Λεωνίδας Βατικιώτης
Απότομα σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Βενεζουέλα οι νέες οικονομικές κυρώσεις που εξήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ με την έκδοση (ενός ακόμη) προεδρικού διατάγματος που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 25 Αυγούστου.
Ο νέος, τέταρτος για το 2017, κύκλος οικονομικών κυρώσεων εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κι ως μέτρο αποτυχίας όλων των μεθόδων που χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα η Ουάσινγκτον και τα ενεργούμενά της στο Καράκας για να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο∙ από πορείες και συγκεντρώσεις μέχρι απόπειρες πραξικοπήματος.
Στην πραγματικότητα ωστόσο αποτελούν μια θανάσιμη απειλή για τον Τσαβισμό. Οι οικονομικές κυρώσεις, που είναι παράνομες με βάση το διεθνές δίκαιο κι υπογραμμίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο κράτος παρίας της υφηλίου, απαγορεύουν σε κάθε είδους αμερικανικό οικονομικό οργανισμό να αποκτήσει σχέσεις με το κράτος της Βενεζουέλας και δημόσιες επιχειρήσεις της.
Το καταλάβαμε όλοι… Στο στόχαστρο είναι η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA που αποτελεί τη μεγαλύτερη αρτηρία μεταφοράς ζεστού χρήματος από τον έξω κόσμο στη δοκιμαζόμενη Βενεζουέλα η οποία από το 2014 αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση, με τον πληθωρισμό να ξεπερνάει για το 2016 το 600% και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα να είναι κάτω από 10 δισ. δολ. όταν το 2012 ήταν 30 δισ. και στις αρχές του 2015 έφταναν τα 25 δισ.
Οι κυρώσεις του Τραμπ όμως, που αποτελούν επέκταση άλλων κυρώσεων οι οποίες επιβλήθηκαν στις 8/3/2015 επί Μπαράκ Ομπάμα, έχουν κι άλλη μια στόχευση: οδηγούν το Καράκας πολύ σύντομα να αποφασίσει αν θα επιλέξει την παύση πληρωμών επί του δημοσίου χρέους ή την αποπληρωμή του με δραματικό αντίτιμο την περαιτέρω φτωχοποίηση του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, το φθινόπωρο λήγουν ομόλογα ύψους 3,6 δισ. δολ. που υπό κανονικές συνθήκες αν δηλαδή δεν υπήρχε το εμπάργκο, το Καράκας θα υπέγραφε ένα σύμφωνο ανταλλαγής (swap) παραπέμποντας την αποπληρωμή τους στο απώτερο μέλλον, όπως ακριβώς έπραξε και πέρυσι. Κάτι τέτοιο όμως πλέον είναι αδύνατο, δεδομένου ότι αμερικανικοί οργανισμοί, από συνταξιοδοτικά μέχρι κερδοσκοπικά ταμεία (funds), δεν μπορούν να προβούν σε δοσοληψίες με την βενεζολάνικη κυβέρνηση, η οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια, λόγω του φόβου να κατάσχουν οι πιστωτές τις εκκρεμείς πληρωμές για το πετρέλαιο που εξήγαγε (και ποτέ δεν εξοφλείται με την παράδοση), ουδέποτε είχε διανοηθεί να προβεί παύση πληρωμών. Τώρα πλέον, με μια κίνηση που ενδέχεται να αποδειχθεί ματ, της απαγορεύουν ακόμη και τη συντεταγμένη αναδιάρθρωση, ενώ δίνουν σήμα στα κοράκια να εντείνουν τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, μιας και οι επιλογές της Βενεζουέλας στενεύουν απελπιστικά.
Ό,τι και να αποφασίσει η κυβέρνηση του Μαδούρο, τα μέτρα αποκλεισμού που εφαρμόζονται υπό τη γελοία απειλή των «ασυνήθιστων και εξαιρετικών απειλών στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πτώση το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Βενεζολάνων.
Πηγή: εφημερίδα Πριν - leonidasvatikiotis.wordpress.com
Η Σφήκα: Επιλογές
Απότομα σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Βενεζουέλα οι νέες οικονομικές κυρώσεις που εξήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ με την έκδοση (ενός ακόμη) προεδρικού διατάγματος που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 25 Αυγούστου.
Ο νέος, τέταρτος για το 2017, κύκλος οικονομικών κυρώσεων εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κι ως μέτρο αποτυχίας όλων των μεθόδων που χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα η Ουάσινγκτον και τα ενεργούμενά της στο Καράκας για να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο∙ από πορείες και συγκεντρώσεις μέχρι απόπειρες πραξικοπήματος.
Στην πραγματικότητα ωστόσο αποτελούν μια θανάσιμη απειλή για τον Τσαβισμό. Οι οικονομικές κυρώσεις, που είναι παράνομες με βάση το διεθνές δίκαιο κι υπογραμμίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο κράτος παρίας της υφηλίου, απαγορεύουν σε κάθε είδους αμερικανικό οικονομικό οργανισμό να αποκτήσει σχέσεις με το κράτος της Βενεζουέλας και δημόσιες επιχειρήσεις της.
Το καταλάβαμε όλοι… Στο στόχαστρο είναι η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA που αποτελεί τη μεγαλύτερη αρτηρία μεταφοράς ζεστού χρήματος από τον έξω κόσμο στη δοκιμαζόμενη Βενεζουέλα η οποία από το 2014 αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση, με τον πληθωρισμό να ξεπερνάει για το 2016 το 600% και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα να είναι κάτω από 10 δισ. δολ. όταν το 2012 ήταν 30 δισ. και στις αρχές του 2015 έφταναν τα 25 δισ.
Οι κυρώσεις του Τραμπ όμως, που αποτελούν επέκταση άλλων κυρώσεων οι οποίες επιβλήθηκαν στις 8/3/2015 επί Μπαράκ Ομπάμα, έχουν κι άλλη μια στόχευση: οδηγούν το Καράκας πολύ σύντομα να αποφασίσει αν θα επιλέξει την παύση πληρωμών επί του δημοσίου χρέους ή την αποπληρωμή του με δραματικό αντίτιμο την περαιτέρω φτωχοποίηση του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, το φθινόπωρο λήγουν ομόλογα ύψους 3,6 δισ. δολ. που υπό κανονικές συνθήκες αν δηλαδή δεν υπήρχε το εμπάργκο, το Καράκας θα υπέγραφε ένα σύμφωνο ανταλλαγής (swap) παραπέμποντας την αποπληρωμή τους στο απώτερο μέλλον, όπως ακριβώς έπραξε και πέρυσι. Κάτι τέτοιο όμως πλέον είναι αδύνατο, δεδομένου ότι αμερικανικοί οργανισμοί, από συνταξιοδοτικά μέχρι κερδοσκοπικά ταμεία (funds), δεν μπορούν να προβούν σε δοσοληψίες με την βενεζολάνικη κυβέρνηση, η οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια, λόγω του φόβου να κατάσχουν οι πιστωτές τις εκκρεμείς πληρωμές για το πετρέλαιο που εξήγαγε (και ποτέ δεν εξοφλείται με την παράδοση), ουδέποτε είχε διανοηθεί να προβεί παύση πληρωμών. Τώρα πλέον, με μια κίνηση που ενδέχεται να αποδειχθεί ματ, της απαγορεύουν ακόμη και τη συντεταγμένη αναδιάρθρωση, ενώ δίνουν σήμα στα κοράκια να εντείνουν τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, μιας και οι επιλογές της Βενεζουέλας στενεύουν απελπιστικά.
Ό,τι και να αποφασίσει η κυβέρνηση του Μαδούρο, τα μέτρα αποκλεισμού που εφαρμόζονται υπό τη γελοία απειλή των «ασυνήθιστων και εξαιρετικών απειλών στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πτώση το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Βενεζολάνων.
Πηγή: εφημερίδα Πριν - leonidasvatikiotis.wordpress.com
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου