Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Κι αφού πολύς λόγος για την απελευθέρωση των σεξουαλικών σχέσεων, θα θυμίσω ένα απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο μου, που γράφτηκε τον περασμένο Οκτώβρη.
Απ’ το «παιδοποιητικό ζευγάρι» της βικτωριανής σεμνοτυφίας και μέσα από αλλεπάλληλες κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικές ζυμώσεις φτάσαμε αισίως στα «παιδιά των λουλουδιών».
Ο Μάιος του ’68 συνιστά μία χρονική στιγμή αναπροσαρμογών. Φοιτητές κι εργάτες ενώνουν τις δυνάμεις τους με σκοπό την αποκαθήλωση του συντηρητισμού. Ο De Gaulle σε προσπάθεια ανάσχεσης της έκρυθμης κατάστασης ανακοινώνει δημοψήφισμα, το οποίο ποτέ δεν διενεργήθη, αφού η διεθνιστική αλληλεγγύη διαχύθηκε με πρωτόγνωρη αφομοίωση ανά τους Κλάδους. Κάπως έτσι εισερχόμαστε σε τροχιά «νομιμότητας-ομαλότητας», η ελευθερία έκφρασης -η ενίσχυση εργασιακών δικαιωμάτων- άνοδος βιοτικού επιπέδου κληροδοτείται έκτοτε από γενιά σε γενιά.
Γιατί μετά από 49 έτη συνεχίζουν οι άνθρωποι να προτάσσουν διακύβευμα περί σεξουαλικής ελευθερίας, τη στιγμή που στη Δύση όλα είναι αναγνωρισμένα;;
Δεν διανύουμε μεσαιωνική περίοδο, αντιμεταρρυθμίσεις ποδηγέτησης του σεξουαλικού ενστίκτου δεν υφίστανται, η εξομολόγηση δεν είναι επιβεβλημένη για τους θρήσκους, μετάνοιες για αμαρτίες δεν κάνουμε, εκτός κι αν τόσο πια μας πήρε το μαράζι για τους σεξουαλικά καταπιεσμένους των ισλαμικών χωρών, οι οποίοι να τονίσουμε συνιστούν στατιστικά τα μεγαλύτερα θύματα αγοραπωλησίας.
Και γιατί δεν μας προβληματίζει η πασιφανής κι εύγλωττη διαφορά: όσο η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της σεξουαλικής αυτοτέλειας ο αντίστοιχος στατήρας, που αφορά σε ενίσχυση εργασιακών δικαιωμάτων-άνοδος βιοτικού επιπέδου λυγίζει;; Τα ευαίσθητα βαρόμετρα των ταξικών τάσεων έχουν υποπέσει εκούσια -ενσυνείδητα ή ακούσια- υποσυνείδητα σε υποστύλωση του κατεστημένου.
Όταν το σεξ απαγορευόταν, το άτομο αποκτούσε μία μορφή εξουσίας δια της λεκτικής-πραγματικής ενασχόλησής του με την καυτή πατάτα.
Στις ημέρες μας, όπου η διατύπωση της σεξουαλικότητας έχει αναχθεί σε αδιαμφισβήτητο δικαίωμα ποιες ανατροπές προοιωνίζεται;;
Η σεξουαλικότητα αποτελεί ένα άκρως προσωπικό και ταυτοχρόνως πολυπρισματικό δεδομένο και ο προσανατολισμός στην επίλυση μιας ανύπαρκτης προβληματικής γίνεται τεχνηέντως για να συνομαδώσει καταπίεση-κήρυγμα, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες οπτικές γωνίες και σε απόκρυψη ψευδών προορισμένων δυσδιάκριτων μεν-εργαλειακών δε ως προς την εντατικοποίηση παγίωσης νέων θεμελίων.
Σίγουρα οι άνθρωποι στο λυκαυγές του 21ου αιώνα δυσκολεύονται να σχετιστούν αλλά όχι λόγω χαλιναγωγημένης σάρκας. Το άτομο έχει περιέλθει σε κατάσταση ομφαλοσκοπικού avatar, η συμπεριφορά του οποίου παρεμφαίνει προσωρινή καταναλωτική απόλαυση, η οποία με τη σειρά της ενέχει ξεκάθαρη τελετουργική ευθυνοφοβία και συναισθηματική ανωριμότητα.
Ενώ βρισκόμαστε σε ιστορικό-κοινωνικό κολοφώνα έξαρσης των ενορμήσεων-κραδασμών του αισθησιασμού, παρατηρούμε να επιτυγχάνεται η συμμόρφωση επί των μαζών με προνοητικότητα θα λέγαμε.
Άξιον απορίας γιατί δεν μας παραξενεύει όταν ο ανδρικός πληθυσμός «απαιτεί» σεξουαλική ελευθερία, κάτι το οποίο υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων ως αποδεκτή παροχή:
Τη στιγμή που το φαινόμενο παράνομης διακίνησης γυναικών-εμπόριο λευκής σαρκός λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις.
Τη στιγμή που χιλιάδες γυναίκες στιγματίζονται κοινωνικά και υπόκεινται σε έμφυλη βία.
Τη στιγμή που το φαινόμενο της παιδοφιλίας εκρήγνυται κι έχουμε καταγεγραμμένα πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά να δέχονται διαδικτυακή παρενόχληση-εκφοβισμό.
Πρόκειται για τρόπους μετάθεσης ευθυνών ενός σαθρού συστήματος στους αδύναμους κρίκους, γυναίκες-παιδιά.
Η εμμονή σε απερίφραστες αναφορές-απεριόριστες λεπτομέρειες εντάσσεται σε προμελετημένα χυδαίο εγχείρημα-έγκλημα καθοδηγητικού χαρακτήρα.
Όταν πλέον οι σχέσεις δεν είναι κεντροθετημένες σε προσχηματικούς πυλώνες και τα Δικαστήρια ενδιατρίβουν σε ανατομικές δομές διαφορετικότητας των προτιμήσεων, για τους ανθρώπους οι οποίοι επιμένουν να κήδονται του δικαιώματος της σεξουαλικής τους ελευθερίας.
Όταν σε πολλές χώρες της Ανατολής επιτρέπεται ο σεξοτουρισμός και ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού τον καθορίζει ως ταξιδιωτική μορφή, η οποία υπόκειται σε εμπορική συναλλαγή και σαν ερμηνεία σαφώς εμπίπτει σε πλαίσιο ανεκτό.
Αυτό που θα όφειλε να ενοχλεί είναι όταν συστηματικά αναγορεύουμε το παιδί σε «υπεύθυνο ομιλητή» και τη γυναίκα σε «απελευθερωμένο υποκείμενο» για να μπορούμε να τα καταστήσουμε νομότυπα εργαλεία ηδονής -ψυχωφελή αναγνώσματα. Αυτό που θα όφειλε να ενοχλεί είναι όταν η κάθε σοδομία μετατρέπεται σε μυστηριώδη φυσιολογία για να διεκδικήσει δικαιώματα.
Όταν οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία του συστήματος Tor, το οποίο προσφέρει πρόσβαση με πληρωμένους κωδικούς στο Deep Web=μηχανή αναζήτησης για παράνομη διακίνηση ναρκωτικών - πλαστών εγγράφων - όπλων - πορνογραφικού υλικού, η φλυαρία σαν μέριμνα γύρω απ’ τη σεξουαλικότητα μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί για μία οργάνωση οικονομικής χρησιμότητας στην πραγματικότητα ενός ενστίκτου. Μία αμερικανίδα ερευνήτρια που κατάφερε να φτιάξει κωδικούς, ώστε να εισέλθει στα άδυτα του μηχανισμού αναφέρει: «Κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι, φοβόμουν ότι ήταν το FBI που με εντόπισε και ότι πρέπει να αποδείξω ότι είμαι ερευνήτρια. Ξέρετε ποιο είναι το πιο τρομακτικό; Ότι το FBI δεν χτύπησε το κουδούνι ποτέ.»
Απ’ τον πουριτανισμό περάσαμε στη μαστροπεία, όροι στη βάση τους άκρως καθοδηγητικοί στην εξέταση συνειδήσεως.
Όταν το σεξ εμφανιζόταν «σαν χώρος παθολογικής ευπάθειας αντανακλώντας μία εστία ιδιαίτερης νοσογραφίας» σύμφωνα με τον Michel Paul Foucault, τώρα που απενοχοποιείται συγκροτεί ένα καθεστώς γνώσης όχι απλώς για ατομική χρήση αλλά για εξοικονόμηση συλλογικών συμβάσεων περιστολής αντιδράσεων σε μείζονα θέματα. Το ανθρώπινο σώμα μεταλλάσσεται σε στρεπτό άξονα, πάνω στον οποίο χαράζονται μεθοδεύσεις. Μετεξελίσσεται σε προμαχώνα συμπαιγνίας, αφού Ηδονή κι Εξουσία δεν αλληλο-αναιρούνται αλλά συμπορεύονται εμφυτεύοντας πολλαπλές διαστροφές. Επιστήμες όπως Ψυχιατρική - Ιατρική - Νομική - Παιδαγωγική δυστυχώς συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση δια μέσω κατάρτισης ολοκληρωμένων φακέλων παρορμήσεων - τάσεων. Μονάδες νοσοκομείων-σχολείων λειτουργούν σα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, των οποίων οι θαμώνες προσφέρουν εν αγνοία τους στοιχεία ικανά προς προσδιορισμό αμφιλεγόμενων συναρτήσεων. Η Δύση καπηλεύτηκε με ειδεχθή τρόπο την arserotica της Ανατολής για να την ιδιωτευτεί ως scientasexualis…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Κι αφού πολύς λόγος για την απελευθέρωση των σεξουαλικών σχέσεων, θα θυμίσω ένα απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο μου, που γράφτηκε τον περασμένο Οκτώβρη.
Απ’ το «παιδοποιητικό ζευγάρι» της βικτωριανής σεμνοτυφίας και μέσα από αλλεπάλληλες κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικές ζυμώσεις φτάσαμε αισίως στα «παιδιά των λουλουδιών».
Ο Μάιος του ’68 συνιστά μία χρονική στιγμή αναπροσαρμογών. Φοιτητές κι εργάτες ενώνουν τις δυνάμεις τους με σκοπό την αποκαθήλωση του συντηρητισμού. Ο De Gaulle σε προσπάθεια ανάσχεσης της έκρυθμης κατάστασης ανακοινώνει δημοψήφισμα, το οποίο ποτέ δεν διενεργήθη, αφού η διεθνιστική αλληλεγγύη διαχύθηκε με πρωτόγνωρη αφομοίωση ανά τους Κλάδους. Κάπως έτσι εισερχόμαστε σε τροχιά «νομιμότητας-ομαλότητας», η ελευθερία έκφρασης -η ενίσχυση εργασιακών δικαιωμάτων- άνοδος βιοτικού επιπέδου κληροδοτείται έκτοτε από γενιά σε γενιά.
Γιατί μετά από 49 έτη συνεχίζουν οι άνθρωποι να προτάσσουν διακύβευμα περί σεξουαλικής ελευθερίας, τη στιγμή που στη Δύση όλα είναι αναγνωρισμένα;;
Δεν διανύουμε μεσαιωνική περίοδο, αντιμεταρρυθμίσεις ποδηγέτησης του σεξουαλικού ενστίκτου δεν υφίστανται, η εξομολόγηση δεν είναι επιβεβλημένη για τους θρήσκους, μετάνοιες για αμαρτίες δεν κάνουμε, εκτός κι αν τόσο πια μας πήρε το μαράζι για τους σεξουαλικά καταπιεσμένους των ισλαμικών χωρών, οι οποίοι να τονίσουμε συνιστούν στατιστικά τα μεγαλύτερα θύματα αγοραπωλησίας.
Και γιατί δεν μας προβληματίζει η πασιφανής κι εύγλωττη διαφορά: όσο η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της σεξουαλικής αυτοτέλειας ο αντίστοιχος στατήρας, που αφορά σε ενίσχυση εργασιακών δικαιωμάτων-άνοδος βιοτικού επιπέδου λυγίζει;; Τα ευαίσθητα βαρόμετρα των ταξικών τάσεων έχουν υποπέσει εκούσια -ενσυνείδητα ή ακούσια- υποσυνείδητα σε υποστύλωση του κατεστημένου.
Όταν το σεξ απαγορευόταν, το άτομο αποκτούσε μία μορφή εξουσίας δια της λεκτικής-πραγματικής ενασχόλησής του με την καυτή πατάτα.
Στις ημέρες μας, όπου η διατύπωση της σεξουαλικότητας έχει αναχθεί σε αδιαμφισβήτητο δικαίωμα ποιες ανατροπές προοιωνίζεται;;
Η σεξουαλικότητα αποτελεί ένα άκρως προσωπικό και ταυτοχρόνως πολυπρισματικό δεδομένο και ο προσανατολισμός στην επίλυση μιας ανύπαρκτης προβληματικής γίνεται τεχνηέντως για να συνομαδώσει καταπίεση-κήρυγμα, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες οπτικές γωνίες και σε απόκρυψη ψευδών προορισμένων δυσδιάκριτων μεν-εργαλειακών δε ως προς την εντατικοποίηση παγίωσης νέων θεμελίων.
Σίγουρα οι άνθρωποι στο λυκαυγές του 21ου αιώνα δυσκολεύονται να σχετιστούν αλλά όχι λόγω χαλιναγωγημένης σάρκας. Το άτομο έχει περιέλθει σε κατάσταση ομφαλοσκοπικού avatar, η συμπεριφορά του οποίου παρεμφαίνει προσωρινή καταναλωτική απόλαυση, η οποία με τη σειρά της ενέχει ξεκάθαρη τελετουργική ευθυνοφοβία και συναισθηματική ανωριμότητα.
Ενώ βρισκόμαστε σε ιστορικό-κοινωνικό κολοφώνα έξαρσης των ενορμήσεων-κραδασμών του αισθησιασμού, παρατηρούμε να επιτυγχάνεται η συμμόρφωση επί των μαζών με προνοητικότητα θα λέγαμε.
Άξιον απορίας γιατί δεν μας παραξενεύει όταν ο ανδρικός πληθυσμός «απαιτεί» σεξουαλική ελευθερία, κάτι το οποίο υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων ως αποδεκτή παροχή:
Τη στιγμή που το φαινόμενο παράνομης διακίνησης γυναικών-εμπόριο λευκής σαρκός λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις.
Τη στιγμή που χιλιάδες γυναίκες στιγματίζονται κοινωνικά και υπόκεινται σε έμφυλη βία.
Τη στιγμή που το φαινόμενο της παιδοφιλίας εκρήγνυται κι έχουμε καταγεγραμμένα πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά να δέχονται διαδικτυακή παρενόχληση-εκφοβισμό.
Πρόκειται για τρόπους μετάθεσης ευθυνών ενός σαθρού συστήματος στους αδύναμους κρίκους, γυναίκες-παιδιά.
Η εμμονή σε απερίφραστες αναφορές-απεριόριστες λεπτομέρειες εντάσσεται σε προμελετημένα χυδαίο εγχείρημα-έγκλημα καθοδηγητικού χαρακτήρα.
Όταν πλέον οι σχέσεις δεν είναι κεντροθετημένες σε προσχηματικούς πυλώνες και τα Δικαστήρια ενδιατρίβουν σε ανατομικές δομές διαφορετικότητας των προτιμήσεων, για τους ανθρώπους οι οποίοι επιμένουν να κήδονται του δικαιώματος της σεξουαλικής τους ελευθερίας.
Όταν σε πολλές χώρες της Ανατολής επιτρέπεται ο σεξοτουρισμός και ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού τον καθορίζει ως ταξιδιωτική μορφή, η οποία υπόκειται σε εμπορική συναλλαγή και σαν ερμηνεία σαφώς εμπίπτει σε πλαίσιο ανεκτό.
Αυτό που θα όφειλε να ενοχλεί είναι όταν συστηματικά αναγορεύουμε το παιδί σε «υπεύθυνο ομιλητή» και τη γυναίκα σε «απελευθερωμένο υποκείμενο» για να μπορούμε να τα καταστήσουμε νομότυπα εργαλεία ηδονής -ψυχωφελή αναγνώσματα. Αυτό που θα όφειλε να ενοχλεί είναι όταν η κάθε σοδομία μετατρέπεται σε μυστηριώδη φυσιολογία για να διεκδικήσει δικαιώματα.
Όταν οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία του συστήματος Tor, το οποίο προσφέρει πρόσβαση με πληρωμένους κωδικούς στο Deep Web=μηχανή αναζήτησης για παράνομη διακίνηση ναρκωτικών - πλαστών εγγράφων - όπλων - πορνογραφικού υλικού, η φλυαρία σαν μέριμνα γύρω απ’ τη σεξουαλικότητα μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί για μία οργάνωση οικονομικής χρησιμότητας στην πραγματικότητα ενός ενστίκτου. Μία αμερικανίδα ερευνήτρια που κατάφερε να φτιάξει κωδικούς, ώστε να εισέλθει στα άδυτα του μηχανισμού αναφέρει: «Κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι, φοβόμουν ότι ήταν το FBI που με εντόπισε και ότι πρέπει να αποδείξω ότι είμαι ερευνήτρια. Ξέρετε ποιο είναι το πιο τρομακτικό; Ότι το FBI δεν χτύπησε το κουδούνι ποτέ.»
Απ’ τον πουριτανισμό περάσαμε στη μαστροπεία, όροι στη βάση τους άκρως καθοδηγητικοί στην εξέταση συνειδήσεως.
Όταν το σεξ εμφανιζόταν «σαν χώρος παθολογικής ευπάθειας αντανακλώντας μία εστία ιδιαίτερης νοσογραφίας» σύμφωνα με τον Michel Paul Foucault, τώρα που απενοχοποιείται συγκροτεί ένα καθεστώς γνώσης όχι απλώς για ατομική χρήση αλλά για εξοικονόμηση συλλογικών συμβάσεων περιστολής αντιδράσεων σε μείζονα θέματα. Το ανθρώπινο σώμα μεταλλάσσεται σε στρεπτό άξονα, πάνω στον οποίο χαράζονται μεθοδεύσεις. Μετεξελίσσεται σε προμαχώνα συμπαιγνίας, αφού Ηδονή κι Εξουσία δεν αλληλο-αναιρούνται αλλά συμπορεύονται εμφυτεύοντας πολλαπλές διαστροφές. Επιστήμες όπως Ψυχιατρική - Ιατρική - Νομική - Παιδαγωγική δυστυχώς συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση δια μέσω κατάρτισης ολοκληρωμένων φακέλων παρορμήσεων - τάσεων. Μονάδες νοσοκομείων-σχολείων λειτουργούν σα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, των οποίων οι θαμώνες προσφέρουν εν αγνοία τους στοιχεία ικανά προς προσδιορισμό αμφιλεγόμενων συναρτήσεων. Η Δύση καπηλεύτηκε με ειδεχθή τρόπο την arserotica της Ανατολής για να την ιδιωτευτεί ως scientasexualis…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου