Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Ο καπιταλισμός όμως μου προκαλεί ανησυχία
Επειδή πολύς σάλος γίνεται για τα εθνικιστικά(;) συλλαλητήρια και όλοι, πολέμιοι και απολογητές, έχουν πάρει το εθνικιστικόμετρο και μετράνε, εγώ πραγματικά έχω την εξής απορία (διπλή):
Ρε «διεθνιστές» ο αγώνας σας γίνεται ενάντια στη δεξιά ή ενάντια στο σύστημα;
Ρε «πατριώτες» ο αγώνας σας γίνεται ενάντια στους ξένους ή ενάντια στο σύστημα;
Έως τα τώρα κανείς δε μου έχει δώσει απάντηση που να με πείθει. Στο τέλος όλοι καταλήγουν στη διαπίστωση ότι «δε γίνεται τίποτα», δε γίνεται δηλαδή κάτι που να καλύπτει την αυτοτελή πολιτική φαντασίωση του καθενός που μου μιλά εκείνη τη στιγμή.
Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Η Ελλάδα βιώνει με τον δικό της εξειδικευμένο τρόπο το ράγισμα του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Από εκεί προκύπτουν όλα.
Ναι, έχει ιδιαιτερότητες. Όχι, δεν είναι μοναδική περίπτωση.
Ναι, την πατάνε οι Μεγάλες Δυνάμεις κάτω. Όχι, δεν είναι εντελώς υπόδουλη, τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και υπερθεματίζουν.
Ναι, τα εθνικά είναι σημαντικά. Όχι, δεν μπορούν να γίνονται το κύριο πολιτικό κριτήριο, ούτε να αντιμετωπίζονται ξεκομμένα.
Όχι, ο τρόπος που γίνονται και οι σκοποί που προωθούνται πίσω από τα συλαλλητήρια για το Σκοπιανό δεν είναι σε θετική πολιτική κατεύθυνση. Ναι, από τότε που ξέσπασε το Σκοπιανό έχουν διευκολυνθεί να ξεσπούν μια σειρά από συνδικαλιστικούς και τοπικούς αγώνες ενάντια στην ασυδοσία των από πάνω σε όλη τη χώρα.
Ναι, ενός τύπου ξεσηκωμός έχει ήδη ξεκινήσει. Όχι, δεν είναι όπως τον φανταζόταν καμία πολιτική ομάδα ή ομαδούλα.
Καταλήγοντας, θέλω να σας πω πως δε φοβάμαι τους δεξιούς γείτονες μου.
Ο καπιταλισμός όμως μ’ έχει κάνει τρελό.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο καπιταλισμός όμως μου προκαλεί ανησυχία
Επειδή πολύς σάλος γίνεται για τα εθνικιστικά(;) συλλαλητήρια και όλοι, πολέμιοι και απολογητές, έχουν πάρει το εθνικιστικόμετρο και μετράνε, εγώ πραγματικά έχω την εξής απορία (διπλή):
Ρε «διεθνιστές» ο αγώνας σας γίνεται ενάντια στη δεξιά ή ενάντια στο σύστημα;
Ρε «πατριώτες» ο αγώνας σας γίνεται ενάντια στους ξένους ή ενάντια στο σύστημα;
Έως τα τώρα κανείς δε μου έχει δώσει απάντηση που να με πείθει. Στο τέλος όλοι καταλήγουν στη διαπίστωση ότι «δε γίνεται τίποτα», δε γίνεται δηλαδή κάτι που να καλύπτει την αυτοτελή πολιτική φαντασίωση του καθενός που μου μιλά εκείνη τη στιγμή.
Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Η Ελλάδα βιώνει με τον δικό της εξειδικευμένο τρόπο το ράγισμα του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Από εκεί προκύπτουν όλα.
Ναι, έχει ιδιαιτερότητες. Όχι, δεν είναι μοναδική περίπτωση.
Ναι, την πατάνε οι Μεγάλες Δυνάμεις κάτω. Όχι, δεν είναι εντελώς υπόδουλη, τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και υπερθεματίζουν.
Ναι, τα εθνικά είναι σημαντικά. Όχι, δεν μπορούν να γίνονται το κύριο πολιτικό κριτήριο, ούτε να αντιμετωπίζονται ξεκομμένα.
Όχι, ο τρόπος που γίνονται και οι σκοποί που προωθούνται πίσω από τα συλαλλητήρια για το Σκοπιανό δεν είναι σε θετική πολιτική κατεύθυνση. Ναι, από τότε που ξέσπασε το Σκοπιανό έχουν διευκολυνθεί να ξεσπούν μια σειρά από συνδικαλιστικούς και τοπικούς αγώνες ενάντια στην ασυδοσία των από πάνω σε όλη τη χώρα.
Ναι, ενός τύπου ξεσηκωμός έχει ήδη ξεκινήσει. Όχι, δεν είναι όπως τον φανταζόταν καμία πολιτική ομάδα ή ομαδούλα.
Καταλήγοντας, θέλω να σας πω πως δε φοβάμαι τους δεξιούς γείτονες μου.
Ο καπιταλισμός όμως μ’ έχει κάνει τρελό.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου