Βασίλης Μακρίδης
► Πληροφορήθηκα «πρωί πρωί με την αυγούλα» (λέμε τώρα), για το πρωτοσέλιδο της «Ελεύθερης (ψ)Ώρας» με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, το οποίο κάποιοι/-ες, δυστυχώς, ακόμη και από τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, βιάστηκαν να το κάνουν «σημαία ευκαιρίας», θεωρώντας, πιθανόν, ότι κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τον στενό, μικροκομματικό σχεδιασμό του δικού τους «μαγαζιού».
► Για να βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους, ΟΥΔΕΠΟΤΕ δόθηκε ΚΑΜΙΑ συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη συγκεκριμένη φυλλάδα!!! ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ!!!
► Και αυτό το δηλώνω όχι απλώς ως μέλος-στέλεχος της ΛΑ.Ε, αλλά και ως μέλος της σύνταξης της Iskra, μέσω της οποίας περνά, μεταξύ άλλων, οποιαδήποτε (ηλεκτρονική) αλληλογραφία έχει σχέση ή/και απευθύνεται προς τον Π.Λ. προσωπικά. ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε αίτημα για συνέντευξη από την εν λόγω φυλλάδα καθ' οιονδήποτε εφικτό τρόπο (δηλαδή, είτε «ζωντανά», είτε μέσω γραπτού ερωτηματολογίου) και ΟΥΔΕΠΟΤΕ δόθηκε καθ' οιονδήποτε τρόπο μια τέτοια συνέντευξη.
► Δεύτερον: Η ίδια η εφημερίδα ΠΟΥΘΕΝΑ, ειδικά μάλιστα στο πρωτοσέλιδό της, δεν αναφέρεται σε «συνέντευξη» του Π.Λ. Εάν γραφόταν κάτι τέτοιο και μάλιστα πρωτοσέλιδο, εκτός από την διάψευση που αναμένεται σε λίγη ώρα από το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε θα ακολουθούσε και ΜΗΝΥΣΗ κατά της Ε.Ω. για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
► Τρίτον και τελευταίο: Αυτό που, για να το γνωρίζει κανείς, πρέπει να έχει διαβάσει την έντυπη έκδοση της εφημερίδας, άρα να την έχει ΑΓΟΡΑΣΕΙ κιόλας. ΠΟΥΘΕΝΑ στο εσωτερικό κείμενο της εφημερίδας (σελ. 6-7) δεν αναφέρεται ΤΙΠΟΤΕ περί «συνέντευξης» (πολλώ δε μάλλον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ προς την Ε.Ω.), αλλά οι περίφημες, τετριμμένες και εντελώς κλισέ «δημοσιογραφικές πληροφορίες», ότι ο Π.Λ. είπε αυτό, είπε εκείνο, κτλ. Το οποίο σημαίνει, είτε ότι το «ρεπορτάζ» (γιατί είναι ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ πρόκειται για συνέντευξη) βγήκε από την κοιλιά του «ρεπόρτερ», είτε ότι όποιος, τέλος πάντων, συνεργάζεται με την εν λόγω φυλλάδα και έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο, πλησίασε σε κάποιο «πηγαδάκι» του Π.Λ. με άλλους δημοσιογράφους, άκουσε κάποια πράγματα που πιθανόν ειπώθηκαν εκεί και τα παρουσίασε στη φυλλάδα του με τον τρόπο που εκείνος γούσταρε.
► Συνολικό συμπέρασμα: Πριν βιαστεί κάποιος/-α να υιοθετήσει οτιδήποτε κινείται στον (διαδικτυακό) χώρο, επειδή θεωρεί ότι τον εξυπηρετεί πολιτικά, ας κοιτάζει πρώτα εάν:
► Το συμβάν με την ψευδοσυνέντευξη Λαφαζάνη στην «Ελεύθερη (ψ)Ώρα» άλλαξε, εν μέρει, τον προγραμματισμό των αναρτήσεών μου, ωστόσο δεν θα μπορούσα, έστω και με σχετική καθυστέρηση, να κάνω την παρακάτω ανάρτηση.
► Λόγος γίνεται για δύο εκδηλώσεις και ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες με θέμα τον Β' Παγκόσμιο (Μεγάλο Πατριωτικό) Πόλεμο, μία που έγινε προχτές (4/5) το βράδυ και μία που έγινε χτες (5/5), στον ίδιο χώρο (την περίφημη «Αλκυονίδα»).
► Η προχτεσινή εκδήλωση διοργανώθηκε από το Ρωσικό Κέντρο Επιστήμης και Πολιτισμού, που ανήκε στην ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα και αφορούσε στην προβολή (ΠΡΩΤΗ και μοναδική, μέχρι νεοτέρας) της ταινίας του Κονσταντίν Χαμπένσκι «Sobibor», που διαπραγματεύεται το ΑΛΗΘΙΝΟ γεγονός της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ, μέσα στον Β' ΠΠ, ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗΣ εξέγερσης κρατουμένων (κατά το πλείστον Εβραίων από διάφορες χώρες) στο ομώνυμο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία, η οποία οργανώθηκε από τον Ρωσοεβραίο λοχαγό του Κόκκινου Στρατού Αλεξάντρ Πετσέρσκι.
► Η ταινία, που έχει πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Χαμπένσκι και τον γνωστό από την ταινία «Highlander» Christophe Lambert, ήταν απλά συγκλονιστική. Δεν ξέρω εάν θα διανεμηθεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες και πότε (στη Ρωσία η προβολή ξεκίνησε μόλις προχτές), συνιστώ όμως σε όλες/-ους να την αναζητήσουν με κάποιον τρόπο και να την δουν...
► Σε ό,τι αφορά στην δεύτερη εκδήλωση, εδώ θα πρέπει να ευλογήσω λίγο τα «γένια» όχι τόσο τα δικά μου, όσο του Συλλόγου μας, του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΕΙ από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, που τη διοργάνωσε. Χτες στις 7 το βράδυ προβλήθηκε, λοιπόν, η εξίσου συγκλονιστική ταινία του 1964 «Ο πατέρας του στρατιώτη», γυρισμένη από τα στούντιο της Gruzia Film (γεωργιανά κινηματογραφικά στούντιο).
Η ταινία διαπραγματεύεται την περιπέτεια ενός μεσίληκα Γεωργιανού αγρότη, που ακολουθεί την πορεία του γιου του με τον Κόκκινο Στρατό από το Ανατολικό Μέτωπο έως το Βερολίνο και, τελικά, μπαίνει και ο ίδιος, ως μαχητής του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο ως νικητής.
► Υπάρχει μία σκηνή στο έργο, στην οποία δεν μπορώ να μην αναφερθώ, καθώς πιστεύω ότι αποτελεί την επιτομή όχι μόνο της ίδιας της ταινίας, αλλά και της πάλης κατά του φασισμού/ναζισμού γενικότερα.
► Με τα σοβιετικά στρατεύματα να βρίσκονται ήδη μέσα σε γερμανικό έδαφος, γίνεται προσπάθεια κατάληψης μιας επαρχιακής πόλης. Ένα τανκ του Κόκκινου Στρατού, με επικεφαλής του πληρώματος έναν νεαρό υπαξιωματικό, προσπαθεί να κόψει δρόμο μέσα από ένα αμπελοχώραφο. Βλέποντάς το ο γέρος Γεωργιανός, μπαίνει μπροστά στο τανκ και λέει στον νεαρό υπαξιωματικό να κάνει πίσω. Κι όταν εκείνος του ζητάει τον λόγο, ο γέρος Γεωργιανός του δίνει ένα περιποιημένο χαστούκι και τον ρίχνει κάτω. Και, όταν οι «ψυχραιμότεροι» συγκράτησαν τον γέρο αγρότη, εκείνος άρχισε να λέει:
«Μα τι πας να κάνεις; Αυτό είναι αμπέλι! Σταφύλια, κρασί! Σ' αρέσει να τρως σταφύλια, όμως δεν έχεις ιδέα τι θα πει να σκάβεις το χωράφι, να το ποτίζεις, να το περιποιείσαι!». Ο νεαρός υπαξιωματικός του λέει τότε:
«Μα είναι γερμανικά όλα αυτά! Δεν έχεις δει τι έχουν κάνει οι Γερμανοί στο λαό μας;;;». Κι ο γέρος Γεωργιανός του απαντάει:
«Μα αυτοί είναι φασίστες!!! Αλλά αν είναι έτσι, τότε κι αυτά τα μικρά Γερμανόπουλα (του δείχνει δύο παιδάκια που παρακολουθούσαν το σκηνικό) γιατί δεν τα πυροβολείς; Γερμανοί είναι κι αυτοί!!! Εχθροί του λαού μας!!!».
Και ο νεαρός υπαξιωματικός του απαντάει αφοπλιστικά: «Και τι είμαι εγώ για να πυροβολήσω παιδάκια;;; ΝΑΖΙΣΤΗΣ;;;».
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Πληροφορήθηκα «πρωί πρωί με την αυγούλα» (λέμε τώρα), για το πρωτοσέλιδο της «Ελεύθερης (ψ)Ώρας» με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, το οποίο κάποιοι/-ες, δυστυχώς, ακόμη και από τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, βιάστηκαν να το κάνουν «σημαία ευκαιρίας», θεωρώντας, πιθανόν, ότι κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τον στενό, μικροκομματικό σχεδιασμό του δικού τους «μαγαζιού».
► Για να βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους, ΟΥΔΕΠΟΤΕ δόθηκε ΚΑΜΙΑ συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη συγκεκριμένη φυλλάδα!!! ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ!!!
► Και αυτό το δηλώνω όχι απλώς ως μέλος-στέλεχος της ΛΑ.Ε, αλλά και ως μέλος της σύνταξης της Iskra, μέσω της οποίας περνά, μεταξύ άλλων, οποιαδήποτε (ηλεκτρονική) αλληλογραφία έχει σχέση ή/και απευθύνεται προς τον Π.Λ. προσωπικά. ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε αίτημα για συνέντευξη από την εν λόγω φυλλάδα καθ' οιονδήποτε εφικτό τρόπο (δηλαδή, είτε «ζωντανά», είτε μέσω γραπτού ερωτηματολογίου) και ΟΥΔΕΠΟΤΕ δόθηκε καθ' οιονδήποτε τρόπο μια τέτοια συνέντευξη.
► Δεύτερον: Η ίδια η εφημερίδα ΠΟΥΘΕΝΑ, ειδικά μάλιστα στο πρωτοσέλιδό της, δεν αναφέρεται σε «συνέντευξη» του Π.Λ. Εάν γραφόταν κάτι τέτοιο και μάλιστα πρωτοσέλιδο, εκτός από την διάψευση που αναμένεται σε λίγη ώρα από το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε θα ακολουθούσε και ΜΗΝΥΣΗ κατά της Ε.Ω. για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
► Τρίτον και τελευταίο: Αυτό που, για να το γνωρίζει κανείς, πρέπει να έχει διαβάσει την έντυπη έκδοση της εφημερίδας, άρα να την έχει ΑΓΟΡΑΣΕΙ κιόλας. ΠΟΥΘΕΝΑ στο εσωτερικό κείμενο της εφημερίδας (σελ. 6-7) δεν αναφέρεται ΤΙΠΟΤΕ περί «συνέντευξης» (πολλώ δε μάλλον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ προς την Ε.Ω.), αλλά οι περίφημες, τετριμμένες και εντελώς κλισέ «δημοσιογραφικές πληροφορίες», ότι ο Π.Λ. είπε αυτό, είπε εκείνο, κτλ. Το οποίο σημαίνει, είτε ότι το «ρεπορτάζ» (γιατί είναι ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ πρόκειται για συνέντευξη) βγήκε από την κοιλιά του «ρεπόρτερ», είτε ότι όποιος, τέλος πάντων, συνεργάζεται με την εν λόγω φυλλάδα και έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο, πλησίασε σε κάποιο «πηγαδάκι» του Π.Λ. με άλλους δημοσιογράφους, άκουσε κάποια πράγματα που πιθανόν ειπώθηκαν εκεί και τα παρουσίασε στη φυλλάδα του με τον τρόπο που εκείνος γούσταρε.
► Συνολικό συμπέρασμα: Πριν βιαστεί κάποιος/-α να υιοθετήσει οτιδήποτε κινείται στον (διαδικτυακό) χώρο, επειδή θεωρεί ότι τον εξυπηρετεί πολιτικά, ας κοιτάζει πρώτα εάν:
- Α) Είναι πραγματικά πιθανό να έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και
- Β) Εάν σε τελική ανάλυση ΟΝΤΩΣ τον εξυπηρετεί μια τέτοια μικροκομματική αντίληψη. Όσοι/-ες είναι να καταλάβουν τα παραπάνω γραφέντα, ας τα καταλάβουν. Όσοι/-ες, πάλι, ΔΕΝ τα καταλάβουν, κακό δικό τους...
► Το συμβάν με την ψευδοσυνέντευξη Λαφαζάνη στην «Ελεύθερη (ψ)Ώρα» άλλαξε, εν μέρει, τον προγραμματισμό των αναρτήσεών μου, ωστόσο δεν θα μπορούσα, έστω και με σχετική καθυστέρηση, να κάνω την παρακάτω ανάρτηση.
► Λόγος γίνεται για δύο εκδηλώσεις και ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες με θέμα τον Β' Παγκόσμιο (Μεγάλο Πατριωτικό) Πόλεμο, μία που έγινε προχτές (4/5) το βράδυ και μία που έγινε χτες (5/5), στον ίδιο χώρο (την περίφημη «Αλκυονίδα»).► Η προχτεσινή εκδήλωση διοργανώθηκε από το Ρωσικό Κέντρο Επιστήμης και Πολιτισμού, που ανήκε στην ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα και αφορούσε στην προβολή (ΠΡΩΤΗ και μοναδική, μέχρι νεοτέρας) της ταινίας του Κονσταντίν Χαμπένσκι «Sobibor», που διαπραγματεύεται το ΑΛΗΘΙΝΟ γεγονός της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ, μέσα στον Β' ΠΠ, ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗΣ εξέγερσης κρατουμένων (κατά το πλείστον Εβραίων από διάφορες χώρες) στο ομώνυμο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία, η οποία οργανώθηκε από τον Ρωσοεβραίο λοχαγό του Κόκκινου Στρατού Αλεξάντρ Πετσέρσκι.
► Η ταινία, που έχει πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Χαμπένσκι και τον γνωστό από την ταινία «Highlander» Christophe Lambert, ήταν απλά συγκλονιστική. Δεν ξέρω εάν θα διανεμηθεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες και πότε (στη Ρωσία η προβολή ξεκίνησε μόλις προχτές), συνιστώ όμως σε όλες/-ους να την αναζητήσουν με κάποιον τρόπο και να την δουν...
► Σε ό,τι αφορά στην δεύτερη εκδήλωση, εδώ θα πρέπει να ευλογήσω λίγο τα «γένια» όχι τόσο τα δικά μου, όσο του Συλλόγου μας, του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΕΙ από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, που τη διοργάνωσε. Χτες στις 7 το βράδυ προβλήθηκε, λοιπόν, η εξίσου συγκλονιστική ταινία του 1964 «Ο πατέρας του στρατιώτη», γυρισμένη από τα στούντιο της Gruzia Film (γεωργιανά κινηματογραφικά στούντιο).Η ταινία διαπραγματεύεται την περιπέτεια ενός μεσίληκα Γεωργιανού αγρότη, που ακολουθεί την πορεία του γιου του με τον Κόκκινο Στρατό από το Ανατολικό Μέτωπο έως το Βερολίνο και, τελικά, μπαίνει και ο ίδιος, ως μαχητής του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο ως νικητής.
► Υπάρχει μία σκηνή στο έργο, στην οποία δεν μπορώ να μην αναφερθώ, καθώς πιστεύω ότι αποτελεί την επιτομή όχι μόνο της ίδιας της ταινίας, αλλά και της πάλης κατά του φασισμού/ναζισμού γενικότερα.
► Με τα σοβιετικά στρατεύματα να βρίσκονται ήδη μέσα σε γερμανικό έδαφος, γίνεται προσπάθεια κατάληψης μιας επαρχιακής πόλης. Ένα τανκ του Κόκκινου Στρατού, με επικεφαλής του πληρώματος έναν νεαρό υπαξιωματικό, προσπαθεί να κόψει δρόμο μέσα από ένα αμπελοχώραφο. Βλέποντάς το ο γέρος Γεωργιανός, μπαίνει μπροστά στο τανκ και λέει στον νεαρό υπαξιωματικό να κάνει πίσω. Κι όταν εκείνος του ζητάει τον λόγο, ο γέρος Γεωργιανός του δίνει ένα περιποιημένο χαστούκι και τον ρίχνει κάτω. Και, όταν οι «ψυχραιμότεροι» συγκράτησαν τον γέρο αγρότη, εκείνος άρχισε να λέει:
«Μα τι πας να κάνεις; Αυτό είναι αμπέλι! Σταφύλια, κρασί! Σ' αρέσει να τρως σταφύλια, όμως δεν έχεις ιδέα τι θα πει να σκάβεις το χωράφι, να το ποτίζεις, να το περιποιείσαι!». Ο νεαρός υπαξιωματικός του λέει τότε:
«Μα είναι γερμανικά όλα αυτά! Δεν έχεις δει τι έχουν κάνει οι Γερμανοί στο λαό μας;;;». Κι ο γέρος Γεωργιανός του απαντάει:
«Μα αυτοί είναι φασίστες!!! Αλλά αν είναι έτσι, τότε κι αυτά τα μικρά Γερμανόπουλα (του δείχνει δύο παιδάκια που παρακολουθούσαν το σκηνικό) γιατί δεν τα πυροβολείς; Γερμανοί είναι κι αυτοί!!! Εχθροί του λαού μας!!!».
Και ο νεαρός υπαξιωματικός του απαντάει αφοπλιστικά: «Και τι είμαι εγώ για να πυροβολήσω παιδάκια;;; ΝΑΖΙΣΤΗΣ;;;».
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου