Ευσταθία Ματζαρίδου
ΟΜΟΝΟΙΑ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΑΘΗΝΑΣ
Στην άκρη του πεζοδρομίου χαρούμενος υπερήλικας καθισμένος στο αναπηρικό του καρότσι κελαηδά με τα πλαστικά του πουλιά στους περαστικούς, προσπαθώντας να τους πείσει για την πραμάτεια του. Συναντάς και τη Σοφοκλέους, αυτή την καρδιά της οικονομίας και με μιας νιώθεις στην εντατική, αλλά στην Ευριπίδου σε παρασύρουν χρώματα και μυρωδιές και ταξιδεύεις. Αμέσως σε επαναφέρουν οι φωνές της κεντρικής αγοράς και η μυρωδιά του αίματος που τρέχει ρυάκι στο πεζοδρόμιο και κάνεις άλμα να μην το πετύχεις, στο βάθος της στοάς ακονίζουν μαχαίρια, κόβουν σφαχτά και σκουπίζουν χέρια και μαχαίρια σε λευκές στολές. Πιο κάτω σακουλάκια λεβάντας, ριγμένα ατημέλητα ανάμεσα σε ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα απορροφούν τη μυρωδιά του αίματος κι εσύ δοκιμάζεις καρπούς και ρωτάς «κόκκους κακάου έχετε;» Από όλα έχουμε, σου απαντάνε άνθρωποι ταχυδακτυλουργοί που ανοίγουν και κλείνουν αναρίθμητα βάζα και σάκους.
Σηκώνεις το βλέμμα και το Δημαρχείο με την επιβλητική του στολή ετοιμάζεται να σου κάνει υπόκλιση σαν υπηρέτης που σε υποδέχεται σε βίλα για το γεύμα. Ακολουθούν βιτρίνες που όλα κοστίζουν τρία ευρώ και μια Alpha Bank κλειστή, που στην είσοδό της, μαζί με τα σκουπίδια κουρνιάζει, δείχνοντας την πληγωμένη ωμοπλάτη της, μια γυναίκα που δεν έχει ηλικία. Φτάνεις στην Ερμού, μπροστά σε ένα « Γρηγόρη», άστεγος κρατάει με το ένα χέρι το χάρτινο μήνυμά του και με το άλλο περνάει ξανά και ξανά την πλούσια περιποιημένη κώμη του, δίπλα του ακριβώς πεσμένος ένας ναρκομανής παλεύει να κρατήσει το κεφάλι του όρθιο. Γυναίκες φορτωμένες τσάντες τους προσπερνούν. Παρόμοιες γυναίκες σε όλη την Ερμού, βυθισμένες στις βιτρίνες ή στις μεταξύ τους συζητήσεις.
Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου, θέλεις να μπεις σε λεωφορείο ή τρόλεϊ και να πας κάπου, μακριά από κτήρια και ανθρώπους, αλλά πας μόνο στο Παγκράτι και ο διπλανός σου, συνομήλικός σου, φορτωμένος τσάντες, φωνάζει στο κινητό για την άσπρη βερμούδα που δεν βρήκε και που ευτυχώς υπάρχει στο Μαρούσι και θα του τη φέρουν και για το οικογενειακό επίδομα των 750 ευρώ που θα του το βάλουν σε δύο δόσεις και μετά για τα ενοικιαστήρια που θα πάει να βάλει το απόγευμα. Και εσύ, πίνεις λίγο νερό και καταπίνεις τον κόμπο στο λαιμό και λες, «ευχαριστώ» στο σύμπαν για τη δροσιά του κλιματισμού.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
ΟΜΟΝΟΙΑ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΑΘΗΝΑΣ
Στην άκρη του πεζοδρομίου χαρούμενος υπερήλικας καθισμένος στο αναπηρικό του καρότσι κελαηδά με τα πλαστικά του πουλιά στους περαστικούς, προσπαθώντας να τους πείσει για την πραμάτεια του. Συναντάς και τη Σοφοκλέους, αυτή την καρδιά της οικονομίας και με μιας νιώθεις στην εντατική, αλλά στην Ευριπίδου σε παρασύρουν χρώματα και μυρωδιές και ταξιδεύεις. Αμέσως σε επαναφέρουν οι φωνές της κεντρικής αγοράς και η μυρωδιά του αίματος που τρέχει ρυάκι στο πεζοδρόμιο και κάνεις άλμα να μην το πετύχεις, στο βάθος της στοάς ακονίζουν μαχαίρια, κόβουν σφαχτά και σκουπίζουν χέρια και μαχαίρια σε λευκές στολές. Πιο κάτω σακουλάκια λεβάντας, ριγμένα ατημέλητα ανάμεσα σε ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα απορροφούν τη μυρωδιά του αίματος κι εσύ δοκιμάζεις καρπούς και ρωτάς «κόκκους κακάου έχετε;» Από όλα έχουμε, σου απαντάνε άνθρωποι ταχυδακτυλουργοί που ανοίγουν και κλείνουν αναρίθμητα βάζα και σάκους.
Σηκώνεις το βλέμμα και το Δημαρχείο με την επιβλητική του στολή ετοιμάζεται να σου κάνει υπόκλιση σαν υπηρέτης που σε υποδέχεται σε βίλα για το γεύμα. Ακολουθούν βιτρίνες που όλα κοστίζουν τρία ευρώ και μια Alpha Bank κλειστή, που στην είσοδό της, μαζί με τα σκουπίδια κουρνιάζει, δείχνοντας την πληγωμένη ωμοπλάτη της, μια γυναίκα που δεν έχει ηλικία. Φτάνεις στην Ερμού, μπροστά σε ένα « Γρηγόρη», άστεγος κρατάει με το ένα χέρι το χάρτινο μήνυμά του και με το άλλο περνάει ξανά και ξανά την πλούσια περιποιημένη κώμη του, δίπλα του ακριβώς πεσμένος ένας ναρκομανής παλεύει να κρατήσει το κεφάλι του όρθιο. Γυναίκες φορτωμένες τσάντες τους προσπερνούν. Παρόμοιες γυναίκες σε όλη την Ερμού, βυθισμένες στις βιτρίνες ή στις μεταξύ τους συζητήσεις.
Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου, θέλεις να μπεις σε λεωφορείο ή τρόλεϊ και να πας κάπου, μακριά από κτήρια και ανθρώπους, αλλά πας μόνο στο Παγκράτι και ο διπλανός σου, συνομήλικός σου, φορτωμένος τσάντες, φωνάζει στο κινητό για την άσπρη βερμούδα που δεν βρήκε και που ευτυχώς υπάρχει στο Μαρούσι και θα του τη φέρουν και για το οικογενειακό επίδομα των 750 ευρώ που θα του το βάλουν σε δύο δόσεις και μετά για τα ενοικιαστήρια που θα πάει να βάλει το απόγευμα. Και εσύ, πίνεις λίγο νερό και καταπίνεις τον κόμπο στο λαιμό και λες, «ευχαριστώ» στο σύμπαν για τη δροσιά του κλιματισμού.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου