Βασίλης Μακρίδης
► Ημέρα επετείων η σημερινή. Τα συστημικά Μέσα εστιάζουν, ως συνήθως, στην επέτειο (16η, πλέον) της τραγωδίας στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε, με τον τρόπο της, η αφετηρία του δήθεν «αντιτρομοκρατικού» αγώνα των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα εναντίον των «κακών Αράβων» και των «κακών μουσουλμάνων» (συλλήβδην, βεβαίως, αφού στον πυρήνα της συλλογιστικής του παγκόσμιου καπιταλισμού βρίσκεται η αρχή της «συλλογικής ευθύνης», δηλαδή μία από τις βασικότερες «αρχές» της ναζιστικής ιδεολογίας, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
► Φυσικά, τα ίδια μέσα αγνοούν επιδεικτικά την άλλη σημαντική επέτειο της ημέρας, αυτήν της ωμής και βίαιης κατάλυσης της δημοκρατίας και του επιχειρούμενου ειρηνικού περάσματος στον σοσιαλισμό στη Χιλή, την ανατροπή της εκλεγμένης με ποσοστό 71% κυβέρνησης της Unidad Popular (Λαϊκής Ενότητας) υπό τον Salvador Allente και την επιβολή ενός στυγνού δικτατορικού καθεστώτος με επικεφαλής έναν από τους πλέον αιμοσταγείς δικτάτορες στην παγκόσμια ιστορία, τον Augusto Pinochet. 11 Σεπτεμβρίου 1973...
► Ένα από τα σημαντικότερα «επιτεύγματα» της δικτατορίας αυτής, ήταν η πλήρης και χωρίς αποκλίσεις εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής «συνταγής», με έναν από τους «πατέρες» του νεοφιλελευθερισμού, τον Milton Friedman, να καταλαμβάνει θέση οικονομικού συμβούλου του Pinochet, ώστε να επιβλέπει ο ίδιος την άτεγκτη εφαρμογή των επιταγών της «ελεύθερης αγοράς»... Και αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι, που κάνει τους σημερινούς νεοφιλελέδες να θέλουν να «πνίξουν» την επέτειο αυτή στα βαθιά νερά της Ιστορίας, ώστε ο κόσμος να μη θυμάται και να μην συνειδητοποιεί, ότι η πλήρης και άτεγκτη εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ και ΑΠΑΙΤΕΙ την ύπαρξη ενός αυταρχικού, έως και ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ μοντέλου πολιτικής εξουσίας.
► Η δικτατορία του Pinochet τερματίστηκε το 1988, με έναν πραγματικά παράδοξο τρόπο: με Δημοψήφισμα που διοργάνωσε ο ίδιος ο δικτάτορας, προκειμένου να παραμείνει «νομότυπα» για άλλα 8 χρόνια στην εξουσία. Και μάλιστα, το ποσοστό που ψήφισε «ΟΧΙ» ήταν, ειδικά για τις συνθήκες μιας δικτατορίας, συγκλονιστικό: 56%!
► Ακολούθησε μια πενταετία ουσιαστικής «δυαρχίας», αφού η πολιτική εξουσία είχε περάσει στα χέρια (αστών) πολιτικών, αλλά επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων παρέμενε ο Pinochet, που αρνιόταν να παραιτηθεί, αλλά και δεν τον έδιωχνε κανείς από την θέση του!!! Η οριστική απομάκρυνσή του έγινε το 1993, 20 χρόνια μετά την βίαιη ανατροπή του Προέδρου Salvador Allente και της δημοκρατικά εκλεγμένης ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ κυβέρνησής του... Ο στυγνός δικτάτορας δεν καταδικάστηκε ΠΟΤΕ και από κανένα δικαστήριο για τα εγκλήματά του και μάλιστα το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής το 2005, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, τον ΑΘΩΩΣΕ γι' αυτά...
► Ως επίλογο αυτού του σημειώματος βάζω ένα κομμάτι που αποτελεί την αισιόδοξη οπτική του λαϊκού κινήματος, ότι θα νικήσει οριστικά και αμετάκλητα την φτώχεια, την δυστυχία και τις κοινωνικές ανισότητες, εγκαθιδρύοντας μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία σοσιαλιστική και, στην ωρίμανσή της, κομμουνιστική... Τον ύμνο της κυβέρνησης της Unidad Popular, με τη φωνή του Presidente Allente να ακούγεται στην αρχή:
Venceremos!
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Ημέρα επετείων η σημερινή. Τα συστημικά Μέσα εστιάζουν, ως συνήθως, στην επέτειο (16η, πλέον) της τραγωδίας στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε, με τον τρόπο της, η αφετηρία του δήθεν «αντιτρομοκρατικού» αγώνα των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα εναντίον των «κακών Αράβων» και των «κακών μουσουλμάνων» (συλλήβδην, βεβαίως, αφού στον πυρήνα της συλλογιστικής του παγκόσμιου καπιταλισμού βρίσκεται η αρχή της «συλλογικής ευθύνης», δηλαδή μία από τις βασικότερες «αρχές» της ναζιστικής ιδεολογίας, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
► Φυσικά, τα ίδια μέσα αγνοούν επιδεικτικά την άλλη σημαντική επέτειο της ημέρας, αυτήν της ωμής και βίαιης κατάλυσης της δημοκρατίας και του επιχειρούμενου ειρηνικού περάσματος στον σοσιαλισμό στη Χιλή, την ανατροπή της εκλεγμένης με ποσοστό 71% κυβέρνησης της Unidad Popular (Λαϊκής Ενότητας) υπό τον Salvador Allente και την επιβολή ενός στυγνού δικτατορικού καθεστώτος με επικεφαλής έναν από τους πλέον αιμοσταγείς δικτάτορες στην παγκόσμια ιστορία, τον Augusto Pinochet. 11 Σεπτεμβρίου 1973...
► Ένα από τα σημαντικότερα «επιτεύγματα» της δικτατορίας αυτής, ήταν η πλήρης και χωρίς αποκλίσεις εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής «συνταγής», με έναν από τους «πατέρες» του νεοφιλελευθερισμού, τον Milton Friedman, να καταλαμβάνει θέση οικονομικού συμβούλου του Pinochet, ώστε να επιβλέπει ο ίδιος την άτεγκτη εφαρμογή των επιταγών της «ελεύθερης αγοράς»... Και αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι, που κάνει τους σημερινούς νεοφιλελέδες να θέλουν να «πνίξουν» την επέτειο αυτή στα βαθιά νερά της Ιστορίας, ώστε ο κόσμος να μη θυμάται και να μην συνειδητοποιεί, ότι η πλήρης και άτεγκτη εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ και ΑΠΑΙΤΕΙ την ύπαρξη ενός αυταρχικού, έως και ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ μοντέλου πολιτικής εξουσίας.
► Η δικτατορία του Pinochet τερματίστηκε το 1988, με έναν πραγματικά παράδοξο τρόπο: με Δημοψήφισμα που διοργάνωσε ο ίδιος ο δικτάτορας, προκειμένου να παραμείνει «νομότυπα» για άλλα 8 χρόνια στην εξουσία. Και μάλιστα, το ποσοστό που ψήφισε «ΟΧΙ» ήταν, ειδικά για τις συνθήκες μιας δικτατορίας, συγκλονιστικό: 56%!
► Ακολούθησε μια πενταετία ουσιαστικής «δυαρχίας», αφού η πολιτική εξουσία είχε περάσει στα χέρια (αστών) πολιτικών, αλλά επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων παρέμενε ο Pinochet, που αρνιόταν να παραιτηθεί, αλλά και δεν τον έδιωχνε κανείς από την θέση του!!! Η οριστική απομάκρυνσή του έγινε το 1993, 20 χρόνια μετά την βίαιη ανατροπή του Προέδρου Salvador Allente και της δημοκρατικά εκλεγμένης ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ κυβέρνησής του... Ο στυγνός δικτάτορας δεν καταδικάστηκε ΠΟΤΕ και από κανένα δικαστήριο για τα εγκλήματά του και μάλιστα το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής το 2005, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, τον ΑΘΩΩΣΕ γι' αυτά...
► Ως επίλογο αυτού του σημειώματος βάζω ένα κομμάτι που αποτελεί την αισιόδοξη οπτική του λαϊκού κινήματος, ότι θα νικήσει οριστικά και αμετάκλητα την φτώχεια, την δυστυχία και τις κοινωνικές ανισότητες, εγκαθιδρύοντας μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία σοσιαλιστική και, στην ωρίμανσή της, κομμουνιστική... Τον ύμνο της κυβέρνησης της Unidad Popular, με τη φωνή του Presidente Allente να ακούγεται στην αρχή:
Venceremos!
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου