Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
«Στην προκείμενη κατάσταση, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για περισσότερα από 30 κράτη του ΝΑΤΟ να τεθούν σε ομηρία εξαιτίας διαφορών, με τις οποίες δεν έχουν τίποτε κοινό.
Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να λεχθεί ότι είναι εύλογο να εγκαταλείψουμε το ΝΑΤΟ και να επιδιώξουμε την ουδετερότητα. Αντίθετα, η Βουλγαρία μπορεί να γίνει στόχος βομβαρδισμού, χωρίς να έχει καμία ενοχή. Ακριβώς επειδή καθοδηγούμεθα ως «Σύμμαχοι». Αυτό θεωρείται παράλογο και απαράδεκτο», δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλγαρίας.
«Σε περίπτωση παγκόσμιου πολέμου, σίγουρα θα το εξετάσουμε περαιτέρω, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη δημιουργήσει διάφορες μικρές βάσεις και «κέντρα διοίκησης» σε όλον τον κόσμο. Ο μόνος στόχος τους είναι να απομακρύνουν τους ρωσικούς πυραύλους από την επικράτειά τους.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη συμφωνία ένταξης στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία έχει νόμιμο δικαίωμα να εκτοξεύσει πύραυλο κατά του εδάφους μας», εξήγησε ο Βούλγαρος Πρόεδρος.
Εάν αυτά επιβεβαιωθούν ως πολιτικές αποφάσεις η Βουλγαρία θα αναδειχθεί ως μία χώρα της οποίας η κυρίαρχη τάξη έχει αποφασίσει για τους δικούς της λόγους να την διατηρήσει σε υπαρκτή και επανεπιβεβαιούμενη κατάσταση ανεξαρτησίας. Η νεοκατοχική Ελλάδα δεν έχει αυτήν την τύχη.
Δεν νομίζω πως έχει νόημα και, επειδή ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, να καταγράψω άποψη για την πιθανότητα πολέμου. Αυτό που έχει νόημα ως πολιτική στάση είναι η στάση του καθενός απέναντι στην προοπτική.
Το νέο πυραυλικό χτύπημα στη Συρία από μεριάς ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας χωρίς την έγκριση όχι μόνο του Συμβουλίου Ασφαλείας αλλά ούτε και των νομοθετικών τους σωμάτων έρχεται ως επιβεβαίωση του σταδιακού παραμερισμού κάθε έννοιας Δικαίου Εσωτερικού ή Διεθνούς από μεριάς των κυρίαρχων ελίτ του πλανήτη.
Συνεργός στο έγκλημα η ντόπια αστική τάξη, με ελληνικό ονοματεπώνυμο στην ταυτότητα αλλά οργανικό τμήμα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Το δίλημμα που μας θέτουν τα δύο στρατόπεδα, το κυρίαρχο και το μειοψηφικό, είναι παραμονή στο ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα αλλά χώρους ή στροφή στη Ρωσία που αναγνωρίζει σύνορα αλλά όχι τους λαούς που ζουν μέσα.
Εδώ θα παραθέσω μία άλλη είδηση που μου έκανε εντύπωση αυτές τις μέρες.
Με την υπογράμμιση πως οι Αυστραλοί με ελληνική και τουρκική καταγωγή έχουν κοινό συμφέρον να επιδιώξουν την ειρήνη στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή, η ηλεκτρονική έκδοση της “Vanguard”, εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας (Μαρξιστικού-Λενινιστικού) αναδημοσιεύει την κοινή ανακοίνωση του ΚΚΕ(μ-λ) και του TKP/ML.
Σχολιάζει επίσης στο εισαγωγικό σημείωμα της, πως τα δύο κόμματα δίνουν ένα καλό παράδειγμα προλεταριακού διεθνιστικού πνεύματος ενάντια στις εθνικιστικές αντιθέσεις των δύο αστικών τάξεων και στην βάση των κοινών συμφερόντων της ελληνικής και τούρκικης εργατικής τάξης. Με την ευκαιρία της δημοσίευσης της κοινής ανακοίνωσης, η “Vanguard” καλεί τους Αυστραλούς εργάτες να αγωνιστούν για την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική που δημιουργεί τους όρους για περιφερειακές πολεμικές συρράξεις ή και για ένα παγκόσμιο πόλεμο.
Δεν νομίζω πως η όποια στάση του λαού και του καθενός μας προσωπικά έχει νόημα να εκφραστεί στο σύνορα της πτωχής πλην εντίμου Ελλάδος. Σε μια εποχή όπου κανείς δεν αναγνωρίζει σύνορα, ούτε καν αυτοί που πήραν τον όρκο να τηρούν το Σύνταγμα και τους Νόμους και να υπηρετούν το Γενικό Συμφέρον του Ελληνικού Λαού (παλιό το ανέκδοτο και κανείς δε γελάει), το λαϊκό ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνον τους όσους μείναμε εδώ αλλά τον κάθε καταπιεζόμενο από θέση Έλληνα και Φιλέλληνα απανταχού της Γης όπου και αν βρίσκεται.
Πότε μου δεν πίστεψα στο έθνος το ανάδελφον. Γιατί ο γίγαντας που λέγεται Ελληνισμός εμπεριέχει εντός του τους απανταχού Ελληνόφωνους από βάθος αιώνων, τους θρύλους που αναφέρονται στους προγόνους από τον Ατλαντικό ως τα βάθη της Ασίας, τους Μιλήσιους του Ιρλανδικού μύθου, τον Ισκεντέρ και το Λούη Τίκα (Ηλίας Σπαντιδάκης από το Αρκάδι για να μη ξεχνιόμαστε) του Αμερικανικού συνδικαλιστικού κινήματος και όσους έζησαν και πέθαναν δίνοντας στους επόμενους έναν ώμο να πατήσουν για να δουν μακρύτερα. Και αυτό κανένα ποτέ αφεντικό δεν το συχώρεσε στον Έλληνα. Παίρνω το μίσος τους ως τίτλο τιμής.
Δεν είμαι μάντης να κατέχω τι θα έρθει. Ξέρω όμως πως σε ό,τι έρθει ο Ελληνισμός θα πράξει το καθήκον του. Και πως οι μισάνθρωποι εχθροί της ζωής θα τον βρουν στο δρόμο τους.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
«Στην προκείμενη κατάσταση, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για περισσότερα από 30 κράτη του ΝΑΤΟ να τεθούν σε ομηρία εξαιτίας διαφορών, με τις οποίες δεν έχουν τίποτε κοινό.
Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να λεχθεί ότι είναι εύλογο να εγκαταλείψουμε το ΝΑΤΟ και να επιδιώξουμε την ουδετερότητα. Αντίθετα, η Βουλγαρία μπορεί να γίνει στόχος βομβαρδισμού, χωρίς να έχει καμία ενοχή. Ακριβώς επειδή καθοδηγούμεθα ως «Σύμμαχοι». Αυτό θεωρείται παράλογο και απαράδεκτο», δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλγαρίας.
«Σε περίπτωση παγκόσμιου πολέμου, σίγουρα θα το εξετάσουμε περαιτέρω, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη δημιουργήσει διάφορες μικρές βάσεις και «κέντρα διοίκησης» σε όλον τον κόσμο. Ο μόνος στόχος τους είναι να απομακρύνουν τους ρωσικούς πυραύλους από την επικράτειά τους.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη συμφωνία ένταξης στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία έχει νόμιμο δικαίωμα να εκτοξεύσει πύραυλο κατά του εδάφους μας», εξήγησε ο Βούλγαρος Πρόεδρος.
Εάν αυτά επιβεβαιωθούν ως πολιτικές αποφάσεις η Βουλγαρία θα αναδειχθεί ως μία χώρα της οποίας η κυρίαρχη τάξη έχει αποφασίσει για τους δικούς της λόγους να την διατηρήσει σε υπαρκτή και επανεπιβεβαιούμενη κατάσταση ανεξαρτησίας. Η νεοκατοχική Ελλάδα δεν έχει αυτήν την τύχη.
Δεν νομίζω πως έχει νόημα και, επειδή ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, να καταγράψω άποψη για την πιθανότητα πολέμου. Αυτό που έχει νόημα ως πολιτική στάση είναι η στάση του καθενός απέναντι στην προοπτική.
Το νέο πυραυλικό χτύπημα στη Συρία από μεριάς ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας χωρίς την έγκριση όχι μόνο του Συμβουλίου Ασφαλείας αλλά ούτε και των νομοθετικών τους σωμάτων έρχεται ως επιβεβαίωση του σταδιακού παραμερισμού κάθε έννοιας Δικαίου Εσωτερικού ή Διεθνούς από μεριάς των κυρίαρχων ελίτ του πλανήτη.
Συνεργός στο έγκλημα η ντόπια αστική τάξη, με ελληνικό ονοματεπώνυμο στην ταυτότητα αλλά οργανικό τμήμα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Το δίλημμα που μας θέτουν τα δύο στρατόπεδα, το κυρίαρχο και το μειοψηφικό, είναι παραμονή στο ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα αλλά χώρους ή στροφή στη Ρωσία που αναγνωρίζει σύνορα αλλά όχι τους λαούς που ζουν μέσα.
Εδώ θα παραθέσω μία άλλη είδηση που μου έκανε εντύπωση αυτές τις μέρες.
Με την υπογράμμιση πως οι Αυστραλοί με ελληνική και τουρκική καταγωγή έχουν κοινό συμφέρον να επιδιώξουν την ειρήνη στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή, η ηλεκτρονική έκδοση της “Vanguard”, εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας (Μαρξιστικού-Λενινιστικού) αναδημοσιεύει την κοινή ανακοίνωση του ΚΚΕ(μ-λ) και του TKP/ML.
Σχολιάζει επίσης στο εισαγωγικό σημείωμα της, πως τα δύο κόμματα δίνουν ένα καλό παράδειγμα προλεταριακού διεθνιστικού πνεύματος ενάντια στις εθνικιστικές αντιθέσεις των δύο αστικών τάξεων και στην βάση των κοινών συμφερόντων της ελληνικής και τούρκικης εργατικής τάξης. Με την ευκαιρία της δημοσίευσης της κοινής ανακοίνωσης, η “Vanguard” καλεί τους Αυστραλούς εργάτες να αγωνιστούν για την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική που δημιουργεί τους όρους για περιφερειακές πολεμικές συρράξεις ή και για ένα παγκόσμιο πόλεμο.
Δεν νομίζω πως η όποια στάση του λαού και του καθενός μας προσωπικά έχει νόημα να εκφραστεί στο σύνορα της πτωχής πλην εντίμου Ελλάδος. Σε μια εποχή όπου κανείς δεν αναγνωρίζει σύνορα, ούτε καν αυτοί που πήραν τον όρκο να τηρούν το Σύνταγμα και τους Νόμους και να υπηρετούν το Γενικό Συμφέρον του Ελληνικού Λαού (παλιό το ανέκδοτο και κανείς δε γελάει), το λαϊκό ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνον τους όσους μείναμε εδώ αλλά τον κάθε καταπιεζόμενο από θέση Έλληνα και Φιλέλληνα απανταχού της Γης όπου και αν βρίσκεται.
Πότε μου δεν πίστεψα στο έθνος το ανάδελφον. Γιατί ο γίγαντας που λέγεται Ελληνισμός εμπεριέχει εντός του τους απανταχού Ελληνόφωνους από βάθος αιώνων, τους θρύλους που αναφέρονται στους προγόνους από τον Ατλαντικό ως τα βάθη της Ασίας, τους Μιλήσιους του Ιρλανδικού μύθου, τον Ισκεντέρ και το Λούη Τίκα (Ηλίας Σπαντιδάκης από το Αρκάδι για να μη ξεχνιόμαστε) του Αμερικανικού συνδικαλιστικού κινήματος και όσους έζησαν και πέθαναν δίνοντας στους επόμενους έναν ώμο να πατήσουν για να δουν μακρύτερα. Και αυτό κανένα ποτέ αφεντικό δεν το συχώρεσε στον Έλληνα. Παίρνω το μίσος τους ως τίτλο τιμής.
Δεν είμαι μάντης να κατέχω τι θα έρθει. Ξέρω όμως πως σε ό,τι έρθει ο Ελληνισμός θα πράξει το καθήκον του. Και πως οι μισάνθρωποι εχθροί της ζωής θα τον βρουν στο δρόμο τους.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου