Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Κάποτε ο Έντουαρντ Σαΐντ είχε γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Οριενταλισμός». Σ’ αυτό αναλύεται ο τρόπος που διαμορφώνεται από τους δυτικούς η στερεοτυπική εικόνα των «ημιβάρβαρων» κατοίκων της Ανατολής. Σήμερα θα λέγαμε ότι η εικόνα αυτή αφορά όλες τις νεοαποικίες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Αλλά για να διαμορφωθεί το «δυτικό βλέμμα», για να περιβληθεί με έναν χαρακτήρα δήθεν αντικειμενικότητας έχει ανάγκη και την ενίσχυση εκ των έσω, από μία εσωτερική –ελληνική εν προκειμένω- οικονομική και πνευματική ελίτ.
Έτσι, η έγκριτη συντηρητική γαλλική εφημερίδα Le Monde φιλοξενεί μία συνέντευξη του Έλληνα Νίκου Δήμου, τον οποίον περιβάλλει με το κύρος ενός φιλοσόφου, συγγραφέα, ποιητή, φωτογράφου και πολεμικού σχολιαστή (είναι αυτός που εσχάτως έκανε την υψηλής πνευματικότητας φιλοσοφική «πολεμική» για την «κνίτισα Περιστέρα») και του οποίου προβάλλει το βιβλίο «Η δυστυχία να είσαι Έλληνας», ως μέγιστο διανοητικό πόνημα, όπου εξετάζεται η κρίση ταυτότητας της σύγχρονης Ελλάδας.
Τι λέει ο Ν. Δήμου στη συνέντευξη της Le Monde; Ότι είναι δύσκολο να γράψει κανείς για την κρίση, γιατί «Δεν βρήκαμε ακόμη τον ‘πυρήνα’ της κρίσης. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν διαφορετικές ιδέες για το τι ονομάζουμε κρίση. Αν κοιτάξει κανείς τις δημοσκοπήσεις, βλέπουμε ότι η πλειοψηφία πιστεύει ότι η κρίση αυτή κατασκευάστηκε έξω. Στη φαντασία, υπάρχει πάντα μια συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας: μετά τον πόλεμο, ήταν διαδοχικά η βρετανική μυστική υπηρεσία, η CIA και η Γερμανοί σήμερα! Οι Έλληνες φαίνεται να είναι αθώοι. Δεν αισθάνονται υπεύθυνοι, αλλά τα θύματα των αγώνων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.»
Συνεπώς, ο Ν. Δήμου μπορεί να μην βρήκε ακόμη την αιτία της κρίσης, αλλά σπεύδει να κατηγορήσει γι’ αυτή όλους τους Έλληνες, μ’ αυτή τη φοβερή γενίκευση «Οι Έλληνες», η οποία βάζει στο ίδιο τσουβάλι το 1% και το 99%, αυτούς που πλούτισαν υπέρμετρα με τα κοινοτικά κονδύλια και τα δάνεια και τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού, που ψωμοζεί. Κι όλα αυτά στην γνωστή «παγκάλεια λογική», προσφιλή στον Ν. Δήμου, του «Μαζί τα φάγαμε». Όχι, οι Βρετανοί δεν τσάκισαν την Ελλάδα, η CIA δεν πέρασε από εδώ, η Γερμανική Ευρώπη δεν υπάρχει, όλα είναι στη φαντασία –σύμφωνα με τον κύριο Δήμου- των υπανάπτυκτων Ελλήνων (ξανά και ξανά η γενίκευση ως εάν να μην υπήρξε ένας φοβερός εμφύλιος).
Ο κύριος Δήμου είναι κάποιος συντηρητικός; Όχι. Είναι ένας άνθρωπος του διαφωτισμού! Μόνο που πρόκειται για εκείνον τον διαφωτισμό που βρίσκεται δύο αιώνες πίσω. Όχι ότι δεν είναι αλήθεια πως η Ορθόδοξη Εκκλησία εμποτίζει τους Έλληνες (πάλι η γενίκευση) με έντονο συντηρητισμό, ρατσισμό και «την αποστροφή προς τη Δύση», όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Παραβλέπει, δηλαδή, ο κύριος Δήμου ότι ο σκληρός πυρήνας της Δύσης, οι ΗΠΑ διέπονται από τον πιο άγριο προτεσταντικό φονταμενταλισμό, ότι η πλειονότητα των πληθυσμών στις χώρες της «προσφιλούς» του κεντρικής Ευρώπης είναι ξενοφοβική και με ισχυρότατη προφασιστική τάση. Τι φταίει γι’ αυτό; Η Εκκλησία; Ε, λοιπόν, δεν φταίνε μόνοι οι εκκλησίες αλλά όλοι οι δημόσιοι χώροι, όπου διακονείται ο ρατσισμός και ο νεοναζισμός. Σ’ αυτούς τους χώρους εντάσσονται και τα μίντια καθώς και οι «ιεροκήρυκές» τους, αυτοί που κηρύττουν από τους τηλεοπτικούς και άλλους άμβωνες, όπως ο κ. Δήμου.
Αλλά για ποια Ευρώπη, την οποία εμείς αποστρεφόμαστε, μιλάει ο Ν. Δήμου; Την Ευρώπη της λιτότητας, της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, των πολέμων και των μεταναστεύσεων; Ή την Ευρώπη του κανιβαλικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του νεοφασισμού; Το Ηνωμένο Βασίλειο που αποσχίστηκε από αυτή την Ευρώπη σε ποιο… Βυζάντιο, άραγε, πιστεύει; Ο Economist, που καταλογίζει βαρύτατες ευθύνες στην καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για την επιδείνωση της κρίσης, μήπως είναι κρυφο-Ορθόδοξου χριστιανικού προσανατολισμού; Ή μήπως ο ΟΟΣΑ που κατηγορεί τη Γερμανία για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, έχει προσβληθεί από τον ιό της υπανάπτυκτης Ανατολής;
Τελικά, είναι σαφές ότι ο λόγος του κ. Δήμου ρίχνει νερό στο μύλο των στερεότυπων σε βάρος των Ελλήνων συλλήβδην, νομιμοποιώντας το «βλέμμα» της Bild και άλλων μέσων ενημέρωσης ή ιδεολογικών φορέων νεοφιλελεύθερου και ακροδεξιού τύπου.
Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι όλοι οι Έλληνες, αλλά το 1% που πλουτίζει αδιαλείπτως μαζί με τους αλλοδαπούς συνεργάτες τους(Ζήμενς, Ολυμπιακά Έργα-C4I, εξοπλιστικά, Λέοπαρντ, πούλμαν…). Γι’ αυτό μαζί με τους νεοαποικιοκράτες και τους εγχώριους φίλους τους πρέπει να αντιπαλέψουμε και τον «Οριενταλισμό», την εικόνα αλλά και το «βλέμμα», που διαμορφώνουν σε βάρος των λαών των αποικιών εν οις και η Ελλάδα.
Η μη αποδοχή της μάσκας, η αποτίναξη του στίγματος του αναξιόπιστου τεμπέλη και των άλλων στερεότυπων συνιστά κυριολεκτικά ένα είδος απελευθέρωσης από τις αλυσίδες του εξωτερικού κόσμου, από το βλέμμα των άλλων, που μας τιμωρεί οικονομικά, ανεβάζοντας τα spreds! Με άλλα λόγια, το θέμα δεν είναι να αλλάξουμε μόνο εικόνα ή το βλέμμα των άλλων, αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί ο σημερινός κόσμος επιβάλλει εικόνες-μορφές δίκην σιδηρών προσωπείων μόνο και μόνο επειδή έτσι καταφέρνει να υποδουλώνει καλύτερα και να κερδίζει περισσότερα. Βέβαια, κάθε εποχή έχει το βλέμμα της, την αισθητική της, με την έννοια της ελληνικής Αίσθησης, δηλαδή μια συλλογική αισθαντικότητα που προσδιορίζεται από μια κλίμακα συγκινησιακών ολοκληρώσεων και μία συγκεκριμένη ιστορικά κλίμακα αξιών, αλλά σήμερα η μόνη κλίμακα αξιών που διαμορφώνει το βλέμμα είναι αυτή του χρηματιστηρίου και των επιτοκίων.
Μπορεί να μεταβληθούν τα πράγματα και να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων; Ναι, αν οι «κάτω», αν το 99% των ανθρώπων πάψει να χειραγωγείται από τα μίντια και τους «ιεροκήρυκές» του, όπως ο Ν. Δήμου, και αρχίσει να σκέφτεται ξανά αλλά και να οργανώνεται με νέο τρόπο πολιτικά. Γιατί σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλέπω, να παρατηρώ, να κατευθύνω τη συνείδησή μου, να αντιλαμβάνομαι πως κάθε οπτική γωνία είναι κι ένας άλλος κόσμος. Ότι η εικόνα αντανακλά, καθρεφτίζει και, επιστρέφοντας, μας επιβάλλει μια συγκεκριμένη εικόνα για τη ζωή και τον εαυτό μας.…
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Κάποτε ο Έντουαρντ Σαΐντ είχε γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Οριενταλισμός». Σ’ αυτό αναλύεται ο τρόπος που διαμορφώνεται από τους δυτικούς η στερεοτυπική εικόνα των «ημιβάρβαρων» κατοίκων της Ανατολής. Σήμερα θα λέγαμε ότι η εικόνα αυτή αφορά όλες τις νεοαποικίες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Αλλά για να διαμορφωθεί το «δυτικό βλέμμα», για να περιβληθεί με έναν χαρακτήρα δήθεν αντικειμενικότητας έχει ανάγκη και την ενίσχυση εκ των έσω, από μία εσωτερική –ελληνική εν προκειμένω- οικονομική και πνευματική ελίτ.
Έτσι, η έγκριτη συντηρητική γαλλική εφημερίδα Le Monde φιλοξενεί μία συνέντευξη του Έλληνα Νίκου Δήμου, τον οποίον περιβάλλει με το κύρος ενός φιλοσόφου, συγγραφέα, ποιητή, φωτογράφου και πολεμικού σχολιαστή (είναι αυτός που εσχάτως έκανε την υψηλής πνευματικότητας φιλοσοφική «πολεμική» για την «κνίτισα Περιστέρα») και του οποίου προβάλλει το βιβλίο «Η δυστυχία να είσαι Έλληνας», ως μέγιστο διανοητικό πόνημα, όπου εξετάζεται η κρίση ταυτότητας της σύγχρονης Ελλάδας.
Τι λέει ο Ν. Δήμου στη συνέντευξη της Le Monde; Ότι είναι δύσκολο να γράψει κανείς για την κρίση, γιατί «Δεν βρήκαμε ακόμη τον ‘πυρήνα’ της κρίσης. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν διαφορετικές ιδέες για το τι ονομάζουμε κρίση. Αν κοιτάξει κανείς τις δημοσκοπήσεις, βλέπουμε ότι η πλειοψηφία πιστεύει ότι η κρίση αυτή κατασκευάστηκε έξω. Στη φαντασία, υπάρχει πάντα μια συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας: μετά τον πόλεμο, ήταν διαδοχικά η βρετανική μυστική υπηρεσία, η CIA και η Γερμανοί σήμερα! Οι Έλληνες φαίνεται να είναι αθώοι. Δεν αισθάνονται υπεύθυνοι, αλλά τα θύματα των αγώνων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.»
Συνεπώς, ο Ν. Δήμου μπορεί να μην βρήκε ακόμη την αιτία της κρίσης, αλλά σπεύδει να κατηγορήσει γι’ αυτή όλους τους Έλληνες, μ’ αυτή τη φοβερή γενίκευση «Οι Έλληνες», η οποία βάζει στο ίδιο τσουβάλι το 1% και το 99%, αυτούς που πλούτισαν υπέρμετρα με τα κοινοτικά κονδύλια και τα δάνεια και τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού, που ψωμοζεί. Κι όλα αυτά στην γνωστή «παγκάλεια λογική», προσφιλή στον Ν. Δήμου, του «Μαζί τα φάγαμε». Όχι, οι Βρετανοί δεν τσάκισαν την Ελλάδα, η CIA δεν πέρασε από εδώ, η Γερμανική Ευρώπη δεν υπάρχει, όλα είναι στη φαντασία –σύμφωνα με τον κύριο Δήμου- των υπανάπτυκτων Ελλήνων (ξανά και ξανά η γενίκευση ως εάν να μην υπήρξε ένας φοβερός εμφύλιος).
Ο κύριος Δήμου είναι κάποιος συντηρητικός; Όχι. Είναι ένας άνθρωπος του διαφωτισμού! Μόνο που πρόκειται για εκείνον τον διαφωτισμό που βρίσκεται δύο αιώνες πίσω. Όχι ότι δεν είναι αλήθεια πως η Ορθόδοξη Εκκλησία εμποτίζει τους Έλληνες (πάλι η γενίκευση) με έντονο συντηρητισμό, ρατσισμό και «την αποστροφή προς τη Δύση», όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Παραβλέπει, δηλαδή, ο κύριος Δήμου ότι ο σκληρός πυρήνας της Δύσης, οι ΗΠΑ διέπονται από τον πιο άγριο προτεσταντικό φονταμενταλισμό, ότι η πλειονότητα των πληθυσμών στις χώρες της «προσφιλούς» του κεντρικής Ευρώπης είναι ξενοφοβική και με ισχυρότατη προφασιστική τάση. Τι φταίει γι’ αυτό; Η Εκκλησία; Ε, λοιπόν, δεν φταίνε μόνοι οι εκκλησίες αλλά όλοι οι δημόσιοι χώροι, όπου διακονείται ο ρατσισμός και ο νεοναζισμός. Σ’ αυτούς τους χώρους εντάσσονται και τα μίντια καθώς και οι «ιεροκήρυκές» τους, αυτοί που κηρύττουν από τους τηλεοπτικούς και άλλους άμβωνες, όπως ο κ. Δήμου.
Αλλά για ποια Ευρώπη, την οποία εμείς αποστρεφόμαστε, μιλάει ο Ν. Δήμου; Την Ευρώπη της λιτότητας, της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, των πολέμων και των μεταναστεύσεων; Ή την Ευρώπη του κανιβαλικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του νεοφασισμού; Το Ηνωμένο Βασίλειο που αποσχίστηκε από αυτή την Ευρώπη σε ποιο… Βυζάντιο, άραγε, πιστεύει; Ο Economist, που καταλογίζει βαρύτατες ευθύνες στην καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για την επιδείνωση της κρίσης, μήπως είναι κρυφο-Ορθόδοξου χριστιανικού προσανατολισμού; Ή μήπως ο ΟΟΣΑ που κατηγορεί τη Γερμανία για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, έχει προσβληθεί από τον ιό της υπανάπτυκτης Ανατολής;
Τελικά, είναι σαφές ότι ο λόγος του κ. Δήμου ρίχνει νερό στο μύλο των στερεότυπων σε βάρος των Ελλήνων συλλήβδην, νομιμοποιώντας το «βλέμμα» της Bild και άλλων μέσων ενημέρωσης ή ιδεολογικών φορέων νεοφιλελεύθερου και ακροδεξιού τύπου.
Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι όλοι οι Έλληνες, αλλά το 1% που πλουτίζει αδιαλείπτως μαζί με τους αλλοδαπούς συνεργάτες τους(Ζήμενς, Ολυμπιακά Έργα-C4I, εξοπλιστικά, Λέοπαρντ, πούλμαν…). Γι’ αυτό μαζί με τους νεοαποικιοκράτες και τους εγχώριους φίλους τους πρέπει να αντιπαλέψουμε και τον «Οριενταλισμό», την εικόνα αλλά και το «βλέμμα», που διαμορφώνουν σε βάρος των λαών των αποικιών εν οις και η Ελλάδα.
Η μη αποδοχή της μάσκας, η αποτίναξη του στίγματος του αναξιόπιστου τεμπέλη και των άλλων στερεότυπων συνιστά κυριολεκτικά ένα είδος απελευθέρωσης από τις αλυσίδες του εξωτερικού κόσμου, από το βλέμμα των άλλων, που μας τιμωρεί οικονομικά, ανεβάζοντας τα spreds! Με άλλα λόγια, το θέμα δεν είναι να αλλάξουμε μόνο εικόνα ή το βλέμμα των άλλων, αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί ο σημερινός κόσμος επιβάλλει εικόνες-μορφές δίκην σιδηρών προσωπείων μόνο και μόνο επειδή έτσι καταφέρνει να υποδουλώνει καλύτερα και να κερδίζει περισσότερα. Βέβαια, κάθε εποχή έχει το βλέμμα της, την αισθητική της, με την έννοια της ελληνικής Αίσθησης, δηλαδή μια συλλογική αισθαντικότητα που προσδιορίζεται από μια κλίμακα συγκινησιακών ολοκληρώσεων και μία συγκεκριμένη ιστορικά κλίμακα αξιών, αλλά σήμερα η μόνη κλίμακα αξιών που διαμορφώνει το βλέμμα είναι αυτή του χρηματιστηρίου και των επιτοκίων.
Μπορεί να μεταβληθούν τα πράγματα και να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων; Ναι, αν οι «κάτω», αν το 99% των ανθρώπων πάψει να χειραγωγείται από τα μίντια και τους «ιεροκήρυκές» του, όπως ο Ν. Δήμου, και αρχίσει να σκέφτεται ξανά αλλά και να οργανώνεται με νέο τρόπο πολιτικά. Γιατί σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλέπω, να παρατηρώ, να κατευθύνω τη συνείδησή μου, να αντιλαμβάνομαι πως κάθε οπτική γωνία είναι κι ένας άλλος κόσμος. Ότι η εικόνα αντανακλά, καθρεφτίζει και, επιστρέφοντας, μας επιβάλλει μια συγκεκριμένη εικόνα για τη ζωή και τον εαυτό μας.…
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου