Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Η Γαλλία είναι μία απ’ τις Μεγάλες αποικιοκρατικές Δυνάμεις, η οποία εξάπλωσε τα ιμπεριαλιστικά δίχτυα της σε πάρα πολλά σημεία του πλανήτη. Πέρα από το επικουρικό προσωπικό του ηγεμονικού επιτελείου ωστόσο απέφευγε να εξωθεί τους υπηκόους της στην μετανάστευση. Αντιθέτως μετά το 1860 άρχισε να δέχεται κύματα αθρόας μετανάστευσης προς το έδαφός της, η έκρηξη της βιομηχανικής επαναστάσεως και η έλλειψη εργατικών χεριών λόγω εκατομμυρίων θανάτων αργότερα με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την αναγκαστική αποδοχή επαναπατρισμένων λόγω της από-αποικιοποίησης πολλών εδαφών μετά το 1950 συνιστούν τους λόγους ανάμιξης των εθνοτήτων και κατ’ επέκταση τη σκλήρυνση της συμπεριφοράς των Γάλλων απέναντι στους μετανάστες-πρόσφυγες, οι οποίοι «δεν προσαρμόζονται στις αξίες της χώρας φιλοξενίας» κατά τα λεγόμενά τους.
Δεν θα παραδεχτούν όμως ούτε την ενοχική στάση τους απέναντι σε τόσους ξεριζωμένους δια των πεπραγμένων τους ούτε βέβαια τη νέας μορφής εκμετάλλευση που ασκούν, αφού πηγές αναφέρουν πως η εισροή μεταναστών στη Γαλλία της «κοστίζει» 48.000.000.000 ευρώ, τα οποία δαπανώνται προς τους τίτλους παραμονής - ελάχιστο επίδομα ένταξης - εκπαίδευση - επιδόματα ανεργίας και συντάξεων, αλλά στον αντίποδα την ευνοεί με έσοδα 60.000.000.000, τα οποία εισρέουν στα κρατικά ταμεία από μισθώματα ακινήτων - γενική κατανάλωση προϊόντων - εισφορές κρατήσεων εργασίας, που σημαίνει πως ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 12.000.000.000 ευρώ κατατίθεται στον κορβανά του Υπουργείου Οικονομικών.
Δόκιμο να αναφερθεί ο Νόμος Sarkozy του 2006, σχετικά με τη μετανάστευση, κατά τον οποίο ενθαρρύνεται η προσέλκυση εξευγενισμένης μετανάστευσης και αφορά σε ταλαντούχους ή υψηλά καταρτισμένους νέους - άτομα που έχουν στο γαλλικό έδαφος συγγενείς της πυρηνικής οικογένειας - άτομα διαθέσιμα να «ενστερνιστούν το γαλλικό εθιμοτυπικό Δίκαιο».
Στο βίντεο που ακολουθεί ο μελετητής, πεπεισμένος ένεκα της γαλλικής ανατροφής του πως η εγκληματικότητα και η μετανάστευση συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αποφάσισε να ερευνήσει επισταμένως αν εν τέλει ο μετανάστης παρουσιάζει εγκληματικές καταβολές πιο αναπτυγμένες από αυτές του αυτόχθονα Γάλλου.
Η πρώτη πηγή, την οποία συμβουλεύεται, είναι η Ετήσια Αναφορά Εγκληματικότητας του Κρατικού Παρατηρητηρίου Εγκληματικότητας του 2009, επειδή μετά απ’ αυτή τη χρονιά, όπως ισχυρίζεται, δεν υπάρχουν εκτεταμένες και λεπτομερείς μελέτες δημοσιευμένες! Ο αριθμός αδικημάτων εμφανίζεται σε μέτρια επίπεδα και σε ποσοστό της τάξης του 56,39%, η γκάμα αδικημάτων περιλαμβάνει από φοροδιαφυγή και κλοπές κινητών-σακιδίων μέχρι και ανθρωποκτονίες ή χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η δεύτερη βάση δεδομένων που χρησιμοποιεί είναι το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών, απ’ το οποίο προκύπτει πως κατά τη δημογραφική αποτύπωση το 8,4% του πληθυσμού αφορά σε μετανάστες-πρόσφυγες και πως κατά παράδοξο (ή επιμελημένα μεθοδευμένο ένεκα του πολεοδομικού εξευγενισμού) τρόπο η χώρα εμφανίζεται κερματισμένη σε δύο μεγάλους πόλους:
Προχωρώντας ο ερευνητής επισκέπτεται διάφορες πόλεις, οι οποίες προξενούν εντύπωση, επειδή άλλοτε προσελκύουν κι άλλοτε απωθούν μετανάστες-πρόσφυγες, και προσπαθεί να συνδυάσει τα επίπεδα μετανάστευσης με αυτά της εγκληματικότητας στη περιοχή. Συνομιλεί με εκπροσώπους των Αστυνομικών Αρχών και της Δημοτικής Αρχής, οι οποίοι προσπαθούν να παρουσιάσουν γραφειοκρατικά το πρόβλημα.
Στην πόλη Auberville, η οποία βρίσκεται σε προάστιο του Παρισιού είναι και τα δύο ποσοστά, τόσο αυτό της εγκληματικότητας όσο και αυτό της μετανάστευσης, αρκετά ανεβασμένα.. Στην πόλη Beausoleil, η οποία συνορεύει με το κρατίδιο του Μονακό, διαπιστώνεται ανάλογο ποσοστό μετανάστευσης με αυτό της Auberville αλλά πολύ μειωμένο το ποσοστό της εγκληματικότητας, επειδή όπως αναλύεται υπάρχει εντεινόμενη αστυνομική παρουσία προς ασφάλεια και «αμείλιχτη Δικαιοσύνη» προς συμμόρφωση (ο θεατής-αναγνώστης έρχεται πάλι αντιμέτωπος με την επιβολή του πολεοδομικού εξευγενισμού)! Οι ενδείξεις στην πόλη Oyonnax εκπλήσσουν, αφού η ύπαρξη μεταναστών είναι πλειοψηφική-το επίπεδο της ανεργίας πολύ υψηλό αλλά το ποσοστό της εγκληματικότητας πάρα πολύ χαμηλό και σε συνεχή πτώση κατά τα τελευταία χρόνια! Συνεχίζονται οι αναφορές σε διάφορες πόλεις με σύσταση ανομοιογενή για να καταλήξει σε μία συγκριτική μέθοδο συναγωγής συμπερασμάτων. Συγκρίνονται οι δύο πόλεις CaenMontbéliard:
Η διαφορά, που διαπιστώνεται, δηλώνει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση. Επισημαίνεται επίσης πως το πρόβλημα κάθε φορά συγκεντρώνεται στο κέντρο της πόλης, όπου διάφορες μορφές βιαιότητας-αλκοολισμού-επιθετικότητας παρατηρούνται από άτομα ανεξαρτήτου εθνικότητας, λόγω γενικότερης ανασφάλειας και κατ’ εφαπτομένη ανησυχίας. Υπογραμμίζεται δε απ‘ τον ερευνητή πως η αστυνόμευση τελείται από φρουρούς της Δημοτικής Αστυνομίας, οι οποίοι χαρακτηρίζουν την «εγκληματικότητα γαλλικής αυτόχθονης προελεύσεως ως αμελητέα!» και όχι από την Εθνική Αστυνομία.
Παρόμοιες περιπτώσεις παρουσιάζονται:
«Κάτι μου ξεφεύγει! Οφείλω ακόμη να ψάξω.» αναρωτιέται και προβληματίζεται ο ερευνητής…
Αποφασίζει να επισκεφτεί τον κύριο Muschie lliL aurent, Κοινωνιολόγος που εργάζεται πάνω στο αντικείμενο αποκωδικοποίησης των μηχανισμών εγκληματικότητας εδώ και 20 έτη, ώστε να συμβουλευτεί των συμπερασμάτων του. Ο κύριος Muschielli αναφέρει χαρακτηριστικά πως «οι στατιστικές της Αστυνομίας συνιστούν μία άτυπη νομενκλατούρα, η οποία υπολογίζει απλώς τις διατμήσεις», και προβαίνει στην αποκαλυπτικότατη κι εμβριθέστερη ανάλυσή του συγκρίνοντας πάλι τις δύο πόλεις Caen, με ποσοστό εγκληματικότητας 72,41% αλλά με ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού 5,30% και Montbéliard με ποσοστό εγκληματικότητας 73,42% αλλά με ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού 30%, όπως αναφέρθηκε.
Ο κύριος Muschielli διασαφηνίζει πως οι αριθμοί των υποθέσεων διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, που εμφανίζονται στις επίσημες δημοσιεύσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη του Εθνικού Παρατηρηρίου καταγράφονται 200.000 ένδικες υποθέσεις, οι οποίες αφορούν σε πολίτες όλων των Κοινωνικών στρωμάτων. Κατά τις Αστυνομικές Αρχές ωστόσο κατά το 80% των υποθέσεων που παίρνουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης συστήνονται εναντίον των Φτωχών (ας προσέξουμε τη λέξη-κλειδί, δεν αναφέρει μετανάστη αλλά φτωχός!!), ενώ το μεγαλύτερο μέρος όσων αφορούν σε πολίτες προερχόμενους από υψηλότερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα, αποκρύπτονται. Νεαροί που μιλούν στον ερευνητή, με αγανακτισμένο και οργισμένο ενίοτε ύφος αναφέρουν πως πολλοί φίλοι, άνεργοι συνήθως που κατοικούν στις κατοικίες HLM «χαμηλών ενοικίων» τους βρίσκονται στις φυλακές. Στηρίζει τα λεγόμενά του παραθέτοντας τα εξής συγκλονιστικά στοιχεία:
Να αποσαφηνιστεί πως το Paris σηματοδοτεί τον πυρήνα της αστική ηγεμονίας στη γαλλική επικράτεια και η Ardèche σημαντικό τουριστικό πόλο έλξης.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η πόλη Seine-Saint-Denis, με πολύ υψηλό δείκτη μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού, κατέχει την 42η θέση για χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλλά έρχεται στην πρώτη θέση όσον αφορά στις συλλήψεις σχετικά με το αδίκημα!!!
(Να εξηγηθεί πως οι κατοικίες HLM=Habitations à loyermodéré, οι οποίες συνιστούν το γενικότερο «τσουβάλιασμα» του φτωχού πληθυσμού και αποπομπή του απ’ το κέντρο των άστεγων, ώστε να μην «ενοχλείται η Συνείδηση της Μεσαίας Τάξης».)
Ο Ερευνητής καταλήγει πως: «Όταν θέλεις τον εγκληματία μετανάστη, τον βρίσκεις. Η εγκληματικότητα είναι παντού, αλλά τα αίτια, που την πυροδοτούν, δεν είναι συνδεδεμένα με τη μετανάστευση αλλά με τη φτώχεια. Η οικογενειακή βία - η σχολική αποτυχία - ο αλκοολισμός - ανεργία είναι επιπρόσθετοι παράγοντες, που τη διαιωνίζουν. Οι μετανάστες δεν είναι περισσότερο εγκληματίες απ’ τους άλλους Γάλλους. Στην αρχή της έρευνας ήμουν πεπεισμένος πως το αποτέλεσμα της μελέτης θα με οδηγούσε στην επαλήθευση της γενικότερης πεποίθησης πως η μέση εγκληματικότητα εδράζεται στην καταγωγή αλλά έκανα λάθος. Απέναντι στο θέμα της εγκληματικότητας εμφανιζόμαστε εγωιστικά αγνοούντες με τα αντανακλαστικά μας να προσκρούουν στη φυλή, κάτι το οποίο ονομάζεται προκατάληψη. Είναι τα προσανατολισμένα αντανακλαστικά μας…»
Θα ήθελα να προσθέσω ένα εδάφιο από παλαιότερο κείμενό μου στο οποίο αναφέρω πως:
{Είμαι πλέον πεπεισμένη πως τα «κοινωνικά ήθη» διαμορφώνονται απ’ το εκάστοτε πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο, το οποίο θεσπίζει τα νομικά υποστυλώματά του και στρατολογεί τα ανθρώπινα δεκανίκια του.
Συνακόλουθα κινούμαστε μέσα σε κλοιό ανισοτήτων, όσο κι αν επιθυμούν οι ψευδοεπιστήμες Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας και οι Δυνάμεις καταστολής να μας πείσουν πως όλα συνιστούν «επιλογές» του ατόμου, κατάφωρη κατάχρηση εξουσίας και μόνο η διατύπωση αυτών των τεχνασμάτων με απροκάλυπτο στόχο την κατασίγαση των αντιρρήσεων.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας:
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση - χιλιάδες άνθρωποι σε φυλακές για μικροαδικήματα τη στιγμή που μεγαλοκαρχαρίες της Ολιγαρχίας είναι έξω.
Πέρα απ’ τους ελάχιστους της Ολιγαρχίας ωστόσο που κυβερνούν υπάρχουν χιλιάδες ενδιάμεσοι:
Και με τη σειρά όλοι μας, τουτέστιν διεκπεραιωτές αυτής της σαθρότητας. Βρήκαμε έναν κόσμο ψεύτικο και σάπιο και δεν κάναμε τίποτα για να τον αλλάξουμε, είτε μπορούμε να το δούμε είτε όχι και το απενοχοποιητικό «κάνω τη δουλειά μου» είναι επονείδιστο και μόνο που το επικαλούμαστε. Και κρίνουμε ως καλούς ή κακούς τους ανθρώπους αψήφιστα.
Ο Μάρκ Τουέιν διατεινόταν πως «ο σοσιαλισμός απέτυχε γιατί χτίστηκε όχι πάνω στην αγάπη για τους φτωχούς, αλλά κυρίως πάνω στο μίσος για τους πλούσιους». Πράγματι επειδή οι «Πλούσιοι και οι ορντινάντσες των πλουσίων» με την απάνθρωπη συμπεριφορά και τον πλεονεκτικό εγωκεντρισμό τους κατάφεραν την «απ-ανθρωποποίηση» σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην βρίσκει επιστροφή η εγγενής «ανθρωπιά» στις ρίζες της.
Η «καλοσύνη», η «ευσπλαχνία», η «μισανθρωπία» συνιστούν μείζον πολιτικό ζήτημα. Η δομή των ανισοτήτων επιτάσσει την «μισανθρωπία», η οποία καλλιεργείται απ’ την υποκριτική Κοινωνία. Συνακόλουθα είναι πανεύκολο να εμφανίζονται ως «καλοί» οι άνθρωποι που δεν έχουν πληγεί καθόλου στη ζωή τους ή έστω ελάχιστα ενώ ως «κακοί» όσοι έχουν χάσει τα πάντα. Να λάβουμε υπ’ όψιν ωστόσο πως ο μη-πτοημένος και κατ’ εφαπτομένη «καλός» δεν έχει έρθει ποτέ σε αντιπαράθεση σοβαρή με την Εξουσία ή έρχεται τόσο-όσο, ώστε να μην χρειάζεται να ταράξει τα πυρηνικά στεγανά της ασφάλειάς του. Ο αντί-εξουσιαστής, ο αντιδραστικός, ο επαναστάτης έχει παίξει στη ρουλέτα κι έχει χάσει την ζωή του.
Κοινωνία δεν είναι μία αφηρημένη έννοια αλλά η ομαδοποιημένη ανθρωπότητα, τα μέλη της οποίας καθορίζουν το αποδεκτό και το απορριπτέο.
Σε πλαίσιο, στο οποίο υπάρχουν Πολίτες πολλών κατηγοριών δεν καλείται να αποδείξει ο χαμένος την ανθρωπιά του…}
Μήπως να σκεφτούμε για ποιους λόγους η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί τη συγκέντρωση των μεταναστών-προσφύγων (φτωχών) σε χώρες ειδικού καθεστώτος, όπως η Ελλάδα; Μήπως πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση ευρύτερου πολεοδομικού εξευγενισμού; Μήπως να σκεφτούμε για ποιους λόγους περιθωριοποιούνται σε εγχώριο πλαίσιο οι χαμηλότερες Τάξεις, άνεργοι-φτωχοί και για ποιους λόγους υπάρχει ο διαχωρισμός σε πολίτες Α’ και Β’ κατηγορίας, όπως έχει αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενο;; Μήπως να σκεφτούμε καλύτερα όσοι από εμάς επιδιδόμαστε στην υποκριτική Φιλανθρωπία-ελεημοσύνη υποδυόμενοι τους ευαίσθητους, όπως αναφέρει ο κύριος Μπίμης στο εύστοχο κείμενό του, κατά πόσον έχουμε συμβάλλει με τις πράξεις μας στη διαιώνιση των ανισοτήτων;;
Σύνηθες φαινόμενο, όταν η Συνείδηση εμβολίζεται αντί να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να αναλάβει την ευθύνη της με σκοπό τη δικαιότερη ανακατανομή των αγαθών ανά τον Κόσμο, προτιμά να μην πάρει θέση, να αποφύγει αυτό που την ενοχλεί και να τρέξει στον Ψυχολόγο της για να ανιχνεύσει το άλλοθί της!
Ακόμη και η παραμικρή κίνηση των βλεφάρων μας συνιστά θέση και μάλιστα πολιτική θέση, ανάλογα με το πόσο αναπτυγμένη έχουμε την αίσθηση του Δικαίου και της ηθικής Ενσυναίσθησης. Και Ηθική βέβαια δεν είναι η στενόμυαλη προσέγγιση περί σεξουαλικότητας αλλά πολύ ευρύτερη έννοια, επειδή όπως διατείνεται ο Μπρεχτ «Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δεν μετέχει στην πολιτική ζωή. Δεν δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης - η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις.
Νιώθει ακόμη περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την Πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως απ’ την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης - το παρατημένο παιδί - ο κλέφτης, και χειρότερα απ’ όλα, οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι-οι λακέδες των εκμεταλλευτριών Πολυεθνικών Εταιρειών»…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Η Γαλλία είναι μία απ’ τις Μεγάλες αποικιοκρατικές Δυνάμεις, η οποία εξάπλωσε τα ιμπεριαλιστικά δίχτυα της σε πάρα πολλά σημεία του πλανήτη. Πέρα από το επικουρικό προσωπικό του ηγεμονικού επιτελείου ωστόσο απέφευγε να εξωθεί τους υπηκόους της στην μετανάστευση. Αντιθέτως μετά το 1860 άρχισε να δέχεται κύματα αθρόας μετανάστευσης προς το έδαφός της, η έκρηξη της βιομηχανικής επαναστάσεως και η έλλειψη εργατικών χεριών λόγω εκατομμυρίων θανάτων αργότερα με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την αναγκαστική αποδοχή επαναπατρισμένων λόγω της από-αποικιοποίησης πολλών εδαφών μετά το 1950 συνιστούν τους λόγους ανάμιξης των εθνοτήτων και κατ’ επέκταση τη σκλήρυνση της συμπεριφοράς των Γάλλων απέναντι στους μετανάστες-πρόσφυγες, οι οποίοι «δεν προσαρμόζονται στις αξίες της χώρας φιλοξενίας» κατά τα λεγόμενά τους.
Δεν θα παραδεχτούν όμως ούτε την ενοχική στάση τους απέναντι σε τόσους ξεριζωμένους δια των πεπραγμένων τους ούτε βέβαια τη νέας μορφής εκμετάλλευση που ασκούν, αφού πηγές αναφέρουν πως η εισροή μεταναστών στη Γαλλία της «κοστίζει» 48.000.000.000 ευρώ, τα οποία δαπανώνται προς τους τίτλους παραμονής - ελάχιστο επίδομα ένταξης - εκπαίδευση - επιδόματα ανεργίας και συντάξεων, αλλά στον αντίποδα την ευνοεί με έσοδα 60.000.000.000, τα οποία εισρέουν στα κρατικά ταμεία από μισθώματα ακινήτων - γενική κατανάλωση προϊόντων - εισφορές κρατήσεων εργασίας, που σημαίνει πως ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 12.000.000.000 ευρώ κατατίθεται στον κορβανά του Υπουργείου Οικονομικών.
Δόκιμο να αναφερθεί ο Νόμος Sarkozy του 2006, σχετικά με τη μετανάστευση, κατά τον οποίο ενθαρρύνεται η προσέλκυση εξευγενισμένης μετανάστευσης και αφορά σε ταλαντούχους ή υψηλά καταρτισμένους νέους - άτομα που έχουν στο γαλλικό έδαφος συγγενείς της πυρηνικής οικογένειας - άτομα διαθέσιμα να «ενστερνιστούν το γαλλικό εθιμοτυπικό Δίκαιο».
Στο βίντεο που ακολουθεί ο μελετητής, πεπεισμένος ένεκα της γαλλικής ανατροφής του πως η εγκληματικότητα και η μετανάστευση συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αποφάσισε να ερευνήσει επισταμένως αν εν τέλει ο μετανάστης παρουσιάζει εγκληματικές καταβολές πιο αναπτυγμένες από αυτές του αυτόχθονα Γάλλου.
Η πρώτη πηγή, την οποία συμβουλεύεται, είναι η Ετήσια Αναφορά Εγκληματικότητας του Κρατικού Παρατηρητηρίου Εγκληματικότητας του 2009, επειδή μετά απ’ αυτή τη χρονιά, όπως ισχυρίζεται, δεν υπάρχουν εκτεταμένες και λεπτομερείς μελέτες δημοσιευμένες! Ο αριθμός αδικημάτων εμφανίζεται σε μέτρια επίπεδα και σε ποσοστό της τάξης του 56,39%, η γκάμα αδικημάτων περιλαμβάνει από φοροδιαφυγή και κλοπές κινητών-σακιδίων μέχρι και ανθρωποκτονίες ή χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η δεύτερη βάση δεδομένων που χρησιμοποιεί είναι το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών, απ’ το οποίο προκύπτει πως κατά τη δημογραφική αποτύπωση το 8,4% του πληθυσμού αφορά σε μετανάστες-πρόσφυγες και πως κατά παράδοξο (ή επιμελημένα μεθοδευμένο ένεκα του πολεοδομικού εξευγενισμού) τρόπο η χώρα εμφανίζεται κερματισμένη σε δύο μεγάλους πόλους:
- τη δυτική πλευρά, η οποία εμφανίζεται με αμιγώς τοπική σύσταση, αφού στο σύνολο μόνο το 2,5 του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες-πρόσφυγες.
- την ανατολική πλευρά, η πληθυσμιακή σύσταση της οποίας εμπεριέχει πάνω από 10% του πληθυσμού.
Προχωρώντας ο ερευνητής επισκέπτεται διάφορες πόλεις, οι οποίες προξενούν εντύπωση, επειδή άλλοτε προσελκύουν κι άλλοτε απωθούν μετανάστες-πρόσφυγες, και προσπαθεί να συνδυάσει τα επίπεδα μετανάστευσης με αυτά της εγκληματικότητας στη περιοχή. Συνομιλεί με εκπροσώπους των Αστυνομικών Αρχών και της Δημοτικής Αρχής, οι οποίοι προσπαθούν να παρουσιάσουν γραφειοκρατικά το πρόβλημα.
Στην πόλη Auberville, η οποία βρίσκεται σε προάστιο του Παρισιού είναι και τα δύο ποσοστά, τόσο αυτό της εγκληματικότητας όσο και αυτό της μετανάστευσης, αρκετά ανεβασμένα.. Στην πόλη Beausoleil, η οποία συνορεύει με το κρατίδιο του Μονακό, διαπιστώνεται ανάλογο ποσοστό μετανάστευσης με αυτό της Auberville αλλά πολύ μειωμένο το ποσοστό της εγκληματικότητας, επειδή όπως αναλύεται υπάρχει εντεινόμενη αστυνομική παρουσία προς ασφάλεια και «αμείλιχτη Δικαιοσύνη» προς συμμόρφωση (ο θεατής-αναγνώστης έρχεται πάλι αντιμέτωπος με την επιβολή του πολεοδομικού εξευγενισμού)! Οι ενδείξεις στην πόλη Oyonnax εκπλήσσουν, αφού η ύπαρξη μεταναστών είναι πλειοψηφική-το επίπεδο της ανεργίας πολύ υψηλό αλλά το ποσοστό της εγκληματικότητας πάρα πολύ χαμηλό και σε συνεχή πτώση κατά τα τελευταία χρόνια! Συνεχίζονται οι αναφορές σε διάφορες πόλεις με σύσταση ανομοιογενή για να καταλήξει σε μία συγκριτική μέθοδο συναγωγής συμπερασμάτων. Συγκρίνονται οι δύο πόλεις CaenMontbéliard:
- στην πόλη Caen έχουμε 72,41% ποσοστό εγκληματικότητας, πάρα πολύ υψηλό, τη στιγμή που έχουμε όμως μόνο 5,30% ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού.
- στην πόλη Montbéliard έχουμε 73,42% ποσοστό εγκληματικότητας, πάρα πολύ υψηλό, τη στιγμή που έχουμε όμως 30% ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού.
Η διαφορά, που διαπιστώνεται, δηλώνει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση. Επισημαίνεται επίσης πως το πρόβλημα κάθε φορά συγκεντρώνεται στο κέντρο της πόλης, όπου διάφορες μορφές βιαιότητας-αλκοολισμού-επιθετικότητας παρατηρούνται από άτομα ανεξαρτήτου εθνικότητας, λόγω γενικότερης ανασφάλειας και κατ’ εφαπτομένη ανησυχίας. Υπογραμμίζεται δε απ‘ τον ερευνητή πως η αστυνόμευση τελείται από φρουρούς της Δημοτικής Αστυνομίας, οι οποίοι χαρακτηρίζουν την «εγκληματικότητα γαλλικής αυτόχθονης προελεύσεως ως αμελητέα!» και όχι από την Εθνική Αστυνομία.
Παρόμοιες περιπτώσεις παρουσιάζονται:
- στην πόλη Rennes παρατηρείται 6% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 77%
- στην πόλη Tours παρατηρείται 8% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 72%
- στην πόλη St étienne παρατηρείται 11% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 73%
- στην πόλη Valenciennes παρατηρείται 5% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 73%
- στην πόλη Toulon παρατηρείται 7% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 74%
- στην πόλη Creil παρατηρείται 21% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 78%
- στην πόλη Bayonne παρατηρείται 6% μετανάστευση επί του πληθυσμού τη στιγμή που το ποσοστό εγκληματικότητας εκτοξεύεται στο 73%
«Κάτι μου ξεφεύγει! Οφείλω ακόμη να ψάξω.» αναρωτιέται και προβληματίζεται ο ερευνητής…
Αποφασίζει να επισκεφτεί τον κύριο Muschie lliL aurent, Κοινωνιολόγος που εργάζεται πάνω στο αντικείμενο αποκωδικοποίησης των μηχανισμών εγκληματικότητας εδώ και 20 έτη, ώστε να συμβουλευτεί των συμπερασμάτων του. Ο κύριος Muschielli αναφέρει χαρακτηριστικά πως «οι στατιστικές της Αστυνομίας συνιστούν μία άτυπη νομενκλατούρα, η οποία υπολογίζει απλώς τις διατμήσεις», και προβαίνει στην αποκαλυπτικότατη κι εμβριθέστερη ανάλυσή του συγκρίνοντας πάλι τις δύο πόλεις Caen, με ποσοστό εγκληματικότητας 72,41% αλλά με ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού 5,30% και Montbéliard με ποσοστό εγκληματικότητας 73,42% αλλά με ποσοστό μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού 30%, όπως αναφέρθηκε.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 2 ανθρωποκτονίες και τέσσερις απόπειρες ανθρωποκτονίας ενώ στην πόλη Montbé liard σημειώνονται 0 ανθρωποκτονίες και 2 απόπειρες ανθρωποκτονίας.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 203 σεξουαλικές επιθέσεις ενώ στην πόλη Montbé liard σημειώνονται 156.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 954 πλημμελήματα ενώ στην πόλη Montbé liard σημειώνονται 678. Επισημαίνεται στην περίπτωση αυτή πως πολλές πράξεις κλοπής ή τραυματισμών δεν καταγγέλλονται γενικότερα, κάτι που καθιστά αδύνατη την ακριβή εμφάνιση κρουσμάτων.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 1058 διαρρήξεις οικημάτων ενώ στην πόλη Montbé liard σημειώνονται 876.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 314 κλοπή δίτροχων ενώ στην πόλη Montbéliard σημειώνονται 292.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 319 κλοπές κινητών και σακιδίων ενώ στην πόλη Montbéliard σημειώνονται 134.
- στην πόλη Caen σημειώνονται 503 περιπτώσεις εμπορίου ναρκωτικών ουσιών ενώ στην πόλη Montbé liard σημειώνονται 570. Κι εδώ ανιχνεύεται το μόνο ποσοστό να είναι υψηλότερο σε περιοχή με υψηλό ποσοστό μετανάστευσης.
Ο κύριος Muschielli διασαφηνίζει πως οι αριθμοί των υποθέσεων διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, που εμφανίζονται στις επίσημες δημοσιεύσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη του Εθνικού Παρατηρηρίου καταγράφονται 200.000 ένδικες υποθέσεις, οι οποίες αφορούν σε πολίτες όλων των Κοινωνικών στρωμάτων. Κατά τις Αστυνομικές Αρχές ωστόσο κατά το 80% των υποθέσεων που παίρνουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης συστήνονται εναντίον των Φτωχών (ας προσέξουμε τη λέξη-κλειδί, δεν αναφέρει μετανάστη αλλά φτωχός!!), ενώ το μεγαλύτερο μέρος όσων αφορούν σε πολίτες προερχόμενους από υψηλότερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα, αποκρύπτονται. Νεαροί που μιλούν στον ερευνητή, με αγανακτισμένο και οργισμένο ενίοτε ύφος αναφέρουν πως πολλοί φίλοι, άνεργοι συνήθως που κατοικούν στις κατοικίες HLM «χαμηλών ενοικίων» τους βρίσκονται στις φυλακές. Στηρίζει τα λεγόμενά του παραθέτοντας τα εξής συγκλονιστικά στοιχεία:
- ενώ το Παρίσι κατέχει την πρώτη θέση για χρήση ναρκωτικών ουσιών, έρχεται στην 5η θέση όσον αφορά στις συλλήψεις σχετικά με το αδίκημα.
- ενώ η πόλη Ardècheκατέχει την τέταρτη θέση για χρήση ναρκωτικών ουσιών, έρχεται στην 53η θέση όσον αφορά στις συλλήψεις σχετικά με το αδίκημα.
Να αποσαφηνιστεί πως το Paris σηματοδοτεί τον πυρήνα της αστική ηγεμονίας στη γαλλική επικράτεια και η Ardèche σημαντικό τουριστικό πόλο έλξης.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η πόλη Seine-Saint-Denis, με πολύ υψηλό δείκτη μεταναστών επί του συνολικού πληθυσμού, κατέχει την 42η θέση για χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλλά έρχεται στην πρώτη θέση όσον αφορά στις συλλήψεις σχετικά με το αδίκημα!!!
(Να εξηγηθεί πως οι κατοικίες HLM=Habitations à loyermodéré, οι οποίες συνιστούν το γενικότερο «τσουβάλιασμα» του φτωχού πληθυσμού και αποπομπή του απ’ το κέντρο των άστεγων, ώστε να μην «ενοχλείται η Συνείδηση της Μεσαίας Τάξης».)
Ο Ερευνητής καταλήγει πως: «Όταν θέλεις τον εγκληματία μετανάστη, τον βρίσκεις. Η εγκληματικότητα είναι παντού, αλλά τα αίτια, που την πυροδοτούν, δεν είναι συνδεδεμένα με τη μετανάστευση αλλά με τη φτώχεια. Η οικογενειακή βία - η σχολική αποτυχία - ο αλκοολισμός - ανεργία είναι επιπρόσθετοι παράγοντες, που τη διαιωνίζουν. Οι μετανάστες δεν είναι περισσότερο εγκληματίες απ’ τους άλλους Γάλλους. Στην αρχή της έρευνας ήμουν πεπεισμένος πως το αποτέλεσμα της μελέτης θα με οδηγούσε στην επαλήθευση της γενικότερης πεποίθησης πως η μέση εγκληματικότητα εδράζεται στην καταγωγή αλλά έκανα λάθος. Απέναντι στο θέμα της εγκληματικότητας εμφανιζόμαστε εγωιστικά αγνοούντες με τα αντανακλαστικά μας να προσκρούουν στη φυλή, κάτι το οποίο ονομάζεται προκατάληψη. Είναι τα προσανατολισμένα αντανακλαστικά μας…»
Θα ήθελα να προσθέσω ένα εδάφιο από παλαιότερο κείμενό μου στο οποίο αναφέρω πως:
{Είμαι πλέον πεπεισμένη πως τα «κοινωνικά ήθη» διαμορφώνονται απ’ το εκάστοτε πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο, το οποίο θεσπίζει τα νομικά υποστυλώματά του και στρατολογεί τα ανθρώπινα δεκανίκια του.
Συνακόλουθα κινούμαστε μέσα σε κλοιό ανισοτήτων, όσο κι αν επιθυμούν οι ψευδοεπιστήμες Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας και οι Δυνάμεις καταστολής να μας πείσουν πως όλα συνιστούν «επιλογές» του ατόμου, κατάφωρη κατάχρηση εξουσίας και μόνο η διατύπωση αυτών των τεχνασμάτων με απροκάλυπτο στόχο την κατασίγαση των αντιρρήσεων.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας:
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση - χιλιάδες άνθρωποι σε φυλακές για μικροαδικήματα τη στιγμή που μεγαλοκαρχαρίες της Ολιγαρχίας είναι έξω.
Πέρα απ’ τους ελάχιστους της Ολιγαρχίας ωστόσο που κυβερνούν υπάρχουν χιλιάδες ενδιάμεσοι:
- η Τράπεζα δεν είναι το κτήριο αλλά οι εργαζόμενοι,
- τα Υπουργεία δεν είναι το κτήριο αλλά οι εργαζόμενοι,
- οι πρεσβείες δεν είναι το κτήριο αλλά οι εργαζόμενοι.
Και με τη σειρά όλοι μας, τουτέστιν διεκπεραιωτές αυτής της σαθρότητας. Βρήκαμε έναν κόσμο ψεύτικο και σάπιο και δεν κάναμε τίποτα για να τον αλλάξουμε, είτε μπορούμε να το δούμε είτε όχι και το απενοχοποιητικό «κάνω τη δουλειά μου» είναι επονείδιστο και μόνο που το επικαλούμαστε. Και κρίνουμε ως καλούς ή κακούς τους ανθρώπους αψήφιστα.
Ο Μάρκ Τουέιν διατεινόταν πως «ο σοσιαλισμός απέτυχε γιατί χτίστηκε όχι πάνω στην αγάπη για τους φτωχούς, αλλά κυρίως πάνω στο μίσος για τους πλούσιους». Πράγματι επειδή οι «Πλούσιοι και οι ορντινάντσες των πλουσίων» με την απάνθρωπη συμπεριφορά και τον πλεονεκτικό εγωκεντρισμό τους κατάφεραν την «απ-ανθρωποποίηση» σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην βρίσκει επιστροφή η εγγενής «ανθρωπιά» στις ρίζες της.
Η «καλοσύνη», η «ευσπλαχνία», η «μισανθρωπία» συνιστούν μείζον πολιτικό ζήτημα. Η δομή των ανισοτήτων επιτάσσει την «μισανθρωπία», η οποία καλλιεργείται απ’ την υποκριτική Κοινωνία. Συνακόλουθα είναι πανεύκολο να εμφανίζονται ως «καλοί» οι άνθρωποι που δεν έχουν πληγεί καθόλου στη ζωή τους ή έστω ελάχιστα ενώ ως «κακοί» όσοι έχουν χάσει τα πάντα. Να λάβουμε υπ’ όψιν ωστόσο πως ο μη-πτοημένος και κατ’ εφαπτομένη «καλός» δεν έχει έρθει ποτέ σε αντιπαράθεση σοβαρή με την Εξουσία ή έρχεται τόσο-όσο, ώστε να μην χρειάζεται να ταράξει τα πυρηνικά στεγανά της ασφάλειάς του. Ο αντί-εξουσιαστής, ο αντιδραστικός, ο επαναστάτης έχει παίξει στη ρουλέτα κι έχει χάσει την ζωή του.
Κοινωνία δεν είναι μία αφηρημένη έννοια αλλά η ομαδοποιημένη ανθρωπότητα, τα μέλη της οποίας καθορίζουν το αποδεκτό και το απορριπτέο.
Σε πλαίσιο, στο οποίο υπάρχουν Πολίτες πολλών κατηγοριών δεν καλείται να αποδείξει ο χαμένος την ανθρωπιά του…}
Μήπως να σκεφτούμε για ποιους λόγους η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί τη συγκέντρωση των μεταναστών-προσφύγων (φτωχών) σε χώρες ειδικού καθεστώτος, όπως η Ελλάδα; Μήπως πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση ευρύτερου πολεοδομικού εξευγενισμού; Μήπως να σκεφτούμε για ποιους λόγους περιθωριοποιούνται σε εγχώριο πλαίσιο οι χαμηλότερες Τάξεις, άνεργοι-φτωχοί και για ποιους λόγους υπάρχει ο διαχωρισμός σε πολίτες Α’ και Β’ κατηγορίας, όπως έχει αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενο;; Μήπως να σκεφτούμε καλύτερα όσοι από εμάς επιδιδόμαστε στην υποκριτική Φιλανθρωπία-ελεημοσύνη υποδυόμενοι τους ευαίσθητους, όπως αναφέρει ο κύριος Μπίμης στο εύστοχο κείμενό του, κατά πόσον έχουμε συμβάλλει με τις πράξεις μας στη διαιώνιση των ανισοτήτων;;
Σύνηθες φαινόμενο, όταν η Συνείδηση εμβολίζεται αντί να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να αναλάβει την ευθύνη της με σκοπό τη δικαιότερη ανακατανομή των αγαθών ανά τον Κόσμο, προτιμά να μην πάρει θέση, να αποφύγει αυτό που την ενοχλεί και να τρέξει στον Ψυχολόγο της για να ανιχνεύσει το άλλοθί της!
Ακόμη και η παραμικρή κίνηση των βλεφάρων μας συνιστά θέση και μάλιστα πολιτική θέση, ανάλογα με το πόσο αναπτυγμένη έχουμε την αίσθηση του Δικαίου και της ηθικής Ενσυναίσθησης. Και Ηθική βέβαια δεν είναι η στενόμυαλη προσέγγιση περί σεξουαλικότητας αλλά πολύ ευρύτερη έννοια, επειδή όπως διατείνεται ο Μπρεχτ «Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δεν μετέχει στην πολιτική ζωή. Δεν δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης - η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις.
Νιώθει ακόμη περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την Πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως απ’ την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης - το παρατημένο παιδί - ο κλέφτης, και χειρότερα απ’ όλα, οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι-οι λακέδες των εκμεταλλευτριών Πολυεθνικών Εταιρειών»…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου