Μια ντετερμινιστική ματιά στη παγκόσμια αταξία
Μέσα στους αιώνες της καταγεγραμμένης ιστορίας συναντάμε αμέτρητες ίντριγκες, συνομωσίες, μηχανορραφίες, εκβιασμούς, φόνους και γενοκτονίες στα διαρκή παιχνίδια εξουσίας των εκάστοτε κυρίαρχων με στόχο την καθυπόταξη των μαζών και την εκμετάλλευση τους προς όφελος ελαχίστων. Πριν δυο χιλιάδες χρόνια, το να ανακηρυχτεί κάποιος βασιλιάς ή αυτοκράτορας αποτελούσε και το ουσιώδες βήμα για την θεοποίηση του με γνώμονα πάντα την πλήρη αποστασιοποίηση του από το σύνολο των υπηκόων του.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις καταστολής–περιφρούρησης-επέκτασης αποτελούσαν το κύριο μοχλό για την εδραίωση της κυριαρχίας των αρχόντων. Ήταν τέτοια η έκταση των πολέμων και των συγκρούσεων που για το μέγεθος του συνολικού πληθυσμού της ανθρωπότητας αποτελούσε μια αντίστοιχη δυναμική του παντοιοτρόπως εμφανούς πλέον οικολογικού παίγνιου θύτη-θύματος. Μια τακτική η οποία αφάνιζε εχθρούς και κατατρόπωνε αντιπάλους.
Η αργοπορία της εξέλιξης της τεχνολογίας ή και ακόμα η εξαφάνιση αυτής, ήταν μια τακτική που ακολουθήθηκε από τους έχοντες ώστε να υπάρχει η δυνατότητα υποδούλωσης του κόσμου με τις υπάρχουσες δυνατότητες και φυσικά με την εξοντωτική εργασία δούλων και υποζυγίων με αντίστοιχη έλλειψη τροφής, εκπαίδευσης και υγιεινής ώστε να στραγγαλιστεί η όποια διάθεση για περαιτέρω σκέψη. Το ότι τα ζώα προς εκμετάλλευση ήταν περισσότερα από τους κατοίκους σήμαινε και την μεγαλύτερη αξία αυτών από εκείνους. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν χώρες που έχουν μεγαλύτερο αριθμό κτηνών από ότι κατοίκους χωρίς όμως την παλαιά αναντιστοιχία συγκριτικής αξίας.
Στην ασταμάτητη κούρσα των εξοπλισμών για την επικράτηση στο πεδίο της μάχης όσο και στην επιβολή στο πλουτοπαραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό, ο βασικός στόχος ήταν ο πόλεμος. Μόνο μέσα σε συνθήκες εύθραυστης ειρήνης και μακριά από γεωγραφικά επικίνδυνες περιοχές ήταν δυνατό να αναπτυχθούν οι βάσεις για την άνθιση του πολιτισμού με έλεγχο όμως επί των φυσικών φιλοσόφων και μετέπειτα επιστημόνων ώστε το έργο τους να είναι συμβατό με τα συμφέροντα των εξουσιαστών.
Και ενώ υπήρξε η δυνατότητα και η εφαρμογή νέων ιδεών τόσο στο κομμάτι της επιβίωσης των υφιστάμενων αλλά και της μακροημέρευσης των δυναστειών, η απληστία των ολίγων έφερνε πάντα ολέθρια αποτελέσματα στην μορφοποιούμενη κοινωνία. Έχοντας ταυτόχρονα επικρατήσει δοξασίες, θρησκείες, φυλετικές διαφορές και διακρίσεις, δημιουργήθηκε ένα μόνιμο εκρηκτικό μείγμα που στοίχειωνε την μοίρα των ανθρώπων μετατρέποντας τις ζωές των περισσοτέρων σε μαρτύριο.
Στο πέρασμα των αιώνων και μετά από σημαντικές ενδορήξεις των οικονομικών συστημάτων, αργά αλλά σταθερά μικρές και μεγάλες τεχνολογικές εφευρέσεις δημιουργήσαν τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης σε μεγάλα κοινωνικά κύτταρα όπως οι μητροπόλεις όπου ήταν ταυτόχρονα και τα κέντρα εξουσίας. Όπως ήταν σημαντικό να συμβεί, μαζί με τις βελτιώσεις στην καθημερινότητα εμφανίστηκαν και οι δυνατότητες αύξησης της παραγωγής και η εντατικοποίηση του εμπορίου. Καθώς όμως οι πρώτες ύλες δεν ήταν πάντα στα όρια των χωρών, έπρεπε να υπάρξει κατάκτηση νέων εδαφών για να σιγουρευτεί η συνεχής διόγκωση των εμπορικών ανταλλαγών με στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους πάντα για την μειοψηφία.
Έτσι δεν είναι καθόλου παράξενη η συμπεριφορά του ανθρώπου ως κυρίαρχου επι της Γης με προοπτικές για μελλοντικές πλανητικές κατακτήσεις. Όμως εκ των πράγματων αυτή η μετοίκηση και αγκίστρωση σε κάποιον άλλο ή άλλους πλανήτες, δεν είναι ιδιαίτερα εφικτή για τα μοντέρνα δεδομένα. Λαμβάνοντας υπόψη και την μέγιστη ζημιά που προκαλούμε εμείς ως αδηφάγα πλάσματα, γίνεται αμέσως κατανοητό ότι ενώ η μεγέθυνση είναι η μοναδική οικονομική στρατηγική παγκοσμίως, η εξέλιξη της τεχνολογίας δημιουργεί ρήγματα στις εργασιακές σχέσεις, σε συνδυασμό βεβαίως με την παγιωμένη εκμετάλλευση του κάθε πολίτη ώστε αυτός να πιστεύει ότι υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για εκείνον ή ότι υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης της οικονομικής του κατάστασης μέσω της εργασίας, όντας εν δυνάμει άνεργος.
Και επειδή τα όρια του παγκόσμιου σπιτιού μας είναι δεδομένα, αντί να οδηγηθούμε προς την αλλαγή του στόχου παραγωγής με την αντίστοιχη μείωση του κέρδους και την κάλυψη των αναγκών του συνολικού πληθυσμού οπουδήποτε, αντιθέτως εμμένουμε στην στρεβλή και σκάρτη νοοτροπία υπερκατανάλωσης όπου πλέον και εμείς οι ίδιοι αποτελούμε προϊόντα προς ανάλωση αδιαφορώντας ακόμα και για το μέλλον της αμέσως επομένης γενεάς.
Οπότε επανερχόμαστε πάλι στο σκεπτικό της μείωσης του πληθυσμού που αν στα παλιότερα χρονιά ήταν μη συνειδητοποιημένο και συνυφασμένο με την εξόντωση του οποιουδήποτε άλλου, τώρα ο νόμος είναι καθολικός και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ζωές και να διαλυθούν όλες οι υποδομές για συνεχιστεί το γαϊτανάκι των επικυρίαρχων.
Αν και πιθανόν να μην είμαι ζωντανός μέχρι το τέλος αυτής της παγκόσμιας σύρραξης που άρχισε να γίνεται αφόρητα αισθητή και επεκτείνεται, έχω μια διαρκή απορία που δεν έχει απαντηθεί ως προς το που θα πάνε να επιβιώσουν όλοι αυτοί που φροντίζουν με κάθε τρόπο να ρίχνουν λαδί στη φωτιά και να πιστεύουν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Κοντός ψαλμός αλληλούια που λένε και οι ρασοφόροι. Νησίδες τάξης μέσα στο απόλυτο χάος που θα κυριεύσει τα πάντα θα υπάρξουν μεν, αλλά θα είναι λίγες και απομακρυσμένες μεταξύ τους και πιθανόν να σβήσουν οι περισσότερες αν δεν εξοντωθούν μεταξύ τους και αυτές στη πορεία δε, και ίσως μετά κάτι σαν τον Αδάμ και την Εύα στην καλύτερη περίπτωση σε ένα κρανίου τόπο ψάχνοντας τις στάχτες.
Υ.Γ. Θα ρίχνουν τρελό γέλιο οι εξωγήινοι με τη μαλακία που μας μαστιγώνει αλύπητα. Βοηθήστε μας λοιπόν μικρά ανθρωπάκια γιατί με τα γηγενή τέρατα που έχουμε μπλέξει δεν βγαίνει άκρη, μόνο η ψυχή μας θα βγει και αυτή πρόωρα. Μια αρειανή υπηκοότητα μπορώ να έχω παρακαλώ? Υπόσχομαι ότι ούτε τη ματιά μου σαν τη γυναίκα του Λώτ δεν θα γυρίσω. Μάλλον εσείς θα έχετε κάποια απάντηση γιατί για να βολτάρετε εδώ γύρω, κάποιοι δικοί σας παλιότερα, μάλλον έκαναν τα ίδια λάθη. Περιμένω λοιπόν συνάντηση και γρήγορα. Ακούτε ρε εκεί έξω ή χαζεύτε? Ναι για σας το λέω γιατί μόνο εξωγήινοι ή όσοι νοιώθουν εξωγήινοι μπορεί να διαβάζουν αυτά που γράφω και να συμφωνούν. Και είμαστε πολύ λίγοι και το παιχνίδι λήγει. Τέλος Εποχής ή Αρχή του τέλους μας?
Ταπεινώς και Αγενώς Οινοχοϊκός Στατήρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου