Βασίλης Μακρίδης
► Άρχισαν τα «μαζέματα» και οι «αναδιπλώσεις» σε Αθήνα και Σκόπια, αφού πρώτα, βεβαίως, αμφότερες οι πλευρές τα έκαναν επιεικώς... «σκατά» στις σχέσεις τους με τη Ρωσία...
► Η αναβολή της επίσκεψης Λαβρόφ στην Αθήνα ξεσήκωσε, για κάποιον λόγο, «πανικό και ομίχλη» στην ηγεσία του ελληνικού Υπ.Εξ. και ο Κοτζιάς ζήτησε έκτακτη συνάντηση με τον Τσίπρα. Από την άλλη πλευρά ο Ζάεφ προσπάθησε να μαζέψει, όπως-όπως, τις παπάντζες περί «δωροδοκίας» πολιτών της ΠΓΔΜ από Έλληνες επιχειρηματίες «υποστηρικτές των ρωσικών συμφερόντων»...
► Αμφότερες οι πλευρές δεν πείθουν, ως προς τις προθέσεις τους, ωστόσο γίνεται φανερό, ότι τόσο η βεβιασμένη απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Αθήνα, όσο και οι «άκυρες» δηλώσεις του Ζάεφ έγιναν υπό το καθεστώς επιβολής έξωθεν. Και όταν λέμε «έξωθεν», στη δεδομένη κατάσταση εννοούμε ΠΟΛΥ συγκεκριμένα τις ΗΠΑ...
► Φάνηκε, ωστόσο, ότι και η πλευρά της Ρωσίας δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί «παιχνιδάκια» στις πλάτες της και μάλιστα από χώρες-παρίες του δυτικού ιμπεριαλισμού. Και, συμπεραίνοντας από τον πανικό των «καθ' ημάς» πολιτικών υπαλλήλων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θέλουν να ονομάζονται «κυβέρνηση», οι απειλές που μπορούν να εκτοξευθούν από την πλευρά της Ρωσίας, εάν και εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο από την πολιτική και στρατιωτική της ηγεσία για την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων, είναι ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΕΣ... Όπερ έδει δείξαι, βεβαίως...
► Στο μεταξύ, βλέπουμε την αντιρωσική υστερία να εξαπλώνεται, κατά κύριο λόγο, στις μητροπόλεις του καπιταλισμού ως βασική στρατηγική επιλογή και όχι απλώς ως μια συγκυριακή τακτική κίνηση, καταδεικνύοντας, ωστόσο και τις βαθιές διαφορές που υπάρχουν και ανάμεσα σε διάφορα «λόμπι» του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου.
► Έτσι, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να βρει δίαυλο επικοινωνίας με τον ομόλογό του Πούτιν και να θέσουν, αμφότεροι, επί τάπητος τόσο τα διμερή, όσο και τα διεθνή ζητήματα που απασχολούν από κοινού τις ΗΠΑ με την Ρωσία, κάποιοι πίσω στην Ουάσιγκτον απεργάζονται και υλοποιούν τα δικά τους σχέδια, ωσάν να ήταν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα τους (και τον κόσμο ολόκληρο)... Έτσι, παρά την κοινή παραδοχή των δύο προέδρων κατά τη συνάντησή τους στο Ελσίνκι, ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ καμία ανάμιξη του ρωσικού κράτους στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, πίσω στις ΗΠΑ διατάχθηκε η σύλληψη 12 «Ρώσων πρακτόρων» και, λίγο αργότερα, η σύλληψη της 29χρονης Ρωσίδας Μαρίας Μπούτινα (προσέξτε το «Μ» στην αρχή: Δεν τη λένε... Πούτινα!!!), με παρόμοιες, φανερά χαλκευμένες κατηγορίες...
► Στη Βρετανία, πάλι, όπου η υπόθεση Σκριπάλ πήρε τραγικές διαστάσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο για την κυβέρνηση της χώρας, λόγω της προφανούς έλλειψης στοιχείων που να ενοχοποιούν την πλευρά της Ρωσίας, η Αστυνομία της χώρας πήγε να πάρει την πρωτοβουλία να «σηκώσει τον χορό» της αντιρωσικής υστερίας, βγάζοντας ανακοίνωση ότι δήθεν ταυτοποιήθηκαν ως ένοχοι για την δηλητηρίαση ( ; ) πατέρα και κόρης Σκριπάλ άτομα ρωσικής καταγωγής.
► Ευτυχώς για την βρετανική κυβέρνηση, βρέθηκε ΕΣΤΩ ένας σώφρων άνθρωπος σε αυτήν, ο υπουργός Ασφάλειας Μπεν Ουάλας, ο οποίος δήλωσε ότι «η ιστορία αυτή ανήκει στην κατηγορία της παραπληροφόρησης και της άγριας σπέκουλας». Πάλι καλά...
► Το παραπάνω συμβάν, ωστόσο, δεν αλλάζει την συνολική στρατηγική που έχει χαραχτεί και υλοποιείται από τα παράκεντρα εξουσίας που προαναφέραμε και η οποία επιδιώκει την και «εφόλης της ύλης» αντιπαράθεση με τη Ρωσία, για λόγους που εξυπηρετούν, ασφαλώς, μόνο τα συγκεκριμένα κέντρα και θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια όχι μόνο των πολιτών των δικών τους κρατών, αλλά και ολόκληρου του κόσμου, σε περίπτωση μιας -απευκταίας- γενικής σύρραξης στον πλανήτη...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Άρχισαν τα «μαζέματα» και οι «αναδιπλώσεις» σε Αθήνα και Σκόπια, αφού πρώτα, βεβαίως, αμφότερες οι πλευρές τα έκαναν επιεικώς... «σκατά» στις σχέσεις τους με τη Ρωσία...
► Η αναβολή της επίσκεψης Λαβρόφ στην Αθήνα ξεσήκωσε, για κάποιον λόγο, «πανικό και ομίχλη» στην ηγεσία του ελληνικού Υπ.Εξ. και ο Κοτζιάς ζήτησε έκτακτη συνάντηση με τον Τσίπρα. Από την άλλη πλευρά ο Ζάεφ προσπάθησε να μαζέψει, όπως-όπως, τις παπάντζες περί «δωροδοκίας» πολιτών της ΠΓΔΜ από Έλληνες επιχειρηματίες «υποστηρικτές των ρωσικών συμφερόντων»...
► Αμφότερες οι πλευρές δεν πείθουν, ως προς τις προθέσεις τους, ωστόσο γίνεται φανερό, ότι τόσο η βεβιασμένη απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Αθήνα, όσο και οι «άκυρες» δηλώσεις του Ζάεφ έγιναν υπό το καθεστώς επιβολής έξωθεν. Και όταν λέμε «έξωθεν», στη δεδομένη κατάσταση εννοούμε ΠΟΛΥ συγκεκριμένα τις ΗΠΑ...
► Φάνηκε, ωστόσο, ότι και η πλευρά της Ρωσίας δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί «παιχνιδάκια» στις πλάτες της και μάλιστα από χώρες-παρίες του δυτικού ιμπεριαλισμού. Και, συμπεραίνοντας από τον πανικό των «καθ' ημάς» πολιτικών υπαλλήλων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θέλουν να ονομάζονται «κυβέρνηση», οι απειλές που μπορούν να εκτοξευθούν από την πλευρά της Ρωσίας, εάν και εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο από την πολιτική και στρατιωτική της ηγεσία για την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων, είναι ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΕΣ... Όπερ έδει δείξαι, βεβαίως...
► Στο μεταξύ, βλέπουμε την αντιρωσική υστερία να εξαπλώνεται, κατά κύριο λόγο, στις μητροπόλεις του καπιταλισμού ως βασική στρατηγική επιλογή και όχι απλώς ως μια συγκυριακή τακτική κίνηση, καταδεικνύοντας, ωστόσο και τις βαθιές διαφορές που υπάρχουν και ανάμεσα σε διάφορα «λόμπι» του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου.
► Έτσι, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να βρει δίαυλο επικοινωνίας με τον ομόλογό του Πούτιν και να θέσουν, αμφότεροι, επί τάπητος τόσο τα διμερή, όσο και τα διεθνή ζητήματα που απασχολούν από κοινού τις ΗΠΑ με την Ρωσία, κάποιοι πίσω στην Ουάσιγκτον απεργάζονται και υλοποιούν τα δικά τους σχέδια, ωσάν να ήταν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα τους (και τον κόσμο ολόκληρο)... Έτσι, παρά την κοινή παραδοχή των δύο προέδρων κατά τη συνάντησή τους στο Ελσίνκι, ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ καμία ανάμιξη του ρωσικού κράτους στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, πίσω στις ΗΠΑ διατάχθηκε η σύλληψη 12 «Ρώσων πρακτόρων» και, λίγο αργότερα, η σύλληψη της 29χρονης Ρωσίδας Μαρίας Μπούτινα (προσέξτε το «Μ» στην αρχή: Δεν τη λένε... Πούτινα!!!), με παρόμοιες, φανερά χαλκευμένες κατηγορίες...
► Στη Βρετανία, πάλι, όπου η υπόθεση Σκριπάλ πήρε τραγικές διαστάσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο για την κυβέρνηση της χώρας, λόγω της προφανούς έλλειψης στοιχείων που να ενοχοποιούν την πλευρά της Ρωσίας, η Αστυνομία της χώρας πήγε να πάρει την πρωτοβουλία να «σηκώσει τον χορό» της αντιρωσικής υστερίας, βγάζοντας ανακοίνωση ότι δήθεν ταυτοποιήθηκαν ως ένοχοι για την δηλητηρίαση ( ; ) πατέρα και κόρης Σκριπάλ άτομα ρωσικής καταγωγής.
► Ευτυχώς για την βρετανική κυβέρνηση, βρέθηκε ΕΣΤΩ ένας σώφρων άνθρωπος σε αυτήν, ο υπουργός Ασφάλειας Μπεν Ουάλας, ο οποίος δήλωσε ότι «η ιστορία αυτή ανήκει στην κατηγορία της παραπληροφόρησης και της άγριας σπέκουλας». Πάλι καλά...
► Το παραπάνω συμβάν, ωστόσο, δεν αλλάζει την συνολική στρατηγική που έχει χαραχτεί και υλοποιείται από τα παράκεντρα εξουσίας που προαναφέραμε και η οποία επιδιώκει την και «εφόλης της ύλης» αντιπαράθεση με τη Ρωσία, για λόγους που εξυπηρετούν, ασφαλώς, μόνο τα συγκεκριμένα κέντρα και θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια όχι μόνο των πολιτών των δικών τους κρατών, αλλά και ολόκληρου του κόσμου, σε περίπτωση μιας -απευκταίας- γενικής σύρραξης στον πλανήτη...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου