Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Black Friday! Τρέξε!

Του Κώστα Γιαννιώτη


Τα μαγαζιά άνοιγαν στις 8.00... «όπως το `χουν συνήθειο τους» χρόνια τώρα!

Όμως οι... «πελάτες», πιστοί στις εντολές, περίμεναν έξω από τα καταστήματα από τις 6.00 ή κι από τις 5.00 το πρωί!!

 Όχι!

Δεν περίμεναν για τρόφιμα, ούτε για κανένα «επίδομα»!

Περίμεναν για ν` αγοράσουν smartphones και ψηλές γόβες!

Όχι!

Δεν ήταν αυτά που βρίσκονταν στις προτεραιότητές τους!

Ήταν όμως αυτά που τους επέβαλε ως προτεραιότητα το... «γυαλί»!

Κι έπρεπε να φανεί ότι... «η αγορά κινείται» και «η οικονομία δεν πέθανε», όπως θέλουν κάποιες κακοπροαίρετες Κασσάνδρες!

Κι ήταν χαρούμενοι μπροστά στο φακό! Και περήφανοι!

Νεαρούδια, με ξεπλυμένο εγκεφαλικό σύστημα, καμάρωναν, προσπαθώντας να υπερσκελίσουν ο ένας τον άλλον σε ώρες αναμονής!

Κι ανάμεσά τους ο άνεργος, με ένα πενιχρό δεκάρικο υπόλειμμα στην τσέπη, πήγε να το «καταθέσει» στην κάθε apple, με διαγραμμένη από το μυαλό του τη φράση black age (μαύρη εποχή) και αδιαφορώντας ότι ζει σε black years (μαύρα χρόνια) κατοχής!

Όχι!

Γι` αυτόν δεν υπάρχει κατοχή! Δεν υπάρχουν κατακτητές, γιατί του το είπε το «γυαλί» και ο κάθε ατζέντης των κάθε είδους πολυεθνικών, των «ειδήσεων» και της «ενημέρωσης»!

Όχι!

Δεν ξέρει τίποτε για το φόνο του!

Γιατί ανήκει σε κείνη την ομάδα των walking dead (ζωντανών νεκρών), που όταν τον καλέσεις να συζητήσει, να μάθει και να ενημερωθεί για τους λόγους που επέβαλαν, σ` αυτόν και τους δικούς του, να είναι μέσα στη στέρηση και την εξαθλίωση, θα βρει δέκα χιλιάδες λόγους για να δικαιολογήσει την απουσία του!

Κυρίως όμως, γιατί του το λες... εσύ!

Κι εσύ δεν είσαι το... «γυαλί»! Τι ξέρεις εσύ!

Του αρκεί ότι του παρέχουν μια μαύρη Παρασκευή, μια Κυριακή ή μια «Λευκή νύχτα»! Για να ξοδέψει!

Τι κι αν δεν έχει να ξοδέψει;

Δεν πολυκουράζει το ρημάδι του να βρει το... γιατί δεν έχει σήμερα τη δυνατότητα αυτή, ούτε για ένα ικανοποιητικό και χορταστικό γεύμα!

Του αρκεί που βλέπει γύρω του κάποιους που έχουν να ξοδέψουν και να βαυκαλίζεται με την ιδέα ότι... «πού θα πάει, θα` ρθει η ώρα που θα αποκτήσει κι αυτός τη δυνατότητα να... ψωνίζει»!

Κι εξακολουθεί να απολαμβάνει την εξαθλίωσή του με άρτον και θεάματα, που θα του τρέφουν την ελπίδα ότι αύριο θα είναι κι αυτός... αγοραστής!

Απολαμβάνει την κάθε «λευκή νύχτα» και την κάθε black friday, ηδονικά με την αίσθηση του κυνηγού ευκαιριών, την ώρα που τον κατάντησαν θήραμα και θύμα!

Απολαμβάνει τα θεάματα με σκέτον άρτο, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τον έχουν χώσει σε μια αρένα που στην πραγματικότητα είναι αυτός ο... μελλοθάνατος «μονομάχος»!

Ζει με την ψευδαίσθηση ότι... η ζωή συνεχίζεται και το μόνο που του απομένει είναι να τα βάζει με τον εαυτό του και να τον οικτίρει που... εξ αιτίας του βρίσκεται στην κατάσταση να μην μπορεί να αγοράσει τα αναγκαία όταν τα χρειάζεται και πρέπει να κυνηγά τις... «ευκαιρίες» και τις... «προσφορές»! 

Άλλωστε το «γυαλί» δεν προσπαθούσε να τον πείσει, τόσα χρόνια, ότι αυτός, ο τεμπέλης, φταίει για την κατάντια του;  Ότι... «μαζί τα φάγαμε»;

Βαδίζει –χωρίς να το αντιλαμβάνεται- στο δρόμο της αυτοταπείνωσης, της ψυχικής εξαθλίωσης και της βαριάς κατάθλιψης περιμένοντας από τα χαράματα στις πόρτες των πολυεθνικών και των καρτέλ!

Και τα κανάλια τον χειροκροτούν!

Γιατί η πιθανή αυριανή του αυτοκτονία θα τους προσφέρει θέμα και θέαμα!

Πηγή: dromosanoixtos.gr



Κώστας Γιαννιώτης: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου