Του Γεώργιου Λιανού
Τέλος πάντων ανακούφιση μεγάλη! Ας ξεκινήσει ο πεντοζάλης και ο ζουρνάς. Θα γίνει τρελός χορός. Και πάλι οι μαϊμούδες και οι πίθηκοι θα αρχίσουν το πανηγύρι στα κάρβουνα των μνημονίων. Και αφού ο χορός τελειώσει ετοιμαζόμαστε προσεκτικά, γραβάτα απαραίτητα (γιατί χωρίς αυτή δεν πας πουθενά), κάθε απόχρωσης και ύφανσης. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε στον δυτικό πολιτισμό της προόδου που δεν ανέχεται «γυφτιές» και αντικομφορμισμούς.
Πέρα από τη διακωμώδηση, για τη γραβάτα γίνονται όλα, για να μπούμε στον κόσμο των ωραίων ανδρών. Σιγά-σιγά, όπως μετά τον γάμο γινόμαστε καλά παιδιά (ξέρετε «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», «Ζήτω το Έθνος», «Ίτε παίδες Γραικύλων»), πριν σούζες, μηχανάκια, ξενύχτια, καμιά τσιλαδιά που λέν’ στην πιάτσα (να μην το μάθει η καλή μας) και όλα τα παρόμοια.
«Αχ, πού ‘σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος», έλεγε σωστά ο Βάρναλης. Και το σουσάμι άνοιξε, βγήκε ο Αλαντίν και έφερε γραβάτες. Τώρα ας βγει και νέα παράσταση Καραγκιόζη με τίτλο «Ο Καραγκιόζης διαλέγει τη γραβάτα του, αλλά ξυπόλυτος θα μείνει».
Έτσι είναι! Ακριβώς! Η γραβάτα μπήκε στον λαιμό των πολιτών και η φτώχεια επισφραγίζεται. Σφίγγεται τόσο πολύ όπως οι θηλιές των αγωνιστών της Κατοχής που ναζί και δωσίλογοι τους κρεμούσαν στις πλατείες. Έτσι και τώρα το κολάρο φορέθηκε και χρησιμεύει στην έλκυση των καροτσιών του πλούτου που θα πηγαίνει στα στόματα γραβατάκηδων αφεντικών που τρίβουν τα χέρια τους για τα κέρδη που αποκομίζουν από αυτή την ακραία και επιθετική καπιταλιστική πολιτική φτώχειας και υποδούλωσης.
Είναι το σύμβολο του «καλού παιδιού», της καταξίωσης για τη συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής, με τα πλεονάσματα φτώχειας και ανεργίας, περιστολής και υπονόμευσης της δημοκρατίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της τράπεζας θεμάτων, των ΕΠΑ.Λ., της μαθητείας, της χαμηλόμισθης, ανασφάλιστης και απλήρωτης εργασίας στους γραβατοφορεμένους εργοδότες, της ενίσχυσης του φασισμού, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς ρητορικής.
Όλα αυτά ο Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι τα πιστεύει. Μακριά από την Αριστερά, δημιουργός και συνεχιστής των αντιλαϊκών πολιτικών. Φορέας των απόψεων της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ, της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων. Ο συμβιβασμός παράδοσης των πάντων στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία επικυρώνει τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα μνημονίων, σε φορέα αστικών αντιλήψεων. Έτσι είναι. Ούτως ή αλλιώς συνεχίζει το έργο των προηγούμενων και επόμενων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν.
Ας μείνει ο κύριος Τσίπρας με τη γραβάτα στο λαιμό ή στο χέρι. Ας τη φορέσει καλύτερα όπου επιθυμεί και όπου θέλει ας την τοποθετήσει. Είτε τη φορά είτε όχι, δεν αλλάζει τίποτε. Και όταν τη φορά θα θυμίζει την πραγματική του ταυτότητα, καθώς έμαθε τον ρόλο της προαναφερθείσας παράστασης θεάτρου σκιών. Είναι σαν τα δώρα του Χαχανούλη από τα Στρουμφάκια, που όταν τα ανοίγεις ξέρετε τι έχουν μέσα.
Υστερόγραφο: Ας την πάρει αγκαλιά και ας παραμείνει ένα τρύπιο άπατο βαρέλι στην κατρακύλα της πολιτικής αλητείας.
Πηγή: e-dromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Τέλος πάντων ανακούφιση μεγάλη! Ας ξεκινήσει ο πεντοζάλης και ο ζουρνάς. Θα γίνει τρελός χορός. Και πάλι οι μαϊμούδες και οι πίθηκοι θα αρχίσουν το πανηγύρι στα κάρβουνα των μνημονίων. Και αφού ο χορός τελειώσει ετοιμαζόμαστε προσεκτικά, γραβάτα απαραίτητα (γιατί χωρίς αυτή δεν πας πουθενά), κάθε απόχρωσης και ύφανσης. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε στον δυτικό πολιτισμό της προόδου που δεν ανέχεται «γυφτιές» και αντικομφορμισμούς.
Πέρα από τη διακωμώδηση, για τη γραβάτα γίνονται όλα, για να μπούμε στον κόσμο των ωραίων ανδρών. Σιγά-σιγά, όπως μετά τον γάμο γινόμαστε καλά παιδιά (ξέρετε «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», «Ζήτω το Έθνος», «Ίτε παίδες Γραικύλων»), πριν σούζες, μηχανάκια, ξενύχτια, καμιά τσιλαδιά που λέν’ στην πιάτσα (να μην το μάθει η καλή μας) και όλα τα παρόμοια.
«Αχ, πού ‘σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος», έλεγε σωστά ο Βάρναλης. Και το σουσάμι άνοιξε, βγήκε ο Αλαντίν και έφερε γραβάτες. Τώρα ας βγει και νέα παράσταση Καραγκιόζη με τίτλο «Ο Καραγκιόζης διαλέγει τη γραβάτα του, αλλά ξυπόλυτος θα μείνει».
Έτσι είναι! Ακριβώς! Η γραβάτα μπήκε στον λαιμό των πολιτών και η φτώχεια επισφραγίζεται. Σφίγγεται τόσο πολύ όπως οι θηλιές των αγωνιστών της Κατοχής που ναζί και δωσίλογοι τους κρεμούσαν στις πλατείες. Έτσι και τώρα το κολάρο φορέθηκε και χρησιμεύει στην έλκυση των καροτσιών του πλούτου που θα πηγαίνει στα στόματα γραβατάκηδων αφεντικών που τρίβουν τα χέρια τους για τα κέρδη που αποκομίζουν από αυτή την ακραία και επιθετική καπιταλιστική πολιτική φτώχειας και υποδούλωσης.
Είναι το σύμβολο του «καλού παιδιού», της καταξίωσης για τη συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής, με τα πλεονάσματα φτώχειας και ανεργίας, περιστολής και υπονόμευσης της δημοκρατίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της τράπεζας θεμάτων, των ΕΠΑ.Λ., της μαθητείας, της χαμηλόμισθης, ανασφάλιστης και απλήρωτης εργασίας στους γραβατοφορεμένους εργοδότες, της ενίσχυσης του φασισμού, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς ρητορικής.
Όλα αυτά ο Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι τα πιστεύει. Μακριά από την Αριστερά, δημιουργός και συνεχιστής των αντιλαϊκών πολιτικών. Φορέας των απόψεων της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ, της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων. Ο συμβιβασμός παράδοσης των πάντων στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία επικυρώνει τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα μνημονίων, σε φορέα αστικών αντιλήψεων. Έτσι είναι. Ούτως ή αλλιώς συνεχίζει το έργο των προηγούμενων και επόμενων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν.
Ας μείνει ο κύριος Τσίπρας με τη γραβάτα στο λαιμό ή στο χέρι. Ας τη φορέσει καλύτερα όπου επιθυμεί και όπου θέλει ας την τοποθετήσει. Είτε τη φορά είτε όχι, δεν αλλάζει τίποτε. Και όταν τη φορά θα θυμίζει την πραγματική του ταυτότητα, καθώς έμαθε τον ρόλο της προαναφερθείσας παράστασης θεάτρου σκιών. Είναι σαν τα δώρα του Χαχανούλη από τα Στρουμφάκια, που όταν τα ανοίγεις ξέρετε τι έχουν μέσα.
Υστερόγραφο: Ας την πάρει αγκαλιά και ας παραμείνει ένα τρύπιο άπατο βαρέλι στην κατρακύλα της πολιτικής αλητείας.
Πηγή: e-dromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου