Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί
«Η γη μας μαθαίνει για μας πιο πολλά απ’ όλα τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με ένα εμπόδιο. Χρειάζεται όμως, για να το φτάσει, ένα εργαλείο. Χρειάζεται ένα τσαπί ή ένα αλέτρι. Ο χωρικός, όταν οργώνει, αποσπά λίγο – λίγο τα μυστικά απ’ τη φύση, και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Όμοια τ’ αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών, μπάζει τον άνθρωπο σε όλα τα πανάρχαια προβλήματα.
Μπροστά στα μάτια μου έχω πάντα την εικόνα από την πρώτη νύχτα που πέταξα στην Αργεντινή, μια σκοτεινή νύχτα όπου μόνο φώτα αραιά λαμπύριζαν, σαν άστρα σκορπισμένα στον κάμπο.
Καθένα φανέρωνε, μέσα σ’ αυτό τον ωκεανό του ερέβους, το θαύμα μιας συνείδησης. Σ’ εκείνο το σπίτι διάβαζαν, συλλογιόνταν, κουβέντιαζαν. Στ’ άλλο γύρευαν ίσως να εξιχνιάσουν το διάστημα, μοχθούσαν σε υπολογισμούς για το νεφέλωμα της Ανδρομέδας. Εκεί κάτω αγαπιόνταν. Αραιά και πού σπίθιζαν στην εξοχή φώτα που γύρευαν να συντηρηθούν. Ίσαμε τα πιο διακριτικά, το φως του ποιητή, του δασκάλου, του ξυλουργού. Όμως, ανάμεσα στα ζωντανά αυτά αστέρια, πόσα παράθυρα κλειστά, αστέρια σβηστά, άνθρωποι που κοιμόνταν…
Πρέπει να προσπαθήσουμε ν’ ανταμώσουμε. Πρέπει να δοκιμάσουμε να επικοινωνήσουμε με κάποια από αυτά τα φώτα που καίνε αραιά και πού, στον κάμπο».
Με αυτά τα λόγια ξεκινά το περίφημο έργο του Γη των ανθρώπων ο Αντουάν ντε Σαιντ – Εξυπερύ.
Και με τα παρακάτω τελειώνει το βιβλίο του:
«Αυτό που με βασανίζει δεν το θεραπεύουν τα λαϊκά συσσίτια. Αυτό που με βασανίζει δεν είναι ούτε οι καμπούρες και τα βαθουλώματα στα κορμιά ούτε η ασχήμια. Είναι ο Μότσαρτ που δολοφονείται μέσα στον κάθε άνθρωπο…
Μόνο το Πνεύμα, όταν πνέει στη λάσπη, μπορεί να δημιουργήσει τον Άνθρωπο.»
Αποχαιρετάμε το 2017 και καθέναν από σας που μας διαβάζετε και μας εμπιστεύεστε. Να συνταθούμε, να ανταμώσουμε, να δημιουργήσουμε, να υποστηρίξουμε τη ζωή και τον τόπο. Να βρούμε τη δύναμη και το κουράγιο να μην κλείσουμε τα παράθυρα, να μη σβήσουμε το φως και τα σημάδια της παρουσίας μας, ως ανθρώπων που δεν θέλουν και δεν εννοούν ούτε να εξανδραποδιστούν ούτε να αποαπανθρωποιηθούν.
Καλή χρονιά, με ενδιαφέροντα εγχειρήματα!
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
«Η γη μας μαθαίνει για μας πιο πολλά απ’ όλα τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με ένα εμπόδιο. Χρειάζεται όμως, για να το φτάσει, ένα εργαλείο. Χρειάζεται ένα τσαπί ή ένα αλέτρι. Ο χωρικός, όταν οργώνει, αποσπά λίγο – λίγο τα μυστικά απ’ τη φύση, και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Όμοια τ’ αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών, μπάζει τον άνθρωπο σε όλα τα πανάρχαια προβλήματα.
Μπροστά στα μάτια μου έχω πάντα την εικόνα από την πρώτη νύχτα που πέταξα στην Αργεντινή, μια σκοτεινή νύχτα όπου μόνο φώτα αραιά λαμπύριζαν, σαν άστρα σκορπισμένα στον κάμπο.
Καθένα φανέρωνε, μέσα σ’ αυτό τον ωκεανό του ερέβους, το θαύμα μιας συνείδησης. Σ’ εκείνο το σπίτι διάβαζαν, συλλογιόνταν, κουβέντιαζαν. Στ’ άλλο γύρευαν ίσως να εξιχνιάσουν το διάστημα, μοχθούσαν σε υπολογισμούς για το νεφέλωμα της Ανδρομέδας. Εκεί κάτω αγαπιόνταν. Αραιά και πού σπίθιζαν στην εξοχή φώτα που γύρευαν να συντηρηθούν. Ίσαμε τα πιο διακριτικά, το φως του ποιητή, του δασκάλου, του ξυλουργού. Όμως, ανάμεσα στα ζωντανά αυτά αστέρια, πόσα παράθυρα κλειστά, αστέρια σβηστά, άνθρωποι που κοιμόνταν…
Πρέπει να προσπαθήσουμε ν’ ανταμώσουμε. Πρέπει να δοκιμάσουμε να επικοινωνήσουμε με κάποια από αυτά τα φώτα που καίνε αραιά και πού, στον κάμπο».
Με αυτά τα λόγια ξεκινά το περίφημο έργο του Γη των ανθρώπων ο Αντουάν ντε Σαιντ – Εξυπερύ.
Και με τα παρακάτω τελειώνει το βιβλίο του:
«Αυτό που με βασανίζει δεν το θεραπεύουν τα λαϊκά συσσίτια. Αυτό που με βασανίζει δεν είναι ούτε οι καμπούρες και τα βαθουλώματα στα κορμιά ούτε η ασχήμια. Είναι ο Μότσαρτ που δολοφονείται μέσα στον κάθε άνθρωπο…
Μόνο το Πνεύμα, όταν πνέει στη λάσπη, μπορεί να δημιουργήσει τον Άνθρωπο.»
Αποχαιρετάμε το 2017 και καθέναν από σας που μας διαβάζετε και μας εμπιστεύεστε. Να συνταθούμε, να ανταμώσουμε, να δημιουργήσουμε, να υποστηρίξουμε τη ζωή και τον τόπο. Να βρούμε τη δύναμη και το κουράγιο να μην κλείσουμε τα παράθυρα, να μη σβήσουμε το φως και τα σημάδια της παρουσίας μας, ως ανθρώπων που δεν θέλουν και δεν εννοούν ούτε να εξανδραποδιστούν ούτε να αποαπανθρωποιηθούν.
Καλή χρονιά, με ενδιαφέροντα εγχειρήματα!
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου