Πιτσιρίκος
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας αριστοκράτης –δηλωμένος ρατσιστής και μισογύνης– με την παρέα του θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο της αναβίωσης των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων.
Τις πρώτες λοιπόν Ολυμπιάδες της τότε ΔΟΕ και του ιδρυτή της βαρόνου Κουμπερτέν δεν θα τις έλεγες και επιτυχημένες.
Μικρή συμμετοχή και προβολή, συχνά συνδεδεμένες με εμπορικές εκθέσεις, των οποίων και αποτελούσαν τμήμα με κορυφαία προπολεμικά παραδείγματα τους αγώνες του 1900 και του 1904 στο Παρίσι και το Λος Άντζελες αντίστοιχα.
Το πρώτο παράδειγμα «επιτυχημένων» Ολυμπιακών Αγώνων –ουσιαστικά και το πρότυπο των επιτυχημένων αγώνων ως τις ημέρες μας– ήταν οι αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.
Οι Ολυμπιακοί του Χίτλερ. Λαμπρά στάδια, «ολυμπιακό χωριό» για τους αθλητές, τηλεοπτική και ραδιοφωνική κάλυψη, υψηλού επιπέδου πολιτική παρουσία, προπαγάνδα.
Στα παραπάνω –που τα συναντούμε και σήμερα σε όλες σχεδόν τις διοργανώσεις– πρέπει να προστεθούν και δύο «λαμπρές» επινοήσεις του υπουργού προπαγάνδας των ναζί του διαβόητου Γκέμπελς.
Το ένα είναι η τελετή «της αφής της ολυμπιακής φλόγας» και το δεύτερο η λαμπαδηδρομία που ξεκίνησε από την αρχαία Ολυμπία και κατέληξε στο ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου διασχίζοντας τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Για πρώτη φορά η ολυμπιακή φλόγα που άναψε με την δύναμη του ήλιου στην αρχαία Ολυμπία έκαιγε στην διάρκεια των αγώνων στο βωμό που κατασκεύασαν οι ναζί για τον σκοπό αυτό.
Ο ίδιος ο Χίτλερ –για τις ανάγκες της ναζιστικής προπαγάνδας– έσφιξε το χέρι του φουστανελοφόρου γέροντα και μαραθωδρομονίκη του 1896, Σπύρου Λούη, στο στάδιο λίγο πριν την έναρξη των τελευταίων προπολεμικών αγώνων.
Τα υπόλοιπα λίγο πολύ γνωστά.
Το σημαντικό, πάντως, είναι πως το «περιεχόμενο» των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων και τα υποτιθέμενα ιδεώδη του Ολυμπισμού έχουν εν πολλοίς σφραγιστεί από τις πράξεις και τις σκέψεις ενός ρατσιστή βαρόνου και του υπουργού προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις αρχαίες πηγές για να καταλάβει πως οι αρχαίοι αγώνες ήταν στην αφετηρία τους μια θρησκευτική τελετή που στην πορεία απέκτησε πολλές από τις «σύγχρονες παθογένειες και αρετές».
Στρεψοδικίες, πολιτικές συγκρούσεις, δωροδοκίες, επαγγελματίες αθλητές που δεν δίσταζαν σε τίποτα και στόχευαν μονάχα στην νίκη και στις υλικές απολαβές που αυτή τους εξασφάλιζε, κλπ.
Ακόμα κι αυτή η περιβόητη εκεχειρία κατά την διάρκεια των αγώνων δεν είναι σίγουρο ότι τηρείτο πάντα.
Ο ίδιος ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του περιγράφει ένα περιστατικό με τους Σπαρτιάτες που αποκλείστηκαν από τους αγώνες και τιμωρήθηκαν με πρόστιμο επειδή παραβίασαν την ολυμπιακή εκεχειρία.
Η Σπάρτη, βέβαια, που ήταν κραταιά στρατιωτική δύναμη της εποχής απείλησε τους διοργανωτές με επέμβαση και πέτυχε την αναίρεση της ποινής.
Αργότερα, στην ρωμαϊκή εποχή, οι αγώνες έχασαν πολλή από την αίγλη τους.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς πως ο Νέρωνας στέφθηκε ολυμπιονίκης, για λόγους νομίζω προφανείς.
Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τους ολυμπιακούς αγώνες στα Ρωμαϊκά χρόνια, μπορείτε να ανατρέξετε στο κλασικό πλέον «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες».
Βέβαια, οι πεποιθήσεις σχετικά με τους αρχαίους αγώνες είναι βαθιά ριζωμένες στα μυαλά των ανθρώπων – και ιδιαίτερα των Ελλήνων – οπότε δεν νομίζω ότι αξίζει να συνεχίσω άλλο.
Είναι σαν να μιλάς στους χριστιανούς για τον «Παυλικιανισμό» και την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, όπου ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος παρήγγειλε την συγγραφή των τεσσάρων ευαγγελίων και την δημιουργία της νέας κρατικής θρησκείας των Ρωμαίων, βαφτίζοντας στην συνέχεια για λόγους πολιτικούς όλους τους υπόλοιπους, αιρετικούς.
Μετά την «βάπτισή» τους, ως αιρετικούς, ακολούθησε φυσικά η «θυσία», δηλαδή η σφαγή τους.
Σταματάω όμως εδώ.
Προσπερνώ χαλαρά δεκαπέντε αιώνες και φτάνω στο σήμερα και πιο συγκεκριμένα στην διπλή ολυμπιονίκη στην σκοποβολή Άννα Κορακάκη.
Η Άννα είναι μια κοπέλα 19 ετών που είχε την δύναμη και την επιμονή να κάνει πρωταθλητισμό σε μια χώρα που ΟΛΟΙ βρίσκονταν απέναντι της.
Η Άννα, μέσα στην ατυχία της να γεννηθεί στην Ελλάδα, είχε την τύχη να έχει κοντά της δύο καταπληκτικούς γονείς που την βοήθησαν να πετύχει αυτό που πέτυχε σήμερα.
Αυτό που πέτυχε μόνη της!
Τώρα ένας ολόκληρος λαός κρετίνων φουσκώνει από υπερηφάνεια για κάτι που μέχρι εχθές αγνοούσε και αύριο –το πολύ μεθαύριο– θα έχει ξεχάσει.
Πολιτικά βρωμόσκυλα τρέχουν το ένα μετά το άλλο να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από την επιτυχία της γενναίας αυτής κοπέλας.
Ο πρύτανης του Αριστοτελείου -στο οποίο η Άννα είναι φοιτήτρια-φωταγωγεί το ίδρυμα για να την τιμήσει· πάλι καλά που δεν το «βάφει» στα χρώματα της … γαλλικής σημαίας.
Δεκάδες «δημοσιογράφοι» ορμάνε πάνε στην οικογένεια σαν τα όρνια για να λεηλατήσουν και να αρπάξουν κάτι από την λάμψη της.
Άννα, προς θεού, μην παρασυρθείς.
Το μόνο αληθινό μήνυμα που εισέπραξες αυτές τις μέρες της δόξας, το μόνο μήνυμα που πρέπει να λάβεις πραγματικά υπόψη σου είναι εκείνο που σου έστειλε ο δήμος της Δράμας.
Λίγες ώρες πριν κρεμάσεις το χρυσό μετάλλιο στο λαιμό σου, λίγες ώρες πριν δακρύσεις, ακούγοντας τον εθνικό ύμνο ανεβασμένη στο πρώτο σκαλί του βάθρου, οι μπουλντόζες γκρεμίσανε το αυτοσχέδιο «σκοπευτήριο» που με τα χέρια του έχτισε ο πατέρας και προπονητής σου για σένα.
Γκρεμίσανε τον χώρο που προπονήθηκες επί χρόνια, που έκλαψες από απελπισία, που ίδρωσες από την προσπάθεια και την αγωνία.
Σε λίγα χρόνια θα τελειώσεις με την σχολή, θα τελειώσεις με τον αθλητισμό και δεν θα θέλει να σε ξέρει ΚΑΝΕΝΑΣ!
Δεν θα υπάρχεις για κανέναν από όλους αυτούς που σήμερα σε αποθεώνουνε.
Στην φτώχεια και στην μιζέρια του Προτεκτοράτου θα είσαι κι εσύ θαμμένη, με μοναδική σου περιουσία ένα τσουβάλι μετάλλια και αναμνήσεις, μια περιουσία που θα την περιφρονούν όλοι.
Άννα, τώρα που είσαι νέα, τώρα που όλα τα φώτα της ανθρωπότητας είναι στραμμένα επάνω σου, τώρα πρέπει να μην διστάσεις στιγμή, τώρα πρέπει να πάρεις την μεγάλη απόφαση.
Τώρα πρέπει να φύγεις.
Ίσως κάποτε να μπορέσεις να γυρίσεις πίσω έχοντας διαμορφώσει τους δικούς σου όρους επιστροφής.
Τώρα όμως πρέπει να φύγεις.
Φιλιά πολλά από την Εσπερία Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, άσε και κάποιον να μείνει στην Ελλάδα. Να βρούμε και κάποιον εκεί, αν επιστρέψουμε μια μέρα. Άννα, μην τον ακούς τον Ηλία· να κάτσεις στην Ελλάδα να μας περιμένεις με το πιστόλι στο χέρι. Θα σου φέρω και σοκολατάκια. Ηλία, μην νομίζεις πως ασχολούνται και πολλοί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουν άλλα πράγματα να τους απασχολούν σήμερα οι Έλληνες· η Ελλάδα βρομάει κόφτη και κατάρρευση.
Ο χαμός γίνεται από τα ΜΜΕ που δεν έχουν θέματα -Αύγουστο μήνα- και λένε και γράφουν ένα κάρο μαλακίες. Στην επόμενη «επιτυχία» -σε κάνα αγώνισμα της προκοπής-, θα ξεχάσουν τις προηγούμενες «επιτυχίες» και θα πέσουν με τα μούτρα στον νέο χρυσό ολυμπιονίκη που σήκωσε ψηλά τη σημαία του προτεκτοράτου και «ανάγκασε» τους «ξένους» να κάτσουν προσοχή στον ύμνο του προτεκτοράτου. Ελπίζω η Ελλάδα να έχει κι άλλες «επιτυχίες» στους Ολυμπιακούς Αγώνες -νομίζω πως έχουμε ελπίδες για χρυσό στο αρχαιοπρεπές μπάντμιντον-, γιατί έχει μεγάλη πλάκα, που η χώρα είναι προτεκτοράτο, έχει ξεπουληθεί, και κάποιοι ζουν ακόμα στο 2004. Να είσαι καλά, Ηλία.)
pitsirikos
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας αριστοκράτης –δηλωμένος ρατσιστής και μισογύνης– με την παρέα του θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο της αναβίωσης των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων.
Τις πρώτες λοιπόν Ολυμπιάδες της τότε ΔΟΕ και του ιδρυτή της βαρόνου Κουμπερτέν δεν θα τις έλεγες και επιτυχημένες.
Μικρή συμμετοχή και προβολή, συχνά συνδεδεμένες με εμπορικές εκθέσεις, των οποίων και αποτελούσαν τμήμα με κορυφαία προπολεμικά παραδείγματα τους αγώνες του 1900 και του 1904 στο Παρίσι και το Λος Άντζελες αντίστοιχα.
Το πρώτο παράδειγμα «επιτυχημένων» Ολυμπιακών Αγώνων –ουσιαστικά και το πρότυπο των επιτυχημένων αγώνων ως τις ημέρες μας– ήταν οι αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.
Οι Ολυμπιακοί του Χίτλερ. Λαμπρά στάδια, «ολυμπιακό χωριό» για τους αθλητές, τηλεοπτική και ραδιοφωνική κάλυψη, υψηλού επιπέδου πολιτική παρουσία, προπαγάνδα.
Στα παραπάνω –που τα συναντούμε και σήμερα σε όλες σχεδόν τις διοργανώσεις– πρέπει να προστεθούν και δύο «λαμπρές» επινοήσεις του υπουργού προπαγάνδας των ναζί του διαβόητου Γκέμπελς.
Το ένα είναι η τελετή «της αφής της ολυμπιακής φλόγας» και το δεύτερο η λαμπαδηδρομία που ξεκίνησε από την αρχαία Ολυμπία και κατέληξε στο ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου διασχίζοντας τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Για πρώτη φορά η ολυμπιακή φλόγα που άναψε με την δύναμη του ήλιου στην αρχαία Ολυμπία έκαιγε στην διάρκεια των αγώνων στο βωμό που κατασκεύασαν οι ναζί για τον σκοπό αυτό.
Ο ίδιος ο Χίτλερ –για τις ανάγκες της ναζιστικής προπαγάνδας– έσφιξε το χέρι του φουστανελοφόρου γέροντα και μαραθωδρομονίκη του 1896, Σπύρου Λούη, στο στάδιο λίγο πριν την έναρξη των τελευταίων προπολεμικών αγώνων.
Τα υπόλοιπα λίγο πολύ γνωστά.
Το σημαντικό, πάντως, είναι πως το «περιεχόμενο» των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων και τα υποτιθέμενα ιδεώδη του Ολυμπισμού έχουν εν πολλοίς σφραγιστεί από τις πράξεις και τις σκέψεις ενός ρατσιστή βαρόνου και του υπουργού προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις αρχαίες πηγές για να καταλάβει πως οι αρχαίοι αγώνες ήταν στην αφετηρία τους μια θρησκευτική τελετή που στην πορεία απέκτησε πολλές από τις «σύγχρονες παθογένειες και αρετές».
Στρεψοδικίες, πολιτικές συγκρούσεις, δωροδοκίες, επαγγελματίες αθλητές που δεν δίσταζαν σε τίποτα και στόχευαν μονάχα στην νίκη και στις υλικές απολαβές που αυτή τους εξασφάλιζε, κλπ.
Ακόμα κι αυτή η περιβόητη εκεχειρία κατά την διάρκεια των αγώνων δεν είναι σίγουρο ότι τηρείτο πάντα.
Ο ίδιος ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του περιγράφει ένα περιστατικό με τους Σπαρτιάτες που αποκλείστηκαν από τους αγώνες και τιμωρήθηκαν με πρόστιμο επειδή παραβίασαν την ολυμπιακή εκεχειρία.
Η Σπάρτη, βέβαια, που ήταν κραταιά στρατιωτική δύναμη της εποχής απείλησε τους διοργανωτές με επέμβαση και πέτυχε την αναίρεση της ποινής.
Αργότερα, στην ρωμαϊκή εποχή, οι αγώνες έχασαν πολλή από την αίγλη τους.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς πως ο Νέρωνας στέφθηκε ολυμπιονίκης, για λόγους νομίζω προφανείς.
Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τους ολυμπιακούς αγώνες στα Ρωμαϊκά χρόνια, μπορείτε να ανατρέξετε στο κλασικό πλέον «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες».
Βέβαια, οι πεποιθήσεις σχετικά με τους αρχαίους αγώνες είναι βαθιά ριζωμένες στα μυαλά των ανθρώπων – και ιδιαίτερα των Ελλήνων – οπότε δεν νομίζω ότι αξίζει να συνεχίσω άλλο.
Είναι σαν να μιλάς στους χριστιανούς για τον «Παυλικιανισμό» και την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, όπου ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος παρήγγειλε την συγγραφή των τεσσάρων ευαγγελίων και την δημιουργία της νέας κρατικής θρησκείας των Ρωμαίων, βαφτίζοντας στην συνέχεια για λόγους πολιτικούς όλους τους υπόλοιπους, αιρετικούς.
Μετά την «βάπτισή» τους, ως αιρετικούς, ακολούθησε φυσικά η «θυσία», δηλαδή η σφαγή τους.
Σταματάω όμως εδώ.
Προσπερνώ χαλαρά δεκαπέντε αιώνες και φτάνω στο σήμερα και πιο συγκεκριμένα στην διπλή ολυμπιονίκη στην σκοποβολή Άννα Κορακάκη.
Η Άννα είναι μια κοπέλα 19 ετών που είχε την δύναμη και την επιμονή να κάνει πρωταθλητισμό σε μια χώρα που ΟΛΟΙ βρίσκονταν απέναντι της.
Η Άννα, μέσα στην ατυχία της να γεννηθεί στην Ελλάδα, είχε την τύχη να έχει κοντά της δύο καταπληκτικούς γονείς που την βοήθησαν να πετύχει αυτό που πέτυχε σήμερα.
Αυτό που πέτυχε μόνη της!
Τώρα ένας ολόκληρος λαός κρετίνων φουσκώνει από υπερηφάνεια για κάτι που μέχρι εχθές αγνοούσε και αύριο –το πολύ μεθαύριο– θα έχει ξεχάσει.
Πολιτικά βρωμόσκυλα τρέχουν το ένα μετά το άλλο να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από την επιτυχία της γενναίας αυτής κοπέλας.
Ο πρύτανης του Αριστοτελείου -στο οποίο η Άννα είναι φοιτήτρια-φωταγωγεί το ίδρυμα για να την τιμήσει· πάλι καλά που δεν το «βάφει» στα χρώματα της … γαλλικής σημαίας.
Δεκάδες «δημοσιογράφοι» ορμάνε πάνε στην οικογένεια σαν τα όρνια για να λεηλατήσουν και να αρπάξουν κάτι από την λάμψη της.
Άννα, προς θεού, μην παρασυρθείς.
Το μόνο αληθινό μήνυμα που εισέπραξες αυτές τις μέρες της δόξας, το μόνο μήνυμα που πρέπει να λάβεις πραγματικά υπόψη σου είναι εκείνο που σου έστειλε ο δήμος της Δράμας.
Λίγες ώρες πριν κρεμάσεις το χρυσό μετάλλιο στο λαιμό σου, λίγες ώρες πριν δακρύσεις, ακούγοντας τον εθνικό ύμνο ανεβασμένη στο πρώτο σκαλί του βάθρου, οι μπουλντόζες γκρεμίσανε το αυτοσχέδιο «σκοπευτήριο» που με τα χέρια του έχτισε ο πατέρας και προπονητής σου για σένα.
Γκρεμίσανε τον χώρο που προπονήθηκες επί χρόνια, που έκλαψες από απελπισία, που ίδρωσες από την προσπάθεια και την αγωνία.
Σε λίγα χρόνια θα τελειώσεις με την σχολή, θα τελειώσεις με τον αθλητισμό και δεν θα θέλει να σε ξέρει ΚΑΝΕΝΑΣ!
Δεν θα υπάρχεις για κανέναν από όλους αυτούς που σήμερα σε αποθεώνουνε.
Στην φτώχεια και στην μιζέρια του Προτεκτοράτου θα είσαι κι εσύ θαμμένη, με μοναδική σου περιουσία ένα τσουβάλι μετάλλια και αναμνήσεις, μια περιουσία που θα την περιφρονούν όλοι.
Άννα, τώρα που είσαι νέα, τώρα που όλα τα φώτα της ανθρωπότητας είναι στραμμένα επάνω σου, τώρα πρέπει να μην διστάσεις στιγμή, τώρα πρέπει να πάρεις την μεγάλη απόφαση.
Τώρα πρέπει να φύγεις.
Ίσως κάποτε να μπορέσεις να γυρίσεις πίσω έχοντας διαμορφώσει τους δικούς σου όρους επιστροφής.
Τώρα όμως πρέπει να φύγεις.
Φιλιά πολλά από την Εσπερία Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, άσε και κάποιον να μείνει στην Ελλάδα. Να βρούμε και κάποιον εκεί, αν επιστρέψουμε μια μέρα. Άννα, μην τον ακούς τον Ηλία· να κάτσεις στην Ελλάδα να μας περιμένεις με το πιστόλι στο χέρι. Θα σου φέρω και σοκολατάκια. Ηλία, μην νομίζεις πως ασχολούνται και πολλοί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουν άλλα πράγματα να τους απασχολούν σήμερα οι Έλληνες· η Ελλάδα βρομάει κόφτη και κατάρρευση.
Ο χαμός γίνεται από τα ΜΜΕ που δεν έχουν θέματα -Αύγουστο μήνα- και λένε και γράφουν ένα κάρο μαλακίες. Στην επόμενη «επιτυχία» -σε κάνα αγώνισμα της προκοπής-, θα ξεχάσουν τις προηγούμενες «επιτυχίες» και θα πέσουν με τα μούτρα στον νέο χρυσό ολυμπιονίκη που σήκωσε ψηλά τη σημαία του προτεκτοράτου και «ανάγκασε» τους «ξένους» να κάτσουν προσοχή στον ύμνο του προτεκτοράτου. Ελπίζω η Ελλάδα να έχει κι άλλες «επιτυχίες» στους Ολυμπιακούς Αγώνες -νομίζω πως έχουμε ελπίδες για χρυσό στο αρχαιοπρεπές μπάντμιντον-, γιατί έχει μεγάλη πλάκα, που η χώρα είναι προτεκτοράτο, έχει ξεπουληθεί, και κάποιοι ζουν ακόμα στο 2004. Να είσαι καλά, Ηλία.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου