω σου όλα καίγονται.
Όμως ανάμεσα στην άποψη του "ας πνιγούν οι ξένοι, δεν με νοιάζει" η οποία υποκρύπτει ρατσισμό, ξενοφοβία και απάνθρωπο φασισμό όλων των αποχρώσεων και του "όλοι μέσα και ανοιχτά σύνορα για όλους" η οποία εμφανίζεται να είναι ανθρωπιστική αλλά ταυτόχρονα «ανέμελη» και τελικά ανεδαφική, υπάρχει η πραγματιστική, ουμανιστική και μάλλον η πιο ριζοσπαστική, η οποία μπορεί να αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειοψηφία των "υγιώς σκεπτόμενων" συμπολιτών μας. Υπακούει στις βασικές αρχές του ουμανισμού, του ρεαλισμού και ταυτόχρονα δημιουργεί τα πεδία ρήξης με την ΕΕ και την αντιμετανεστευτική της πολιτική ατζέντα.
Τη σκιαγραφώ, σε ότι αφορά τη χώρα μας, που θα βρεθεί τον επόμενο καιρό μέσα σε ένα όλο και πιο δραματικό πρόβλημα:
Ανθρωπιστική βοήθεια ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους μετανάστες που περιλαμβάνει την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Ειδικότερα προς τα πιο αδύναμα μέλη τους γυναίκες και παιδιά. Στέγαση σε ελεγχόμενους χώρους με στοιχειώδεις ανθρώπινες συνθήκες. Διαχωρισμός των προσφύγων (λόγω πολέμων, περιβαλλοντικών καταστροφών κλπ.) ώστε να παίρνουν χαρτιά για ελεύθερη μετακίνηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ΤΑΧΥΤΑΤΑ.
Και βέβαια de facto κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνο 2 που τους εγκλωβίζει εδώ στη χώρα υποδοχής, δημιουργώντας ασφυκτικές κοινωνικές συνθήκες. Αυτό θα ταρακουνήσει τους υποκριτές "εταίρους" μας που και σε αυτό το ζήτημα μας αντιμετωπίζουν σαν χώρα παρία της περιφέρειας δημιουργώντας μας «ανθρωπιστικό εγκλωβισμό». Και βέβαια και κυριώτερο χτύπημα των κυκλωμάτων διακίνησης και δουλεμπορείας ανθρώπων, τα οποία θρέφουν κράτη, οργανισμούς και μεγαλόσχημους παράγοντες....
Και πριν πει κάποιος που θα βρεθούν οι πόροι για τα στοιχειώδη παραπάνω, η απάντηση είναι η απλά κατανοητή: "μεγάλοι χορηγοί" του μεταναστευτικού οι μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, οι τρόφιμοι της λίστας Λαγκάρντ και η διαπλοκή που φυγάδευσε δις ευρώ (όσο ένα ελληνικό ΑΕΠ) σε φορολογικούς παραδείσους, μαζί με τους φίλους τους τραπεζίτες.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα έβρισκε σύμφωνο το συντριπτικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, πλην ακροδεξιών και αιθεροβάμωνων. Και βέβαια των δουλικών μνημονιακών που τρέμουν μην τα χαλάσουν με τους "εταίρους", οπότε ας πνιγούν όλοι οι άλλοι.
To ζήτημα είναι για άλλη μια φορά ταξικό και ζήτημα ρήξης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου