Άρης Χατζηστεφάνου
Καθώς κλιμακώνονται στις ΗΠΑ οι προσπάθειες για την καθαίρεση του Τραμπ, όλο και περισσότεροι τον συγκρίνουν με τον Γεώργιο Γ', τον «τρελό βασιλιά» που έχασε τις αμερικανικές κτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Η σύγκριση είναι βάσιμη, αλλά η «τρέλα» είναι το τελευταίο χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να τρομάζει τις ΗΠΑ
Οταν μια μορφή κυβέρνησης γίνεται καταστροφική, είναι δικαίωμα του λαού να την αλλάξει.
Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ
Ο «Τελευταίος βασιλιάς» τιτλοφορούσε κείμενό της για τον Τραμπ η ηλεκτρονική έκδοση Salon, η οποία έκανε λόγο για «ανατριχιαστικές ομοιότητες με τον Γεώργιο Γ'». Η παρουσιάστρια του MSNBC, Κέισι Χαντ, σημείωνε ότι «ο τελευταίος ηγέτης της Αμερικής που δεν πίστευε στην Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος Γ'». Τα περιοδικά Time και Foreign Policy δημοσίευσαν εικόνες με τον πρόεδρο των ΗΠΑ σαν εστεμμένο μονάρχη, άλλοτε να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και άλλοτε να περιστοιχίζεται από υποτακτικούς και μέλη της οικογένειάς του.
Οι περισσότερες αναφορές παρέπεμπαν στην τρέλα του Γεωργίου Γ' και τη συνακόλουθη καθαίρεσή του από τον θρόνο. Οι Αμερικανοί σχολιαστές, όμως, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η τρέλα δεν ήταν το βασικό χαρακτηριστικό στη ζωή του βασιλιά και πως αρκετά από τα «κουσούρια» του χαρακτήρισαν αρκετούς ακόμη Αμερικανούς προέδρους.
Το όνομα του Γεωργίου Γ' είναι συνυφασμένο με την Ιστορία των ΗΠΑ καθώς μεγάλο τμήμα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, που σηματοδοτεί την ίδρυση του αμερικανικού κράτους, αποτελείται από κατηγορίες εναντίον του Βρετανού μονάρχη. Ο Τόμας Τζέφερσον, ως βασικός συντάκτης του κειμένου, συμπεριέλαβε 27 παραπτώματα του Γεωργίου Γ', με τα οποία δικαιολόγησε την απόφαση της ανεξαρτητοποίησης. Αξίζει να δούμε ορισμένα από αυτά υπό το πρίσμα των σημερινών συνθηκών.
Ο βασιλιάς, έγραφε ο Τζέφερσον, «έφερε προσκόμματα στην εφαρμογή των νόμων για την πολιτογράφηση των ξένων· αρνήθηκε να εγκρίνει άλλους για να ενθαρρύνει τη μετανάστευση». Αν και η κατηγορία φαίνεται να «φωτογραφίζει» τη μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ομπάμα διατηρεί ακόμη τον τίτλο του Deporter in Chief (ας το μεταφράσουμε «βασιλιάς των απελάσεων») αφού απομάκρυνε από τη χώρα τρία εκατομμύρια μετανάστες και εμπόδισε εκατομμύρια άλλους να εισέλθουν σ' αυτήν.
Λίγες γραμμές πιο κάτω η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας αναφέρει ότι ο βασιλιάς «επιχείρησε να καταστήσει τη στρατιωτική εξουσία ανεξάρτητη και ανώτερη της πολιτικής εξουσίας» και πως «έχει διατηρήσει ανάμεσά μας, σε καιρούς ειρήνης, μόνιμο στρατό χωρίς τη συγκατάθεση των νομοθετών μας». Αυτή όμως είναι η παρακαταθήκη της 11ης Σεπτεμβρίου, με την οποία ο Μπους, ο Ομπάμα και ο Τραμπ διέταξαν στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο χωρίς να συμβουλευτούν τα νομοθετικά σώματα ενώ χρησιμοποίησαν τις ένοπλες δυνάμεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση ταραχών.
Επίσης, η αναφορά του Τζέφερσον ότι ο βασιλιάς στέλνει ανθρώπους «πέρα από τους Ωκεανούς για να δικαστούν για ανυπόστατα αδικήματα» θα μπορούσε να έχει γραφτεί για το κολαστήριο του Γκουαντάναμο –με τη διαφορά ότι αρκετοί από τους κρατούμενους εκεί δεν πέρασαν ούτε καν από τις στημένες δίκες του Βρετανού μονάρχη.
Ο βασιλιάς -συνεχίζει η διακήρυξη- «μεταφέρει ήδη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις ξένων μισθοφόρων για να ολοκληρώσουν το έργο θανάτου, ερήμωσης και τυραννίας». Για άλλη μια φορά οι κατηγορίες θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί για τις εταιρείες μισθοφόρων τις οποίες οι πρόεδροι Μπους, Ομπάμα και Τραμπ χρησιμοποίησαν όχι μόνο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και βασανιστήρια στο εξωτερικό αλλά και εναντίον Αμερικανών πολιτών (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ανάπτυξη μισθοφόρων της Blackwater στη Νέα Ορλεάνη μετά τον τυφώνα «Κατρίνα»).
Στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας διαβάζουμε επίσης ότι ο βασιλιάς «λεηλάτησε τις θάλασσές μας, ρήμαξε τις ακτές μας, κατέκαψε τις πόλεις μας και κατέστρεψε τις ζωές του λαού μας». Αν κάποιος αλλάξει τις ημερομηνίες θα δει μπροστά στα μάτια του την καταστροφή του περιβάλλοντος από την εξόρυξη πετρελαίου στην Αλάσκα, τη μόλυνση αλλά και την υπεραλίευση των θαλασσών, τις πυρκαγιές, οι οποίες λαμβάνουν φονικά χαρακτηριστικά λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου αλλά και της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών δασοπυρόσβεσης, και φυσικά μια χώρα με τουλάχιστον πενήντα εκατομμύρια φτωχούς, η ζωή των οποίων εξαρτάται από συσσίτια και επιδόματα τροφής.
Ο Γεώργιος Γ', σύμφωνα με τον Τζέφερσον, είχε φέρει την Αμερική σε αυτή την κατάσταση αρνούμενος «την επικύρωση των πιο ευεργετικών και αναγκαίων για το κοινό καλό νόμων». Εδώ, διαδοχικοί πρόεδροι των ΗΠΑ μοιράζονται τη δουλειά με τα λόμπι κολοσσιαίων επιχειρήσεων που «θάβουν» εν τη γενέσει τους κάθε σχέδιο νόμου που θα μπορούσε να περιορίσει την κερδοφορία τους και να βελτιώσει τη ζωή των Αμερικανών πολιτών.
Γεγονός που μας φέρνει στην ουσία του προβλήματος. Ο Τραμπ δεν είναι τρελός (ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του), όπως δεν ήταν και ο Γεώργιος Γ' (τρελάθηκε μετά την απώλεια των αποικιών στην Αμερική). Αν πάλι κάποιος θέλει να τον καθαιρέσει στο όνομα των ριζοσπαστικών αρχών της Αμερικανικής Επανάστασης, θα έπρεπε να το είχε κάνει με σειρά προηγούμενων προέδρων και μαζί με αυτόν να καθαιρέσει και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Μέχρι τότε, καλό κουράγιο στα παλατιανά «πραξικοπήματα» του Λευκού Οίκου.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Καθώς κλιμακώνονται στις ΗΠΑ οι προσπάθειες για την καθαίρεση του Τραμπ, όλο και περισσότεροι τον συγκρίνουν με τον Γεώργιο Γ', τον «τρελό βασιλιά» που έχασε τις αμερικανικές κτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Η σύγκριση είναι βάσιμη, αλλά η «τρέλα» είναι το τελευταίο χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να τρομάζει τις ΗΠΑ
Οταν μια μορφή κυβέρνησης γίνεται καταστροφική, είναι δικαίωμα του λαού να την αλλάξει.
Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ
Ο «Τελευταίος βασιλιάς» τιτλοφορούσε κείμενό της για τον Τραμπ η ηλεκτρονική έκδοση Salon, η οποία έκανε λόγο για «ανατριχιαστικές ομοιότητες με τον Γεώργιο Γ'». Η παρουσιάστρια του MSNBC, Κέισι Χαντ, σημείωνε ότι «ο τελευταίος ηγέτης της Αμερικής που δεν πίστευε στην Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος Γ'». Τα περιοδικά Time και Foreign Policy δημοσίευσαν εικόνες με τον πρόεδρο των ΗΠΑ σαν εστεμμένο μονάρχη, άλλοτε να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και άλλοτε να περιστοιχίζεται από υποτακτικούς και μέλη της οικογένειάς του.
Οι περισσότερες αναφορές παρέπεμπαν στην τρέλα του Γεωργίου Γ' και τη συνακόλουθη καθαίρεσή του από τον θρόνο. Οι Αμερικανοί σχολιαστές, όμως, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η τρέλα δεν ήταν το βασικό χαρακτηριστικό στη ζωή του βασιλιά και πως αρκετά από τα «κουσούρια» του χαρακτήρισαν αρκετούς ακόμη Αμερικανούς προέδρους. Το όνομα του Γεωργίου Γ' είναι συνυφασμένο με την Ιστορία των ΗΠΑ καθώς μεγάλο τμήμα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, που σηματοδοτεί την ίδρυση του αμερικανικού κράτους, αποτελείται από κατηγορίες εναντίον του Βρετανού μονάρχη. Ο Τόμας Τζέφερσον, ως βασικός συντάκτης του κειμένου, συμπεριέλαβε 27 παραπτώματα του Γεωργίου Γ', με τα οποία δικαιολόγησε την απόφαση της ανεξαρτητοποίησης. Αξίζει να δούμε ορισμένα από αυτά υπό το πρίσμα των σημερινών συνθηκών.
Ο βασιλιάς, έγραφε ο Τζέφερσον, «έφερε προσκόμματα στην εφαρμογή των νόμων για την πολιτογράφηση των ξένων· αρνήθηκε να εγκρίνει άλλους για να ενθαρρύνει τη μετανάστευση». Αν και η κατηγορία φαίνεται να «φωτογραφίζει» τη μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ομπάμα διατηρεί ακόμη τον τίτλο του Deporter in Chief (ας το μεταφράσουμε «βασιλιάς των απελάσεων») αφού απομάκρυνε από τη χώρα τρία εκατομμύρια μετανάστες και εμπόδισε εκατομμύρια άλλους να εισέλθουν σ' αυτήν.
Λίγες γραμμές πιο κάτω η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας αναφέρει ότι ο βασιλιάς «επιχείρησε να καταστήσει τη στρατιωτική εξουσία ανεξάρτητη και ανώτερη της πολιτικής εξουσίας» και πως «έχει διατηρήσει ανάμεσά μας, σε καιρούς ειρήνης, μόνιμο στρατό χωρίς τη συγκατάθεση των νομοθετών μας». Αυτή όμως είναι η παρακαταθήκη της 11ης Σεπτεμβρίου, με την οποία ο Μπους, ο Ομπάμα και ο Τραμπ διέταξαν στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο χωρίς να συμβουλευτούν τα νομοθετικά σώματα ενώ χρησιμοποίησαν τις ένοπλες δυνάμεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση ταραχών.
Επίσης, η αναφορά του Τζέφερσον ότι ο βασιλιάς στέλνει ανθρώπους «πέρα από τους Ωκεανούς για να δικαστούν για ανυπόστατα αδικήματα» θα μπορούσε να έχει γραφτεί για το κολαστήριο του Γκουαντάναμο –με τη διαφορά ότι αρκετοί από τους κρατούμενους εκεί δεν πέρασαν ούτε καν από τις στημένες δίκες του Βρετανού μονάρχη.
Ο βασιλιάς -συνεχίζει η διακήρυξη- «μεταφέρει ήδη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις ξένων μισθοφόρων για να ολοκληρώσουν το έργο θανάτου, ερήμωσης και τυραννίας». Για άλλη μια φορά οι κατηγορίες θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί για τις εταιρείες μισθοφόρων τις οποίες οι πρόεδροι Μπους, Ομπάμα και Τραμπ χρησιμοποίησαν όχι μόνο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και βασανιστήρια στο εξωτερικό αλλά και εναντίον Αμερικανών πολιτών (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ανάπτυξη μισθοφόρων της Blackwater στη Νέα Ορλεάνη μετά τον τυφώνα «Κατρίνα»).
Στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας διαβάζουμε επίσης ότι ο βασιλιάς «λεηλάτησε τις θάλασσές μας, ρήμαξε τις ακτές μας, κατέκαψε τις πόλεις μας και κατέστρεψε τις ζωές του λαού μας». Αν κάποιος αλλάξει τις ημερομηνίες θα δει μπροστά στα μάτια του την καταστροφή του περιβάλλοντος από την εξόρυξη πετρελαίου στην Αλάσκα, τη μόλυνση αλλά και την υπεραλίευση των θαλασσών, τις πυρκαγιές, οι οποίες λαμβάνουν φονικά χαρακτηριστικά λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου αλλά και της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών δασοπυρόσβεσης, και φυσικά μια χώρα με τουλάχιστον πενήντα εκατομμύρια φτωχούς, η ζωή των οποίων εξαρτάται από συσσίτια και επιδόματα τροφής.
Ο Γεώργιος Γ', σύμφωνα με τον Τζέφερσον, είχε φέρει την Αμερική σε αυτή την κατάσταση αρνούμενος «την επικύρωση των πιο ευεργετικών και αναγκαίων για το κοινό καλό νόμων». Εδώ, διαδοχικοί πρόεδροι των ΗΠΑ μοιράζονται τη δουλειά με τα λόμπι κολοσσιαίων επιχειρήσεων που «θάβουν» εν τη γενέσει τους κάθε σχέδιο νόμου που θα μπορούσε να περιορίσει την κερδοφορία τους και να βελτιώσει τη ζωή των Αμερικανών πολιτών.
Γεγονός που μας φέρνει στην ουσία του προβλήματος. Ο Τραμπ δεν είναι τρελός (ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του), όπως δεν ήταν και ο Γεώργιος Γ' (τρελάθηκε μετά την απώλεια των αποικιών στην Αμερική). Αν πάλι κάποιος θέλει να τον καθαιρέσει στο όνομα των ριζοσπαστικών αρχών της Αμερικανικής Επανάστασης, θα έπρεπε να το είχε κάνει με σειρά προηγούμενων προέδρων και μαζί με αυτόν να καθαιρέσει και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Μέχρι τότε, καλό κουράγιο στα παλατιανά «πραξικοπήματα» του Λευκού Οίκου.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου