Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Το παιχνίδι

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης


Όλο στο καφενείο τον θυμάμαι. Να παίζει Θανάση και μπιρίμπα, πρέφα και κουμκαν. Δυο πακέτα τσιγάρα και τέσσερις ελληνικοί η κάθε μέρα του. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ανάμεσα σε γέλια και φωνές, πειράγματα και ψευτοκαβγάδες.

Όταν αρρώστησε, δεν ήθελε να το μάθουνε οι άλλοι.

Με άναφτο τσιγάρο στο στόμα και τσάι ή νερό στο φλιτζάνι συνέχιζε το παιχνίδι σαν να μην τρέχει τίποτα. Όπως και η παρέα του, κι ας ήξεραν από την αρχή το πρόβλημά του. Βάζανε για στοίχημα τσίπουρα, ούζα και ρετσίνες, κάνανε σαν μωρά παιδιά ποιος θα τα πάρει.

Μόνο στα πολύ τελευταία του παίζανε άλλα αντ’ άλλων για να τον αφήνουν να κερδίζει. Θύμωνε αυτός, δεν μπορούσε όμως να τους πει και τίποτα.

Με το που τον κηδέψαμε, μαζεύτηκαν οι φίλοι του γύρω από το μνήμα βγάλανε τα κερδισμένα του στοιχήματα και τα ήπιανε στη μνήμη του.

Την άλλη μέρα πήγε κάποιος καινούριος να καθίσει στην καρέκλα του. Κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους οι υπόλοιποι. Και μοίρασαν τα φύλλα. Αλλιώς δεν έβγαινε παιχνίδι.

Πηγή: artinews.gr



Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου