Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
Μαζώνω τυχάρπαστες λέξεις. Δίχως κανέναν ταξικό ή γεωγραφικό ή πνευματικό περιορισμό. Από τα χαμίνια των δρόμων, τους παγωμένους άστεγους, τις κακοποιημένες συζύγους, τους συνεσταλμένους εφήβους, τις κυρίες των σαλονιών και τους ξεμωραμένους γέρους.
Και κάθε βράδυ, σαν πάω για ύπνο, κάθομαι από συνήθεια και τις επαναλαμβάνω. Σαν τότες που ήμουνα μωρό παιδί. Δευτεράκι ή τριτάκι. Και με έστελνε η μάνα μου στο μπακάλικο. Αφού προηγουμένως με έβαζε να παπαγαλίσω όλα τα ψώνια.
Δυο συσκευασίες ζάχαρη, έξι αβγά, ένα μπεϊκινμπάουντερ, τρεις βανίλιες και μισό κιλό ελιές.
Με τη βεβαιότητα ότι το ξύλο δεν πρόκειται να το γλιτώσω. Ή που θα μπερδέψω την παραγγελία ή που θα ξεχαστώ στην πλατεία να παίζω γκάζες με τους φίλους μου.
Και όταν κλείνω τα μάτια, έχω πάντα την ίδια αγωνία. Ότι τις πιο δύσκολες ώρες της νύχτας θα βρω τις λέξεις μου να χαρχαλεύουν ξεραμένες μνήμες, να ξεφυλλίζουν ασπρόμαυρα άλμπουμ και να δοκιμάζουν πολυφορεμένους σκελετούς από τη ντουλάπα.
Ώστε είτε να μείνουν άπραχτες ξεθυμαίνοντας τον οίστρο τους σε μια ακόμη διαδήλωση ονείρων είτε να με ξυπνήσουνε απότομα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Με τα χέρια στο πληκτρολόγιο και τον κέρσορα να σχηματίζει στην οθόνη ξανά και ξανά την ίδια φράση:
Δυο συσκευασίες ζάχαρη, έξι αβγά, ένα μπεϊκινμπάουντερ, τρεις βανίλιες και μισό κιλό ελιές.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Μαζώνω τυχάρπαστες λέξεις. Δίχως κανέναν ταξικό ή γεωγραφικό ή πνευματικό περιορισμό. Από τα χαμίνια των δρόμων, τους παγωμένους άστεγους, τις κακοποιημένες συζύγους, τους συνεσταλμένους εφήβους, τις κυρίες των σαλονιών και τους ξεμωραμένους γέρους.
Και κάθε βράδυ, σαν πάω για ύπνο, κάθομαι από συνήθεια και τις επαναλαμβάνω. Σαν τότες που ήμουνα μωρό παιδί. Δευτεράκι ή τριτάκι. Και με έστελνε η μάνα μου στο μπακάλικο. Αφού προηγουμένως με έβαζε να παπαγαλίσω όλα τα ψώνια.
Δυο συσκευασίες ζάχαρη, έξι αβγά, ένα μπεϊκινμπάουντερ, τρεις βανίλιες και μισό κιλό ελιές.
Με τη βεβαιότητα ότι το ξύλο δεν πρόκειται να το γλιτώσω. Ή που θα μπερδέψω την παραγγελία ή που θα ξεχαστώ στην πλατεία να παίζω γκάζες με τους φίλους μου.
Και όταν κλείνω τα μάτια, έχω πάντα την ίδια αγωνία. Ότι τις πιο δύσκολες ώρες της νύχτας θα βρω τις λέξεις μου να χαρχαλεύουν ξεραμένες μνήμες, να ξεφυλλίζουν ασπρόμαυρα άλμπουμ και να δοκιμάζουν πολυφορεμένους σκελετούς από τη ντουλάπα.
Ώστε είτε να μείνουν άπραχτες ξεθυμαίνοντας τον οίστρο τους σε μια ακόμη διαδήλωση ονείρων είτε να με ξυπνήσουνε απότομα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Με τα χέρια στο πληκτρολόγιο και τον κέρσορα να σχηματίζει στην οθόνη ξανά και ξανά την ίδια φράση:
Δυο συσκευασίες ζάχαρη, έξι αβγά, ένα μπεϊκινμπάουντερ, τρεις βανίλιες και μισό κιλό ελιές.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου