Του Παπαδόπουλου Παναγιώτη (Κάϊν)
«…Με ξαπλώσανε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ο σοφέρ βαράει φάλαγγα. Ο Μπάμπαλης στρίβει τα χέρια, ο Μάλλιος τα δάχτυλα, ο Λάμπρου επιστατεί, δίνει εντολές και ξεθυμαίνει πότε πότε χτυπώντας ο ίδιος προσωπικά…» – Από το βιβλίο της ηθοποιού Κίττυς Αρσένη-«Μπουμπουλίνας 18/κρατητήρια Γενικής Ασφάλειας»-μαρτυρία για τα βασανιστήρια της Χούντας (Εκδόσεις «Θεμέλιο» 1975)
Αμβρόσιε, Ρασοφόρε κήρυκα του «ΜΙΣΕΙΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» και επειδή «συ είπας….» πώς προτιμάς να σε αποκαλούν ναζιστή, χουντικό,φασίστα,ακροδεξιό και άλλα τέτοια «υπέροχα» φιλοπολεμικά επίθετα που αποτελούν «τίτλο τιμής» για τον Κοινωνικό Απανθρωπισμό-Υπανθρωπισμό, λοιπόν άκου «άγιε πατριώτη» που έκλαψες τον δολοφόνο του Μιχάλη Μυρογιάννη και των άλλων εκτελεσμένων του Νοέμβρη του 73 ,τον στρατηγό φασίστα Νικόλα Ντερτιλή και ευλόγησες τα Χρυσαυγίτικα Σκουπίδια αποκαλώντας τους….«γλυκειά ελπίδα» για την χώρα.
Φασίστα «άγιε πατέρα» Aθανάσιε Λενή αντισυνταγματάρχη της άλλοτε Χουντικής Ελληνικής Χωροφυλακής, έκλεισαν 32 χρόνια όταν στις 28/4/1986 ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Σπύρος Μουστακλής μας «άφησε», δεν κατάφερε τελικά να νικήσει τον θάνατο όπου τον έστειλε η λατρεμένη σου Χούντα που ήταν άρρωστη από την ίδια ασθένεια που σκάβει σαπίζοντας και εσένα. Την παράνοια, την έπαρση, την «σωτηρία της πατρίδας από τον εσωτερικό εχθρό», την Τρομοκρατία του Εμφυλιοπολεμικού και Αντικομμουνιστικού δόγματος.
Φασίστα της «Ιερής Εξέτασης» Αμβρόσιε, ο Σπύρος Μουστακλής άντεξε 48 μερόνυχτα τα βασανιστήρια των συναγωνιστών σου αρχιβασανιστών (Θεοφιλογιαννάκος, Χατζηζήσης, Μάλλιος, Μπάμπαλης και όλη εκείνη τότε η υπέροχη «αγία οικογένεια» της φάλαγγας και της κρεμάλας) αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί ούτε μια μέρα ελευθερίας και ανακούφισης αφού τα συντριπτικά χτυπήματα της «θεοσεβούμενης» σχιζοφρενούς συμμορίας του Παπαδόπουλου και του Παττακού του προκάλεσαν ημιπληγία και αναπηρία στο μισό του κορμί.
Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που οι παρακρατικοί σου φίλοι ομοϊδεάτες δολοφόνησαν με ένα σκηνοθετημένο τροχαίο τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη την Πρωτομαγιά του ’76 ξημερώματα στην οδό Βουλιαγμένης.
Πέρασαν 51 χρόνια από τον Μάη του 1967 όπου το δολοφονημένο κορμί του αγωνιστή της Δημοκρατίας δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά βρέθηκε στην ακτή Αγίου Γεωργίου Γενναδίου στην Ρόδο.
Πέρασαν 74 χρόνια από τότε που οι ταγματασφαλήτες και οι ναζιστές τύραννοι εκτέλεσαν την Πρωτομαγιά του 1944, 200 κομμουνιστές αντιφασίστες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Πέρασαν μέρες, χρόνια και θηριωδίες…. Πέρασαν? Όχι,είναι σαν να μην πέρασε από τότε ούτε μια μέρα! Γιατί η νεοναζιστική σκιά και τα τάγματα εφόδου (με ή χωρίς ράσα, με ή χωρίς στολή…) είναι ακόμη εδώ! Ο Φύσσας και ο Λουκμάν, οι πρόσφυγες στην Μυτιλήνη,στην Χίο και στον Ασπρόπυργο,οι Αιγύπτιοι ψαράδες και τα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα,οι αδέσμευτοι κοινωνικοί χώροι «Αντίπνοια», « Φαβέλα», «Libertatia», το θέατρο «Χυτήριο» και «Εμπρός», το άγαλμα «Φύλαξ» του Κωστή Γεωργίου έχουν επάνω τους την σφραγίδα και τα σημάδια της «ομοούσιας ,αδιαίρετης και περιούσιας αμόλυντης λευκής σου φυλής» Μητροπολίτη της ντροπής του λαού των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας!
Αμβρόσιε αμετανόητε ναζιστή,εθνικιστή,χουντικέ,φασίστα ,πατριδοκάπηλε και ψευτοπατριώτη,νοσταλγέ των Ες /Ες και της Βέρμαχτ, ναι εμείς οι «άθεοι», οι «συμμορίτες» και οι «κατσαπλιάδες», τα «αναρχοκομμούνια» και οι «άπλυτοι» έχουμε πολλούς λόγους για τους όποιους αισθανόμαστε υπερήφανοι γιατί υπήρξαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ σε αυτήν την χώρα και όχι ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ και ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ και ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ που ορκιζόντουσαν στο «ιερατείο» του Χιτλερικού σταυρού, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΙ που προσπάθησαν (με τα λάθη και τα σωστά τους….) να πάνε τον τόπο «λίγο ψηλότερα» χωρίς διχασμούς, έναν τόπο ενωτικό και δημοκρατικό με καλύτερες μέρες για ΟΛΟΥΣ.
Η δική σας ΣΚΟΤΕΙΝΗ πλευρά δεν έχει τίποτα να «παινέψει» τον σιχαμένο της εαυτό και την αρπακτική άθλιά της ύπαρξη πέρα από την παγκόσμια συμβολή της σε ποταμούς αίματος,στρατιωτικές περιπόλους,εκτελεστικά αποσπάσματα,νύχτες Κρυστάλλων, καμένες βιβλιοθήκες, κρεμασμένους στους δρόμους, θαλάμους αερίων, μίσος, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ολοκαυτώματα, χαριστικές βολές στο κεφάλι, θάνατο και εκδίκηση, εποχές που μόνιμα γυρνούσαν τον τόπο πίσω «στον Διάολο» που υπηρετείς με συνέπεια!
Τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, η Κοκκινιά, η Κάνδανος, το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, η οδός Μέρλιν, οι φυλακές Αβέρωφ, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Ήβη Αθανασιάδου, η Λέλα Καραγιάννη παραμένουν τα καμένα σπίτια μας και τα αξέχαστα εκτελεσμένα αδέρφια μας που πετάξατε με λύσσα στους δρόμους!
Ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας, ο Μουστακλής, ο Παναγούλης, ο Μανδηλαράς, ο Κώστας Γεωργάκης, η Μαρία Καλαβρού, ο Βασίλης Πεσλής, ο Παναγιώτης Ελλής, ο Μιχάλης Μυρογιάννης, ο Γιώργος Τσαρουχάς, ο Διομήδης Κομνηνός, ο Κορυδαλλός και η Αίγινα, τα ξερονήσια της εξορίας, είναι το όπλο της ζωντανής μας μνήμης και αντίστασης που θα τσακίσει την αυταπάτη σας πώς η Ναζί πρέζα της παρακμής και της βαρβαρότητας «θα επιστρέψει και η γη θα τρέμει»!
Φασίστα Αμβρόσιε, νομίζεις πώς είσαι «ζωντανός» αλλά έχεις προ πολλού ΠΕΘΑΝΕΙ και μαζί σου όλοι όσοι ακολουθούν την «Αγία Γραφή του Μίσους» και εξασκούνται στην ρητορεία της «απόλυτης αλήθειας» και στην επικράτηση της κοινωνικής αφασίας και ιστορικής αμνησίας! Απόδειξη είναι ότι δεν καταλαβαίνεις τις «σφαίρες» που σού έρχονται από τον ξύλινο σταυρό κάθε φορά που ανοίγεις το στόμα σου για να στάξεις ότι δηλητήριο σου έχει απομείνει! Είναι εκεί πάνω Ζωντανός, σε βλέπει και σε Φτύνει!
«Η Γή μας που γέννησε την ελευθερία, θα εκμηδενίσει την τυραννία» – Κώστας Γεωργάκης, Αθάνατος (φοιτητής της Γεωλογίας,αυτοπυρπολήθηκε στις 19/9/1970 στην πλατεία Matteotti της Γένοβας για να διαμαρτυρηθεί για την δικτατορία στην Ελλάδα)
Πηγή: nadaparanosotros.blogspot
Η Σφήκα: Επιλογές
«…Με ξαπλώσανε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ο σοφέρ βαράει φάλαγγα. Ο Μπάμπαλης στρίβει τα χέρια, ο Μάλλιος τα δάχτυλα, ο Λάμπρου επιστατεί, δίνει εντολές και ξεθυμαίνει πότε πότε χτυπώντας ο ίδιος προσωπικά…» – Από το βιβλίο της ηθοποιού Κίττυς Αρσένη-«Μπουμπουλίνας 18/κρατητήρια Γενικής Ασφάλειας»-μαρτυρία για τα βασανιστήρια της Χούντας (Εκδόσεις «Θεμέλιο» 1975)
Αμβρόσιε, Ρασοφόρε κήρυκα του «ΜΙΣΕΙΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» και επειδή «συ είπας….» πώς προτιμάς να σε αποκαλούν ναζιστή, χουντικό,φασίστα,ακροδεξιό και άλλα τέτοια «υπέροχα» φιλοπολεμικά επίθετα που αποτελούν «τίτλο τιμής» για τον Κοινωνικό Απανθρωπισμό-Υπανθρωπισμό, λοιπόν άκου «άγιε πατριώτη» που έκλαψες τον δολοφόνο του Μιχάλη Μυρογιάννη και των άλλων εκτελεσμένων του Νοέμβρη του 73 ,τον στρατηγό φασίστα Νικόλα Ντερτιλή και ευλόγησες τα Χρυσαυγίτικα Σκουπίδια αποκαλώντας τους….«γλυκειά ελπίδα» για την χώρα.
Φασίστα «άγιε πατέρα» Aθανάσιε Λενή αντισυνταγματάρχη της άλλοτε Χουντικής Ελληνικής Χωροφυλακής, έκλεισαν 32 χρόνια όταν στις 28/4/1986 ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Σπύρος Μουστακλής μας «άφησε», δεν κατάφερε τελικά να νικήσει τον θάνατο όπου τον έστειλε η λατρεμένη σου Χούντα που ήταν άρρωστη από την ίδια ασθένεια που σκάβει σαπίζοντας και εσένα. Την παράνοια, την έπαρση, την «σωτηρία της πατρίδας από τον εσωτερικό εχθρό», την Τρομοκρατία του Εμφυλιοπολεμικού και Αντικομμουνιστικού δόγματος.
Φασίστα της «Ιερής Εξέτασης» Αμβρόσιε, ο Σπύρος Μουστακλής άντεξε 48 μερόνυχτα τα βασανιστήρια των συναγωνιστών σου αρχιβασανιστών (Θεοφιλογιαννάκος, Χατζηζήσης, Μάλλιος, Μπάμπαλης και όλη εκείνη τότε η υπέροχη «αγία οικογένεια» της φάλαγγας και της κρεμάλας) αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί ούτε μια μέρα ελευθερίας και ανακούφισης αφού τα συντριπτικά χτυπήματα της «θεοσεβούμενης» σχιζοφρενούς συμμορίας του Παπαδόπουλου και του Παττακού του προκάλεσαν ημιπληγία και αναπηρία στο μισό του κορμί.
Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που οι παρακρατικοί σου φίλοι ομοϊδεάτες δολοφόνησαν με ένα σκηνοθετημένο τροχαίο τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη την Πρωτομαγιά του ’76 ξημερώματα στην οδό Βουλιαγμένης.
Πέρασαν 51 χρόνια από τον Μάη του 1967 όπου το δολοφονημένο κορμί του αγωνιστή της Δημοκρατίας δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά βρέθηκε στην ακτή Αγίου Γεωργίου Γενναδίου στην Ρόδο.
Πέρασαν 74 χρόνια από τότε που οι ταγματασφαλήτες και οι ναζιστές τύραννοι εκτέλεσαν την Πρωτομαγιά του 1944, 200 κομμουνιστές αντιφασίστες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Πέρασαν μέρες, χρόνια και θηριωδίες…. Πέρασαν? Όχι,είναι σαν να μην πέρασε από τότε ούτε μια μέρα! Γιατί η νεοναζιστική σκιά και τα τάγματα εφόδου (με ή χωρίς ράσα, με ή χωρίς στολή…) είναι ακόμη εδώ! Ο Φύσσας και ο Λουκμάν, οι πρόσφυγες στην Μυτιλήνη,στην Χίο και στον Ασπρόπυργο,οι Αιγύπτιοι ψαράδες και τα μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα,οι αδέσμευτοι κοινωνικοί χώροι «Αντίπνοια», « Φαβέλα», «Libertatia», το θέατρο «Χυτήριο» και «Εμπρός», το άγαλμα «Φύλαξ» του Κωστή Γεωργίου έχουν επάνω τους την σφραγίδα και τα σημάδια της «ομοούσιας ,αδιαίρετης και περιούσιας αμόλυντης λευκής σου φυλής» Μητροπολίτη της ντροπής του λαού των Καλαβρύτων και της Αιγιαλείας!
Αμβρόσιε αμετανόητε ναζιστή,εθνικιστή,χουντικέ,φασίστα ,πατριδοκάπηλε και ψευτοπατριώτη,νοσταλγέ των Ες /Ες και της Βέρμαχτ, ναι εμείς οι «άθεοι», οι «συμμορίτες» και οι «κατσαπλιάδες», τα «αναρχοκομμούνια» και οι «άπλυτοι» έχουμε πολλούς λόγους για τους όποιους αισθανόμαστε υπερήφανοι γιατί υπήρξαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ σε αυτήν την χώρα και όχι ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ και ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ και ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ που ορκιζόντουσαν στο «ιερατείο» του Χιτλερικού σταυρού, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΙ που προσπάθησαν (με τα λάθη και τα σωστά τους….) να πάνε τον τόπο «λίγο ψηλότερα» χωρίς διχασμούς, έναν τόπο ενωτικό και δημοκρατικό με καλύτερες μέρες για ΟΛΟΥΣ.
Η δική σας ΣΚΟΤΕΙΝΗ πλευρά δεν έχει τίποτα να «παινέψει» τον σιχαμένο της εαυτό και την αρπακτική άθλιά της ύπαρξη πέρα από την παγκόσμια συμβολή της σε ποταμούς αίματος,στρατιωτικές περιπόλους,εκτελεστικά αποσπάσματα,νύχτες Κρυστάλλων, καμένες βιβλιοθήκες, κρεμασμένους στους δρόμους, θαλάμους αερίων, μίσος, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ολοκαυτώματα, χαριστικές βολές στο κεφάλι, θάνατο και εκδίκηση, εποχές που μόνιμα γυρνούσαν τον τόπο πίσω «στον Διάολο» που υπηρετείς με συνέπεια!
Τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, η Κοκκινιά, η Κάνδανος, το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, η οδός Μέρλιν, οι φυλακές Αβέρωφ, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Ήβη Αθανασιάδου, η Λέλα Καραγιάννη παραμένουν τα καμένα σπίτια μας και τα αξέχαστα εκτελεσμένα αδέρφια μας που πετάξατε με λύσσα στους δρόμους!
Ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας, ο Μουστακλής, ο Παναγούλης, ο Μανδηλαράς, ο Κώστας Γεωργάκης, η Μαρία Καλαβρού, ο Βασίλης Πεσλής, ο Παναγιώτης Ελλής, ο Μιχάλης Μυρογιάννης, ο Γιώργος Τσαρουχάς, ο Διομήδης Κομνηνός, ο Κορυδαλλός και η Αίγινα, τα ξερονήσια της εξορίας, είναι το όπλο της ζωντανής μας μνήμης και αντίστασης που θα τσακίσει την αυταπάτη σας πώς η Ναζί πρέζα της παρακμής και της βαρβαρότητας «θα επιστρέψει και η γη θα τρέμει»!
Φασίστα Αμβρόσιε, νομίζεις πώς είσαι «ζωντανός» αλλά έχεις προ πολλού ΠΕΘΑΝΕΙ και μαζί σου όλοι όσοι ακολουθούν την «Αγία Γραφή του Μίσους» και εξασκούνται στην ρητορεία της «απόλυτης αλήθειας» και στην επικράτηση της κοινωνικής αφασίας και ιστορικής αμνησίας! Απόδειξη είναι ότι δεν καταλαβαίνεις τις «σφαίρες» που σού έρχονται από τον ξύλινο σταυρό κάθε φορά που ανοίγεις το στόμα σου για να στάξεις ότι δηλητήριο σου έχει απομείνει! Είναι εκεί πάνω Ζωντανός, σε βλέπει και σε Φτύνει!
«Η Γή μας που γέννησε την ελευθερία, θα εκμηδενίσει την τυραννία» – Κώστας Γεωργάκης, Αθάνατος (φοιτητής της Γεωλογίας,αυτοπυρπολήθηκε στις 19/9/1970 στην πλατεία Matteotti της Γένοβας για να διαμαρτυρηθεί για την δικτατορία στην Ελλάδα)
Πηγή: nadaparanosotros.blogspot
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου