Κώστας Γκιώνης
Ήταν Άγιος, ένας άλλος Άγιος, ο δικός μας Άγιος, δεν τον προσκυνάμε, γιατί δεν το χρειάζεται και γιατί δεν θα το θελε άλλωστε κι ο ίδιος, ήταν ένα μονοπάτι, φωτεινό, πού γινόταν δρόμος γι' αυτούς πού τον ακολουθούσαν, ήταν φωτιά, πού φώλιαζε στα στήθη των νέων και γινότανε πυρκαγιά, έσπρωχνε τους μυημένους και ενοχλούσε τους αμύητους, γινόταν αγκάθι στα πισινά των απέναντι και αστέρι της Βηθλεέμ για τους δικούς του, ενέπνεε με τα λόγια του, αλλά πιο πολύ με τα έργα του, δεν φοβότανε το θάνατο γιατί λάτρευε τη ζωή, την πραγματική όχι τη μίζερη.
Δεν έκανε νηστείες, ούτε προσευχές, κάπνιζε, έπινε, του άρεσαν οι γυναίκες, δεν ζούσε απομονωμένος, δεν ήταν λιγομίλητος, δεν ζούσε σε σπηλιά ούτε σε μοναστήρι, δούλευε, παρ' όλα αυτά ήταν Άγιος, ο δικός μας Άγιος.
Οι θεοσεβούμενοι το λέγανε δολοφόνο, αλλά προσκυνάνε το Μέγα Κωνσταντίνο και τον Άγιο Θεοδόσιο σχιζοφρενείς δολοφόνοι και οι δύο και βέβαια όχι οι μόνοι, τεμαχίζουν σκελετούς των Αγίων τους και τους περιφέρουν για να αποκομίσουν χρήματα, προσκυνάνε πλαστικές σαγιονάρες και κάστανα.
Οι επίσημοι Άγιοι λέει κάνουν θαύματα, εν ζωή η μετά θάνατο, οι επίσημοι Άγιοι γιατρεύουν τις αρρώστιες, ο δικός μας Άγιος έχει ειδικότητα σε μία ασθένεια, γιατρεύει τη πηγή όλων των ασθενειών τη ψυχή, δεν το κάνει ακουμπώντας το σώμα, ούτε χρειάζεται κάποιο αντικείμενο δικό του να σε ακουμπήσει και να γιάνεις, αρκεί να σκέφτεσαι με το τρόπο πού αυτός σκεφτόταν.
Στους επίσημους Αγίους φτιάχνουν μεγαλοπρεπείς ναούς, στολισμένους με χρυσάφια, περίτεχνες ζωγραφιές, σκαλισμένα ξυλόγλυπτα τέμπλα τεράστιας αξίας, όπου οι πιστοί αφήνουν τον οβολό τους και στολίζουν τις εικόνες με χρυσά αφιερώματα. Ο δικός μας ο Άγιος, δεν έχει τίποτα από αυτά, μερικά αγάλματα μόνο με αφιερώματα κουτσουλιές πουλιών, ακόμα και ο τάφος του για δεκαετίες δεν υπήρχε, τα κόκαλα του μόλις πριν μερικά χρόνια βρέθηκαν και αποδόθηκαν στους οικείους του.
Ο δικός μας ο Άγιος δεν πίστευε σε θεούς γιατί αγαπούσε τον άνθρωπο πάνω απ' όλα, δεν προσκυνούσε τίποτα στη ζωή του, γιατί δεν του άρεσε να σκύβει, ήταν γεμάτος αγάπη, μιά αγκαλιά ανοιχτή διάπλατη σαν τεράστιες φτερούγες, θα μπορούσε όμως να μετατραπεί σε διάολο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους διαόλους αυτής της γης, τους μισάνθρωπους, να τους γεμίσει φωτιά και μολύβι για να προστατέψει την πεμπτουσία της ζωής πού είναι η ελευθερία.
Ο δικός μας ο Άγιος θα μπορούσε να ζήσει μέχρι τα βαθειά γεράματα πνιγμένος μέσα στη παγκόσμια φήμη του, δεν το έκανε, δεν το ήθελε, δεν τον ένοιαζε, πήγε σ' ένα προγραμματισμένο ραντεβού με το θάνατο, όχι για να γίνει ήρωας ήταν ήδη, αλλά για να πει σε όλους αυτό πού πίστευε με έργα, δεν μπορεί να είσαι πραγματικά ελεύθερος αν και ο δίπλα και ο παραδίπλα και όλοι δεν είναι ελεύθεροι, το νόημα της διαρκούς επανάστασης!
Ο δικός μας Άγιος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1928, τουλάχιστον επίσημα γιατί στην πραγματικότητα γεννήθηκε ένα μήνα πριν, αλλά λίγη σημασία έχει, ο δικός μας Άγιος δεν θέλει λιτανείες, θέλει πορείες και αγώνες, όχι για την μνήμη του, αλλά θυσίες για τις γενιές πού έρχονται!
Hasta la Victoria siempre Comandante
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ήταν Άγιος, ένας άλλος Άγιος, ο δικός μας Άγιος, δεν τον προσκυνάμε, γιατί δεν το χρειάζεται και γιατί δεν θα το θελε άλλωστε κι ο ίδιος, ήταν ένα μονοπάτι, φωτεινό, πού γινόταν δρόμος γι' αυτούς πού τον ακολουθούσαν, ήταν φωτιά, πού φώλιαζε στα στήθη των νέων και γινότανε πυρκαγιά, έσπρωχνε τους μυημένους και ενοχλούσε τους αμύητους, γινόταν αγκάθι στα πισινά των απέναντι και αστέρι της Βηθλεέμ για τους δικούς του, ενέπνεε με τα λόγια του, αλλά πιο πολύ με τα έργα του, δεν φοβότανε το θάνατο γιατί λάτρευε τη ζωή, την πραγματική όχι τη μίζερη.
Δεν έκανε νηστείες, ούτε προσευχές, κάπνιζε, έπινε, του άρεσαν οι γυναίκες, δεν ζούσε απομονωμένος, δεν ήταν λιγομίλητος, δεν ζούσε σε σπηλιά ούτε σε μοναστήρι, δούλευε, παρ' όλα αυτά ήταν Άγιος, ο δικός μας Άγιος.Οι θεοσεβούμενοι το λέγανε δολοφόνο, αλλά προσκυνάνε το Μέγα Κωνσταντίνο και τον Άγιο Θεοδόσιο σχιζοφρενείς δολοφόνοι και οι δύο και βέβαια όχι οι μόνοι, τεμαχίζουν σκελετούς των Αγίων τους και τους περιφέρουν για να αποκομίσουν χρήματα, προσκυνάνε πλαστικές σαγιονάρες και κάστανα.
Οι επίσημοι Άγιοι λέει κάνουν θαύματα, εν ζωή η μετά θάνατο, οι επίσημοι Άγιοι γιατρεύουν τις αρρώστιες, ο δικός μας Άγιος έχει ειδικότητα σε μία ασθένεια, γιατρεύει τη πηγή όλων των ασθενειών τη ψυχή, δεν το κάνει ακουμπώντας το σώμα, ούτε χρειάζεται κάποιο αντικείμενο δικό του να σε ακουμπήσει και να γιάνεις, αρκεί να σκέφτεσαι με το τρόπο πού αυτός σκεφτόταν.
Στους επίσημους Αγίους φτιάχνουν μεγαλοπρεπείς ναούς, στολισμένους με χρυσάφια, περίτεχνες ζωγραφιές, σκαλισμένα ξυλόγλυπτα τέμπλα τεράστιας αξίας, όπου οι πιστοί αφήνουν τον οβολό τους και στολίζουν τις εικόνες με χρυσά αφιερώματα. Ο δικός μας ο Άγιος, δεν έχει τίποτα από αυτά, μερικά αγάλματα μόνο με αφιερώματα κουτσουλιές πουλιών, ακόμα και ο τάφος του για δεκαετίες δεν υπήρχε, τα κόκαλα του μόλις πριν μερικά χρόνια βρέθηκαν και αποδόθηκαν στους οικείους του.
Ο δικός μας ο Άγιος δεν πίστευε σε θεούς γιατί αγαπούσε τον άνθρωπο πάνω απ' όλα, δεν προσκυνούσε τίποτα στη ζωή του, γιατί δεν του άρεσε να σκύβει, ήταν γεμάτος αγάπη, μιά αγκαλιά ανοιχτή διάπλατη σαν τεράστιες φτερούγες, θα μπορούσε όμως να μετατραπεί σε διάολο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους διαόλους αυτής της γης, τους μισάνθρωπους, να τους γεμίσει φωτιά και μολύβι για να προστατέψει την πεμπτουσία της ζωής πού είναι η ελευθερία.Ο δικός μας ο Άγιος θα μπορούσε να ζήσει μέχρι τα βαθειά γεράματα πνιγμένος μέσα στη παγκόσμια φήμη του, δεν το έκανε, δεν το ήθελε, δεν τον ένοιαζε, πήγε σ' ένα προγραμματισμένο ραντεβού με το θάνατο, όχι για να γίνει ήρωας ήταν ήδη, αλλά για να πει σε όλους αυτό πού πίστευε με έργα, δεν μπορεί να είσαι πραγματικά ελεύθερος αν και ο δίπλα και ο παραδίπλα και όλοι δεν είναι ελεύθεροι, το νόημα της διαρκούς επανάστασης!
Ο δικός μας Άγιος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1928, τουλάχιστον επίσημα γιατί στην πραγματικότητα γεννήθηκε ένα μήνα πριν, αλλά λίγη σημασία έχει, ο δικός μας Άγιος δεν θέλει λιτανείες, θέλει πορείες και αγώνες, όχι για την μνήμη του, αλλά θυσίες για τις γενιές πού έρχονται!
Hasta la Victoria siempre Comandante
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου