Σπύρος Παναγιώτου
Στην Ουάσιγκτον, στην έδρα του ΟΗΕ, μέσα σε κλίμα ασφυκτικών πιέσεων από ΗΠΑ και Γερμανία η ελληνική διπλωματία είναι έτοιμη να εγγράψει άλλη μια σημαντική επιτυχία στο ενεργητικό της.
Αφού πρώτα, οι Ν. Κοτζιάς και Αλ. Τσίπρας γλίτωσαν την τελευταία στιγμή, ελέω ΝΔ αλλά και επιταγών των Βρυξελλών να υπάρξει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων στην ελληνική βουλή για το νέο όνομα της ΠΓΔΜ, να αναγνωρίσουν και να υπογράψουν ως μεγάλη επιτυχία, το αμερικάνικης έμπνευσης όνομα «Μακεδονία του Ίλιντεν» ετοιμάζονται τώρα άρον-άρον να κλείσουν το θέμα αφήνοντας ανοικτά να διευθετηθούν στο μέλλον όλες οι «σοβαρές» διαστάσεις του ονοματολογικού που σχετίζονται με την ενθάρρυνση των αλυτρωτισμών και των εθνικισμών στην περιοχή των Βαλκανίων.
Ο Αμερικάνος αντιπρόεδρος Πενς και ο υπουργός εξωτερικών Πομπέο, που συναντήθηκαν διαδοχικά με τον Ν. Κοτζιά, όχι μόνο δεν άφησαν κανένα περιθώριο στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά ενθάρρυναν τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Ζάεφ να «χορέψει στο ταψί» την ελληνική διπλωματία με συνεχείς εκβιασμούς και υπαναχωρήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα της γειτονικής χώρας.
Όλα δείχνουν ότι η χώρα θα δώσει το πράσινο φως για την άμεση ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αλλά και για την ημερομηνία έναρξης του διαλόγου ένταξης στην Ε.Ε. με ανοικτά όλα τα προβλήματα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται με ισχυρά «συμβόλαια» έναντι των ΗΠΑ και μοιάζει έτοιμη να αναλάβει ένα τεράστιο πολιτικό κόστος χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Είναι φανερό ότι τόσο οι όροι «εξόδου» από το μνημόνιο όσο και οι γεωπολιτικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα θα είναι επαχθείς. Την δένουν μόνιμα σε ένα καθεστώς ιδιότυπου προτεκτοράτου και παράλληλα την απομονώνουν επικίνδυνα από τη διεθνή σκηνή μετατρέποντάς την σε απλό ενεργούμενο των ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστική η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που έκφρασε η Ρωσία με αφορμή την εγκατάσταση μη επανδρωμένων επιθετικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ στη Λάρισα ενώ αναμένεται και η δημιουργία νέας βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη. Την ίδια στιγμή παρά τα κυβερνητικά παραμύθια ο οικονομικός έλεγχος θα συνεχιστεί μέχρι το 2050, ενώ η οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων δεν έχει ακόμα φθάσει στα τελικά της όρια. Η κυβέρνηση δεν θα αποφύγει να πληρώσει βαρύ τίμημα για τις επιλογές της. Αυτό όμως είναι το λιγότερο.
Ο ασφυκτικός κλοιός του οικονομικού και γεωπολιτικού καταναγκασμού δημιουργούν σημαντική πολιτική ρευστότητα αλλά και τεράστια δυσαρέσκεια στην ελληνική κοινωνία. Η μεγάλη λαϊκή συμμετοχή στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό δεν παύει να στέλνει μηνύματα και να προϊδεάζει για τα μελλούμενα.
Μπαίνουμε σε μια νέα πολιτική φάση όπου η στενή διασύνδεση του οικονομικού-κοινωνικού και του εθνικού ζητήματος θα τροφοδοτούν την επικαιρότητα με δυσανάγνωστα μηνύματα. Το χειρότερο, ο κίνδυνος μιας ανεξέλεγκτης εθνικιστικής διένεξης στα Βαλκάνια ή ένα θερμό επεισόδιο σε Θράκη και Αιγαίο παραμένει ως πιθανό ενδεχόμενο στην επικαιρότητα.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το μέλλον της χώρας και της περιοχής δεν μπορεί να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στον επίσημο πολιτικό κόσμο. Θα ήταν μια λύση να ακουστεί η φωνή του λαού μέσα από ένα δημοψήφισμα. Παραμένει αναγκαία η απαίτηση και οι όροι για μια πολιτική διέξοδο με σχέδιο και συναίσθηση των μεγάλων προβλημάτων της περιόδου.
Πηγή: e-dromos.gr
Σπύρος Παναγιώτου: Σχετικά με τον Συντάκτη
Στην Ουάσιγκτον, στην έδρα του ΟΗΕ, μέσα σε κλίμα ασφυκτικών πιέσεων από ΗΠΑ και Γερμανία η ελληνική διπλωματία είναι έτοιμη να εγγράψει άλλη μια σημαντική επιτυχία στο ενεργητικό της.
Αφού πρώτα, οι Ν. Κοτζιάς και Αλ. Τσίπρας γλίτωσαν την τελευταία στιγμή, ελέω ΝΔ αλλά και επιταγών των Βρυξελλών να υπάρξει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων στην ελληνική βουλή για το νέο όνομα της ΠΓΔΜ, να αναγνωρίσουν και να υπογράψουν ως μεγάλη επιτυχία, το αμερικάνικης έμπνευσης όνομα «Μακεδονία του Ίλιντεν» ετοιμάζονται τώρα άρον-άρον να κλείσουν το θέμα αφήνοντας ανοικτά να διευθετηθούν στο μέλλον όλες οι «σοβαρές» διαστάσεις του ονοματολογικού που σχετίζονται με την ενθάρρυνση των αλυτρωτισμών και των εθνικισμών στην περιοχή των Βαλκανίων.
Ο Αμερικάνος αντιπρόεδρος Πενς και ο υπουργός εξωτερικών Πομπέο, που συναντήθηκαν διαδοχικά με τον Ν. Κοτζιά, όχι μόνο δεν άφησαν κανένα περιθώριο στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά ενθάρρυναν τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Ζάεφ να «χορέψει στο ταψί» την ελληνική διπλωματία με συνεχείς εκβιασμούς και υπαναχωρήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα της γειτονικής χώρας.
Όλα δείχνουν ότι η χώρα θα δώσει το πράσινο φως για την άμεση ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αλλά και για την ημερομηνία έναρξης του διαλόγου ένταξης στην Ε.Ε. με ανοικτά όλα τα προβλήματα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται με ισχυρά «συμβόλαια» έναντι των ΗΠΑ και μοιάζει έτοιμη να αναλάβει ένα τεράστιο πολιτικό κόστος χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Είναι φανερό ότι τόσο οι όροι «εξόδου» από το μνημόνιο όσο και οι γεωπολιτικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα θα είναι επαχθείς. Την δένουν μόνιμα σε ένα καθεστώς ιδιότυπου προτεκτοράτου και παράλληλα την απομονώνουν επικίνδυνα από τη διεθνή σκηνή μετατρέποντάς την σε απλό ενεργούμενο των ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστική η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που έκφρασε η Ρωσία με αφορμή την εγκατάσταση μη επανδρωμένων επιθετικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ στη Λάρισα ενώ αναμένεται και η δημιουργία νέας βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη. Την ίδια στιγμή παρά τα κυβερνητικά παραμύθια ο οικονομικός έλεγχος θα συνεχιστεί μέχρι το 2050, ενώ η οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων δεν έχει ακόμα φθάσει στα τελικά της όρια. Η κυβέρνηση δεν θα αποφύγει να πληρώσει βαρύ τίμημα για τις επιλογές της. Αυτό όμως είναι το λιγότερο.
Ο ασφυκτικός κλοιός του οικονομικού και γεωπολιτικού καταναγκασμού δημιουργούν σημαντική πολιτική ρευστότητα αλλά και τεράστια δυσαρέσκεια στην ελληνική κοινωνία. Η μεγάλη λαϊκή συμμετοχή στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό δεν παύει να στέλνει μηνύματα και να προϊδεάζει για τα μελλούμενα.
Μπαίνουμε σε μια νέα πολιτική φάση όπου η στενή διασύνδεση του οικονομικού-κοινωνικού και του εθνικού ζητήματος θα τροφοδοτούν την επικαιρότητα με δυσανάγνωστα μηνύματα. Το χειρότερο, ο κίνδυνος μιας ανεξέλεγκτης εθνικιστικής διένεξης στα Βαλκάνια ή ένα θερμό επεισόδιο σε Θράκη και Αιγαίο παραμένει ως πιθανό ενδεχόμενο στην επικαιρότητα.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το μέλλον της χώρας και της περιοχής δεν μπορεί να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στον επίσημο πολιτικό κόσμο. Θα ήταν μια λύση να ακουστεί η φωνή του λαού μέσα από ένα δημοψήφισμα. Παραμένει αναγκαία η απαίτηση και οι όροι για μια πολιτική διέξοδο με σχέδιο και συναίσθηση των μεγάλων προβλημάτων της περιόδου.
Πηγή: e-dromos.gr
Σπύρος Παναγιώτου: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου