Αηδόνης
- Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά για τα στελέχη όλων σχεδόν των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, κόκκινη γραμμή είναι πλέον το κείμενο των 47 σελίδων. Στην αρχή είχαμε το συνεδριακό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που όποιος τόλμησε να το αμφισβητήσει αντιμετωπίστηκε σαν αιρετικός, τώρα νέο ευαγγέλιο είναι το «draft» που στείλαμε στα αγγλικά στους «θεσμούς». Συμβιβασμός διά της διολισθήσεως. Και τα σκυλιά δεμένα…
- Κώστας Ζαχαριάδης, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: «Καλή επιτυχία στο νέο πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Θανάση Θεοχαρόπουλο. Καλή αρχή και να θυμάται ότι, παρά τις διαφωνίες, η Αριστερά είναι μια δεμένη οικογένεια». Έτσι είναι, όπως τα λέει το στέλεχος. Μπορεί να έχουμε τα καβγαδάκια μας, την κρεβατομουρμούρα μας, μπορεί να λέμε καμιά υπερβολή ή να πέφτει και καμιά σφαλιάρα, αλλά στο τέλος τα ξαναβρίσκουμε, πάνω από όλα η οικογένεια.
- Θυμάμαι, πάντως, μερικές τέτοιες υπερβολές. Ένα σύνθημα της νεολαίας για το «σύντροφο Κουβέλη» ή τις κατηγορίες για «μνημονιακή Αριστερά». Περασμένα-ξεχασμένα. Άλλωστε η «Αριστερά της ευθύνης» μάλλον τώρα δικαιώνεται…
- Για όγδοη(!) συνεχή φορά, αλλά πρώτη φορά Αριστερά, δεν δίνεται θεώρηση εισόδου στην Ελλάδα στη Λεϊλά Χάλεντ, τη θρυλική φιγούρα της Παλαιστινιακής Αντίστασης, που είναι προσκεκλημένη του Resistance Festival. Από ό,τι έμαθα, αυτοί που φέτος δεν χορηγούν τη θεώρηση είναι εκείνοι που άλλες χρονιές πίεζαν τους αρμόδιους υπουργούς να την υπογράψουν. Τότε υποστήριζαν ότι η χορήγηση θεώρησης εισόδου δεν πρέπει να εξαρτάται από τις βουλές της CIA και της Μοσάντ και θύμιζαν ότι στη Λεϊλά Χάλεντ έχει δοθεί θεώρηση εισόδου ακόμα και από κράτη-μέλη της Ε.Ε. που, κατά τα άλλα, είναι στενοί σύμμαχοι του Ισραήλ. Μάλλον πιο ειλικρινής ακόμα και από κάποιους super αριστερούς ήταν τελικά ο Δ. Αβραμόπουλος που, σύμφωνα πάντα με κάποιους από τους διοργανωτές του Resistance, απαντούσε στα ίσα: «Θέλω, αλλά δεν μ” αφήνουν οι Αμερικανοί»…
- Στον Μπόμπολα το έργο μερικών εκατομμυρίων για εργοστάσιο σκουπιδιών, στη Δυτική Μακεδονία. Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Τσιρώνης, λένε ότι είχε τις διαφωνίες του αφού το έργο δεν συμβαδίζει με το «εθνικό σχέδιο», ενώ ο Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, ήταν υποστηρικτής της συμφωνίας. Το έργο τελικά το πήρε ο Ελλάκτωρ. Κάποια πράγματα φαίνεται δεν αλλάζουν…
- Τον Θ. Καρτερό τον απολαμβάνουμε συχνά στην Αυγή. Αποχρώσεις, αντιρρήσεις, διαφωνίες συλλαμβάνονται και αντιμετωπίζονται καταλλήλως από τον επαγρυπνούντα αρθρογράφο. Στο τελευταίο του άρθρο, βέβαια, με τίτλο Η Αριστερά της γκρίνιας είχε μεγάλη έμπνευση και ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Θ. Καρτερό, οι «γκρινιάρηδες» (αυτοί δηλαδή που προβαίνουν στο αποτρόπαιο έγκλημα να μη συμφωνούν με την κυβερνητική τακτική) είναι «είδος πολιτικού εντόμου» που φτερουγίζει και γκρινιάζει «πάνω από τα σκατά που ΘΑ παράγει η κυβέρνηση»… Τώρα, εγώ τι να πω;
- Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά στην Ιστορία που οι «διαφωνούντες» παρομοιάζονται με βλαβερά και μοχθηρά έντομα ή ερπετά, με κατσαρίδες, φίδια, ποντίκια και άλλα. Οι υπερασπιστές της εκάστοτε εξουσίας πάντα είχαν ανατριχιαστική φαντασία… Ο Θ. Καρτερός, όμως, είναι μεγαλόψυχος, πάει καιρός άλλωστε που εγκατέλειψε την ΚΝΕ και τον Ριζοσπάστη. «Μη σκέφτεστε εντομοκτόνα, είναι αντίθετα με την κουλτούρα μας» καταλήγει το άρθρο. Ουφ! Το γλιτώσαμε το φλιτάρισμα…
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου