Γιάννης Ραχιώτης
Ο χρόνος προετοιμασίας νέου εκλογικού σχήματος για τον Ιούλιο είναι πράγματι ασήμαντος. Όμως ο εκλογικός αιφνιδιασμός είναι κανόνας στην Ελλάδα .Και στις μεθεπόμενες, πάλι ασήμαντο χρόνο θα έχουμε. Ταυτόχρονα οι εκλογές είναι περίοδος πολιτικής εγρήγορσης του λαού, οπότε διευκολύνεται η εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων.
Άσχετα από το αν προλαβαίνουμε τώρα, η δημιουργία πολιτικού φορέα έχει και παραέχει νόημα, μόνο αν θα έχει κεντρικό-διακηρυγμένο στόχο, να επιτύχει την ανεξαρτησία της χώρας, αποδεσμεύοντάς την από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Γιατί οι δυνάμεις που αναμένεται να κατέβουν στις εκλογές , αποδέχονται σε γενικές γραμμές το πλαίσιο υποτέλειας της χώρας όπως προσδιορίζεται από την ένταξή της στις βασικές οργανώσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, και δευτερευόντως (;) τον ΠΟΕ κ.α. Στις συστημικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνεται και το ΚΚΕ που χρησιμοποιεί υποκριτικά συνθήματα και κριτική κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, παραπέμποντας όμως την αποχώρηση από αυτές τις οργανώσεις σε κάποιο αόριστο σοσιαλιστικό μέλλον ενώ προς το παρόν είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη (άραγε η ενσωμάτωση σε μια νομισματική ολοκλήρωση δεν είναι απώλεια κυριαρχίας;) και της αλλαγής της Ε.Ε. «από τα μέσα», όταν… θα ενισχυθούν στις ευρωεκλογές τα ευρωπαϊκά Κ.Κ.
Όμως δεν έχει νόημα να κάνουμε κριτική στα κόμματα του πολιτικού συστήματος ούτε στις εξωκοινοβουλευτικές γκρούπες που άσχετα από τις όποιες θέσεις τους, έχουν μείνει επί 10ετίες στο πολιτικό περιθώριο και πλέον δεν μπορούν (θέλουν;) να βγουν από αυτό.
Το πολιτικό πρόγραμμα ενός νέου εκλογικού σχήματος πρέπει να είναι: «Να γίνουμε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος». Εδώ και τώρα. Όχι στο λαμπρό, σοσιαλιστικό, αλλά άδηλο μέλλον. Το περιεχόμενο που πρέπει να αποδίδεται στην έννοια της ανεξαρτησίας να είναι η άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τους υπόλοιπους νεοφιλελεύθερους και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και «άξονες».
Το νέο σχήμα πρέπει να έχει σαφές και να τονίζει, ότι η ανεξαρτησία είναι ωφέλιμη για τα λαϊκά στρώματα, γιατί ο εθνικός έλεγχος πάνω στην οικονομία και στις ένοπλες δυνάμεις προστατεύει και αναπτύσσει τις παραγωγικές και αμυντικές ικανότητες της χώρας . Αντίθετα δεν είναι ωφέλιμη για την αστική τάξη που επί δύο αιώνες έχει δομηθεί σαν εξάρτημα των δυτικών δυνάμεων και του δυτικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα η ανεξαρτησία, είναι ταξικό ζήτημα, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει ποτέ κοινός στόχος λαϊκών στρωμάτων και ελίτ.
Τώρα πια είναι και εφικτός στόχος, στο πλαίσιο του σημερινού κόσμου που τείνει να γίνει πολυπολικός. Δηλαδή το ερώτημα με ποιούς θα συνεργαστούμε, από πού θα αγοράσουμε όπλα, φάρμακα, τεχνολογία κ.λπ., επιδέχεται πλέον περισσότερες της μίας απαντήσεις και μάλιστα ποιοτικότερες και πολύ φθηνότερες από αυτές που διαθέτουμε τώρα που είμαστε δυτικό προτεκτοράτο .
Το όνομα του εκλογικού σχήματος πρέπει να εκφράζει τον κεντρικό πολιτικό του στόχο και μόνο, κάτι σαν «Πόλος Ανεξαρτησίας» ή «Μέτωπο για την Ανεξαρτησία και την κοινωνική χειραφέτηση» ή «Ανεξαρτησία – Grexit» ή κάτι παραπλήσιο.
Δεν θα πρέπει να πλατυάσει σε μια προσπάθεια παρουσίασης ερασιτεχνικών θέσεων για καθένα μικρό η μεγάλο πρόβλημα, αλλά να επικεντρώσει στο κύριο, την επίλυση του ζητήματος της ανεξαρτησίας και κρατικής κυριαρχίας της χώρας που είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των ζητημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Σ’ αυτό και μόνο πρέπει να επιστήσει την προσοχή τους.
Για να έχει αποτέλεσμα, δηλαδή να πείσει και μακροπρόθεσμα να δημιουργήσει το πολιτικό ρεύμα της ανεξαρτησίας, το πολιτικό του πρόταγμα πρέπει να τεθεί επιθετικά, με συγκρουσιακό τρόπο, δηλαδή χωρίς αναζήτηση «συγκλίσεων», μέσων όρων για… «ευρύτερη» συσπείρωση κ.ο.κ.
Φυσικά οι φορείς μιας τέτοιας σαφούς και επιθετικής πρωτοβουλίας για ανεξαρτησία, πρέπει να έχουν καθαρό ότι θα αντιμετωπίσουν κόστος –ίσως και δυσανάλογο της αρχικής απήχησης– σε διάφορα επίπεδα. Αυτοί που πρέπει, θα καταλάβουν αμέσως τον κίνδυνο που δημιουργεί για τις ελίτ μια τέτοια πρωτοβουλία.
Δεν πρέπει να διστάζουμε επειδή θα πάρουμε αμελητέο ποσοστό στην πρώτη εμφάνιση. Ο αρχικός στόχος είναι η πανελλαδική συγκρότηση και εμφάνιση του πόλου της ανεξαρτησίας. Αυτό, με την πολιτική παράδοση της Ελλάδας, δύσκολα μπορεί να γίνει έξω από το πλαίσιο βουλευτικών εκλογών.
Δεν θα είμαστε μόνοι. Στις περισσότερες βαλκανικές χώρες, και στην ανατολική Ευρώπη τα κόμματα της ανεξαρτησίας έχουν ήδη διαμορφωθεί και μερικά εκπροσωπούνται στα κοινοβούλιά τους.
Πηγή: e-dromos.gr
Γιάννης Ραχιώτης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Ο χρόνος προετοιμασίας νέου εκλογικού σχήματος για τον Ιούλιο είναι πράγματι ασήμαντος. Όμως ο εκλογικός αιφνιδιασμός είναι κανόνας στην Ελλάδα .Και στις μεθεπόμενες, πάλι ασήμαντο χρόνο θα έχουμε. Ταυτόχρονα οι εκλογές είναι περίοδος πολιτικής εγρήγορσης του λαού, οπότε διευκολύνεται η εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων.
Άσχετα από το αν προλαβαίνουμε τώρα, η δημιουργία πολιτικού φορέα έχει και παραέχει νόημα, μόνο αν θα έχει κεντρικό-διακηρυγμένο στόχο, να επιτύχει την ανεξαρτησία της χώρας, αποδεσμεύοντάς την από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Γιατί οι δυνάμεις που αναμένεται να κατέβουν στις εκλογές , αποδέχονται σε γενικές γραμμές το πλαίσιο υποτέλειας της χώρας όπως προσδιορίζεται από την ένταξή της στις βασικές οργανώσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, και δευτερευόντως (;) τον ΠΟΕ κ.α. Στις συστημικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνεται και το ΚΚΕ που χρησιμοποιεί υποκριτικά συνθήματα και κριτική κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, παραπέμποντας όμως την αποχώρηση από αυτές τις οργανώσεις σε κάποιο αόριστο σοσιαλιστικό μέλλον ενώ προς το παρόν είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη (άραγε η ενσωμάτωση σε μια νομισματική ολοκλήρωση δεν είναι απώλεια κυριαρχίας;) και της αλλαγής της Ε.Ε. «από τα μέσα», όταν… θα ενισχυθούν στις ευρωεκλογές τα ευρωπαϊκά Κ.Κ.
Όμως δεν έχει νόημα να κάνουμε κριτική στα κόμματα του πολιτικού συστήματος ούτε στις εξωκοινοβουλευτικές γκρούπες που άσχετα από τις όποιες θέσεις τους, έχουν μείνει επί 10ετίες στο πολιτικό περιθώριο και πλέον δεν μπορούν (θέλουν;) να βγουν από αυτό.
Το πολιτικό πρόγραμμα ενός νέου εκλογικού σχήματος πρέπει να είναι: «Να γίνουμε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος». Εδώ και τώρα. Όχι στο λαμπρό, σοσιαλιστικό, αλλά άδηλο μέλλον. Το περιεχόμενο που πρέπει να αποδίδεται στην έννοια της ανεξαρτησίας να είναι η άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τους υπόλοιπους νεοφιλελεύθερους και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και «άξονες».
Το νέο σχήμα πρέπει να έχει σαφές και να τονίζει, ότι η ανεξαρτησία είναι ωφέλιμη για τα λαϊκά στρώματα, γιατί ο εθνικός έλεγχος πάνω στην οικονομία και στις ένοπλες δυνάμεις προστατεύει και αναπτύσσει τις παραγωγικές και αμυντικές ικανότητες της χώρας . Αντίθετα δεν είναι ωφέλιμη για την αστική τάξη που επί δύο αιώνες έχει δομηθεί σαν εξάρτημα των δυτικών δυνάμεων και του δυτικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα η ανεξαρτησία, είναι ταξικό ζήτημα, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει ποτέ κοινός στόχος λαϊκών στρωμάτων και ελίτ.
Τώρα πια είναι και εφικτός στόχος, στο πλαίσιο του σημερινού κόσμου που τείνει να γίνει πολυπολικός. Δηλαδή το ερώτημα με ποιούς θα συνεργαστούμε, από πού θα αγοράσουμε όπλα, φάρμακα, τεχνολογία κ.λπ., επιδέχεται πλέον περισσότερες της μίας απαντήσεις και μάλιστα ποιοτικότερες και πολύ φθηνότερες από αυτές που διαθέτουμε τώρα που είμαστε δυτικό προτεκτοράτο .
Το όνομα του εκλογικού σχήματος πρέπει να εκφράζει τον κεντρικό πολιτικό του στόχο και μόνο, κάτι σαν «Πόλος Ανεξαρτησίας» ή «Μέτωπο για την Ανεξαρτησία και την κοινωνική χειραφέτηση» ή «Ανεξαρτησία – Grexit» ή κάτι παραπλήσιο.
Δεν θα πρέπει να πλατυάσει σε μια προσπάθεια παρουσίασης ερασιτεχνικών θέσεων για καθένα μικρό η μεγάλο πρόβλημα, αλλά να επικεντρώσει στο κύριο, την επίλυση του ζητήματος της ανεξαρτησίας και κρατικής κυριαρχίας της χώρας που είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των ζητημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Σ’ αυτό και μόνο πρέπει να επιστήσει την προσοχή τους.
Για να έχει αποτέλεσμα, δηλαδή να πείσει και μακροπρόθεσμα να δημιουργήσει το πολιτικό ρεύμα της ανεξαρτησίας, το πολιτικό του πρόταγμα πρέπει να τεθεί επιθετικά, με συγκρουσιακό τρόπο, δηλαδή χωρίς αναζήτηση «συγκλίσεων», μέσων όρων για… «ευρύτερη» συσπείρωση κ.ο.κ.
Φυσικά οι φορείς μιας τέτοιας σαφούς και επιθετικής πρωτοβουλίας για ανεξαρτησία, πρέπει να έχουν καθαρό ότι θα αντιμετωπίσουν κόστος –ίσως και δυσανάλογο της αρχικής απήχησης– σε διάφορα επίπεδα. Αυτοί που πρέπει, θα καταλάβουν αμέσως τον κίνδυνο που δημιουργεί για τις ελίτ μια τέτοια πρωτοβουλία.
Δεν πρέπει να διστάζουμε επειδή θα πάρουμε αμελητέο ποσοστό στην πρώτη εμφάνιση. Ο αρχικός στόχος είναι η πανελλαδική συγκρότηση και εμφάνιση του πόλου της ανεξαρτησίας. Αυτό, με την πολιτική παράδοση της Ελλάδας, δύσκολα μπορεί να γίνει έξω από το πλαίσιο βουλευτικών εκλογών.
Δεν θα είμαστε μόνοι. Στις περισσότερες βαλκανικές χώρες, και στην ανατολική Ευρώπη τα κόμματα της ανεξαρτησίας έχουν ήδη διαμορφωθεί και μερικά εκπροσωπούνται στα κοινοβούλιά τους.
Πηγή: e-dromos.gr
Γιάννης Ραχιώτης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου