Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Σκοτάδι απλώνεται παντού…
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Το Σταυρό της κύησης, μου φόρτωσε η Φύση χωρίς να με ρωτήσει αν τον αντέχουν οι λεπτοί μου ώμοι.
«Ειδήμονες εκδικητικοί» συνέταξαν τα μανιφέστα της μητρότητας κι ανέγειραν πλήθος αγαλμάτων να γιορτάζουν και να υμνούν τους επιβεβλημένους κανόνες της.
Μπρος στις απελπισμένες απόπειρες αμφισβήτησής μου «ανίδεοι μνησίκακοι» δημιούργησαν τα καταστατικά «Ψυχικών Διαταραχών» και αβίαστα εφηύραν την «επιλόχεια κατάθλιψη», η οποία με λίγα φάρμακα-λίγες συνεδρίες σε Ψυχολόγους θα έβρισκε την άκρη του νήματός της κι όλα θα τέλειωναν αναίμακτα.
Σκοτάδι απλώνεται παντού…
Κι όταν με προσγειώστε σε τούτον τον άθλιο Κόσμο που δομήσατε πάνω στις εντολές και τις απαγορεύσεις σας.
Κι όταν με αναθρέψατε μέσα στις διεφθαρμένες αρχές σας εμφυσώντας στην Ψυχή μου μέγιστη Μοναξιά δια μέσω όλων των αγαθών, στα οποία με εξαρτήσατε, δια μέσω σχέσεων χωρίς συναισθήματα, επειδή το συναίσθημα φέρει την ευθύνη του. Και ΚΑΝΕΙΣ σας δεν είχε διόλου χρόνο ν’ ασχοληθεί μαζί μου.
Κι όταν η χοντρομυαλιά σας συνέπηξε συμμαχίες φασιστών-επιχειρηματιών να διαφεντεύουν το μέλλον της υπάρξεώς μου ως ιδιοτελή παράσιτα.
Η Κοινωνική σας ευθύνη, ένας εγκληματίας κυνικός, με καταξίωσε δια του υποβιβασμού του φύλου μου. Η Ελληνική Αστυνομία και οι έγκριτοι Δικαστές ταυτοποίησαν το δικό μου DNA με αυτό του μωρού αλλά όχι του γεννήτορα, ο οποίος δεν κλήθηκε ποτέ στο έδρανο. Δεν δύναμαι ΜΟΝΗ να καταστώ έγκυος, αν διαφεύγει αυτό απ’ τα θεωρητικά σας πιανοφόρτια.
Σε ποιανού το όνομα με δικάζετε;
Δεν σας καίγεται καρφί αν πέθανε ένα μωρό. Σας ενοχλεί ο μακάριος ύπνος σας. Να μην ταραχτεί η ασφάλειά σας. Γι’ αυτό και είστε ικανοί μόνο για τη σύνταξή σας να παλέψετε, αλλά όχι για ν’ αλλάξετε τον Κόσμο.
Το «σκληροπυρηνικό υπερεγώ» σας που μεθοδεύσατε επί αιώνες.
Κοιτάξτε με, παρακαλώ.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Κι έχω ανακατέψει όλα τα καρυκεύματα της αμαρτίας πάνω μου:
Τη σεμνοτυφία που ερμηνεύεται ως επίπλαστη σεμνότητα για να ευχαριστήσω την ασέβεια που ερυθριά.
Την αχαλίνωτη σεξουαλικότητά μου ως ακατανόμαστο αποτροπιασμό για να εκμαιεύσετε όλες τις αποκλίσεις που χρειάζεστε.
Οι άνδρες μ’ ερωτεύονται μέσα στην «αθωότητά» μου αλλά με σιχαίνονται μέσα στην ηδονή μου.
Οι βικτωριανισμοί παραφιλολογούν στον αυνανισμό μου αλλά εξανίστανται στις ερωτικές μου φαντασιώσεις.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Η σοβούσα ενοχή σας βιάστηκε να μου φορέσει τη στάμπα.
Βάλτε με σ’ ένα κελί, κατά προτίμηση λευκό, έτσι να δρουν οι περιπτώσεις της ηλικίας μου. Χωρίς παράθυρα κατά προτίμηση, έτσι να μην αντικατοπτρίζομαι με το φως του Ήλιου στο τζάμι σας κάθε που θα βγαίνετε την επίσημη βόλτα σας.
Ψάχνω έξοδο κινδύνου!
Απ’ τις εστίες του ψεύδους που στήνετε και τις ονομάζετε οικογένειες, ενώ στην ουσία είναι οικονομικές συμβάσεις με τις οποίες λύνετε τον βιοπορισμό σας εις βάρος όποιας εξπρεσιονιστικής διαθέσεως. Κι αραδιάζετε παιδιά για να διαιωνίσετε την προβολή σας.
Απ’ τα Συμφωνητικά συμβίωσης που υπογράφετε και τα ονομάζετε διασφάλιση του Μέλλοντος, ενώ στην ουσία δεν αντέχετε την Ελευθερία σας δια μέσω και μόνο της οποίας να μείνετε μαζί με κάποιον άλλον.
Απ’ τις ανύπαρκτες αισθήσεις σας και τα σπασμωδικά σας βήματα πάνω στην άσφαλτο.
Ναι! Κατάλαβα το λάθος μου! Κατάλαβα και τα δικά σας!
Εικόνα σου είμαι Κοινωνία και ΣΟΥ μοιάζω…
Κοιτάξτε με, παρακαλώ.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Η φυσική παρακμή σας.
Η φανατική σας εθνικοφροσύνη.
Ο χορός με τους φόβους του.
Η γιορτή της θνητότητάς σας.
Τα νεκρά κύτταρά σας.
Η θεωρία των μυριάδων φιλοσόφων σας.
Περικλείω όλες τις παθογένειες μέσα στον πλακούντα, αυτόν που πέταξα με τη σακούλα.
Ενέχω στο σταυρό μου όλες τις δυνατότητες για να ικανοποιήσετε όλα τα ένστικτά σας, όλες τις κορυφώσεις της ηθικής σας, όλους τους οργασμούς του καθωσπρεπισμού σας.
Φτιάξτε άνετα το κινηματογραφικό σας ενυδρείο. Αλλά μην περιμένετε να είμαι το χρυσόψαρο που θα κολυμπήσει στους βάλτους του. Αρκετά ψάρια σακατέψατε και περιτυλίξατε στο σάβανο του νεκροταφείου εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και τον εξευτελισμό τους.
Επειδή ΕΓΩ δεν χωράω στον γκρίζο κόσμο σας με τους λευκούς θανάτους.
Επειδή ΕΓΩ δεν μπορώ να κάνω ελαφρούς θορύβους αλλά εκκωφαντικούς. Επειδή ΕΓΩ θέλω ν’ αγναντεύω τη Θάλασσα με τα κύματά της να γκρεμίζουν τους εραστές και να μένει η ομήγυρη άφωνη…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Σκοτάδι απλώνεται παντού…
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Το Σταυρό της κύησης, μου φόρτωσε η Φύση χωρίς να με ρωτήσει αν τον αντέχουν οι λεπτοί μου ώμοι.
«Ειδήμονες εκδικητικοί» συνέταξαν τα μανιφέστα της μητρότητας κι ανέγειραν πλήθος αγαλμάτων να γιορτάζουν και να υμνούν τους επιβεβλημένους κανόνες της.
Μπρος στις απελπισμένες απόπειρες αμφισβήτησής μου «ανίδεοι μνησίκακοι» δημιούργησαν τα καταστατικά «Ψυχικών Διαταραχών» και αβίαστα εφηύραν την «επιλόχεια κατάθλιψη», η οποία με λίγα φάρμακα-λίγες συνεδρίες σε Ψυχολόγους θα έβρισκε την άκρη του νήματός της κι όλα θα τέλειωναν αναίμακτα.
Σκοτάδι απλώνεται παντού…
Κι όταν με προσγειώστε σε τούτον τον άθλιο Κόσμο που δομήσατε πάνω στις εντολές και τις απαγορεύσεις σας.
Κι όταν με αναθρέψατε μέσα στις διεφθαρμένες αρχές σας εμφυσώντας στην Ψυχή μου μέγιστη Μοναξιά δια μέσω όλων των αγαθών, στα οποία με εξαρτήσατε, δια μέσω σχέσεων χωρίς συναισθήματα, επειδή το συναίσθημα φέρει την ευθύνη του. Και ΚΑΝΕΙΣ σας δεν είχε διόλου χρόνο ν’ ασχοληθεί μαζί μου.
Κι όταν η χοντρομυαλιά σας συνέπηξε συμμαχίες φασιστών-επιχειρηματιών να διαφεντεύουν το μέλλον της υπάρξεώς μου ως ιδιοτελή παράσιτα.
Η Κοινωνική σας ευθύνη, ένας εγκληματίας κυνικός, με καταξίωσε δια του υποβιβασμού του φύλου μου. Η Ελληνική Αστυνομία και οι έγκριτοι Δικαστές ταυτοποίησαν το δικό μου DNA με αυτό του μωρού αλλά όχι του γεννήτορα, ο οποίος δεν κλήθηκε ποτέ στο έδρανο. Δεν δύναμαι ΜΟΝΗ να καταστώ έγκυος, αν διαφεύγει αυτό απ’ τα θεωρητικά σας πιανοφόρτια.
Σε ποιανού το όνομα με δικάζετε;
Δεν σας καίγεται καρφί αν πέθανε ένα μωρό. Σας ενοχλεί ο μακάριος ύπνος σας. Να μην ταραχτεί η ασφάλειά σας. Γι’ αυτό και είστε ικανοί μόνο για τη σύνταξή σας να παλέψετε, αλλά όχι για ν’ αλλάξετε τον Κόσμο.
Το «σκληροπυρηνικό υπερεγώ» σας που μεθοδεύσατε επί αιώνες.
Κοιτάξτε με, παρακαλώ.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Κι έχω ανακατέψει όλα τα καρυκεύματα της αμαρτίας πάνω μου:
Τη σεμνοτυφία που ερμηνεύεται ως επίπλαστη σεμνότητα για να ευχαριστήσω την ασέβεια που ερυθριά.
Την αχαλίνωτη σεξουαλικότητά μου ως ακατανόμαστο αποτροπιασμό για να εκμαιεύσετε όλες τις αποκλίσεις που χρειάζεστε.
Οι άνδρες μ’ ερωτεύονται μέσα στην «αθωότητά» μου αλλά με σιχαίνονται μέσα στην ηδονή μου.
Οι βικτωριανισμοί παραφιλολογούν στον αυνανισμό μου αλλά εξανίστανται στις ερωτικές μου φαντασιώσεις.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Η σοβούσα ενοχή σας βιάστηκε να μου φορέσει τη στάμπα.
Βάλτε με σ’ ένα κελί, κατά προτίμηση λευκό, έτσι να δρουν οι περιπτώσεις της ηλικίας μου. Χωρίς παράθυρα κατά προτίμηση, έτσι να μην αντικατοπτρίζομαι με το φως του Ήλιου στο τζάμι σας κάθε που θα βγαίνετε την επίσημη βόλτα σας.
Ψάχνω έξοδο κινδύνου!
Απ’ τις εστίες του ψεύδους που στήνετε και τις ονομάζετε οικογένειες, ενώ στην ουσία είναι οικονομικές συμβάσεις με τις οποίες λύνετε τον βιοπορισμό σας εις βάρος όποιας εξπρεσιονιστικής διαθέσεως. Κι αραδιάζετε παιδιά για να διαιωνίσετε την προβολή σας.
Απ’ τα Συμφωνητικά συμβίωσης που υπογράφετε και τα ονομάζετε διασφάλιση του Μέλλοντος, ενώ στην ουσία δεν αντέχετε την Ελευθερία σας δια μέσω και μόνο της οποίας να μείνετε μαζί με κάποιον άλλον.
Απ’ τις ανύπαρκτες αισθήσεις σας και τα σπασμωδικά σας βήματα πάνω στην άσφαλτο.
Ναι! Κατάλαβα το λάθος μου! Κατάλαβα και τα δικά σας!
Εικόνα σου είμαι Κοινωνία και ΣΟΥ μοιάζω…
Κοιτάξτε με, παρακαλώ.
ΕΓΩ είμαι η «παιδοκτόνος της Σμύρνης»!
Η φυσική παρακμή σας.
Η φανατική σας εθνικοφροσύνη.
Ο χορός με τους φόβους του.
Η γιορτή της θνητότητάς σας.
Τα νεκρά κύτταρά σας.
Η θεωρία των μυριάδων φιλοσόφων σας.
Περικλείω όλες τις παθογένειες μέσα στον πλακούντα, αυτόν που πέταξα με τη σακούλα.
Ενέχω στο σταυρό μου όλες τις δυνατότητες για να ικανοποιήσετε όλα τα ένστικτά σας, όλες τις κορυφώσεις της ηθικής σας, όλους τους οργασμούς του καθωσπρεπισμού σας.
Φτιάξτε άνετα το κινηματογραφικό σας ενυδρείο. Αλλά μην περιμένετε να είμαι το χρυσόψαρο που θα κολυμπήσει στους βάλτους του. Αρκετά ψάρια σακατέψατε και περιτυλίξατε στο σάβανο του νεκροταφείου εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και τον εξευτελισμό τους.
Επειδή ΕΓΩ δεν χωράω στον γκρίζο κόσμο σας με τους λευκούς θανάτους.
Επειδή ΕΓΩ δεν μπορώ να κάνω ελαφρούς θορύβους αλλά εκκωφαντικούς. Επειδή ΕΓΩ θέλω ν’ αγναντεύω τη Θάλασσα με τα κύματά της να γκρεμίζουν τους εραστές και να μένει η ομήγυρη άφωνη…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου