Του Ερρίκου Φινάλη
Αποκωδικοποιώντας την Ευρωπαϊκή Ατζέντα για τη Μετανάστευση
Την προηγούμενη εβδομάδα η Κομισιόν παρουσίασε μια νέα «Ευρωπαϊκή Ατζέντα για τη Μετανάστευση», υποτίθεται υπό το σοκ των πρόσφατων εικόνων εκατοντάδων πνιγμένων ανθρώπων στα νερά της Μεσογείου. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμερμαν δήλωσε μάλιστα ότι «η τραγική απώλεια ζωών στη Μεσόγειο μας συγκλόνισε» και έτσι η Κομισιόν κατέληξε να προτείνει «μια ατζέντα που αντανακλά τις κοινές μας αξίες».
Αν μελετήσει βέβαια κάποιος την πρόταση της Κομισιόν θα δει ότι οι αξίες που τη διαπερνούν είναι ένας απίστευτος κυνισμός, μια ξεγυρισμένη υποκρισία και (κυρίως!) η βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μετατρέψει όλη τη νότια ακτογραμμή της Μεσογείου σε… Γάζα. Να αποκλείσει δηλαδή κάθε θαλάσσια οδό διαφυγής όσων προσπαθούν να γλιτώσουν από το θάνατο και την καταστροφή την οποία έφεραν σε χώρες όπως η Λιβύη και η Συρία οι «αξίες» βασικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μήπως όμως αυτές οι φράσεις είναι υπερβολικές; Ας εξετάσουμε την πρόταση της Κομισιόν, ας δούμε πώς την ερμηνεύουν οι αποδέκτες της, και επιστρέφουμε στα συμπεράσματα.
Μετά τα εισαγωγικά ευχολόγια, η Κομισιόν περνά καταρχήν σε συγκεκριμένες προτάσεις «ώστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα στη θάλασσα». Φυσικά δεν προτείνει να αφήσουν οι Δυτικοί τους λαούς των χωρών που ανατινάζουν στην ησυχία τους, ώστε να μην επιχειρούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο για να σωθούν. Ούτε, έστω, τρόπους για να μην πνίγονται χιλιάδες κάθε χρόνο – 3.500 πέρυσι και σχεδόν 2.000 μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2015 (είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι ο όρος «διάσωση» εμφανίζεται σε ολόκληρο το έγγραφο μία μόλις φορά, και θα δούμε σε λίγο πώς «μεταφράζεται»). Προτείνει όμως η Κομισιόν τρόπους για να μην μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα που τους επεφύλαξε η Δύση…
Πρώτος τρόπος: ο τριπλασιασμός των πόρων για τη Frontex και γενικά τις μονάδες που «προστατεύουν» τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την εισβολή των μεταναστών και προσφύγων. Συχνά η προστασία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική: για παράδειγμα όταν ένα ιταλικό πολεμικό σκάφος εμβολίζει ένα «δουλεμπορικό», προκαλώντας μερικές εκατοντάδες παράπλευρες απώλειες. Χαλάλι βέβαια, αν είναι να σωθεί η Ευρώπη από την εισβολή.
Δεύτερος τρόπος: μια «επιχείρηση στη Μεσόγειο για την εξάρθρωση των δικτύων λαθρομετανάστευσης και την καταπολέμηση της διακίνησης ανθρώπων». Εάν υλοποιηθεί, θα σημάνει ακριβώς τη μετατροπή ολόκληρης της νότιας ακτογραμμής της Μεσογείου σε Γάζα, αφού μεταφράζεται σε στοχοποίηση και καταστροφή οποιουδήποτε πλεούμενου θεωρηθεί ύποπτο για επικείμενη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών. Φυσικά όχι «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», όπως ισχυρίζεται η Κομισιόν, αλλά τσαλαπατώντας την κυριαρχία των έτσι κι αλλιώς ανατιναγμένων χωρών όπως η Λιβύη, με τη «συνδρομή» αεροπορίας, ναυτικού και ειδικών δυνάμεων.
Με αυτά τα άμεσα μέτρα, δηλαδή ουσιαστικά με την απαγόρευση απομάκρυνσης από την ακτογραμμή, θα πάρει σάρκα και οστά ο στόχος της πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης «να μην υπάρξουν άλλα θύματα στη θάλασσα»…
Ας δούμε τώρα και τη μοναδική φορά που εμφανίζεται ο όρος «διάσωση» στην πρόταση της Κομισιόν. Αξίζει να μεταφερθεί το πλήρες σχετικό εδάφιο:
«Διαχείριση των συνόρων – διάσωση ζωών και ασφάλιση των εξωτερικών συνόρων: κυρίως, με την ενίσχυση του ρόλου και των ικανοτήτων της Frontex· την ενίσχυση της ικανότητας τρίτων χωρών για διαχείριση των συνόρων τους· την περαιτέρω συνένωση, εφόσον χρειάζεται, ορισμένων λειτουργιών της ακτοφυλακής σε επίπεδο Ε.Ε.»
Αυτά περί «διάσωσης» όσων πνίγονται στη Μεσόγειο. Κάπου έπρεπε να βάλουν τον όρο, τον έβαλαν εδώ. Η «λύση» είναι να μην δοκιμάζουν να σωθούν, αλλιώς θα αποτρέπονται από Frontex και ακτοφυλακές. Δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια.
Όμως η Κομισιόν πέρα από «άμεσες δράσεις» προτείνει και μέτρα που έχουν να κάνουν κυρίως με τη «μετεγκατάσταση σε επείγουσες καταστάσεις αιφνίδιας εισροής μεταναστών». Και αποδεικνύεται ιδιαίτερα… γαλαντόμα: τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εγκαταλείπουν κακήν-κακώς τις εμπόλεμες ζώνες, η Ευρωπαϊκή Ένωση προτείνει ένα «πανευρωπαϊκό καθεστώς επανεγκατάστασης που θα παρέχει 20.000 θέσεις κατανεμημένες σε όλα τα κράτη-μέλη για εκτοπισμένους που σαφώς χρήζουν διεθνούς προστασίας». Είκοσι χιλιάδες! Αυτό είναι πραγματικά ο ορισμός της σταγόνας στον ωκεανό, ή της βιτρίνας που συγκαλύπτει την ευρωπαϊκή υποκρισία.
Ορθότερα, αυτός ήταν ο στόχος της «κατανομής σε όλα τα κράτη-μέλη». Ήταν, και δεν είναι, αφού ήδη πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεσηκώθηκαν ακόμη και ενάντια σε τέτοια μέτρα βιτρίνας! Πρώτοι και καλύτεροι οι πρωταθλητές των «ανθρωπιστικών επεμβάσεων» Γάλλοι: ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς έσπευσε να δηλώσει αμέσως ότι τάσσεται κατά των ποσοστώσεων για την κατανομή των προσφύγων και μεταναστών σε όλα τα κράτη μέλη, αντιπροτείνοντας «να πάρουν άσυλο όσοι το δικαιούνται στο κράτος-μέλος στο οποίο φτάνουν». Δηλαδή σε απλή γλώσσα, Έλληνες και Ιταλοί κόψτε το λαιμό σας (εννοείται ότι μέχρι να αρχίσουν να καταφθάνουν μαζικά πρόσφυγες στην Ιταλία, για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ετίθετο θέμα «αιφνίδιας εισροής μεταναστών»).
Μάλιστα το θράσος του Γάλλου πρωθυπουργού τον έφερε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «η Γαλλία έχει ήδη κάνει περισσότερα από όσα της αναλογούν», και γι’ αυτό δεν δέχεται την κατανομή έστω και 20.000 ανθρώπων σε όλα τα κράτη-μέλη! Δεν δίστασε μάλιστα να διευκρινίσει τι εννοεί: «5.000 Σύριοι και 4.500 Ιρακινοί πρόσφυγες έχουν γίνει δεκτοί στη Γαλλία από το 2012». Μάλιστα, τόσο φιλάνθρωπη είναι η μεγάλη Γαλλία, που επιπλέον παίρνει ενεργητικά μέρος στις επεμβάσεις της Δύσης και καταληστεύει ολόκληρες χώρες και λαούς προκαλώντας κύματα προσφυγιάς! Δέχτηκε, λέει, κάτι λιγότερο από 10.000 ανθρώπους μέσα σε… τρία χρόνια. Δηλαδή περίπου όσους και ένα μικρό ελληνικό νησί μέσα σε λίγους μήνες.
Από κοντά και άλλοι παραδοσιακοί φιλάνθρωποι ιμπεριαλιστές και πεπειραμένοι εκμεταλλευτές των απολίτιστων εθνών: οι Βρετανοί. Η υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι είπε ότι η ατζέντα της Κομισιόν… «ενθαρρύνει την εισροή μεταναστών», και αντιπρότεινε την «άμεση επαναπροώθηση των παρανόμως εισερχομένων, στις χώρες προέλευσής τους». Τόσο απλά. Βέβαια η συγκεκριμένη υπουργός είναι γνωστή για τα λεπτά αισθήματά της. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ενός Νιγηριανού πρόσφυγα, κρατούμενου σε «κέντρο μεταναστών», που έπασχε από προβλήματα ψυχικής υγείας και έκανε απεργία πείνας ζητώντας να αποφυλακιστεί: η κυρία Τερέζα Μέι αρνήθηκε και του αντιπρότεινε, εάν φοβάται να επιστρέψει στη Νιγηρία, ένα «πλάνο τερματισμού ζωής» – δηλαδή ευθανασία! Πραγματικά, μια υπουργός που ταιριάζει μια χαρά στις ευρωπαϊκές «αξίες»…
Στην πραγματικότητα βέβαια είναι άδικη η κριτική των Γάλλων, Βρετανών και λοιπών «πολιτισμένων Ευρωπαίων» προς την Κομισιόν, ότι με την πρότασή της ενθαρρύνει την εισροή μεταναστών. Το αντίθετο, όλα όσα προτείνει η Κομισιόν προωθούν αυτό που θέλουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες: να συνεχίσουν να ανατινάζουν και να ληστεύουν τους «υπανάπτυκτους» χωρίς όμως να πληρώνουν ένα μέρος του λογαριασμού – χωρίς δηλαδή να φτάνουν ως αυτές τα κύματα της μετανάστευσης. Μέχρι τώρα, ελέω Σένγκεν και Συνθήκης Δουβλίνου ΙΙ, λειτουργούσαν μια χαρά τα αναχώματα της αποικίας χρέους που λέγεται Ελλάδα, όπως και «τρίτων χωρών» σαν την Τουρκία (όπου έχει εγκλωβιστεί ο μεγαλύτερος αριθμός Σύριων προσφύγων) ή την Τυνησία και την Αίγυπτο (που έχουν δεχτεί… εικοσαπλάσιο αριθμό Λίβυων προσφύγων σε σύγκριση με τα κράτη μέλη της Ε.Ε.).
Η πρεμούρα της Κομισιόν εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να καταφθάνουν καραβιές Λίβυων στην Ιταλία – η οποία βέβαια κάθε άλλο παρά «αθώα» είναι, αφού ουσιαστικά κατέχει, μέσω της κρατικής εταιρίας ενέργειας ΕΝΙ και των ιδιωτικών στρατών της, ένα τμήμα της Λιβύης… Όμως η Ρώμη εξεγέρθηκε έναντι των εταίρων της, οι οποίοι σφύριζαν αδιάφορα όταν μεγάλο μέρος των εξαθλιωμένων κατάφερε να… μην πνιγεί και άρχισε να φτάνει στην ιταλική επικράτεια, και τους ζήτησε «δίκαιη κατανομή». Και, βέβαια, αποτρεπτικά μέτρα για να μην φτάσουν κι άλλοι. Τέτοια ακριβώς είναι τα μέτρα που προτείνει η Κομισιόν: μέτρα στρατιωτικοποίησης όλης της Μεσογείου, τα οποία πασπαλίζει με… 20.000 τυχερούς που θα πρέπει να κατανεμηθούν «δίκαια». Αλλά οι αχάριστοι Γάλλοι και Βρετανοί δεν δέχονται ούτε καν αυτό.
Στρατιωτικοποίηση είναι η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αιφνιδιασμό της από τα κύματα προσφύγων. Και ο αιφνιδιασμός ήταν διπλός: πρώτον όσον αφορά τον αριθμό, δεύτερον όσον αφορά το γεγονός ότι δεν πρόκειται πια για «παράνομους μετανάστες» αλλά κυρίως για πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές (το έως τώρα ισχύον νομικό πλαίσιο θεωρείται «δυσκίνητο όσον αφορά την επαναπροώθηση προσφύγων»…). Το γεγονός ότι ακόμη και η Γερμανία έχει στείλει πολεμικά σκάφη στη Μεσόγειο μετά τις τελευταίες τραγωδίες έξω από τη Λαμπεντούσα, όπως και τα σχέδια για «βύθιση των πλοίων των λαθρεμπόρων πριν απομακρυνθούν από τις ακτές», αποδεικνύουν την επιλογή της στρατιωτικοποίησης και της περαιτέρω σφράγισης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιλογή μη ρεαλιστική βέβαια, που όμως θα κοστίσει ακόμη περισσότερες ζωές και θα προκαλέσει ακόμη περισσότερα κροκοδείλια δάκρυα.
Η μοναδική πραγματική λύση, όσο κι αν μοιάζει δύσκολα επιτεύξιμη, είναι μια αλλαγή συσχετισμών τέτοια που να εξαναγκάσει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αποσυρθούν από τις χώρες τις οποίες «σώζουν» και «εκδημοκρατίζουν». Έτσι ώστε οι λαοί τους, ελεύθεροι και αξιοπρεπείς, να χτίσουν το μέλλον τους και να αναπτύξουν ισότιμες σχέσεις και με την Ευρώπη. Μέχρι τότε, η μη συμμετοχή στους γκανγκστερισμούς της Δύσης και η καταγγελία Συνθηκών όπως το «Δουβλίνο ΙΙ» αποτελούν μερικές μόνο από τις απαραίτητες μεσοπρόθεσμες ενέργειες για όποιον δεν θέλει να είναι συνένοχος στο διαρκές έγκλημα.
Αποκωδικοποιώντας την Ευρωπαϊκή Ατζέντα για τη Μετανάστευση
Την προηγούμενη εβδομάδα η Κομισιόν παρουσίασε μια νέα «Ευρωπαϊκή Ατζέντα για τη Μετανάστευση», υποτίθεται υπό το σοκ των πρόσφατων εικόνων εκατοντάδων πνιγμένων ανθρώπων στα νερά της Μεσογείου. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Φρανς Τίμερμαν δήλωσε μάλιστα ότι «η τραγική απώλεια ζωών στη Μεσόγειο μας συγκλόνισε» και έτσι η Κομισιόν κατέληξε να προτείνει «μια ατζέντα που αντανακλά τις κοινές μας αξίες».
Αν μελετήσει βέβαια κάποιος την πρόταση της Κομισιόν θα δει ότι οι αξίες που τη διαπερνούν είναι ένας απίστευτος κυνισμός, μια ξεγυρισμένη υποκρισία και (κυρίως!) η βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μετατρέψει όλη τη νότια ακτογραμμή της Μεσογείου σε… Γάζα. Να αποκλείσει δηλαδή κάθε θαλάσσια οδό διαφυγής όσων προσπαθούν να γλιτώσουν από το θάνατο και την καταστροφή την οποία έφεραν σε χώρες όπως η Λιβύη και η Συρία οι «αξίες» βασικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μήπως όμως αυτές οι φράσεις είναι υπερβολικές; Ας εξετάσουμε την πρόταση της Κομισιόν, ας δούμε πώς την ερμηνεύουν οι αποδέκτες της, και επιστρέφουμε στα συμπεράσματα.
Γενική… απαγόρευση απόπλου
Μετά τα εισαγωγικά ευχολόγια, η Κομισιόν περνά καταρχήν σε συγκεκριμένες προτάσεις «ώστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα στη θάλασσα». Φυσικά δεν προτείνει να αφήσουν οι Δυτικοί τους λαούς των χωρών που ανατινάζουν στην ησυχία τους, ώστε να μην επιχειρούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο για να σωθούν. Ούτε, έστω, τρόπους για να μην πνίγονται χιλιάδες κάθε χρόνο – 3.500 πέρυσι και σχεδόν 2.000 μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2015 (είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι ο όρος «διάσωση» εμφανίζεται σε ολόκληρο το έγγραφο μία μόλις φορά, και θα δούμε σε λίγο πώς «μεταφράζεται»). Προτείνει όμως η Κομισιόν τρόπους για να μην μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα που τους επεφύλαξε η Δύση…
Πρώτος τρόπος: ο τριπλασιασμός των πόρων για τη Frontex και γενικά τις μονάδες που «προστατεύουν» τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την εισβολή των μεταναστών και προσφύγων. Συχνά η προστασία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική: για παράδειγμα όταν ένα ιταλικό πολεμικό σκάφος εμβολίζει ένα «δουλεμπορικό», προκαλώντας μερικές εκατοντάδες παράπλευρες απώλειες. Χαλάλι βέβαια, αν είναι να σωθεί η Ευρώπη από την εισβολή.
Δεύτερος τρόπος: μια «επιχείρηση στη Μεσόγειο για την εξάρθρωση των δικτύων λαθρομετανάστευσης και την καταπολέμηση της διακίνησης ανθρώπων». Εάν υλοποιηθεί, θα σημάνει ακριβώς τη μετατροπή ολόκληρης της νότιας ακτογραμμής της Μεσογείου σε Γάζα, αφού μεταφράζεται σε στοχοποίηση και καταστροφή οποιουδήποτε πλεούμενου θεωρηθεί ύποπτο για επικείμενη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών. Φυσικά όχι «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», όπως ισχυρίζεται η Κομισιόν, αλλά τσαλαπατώντας την κυριαρχία των έτσι κι αλλιώς ανατιναγμένων χωρών όπως η Λιβύη, με τη «συνδρομή» αεροπορίας, ναυτικού και ειδικών δυνάμεων.
Με αυτά τα άμεσα μέτρα, δηλαδή ουσιαστικά με την απαγόρευση απομάκρυνσης από την ακτογραμμή, θα πάρει σάρκα και οστά ο στόχος της πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης «να μην υπάρξουν άλλα θύματα στη θάλασσα»…
Περί (μη) διάσωσης
Ας δούμε τώρα και τη μοναδική φορά που εμφανίζεται ο όρος «διάσωση» στην πρόταση της Κομισιόν. Αξίζει να μεταφερθεί το πλήρες σχετικό εδάφιο:
«Διαχείριση των συνόρων – διάσωση ζωών και ασφάλιση των εξωτερικών συνόρων: κυρίως, με την ενίσχυση του ρόλου και των ικανοτήτων της Frontex· την ενίσχυση της ικανότητας τρίτων χωρών για διαχείριση των συνόρων τους· την περαιτέρω συνένωση, εφόσον χρειάζεται, ορισμένων λειτουργιών της ακτοφυλακής σε επίπεδο Ε.Ε.»
Αυτά περί «διάσωσης» όσων πνίγονται στη Μεσόγειο. Κάπου έπρεπε να βάλουν τον όρο, τον έβαλαν εδώ. Η «λύση» είναι να μην δοκιμάζουν να σωθούν, αλλιώς θα αποτρέπονται από Frontex και ακτοφυλακές. Δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια.
Κατανομή μιας σταγόνας στον ωκεανό; Ούτε καν!
Όμως η Κομισιόν πέρα από «άμεσες δράσεις» προτείνει και μέτρα που έχουν να κάνουν κυρίως με τη «μετεγκατάσταση σε επείγουσες καταστάσεις αιφνίδιας εισροής μεταναστών». Και αποδεικνύεται ιδιαίτερα… γαλαντόμα: τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εγκαταλείπουν κακήν-κακώς τις εμπόλεμες ζώνες, η Ευρωπαϊκή Ένωση προτείνει ένα «πανευρωπαϊκό καθεστώς επανεγκατάστασης που θα παρέχει 20.000 θέσεις κατανεμημένες σε όλα τα κράτη-μέλη για εκτοπισμένους που σαφώς χρήζουν διεθνούς προστασίας». Είκοσι χιλιάδες! Αυτό είναι πραγματικά ο ορισμός της σταγόνας στον ωκεανό, ή της βιτρίνας που συγκαλύπτει την ευρωπαϊκή υποκρισία.
Ορθότερα, αυτός ήταν ο στόχος της «κατανομής σε όλα τα κράτη-μέλη». Ήταν, και δεν είναι, αφού ήδη πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεσηκώθηκαν ακόμη και ενάντια σε τέτοια μέτρα βιτρίνας! Πρώτοι και καλύτεροι οι πρωταθλητές των «ανθρωπιστικών επεμβάσεων» Γάλλοι: ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς έσπευσε να δηλώσει αμέσως ότι τάσσεται κατά των ποσοστώσεων για την κατανομή των προσφύγων και μεταναστών σε όλα τα κράτη μέλη, αντιπροτείνοντας «να πάρουν άσυλο όσοι το δικαιούνται στο κράτος-μέλος στο οποίο φτάνουν». Δηλαδή σε απλή γλώσσα, Έλληνες και Ιταλοί κόψτε το λαιμό σας (εννοείται ότι μέχρι να αρχίσουν να καταφθάνουν μαζικά πρόσφυγες στην Ιταλία, για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ετίθετο θέμα «αιφνίδιας εισροής μεταναστών»).
Κάνουν και πλάκα…
Μάλιστα το θράσος του Γάλλου πρωθυπουργού τον έφερε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «η Γαλλία έχει ήδη κάνει περισσότερα από όσα της αναλογούν», και γι’ αυτό δεν δέχεται την κατανομή έστω και 20.000 ανθρώπων σε όλα τα κράτη-μέλη! Δεν δίστασε μάλιστα να διευκρινίσει τι εννοεί: «5.000 Σύριοι και 4.500 Ιρακινοί πρόσφυγες έχουν γίνει δεκτοί στη Γαλλία από το 2012». Μάλιστα, τόσο φιλάνθρωπη είναι η μεγάλη Γαλλία, που επιπλέον παίρνει ενεργητικά μέρος στις επεμβάσεις της Δύσης και καταληστεύει ολόκληρες χώρες και λαούς προκαλώντας κύματα προσφυγιάς! Δέχτηκε, λέει, κάτι λιγότερο από 10.000 ανθρώπους μέσα σε… τρία χρόνια. Δηλαδή περίπου όσους και ένα μικρό ελληνικό νησί μέσα σε λίγους μήνες.
Από κοντά και άλλοι παραδοσιακοί φιλάνθρωποι ιμπεριαλιστές και πεπειραμένοι εκμεταλλευτές των απολίτιστων εθνών: οι Βρετανοί. Η υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι είπε ότι η ατζέντα της Κομισιόν… «ενθαρρύνει την εισροή μεταναστών», και αντιπρότεινε την «άμεση επαναπροώθηση των παρανόμως εισερχομένων, στις χώρες προέλευσής τους». Τόσο απλά. Βέβαια η συγκεκριμένη υπουργός είναι γνωστή για τα λεπτά αισθήματά της. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ενός Νιγηριανού πρόσφυγα, κρατούμενου σε «κέντρο μεταναστών», που έπασχε από προβλήματα ψυχικής υγείας και έκανε απεργία πείνας ζητώντας να αποφυλακιστεί: η κυρία Τερέζα Μέι αρνήθηκε και του αντιπρότεινε, εάν φοβάται να επιστρέψει στη Νιγηρία, ένα «πλάνο τερματισμού ζωής» – δηλαδή ευθανασία! Πραγματικά, μια υπουργός που ταιριάζει μια χαρά στις ευρωπαϊκές «αξίες»…
Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος;
Στην πραγματικότητα βέβαια είναι άδικη η κριτική των Γάλλων, Βρετανών και λοιπών «πολιτισμένων Ευρωπαίων» προς την Κομισιόν, ότι με την πρότασή της ενθαρρύνει την εισροή μεταναστών. Το αντίθετο, όλα όσα προτείνει η Κομισιόν προωθούν αυτό που θέλουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες: να συνεχίσουν να ανατινάζουν και να ληστεύουν τους «υπανάπτυκτους» χωρίς όμως να πληρώνουν ένα μέρος του λογαριασμού – χωρίς δηλαδή να φτάνουν ως αυτές τα κύματα της μετανάστευσης. Μέχρι τώρα, ελέω Σένγκεν και Συνθήκης Δουβλίνου ΙΙ, λειτουργούσαν μια χαρά τα αναχώματα της αποικίας χρέους που λέγεται Ελλάδα, όπως και «τρίτων χωρών» σαν την Τουρκία (όπου έχει εγκλωβιστεί ο μεγαλύτερος αριθμός Σύριων προσφύγων) ή την Τυνησία και την Αίγυπτο (που έχουν δεχτεί… εικοσαπλάσιο αριθμό Λίβυων προσφύγων σε σύγκριση με τα κράτη μέλη της Ε.Ε.).
Η πρεμούρα της Κομισιόν εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να καταφθάνουν καραβιές Λίβυων στην Ιταλία – η οποία βέβαια κάθε άλλο παρά «αθώα» είναι, αφού ουσιαστικά κατέχει, μέσω της κρατικής εταιρίας ενέργειας ΕΝΙ και των ιδιωτικών στρατών της, ένα τμήμα της Λιβύης… Όμως η Ρώμη εξεγέρθηκε έναντι των εταίρων της, οι οποίοι σφύριζαν αδιάφορα όταν μεγάλο μέρος των εξαθλιωμένων κατάφερε να… μην πνιγεί και άρχισε να φτάνει στην ιταλική επικράτεια, και τους ζήτησε «δίκαιη κατανομή». Και, βέβαια, αποτρεπτικά μέτρα για να μην φτάσουν κι άλλοι. Τέτοια ακριβώς είναι τα μέτρα που προτείνει η Κομισιόν: μέτρα στρατιωτικοποίησης όλης της Μεσογείου, τα οποία πασπαλίζει με… 20.000 τυχερούς που θα πρέπει να κατανεμηθούν «δίκαια». Αλλά οι αχάριστοι Γάλλοι και Βρετανοί δεν δέχονται ούτε καν αυτό.
«Ρεαλισμός», «ουτοπία» και ενδιάμεσα στάδια
Στρατιωτικοποίηση είναι η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αιφνιδιασμό της από τα κύματα προσφύγων. Και ο αιφνιδιασμός ήταν διπλός: πρώτον όσον αφορά τον αριθμό, δεύτερον όσον αφορά το γεγονός ότι δεν πρόκειται πια για «παράνομους μετανάστες» αλλά κυρίως για πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές (το έως τώρα ισχύον νομικό πλαίσιο θεωρείται «δυσκίνητο όσον αφορά την επαναπροώθηση προσφύγων»…). Το γεγονός ότι ακόμη και η Γερμανία έχει στείλει πολεμικά σκάφη στη Μεσόγειο μετά τις τελευταίες τραγωδίες έξω από τη Λαμπεντούσα, όπως και τα σχέδια για «βύθιση των πλοίων των λαθρεμπόρων πριν απομακρυνθούν από τις ακτές», αποδεικνύουν την επιλογή της στρατιωτικοποίησης και της περαιτέρω σφράγισης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιλογή μη ρεαλιστική βέβαια, που όμως θα κοστίσει ακόμη περισσότερες ζωές και θα προκαλέσει ακόμη περισσότερα κροκοδείλια δάκρυα.
Η μοναδική πραγματική λύση, όσο κι αν μοιάζει δύσκολα επιτεύξιμη, είναι μια αλλαγή συσχετισμών τέτοια που να εξαναγκάσει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αποσυρθούν από τις χώρες τις οποίες «σώζουν» και «εκδημοκρατίζουν». Έτσι ώστε οι λαοί τους, ελεύθεροι και αξιοπρεπείς, να χτίσουν το μέλλον τους και να αναπτύξουν ισότιμες σχέσεις και με την Ευρώπη. Μέχρι τότε, η μη συμμετοχή στους γκανγκστερισμούς της Δύσης και η καταγγελία Συνθηκών όπως το «Δουβλίνο ΙΙ» αποτελούν μερικές μόνο από τις απαραίτητες μεσοπρόθεσμες ενέργειες για όποιον δεν θέλει να είναι συνένοχος στο διαρκές έγκλημα.
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου