Του Όττο
Μας έχουν κουράσει οι καθαρολόγοι με τον "Καλό Παράδεισο", τα "Θερμά συλλυπητήρια", την "Καλή Παναγιά".
Υπάρχει κακή Παναγιά, ψυχρά συλλυπητήρια, κακός Παράδεισος;
Φοβερό επιχείρημα, μα την αλήθεια. Κι επειδή είναι τόσο ακλόνητο, το λέτε και το ξαναλέτε, λες κι ανακαλύψατε την Αμερική. "Δεν είναι σοβαρά πράματα αυτά" αποφαίνεστε βλοσυρά.
Μα τα θερμά συλλυπητήρια αποδίδουν εμφατικά την ένταση του συναισθήματος της λύπης. Ναι, υπάρχουν και ψυχρά συλλυπητήρια, αυτά που λέγονται τυπικά και χωρίς στάλα συμπόνιας.
Αντί να πει κάποιος "Καλά να περάσετε τη γιορτή της Παναγιάς", λέει απλά "Καλή Παναγιά". Αντί να πει "Με το καλό να βρεθεί στον Παράδεισο" ή "Καλό δρόμο για τον Παράδεισο" ή "Καλό κατευόδιο στον Παράδεισο", λέει απλά "Καλό Παράδεισο". Η βραχυλογία αποτελεί αρετή κι όχι ελάττωμα. Και είναι τόσο λογοτεχνικό αυτό, που η υψηλή του συγκίνηση δεν θα μπορούσε να παρεισφρήσει μες στη βαρετή περίφραση, ειδικά όταν πρόκειται για μια στερεοτυπική έκφραση, που η διαρκής επανάληψη τη φθείρει ανεπανόρθωτα.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε τη γλώσσα είναι ψυχρός, μηχανιστικός και σχολαστικός. Ακριβώς αυτά που δεν είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπως η γλώσσα. Ο λόγος οφείλει να είναι πλαστικός, εξελικτικός, ρευστός και, ως εκ τούτου, διαλεκτικός.
Υποτιμάτε βάναυσα το αισθητήριο των φυσικών ομιλητών και, με τον αηδιασμένο μορφασμό του σφιχτοκούραδου λογοκριτή, προσπαθείτε να τους υποβιβάσετε σε αμόρφωτους κάφρους, επειδή απλώς υιοθέτησαν έγκαιρα αυτό που εσείς, μέσα στ' ασφυκτικά πλαίσια της κατεστημένης σκέψης που σας εμφύσησε το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, αδυνατείτε να κατανοήσετε. Και ως γνωστόν, ό,τι δεν μπορούμε ν' αντιληφτούμε εμείς, οι δικαιωματικοί κριτές, που το μπόι μας είναι το μέτρο των πάντων, είναι φυσικά λανθασμένο και αξιοκατάκριτο. Φτάνει το αυτολιβάνισμα, γκώσαμε!
Κυνηγάτε με φανατισμό ιεροεξεταστών και πατάσσετε εν τη γενέσει οτιδήποτε νέο πάει να δημιουργηθεί, ξεμασχαλίζετε κάθε φρέσκο βλαστάρι που φυτρώνει στη γονιμική λάσπη του καθημερινού γίγνεσθαι. Μην τυχόν κι έρθει καμιά καινοτομία να ταράξει τη βαλτωμένη μακαριότητα της αντίληψής σας. Μην τυχόν κι η γλώσσα δείξει σημεία ζωής, μη μας θυμίσει ότι είναι ακόμα και πάντοτε αγέραστη κι ακμάζουσα και μας χαλάσει το αυτοενάρετο αφήγημα (κι αυτή τη λέξη την κοροϊδεύετε, με τις υγείες σας) της γλώσσας που πεθαίνει, γιατί μετά πώς θα εκφράζετε, μ' ευγενικά θλιμμένη αυταρέσκεια, την εκλεκτικιστική σας θλίψη: "Ω, μον ντιε, είναι δυνατόν ν' αφήνει κανείς κάτι τόσο σοβαρό όπως η γλώσσα στα μιαρά χείλη και στ' άστοργα χέρια της κάθε λαϊκάντζας; Είναι δυνατόν να μην ακολουθούν δουλοπρεπώς οι μάζες την πεφωτισμένη μας γλωσσική μουσιακότητα;"
Μιλάτε και γράφετε ατάλαντα, σα να 'χετε καταπιεί μπαστούνι, και θέλετε να επιβάλετε την κατάξερη μούμια της γλώσσας, της σκέψης και της ζωής σας σε όλους τους υπόλοιπους. Νισάφι, δεν σας ακούμε πια, μπορείτε να μηρυκάζετε τη γκρίνια σας μονάχοι...
(Λίβελος, το γνωρίζω, μα τον φχαριστήθηκα. Δηλώνω αμόρφωτος, γλωσσικά ακατάρτιστος, ατάλαντος και αστοιχείωτος, βαρβαριστής και μαλλιαρός. Βρίστε με λεύτερα)...
Όττο: Σχετικά με τον συντάκτη
Μας έχουν κουράσει οι καθαρολόγοι με τον "Καλό Παράδεισο", τα "Θερμά συλλυπητήρια", την "Καλή Παναγιά".
Υπάρχει κακή Παναγιά, ψυχρά συλλυπητήρια, κακός Παράδεισος;
Φοβερό επιχείρημα, μα την αλήθεια. Κι επειδή είναι τόσο ακλόνητο, το λέτε και το ξαναλέτε, λες κι ανακαλύψατε την Αμερική. "Δεν είναι σοβαρά πράματα αυτά" αποφαίνεστε βλοσυρά.
Μα τα θερμά συλλυπητήρια αποδίδουν εμφατικά την ένταση του συναισθήματος της λύπης. Ναι, υπάρχουν και ψυχρά συλλυπητήρια, αυτά που λέγονται τυπικά και χωρίς στάλα συμπόνιας.
Αντί να πει κάποιος "Καλά να περάσετε τη γιορτή της Παναγιάς", λέει απλά "Καλή Παναγιά". Αντί να πει "Με το καλό να βρεθεί στον Παράδεισο" ή "Καλό δρόμο για τον Παράδεισο" ή "Καλό κατευόδιο στον Παράδεισο", λέει απλά "Καλό Παράδεισο". Η βραχυλογία αποτελεί αρετή κι όχι ελάττωμα. Και είναι τόσο λογοτεχνικό αυτό, που η υψηλή του συγκίνηση δεν θα μπορούσε να παρεισφρήσει μες στη βαρετή περίφραση, ειδικά όταν πρόκειται για μια στερεοτυπική έκφραση, που η διαρκής επανάληψη τη φθείρει ανεπανόρθωτα.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε τη γλώσσα είναι ψυχρός, μηχανιστικός και σχολαστικός. Ακριβώς αυτά που δεν είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπως η γλώσσα. Ο λόγος οφείλει να είναι πλαστικός, εξελικτικός, ρευστός και, ως εκ τούτου, διαλεκτικός.
Υποτιμάτε βάναυσα το αισθητήριο των φυσικών ομιλητών και, με τον αηδιασμένο μορφασμό του σφιχτοκούραδου λογοκριτή, προσπαθείτε να τους υποβιβάσετε σε αμόρφωτους κάφρους, επειδή απλώς υιοθέτησαν έγκαιρα αυτό που εσείς, μέσα στ' ασφυκτικά πλαίσια της κατεστημένης σκέψης που σας εμφύσησε το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, αδυνατείτε να κατανοήσετε. Και ως γνωστόν, ό,τι δεν μπορούμε ν' αντιληφτούμε εμείς, οι δικαιωματικοί κριτές, που το μπόι μας είναι το μέτρο των πάντων, είναι φυσικά λανθασμένο και αξιοκατάκριτο. Φτάνει το αυτολιβάνισμα, γκώσαμε!
Κυνηγάτε με φανατισμό ιεροεξεταστών και πατάσσετε εν τη γενέσει οτιδήποτε νέο πάει να δημιουργηθεί, ξεμασχαλίζετε κάθε φρέσκο βλαστάρι που φυτρώνει στη γονιμική λάσπη του καθημερινού γίγνεσθαι. Μην τυχόν κι έρθει καμιά καινοτομία να ταράξει τη βαλτωμένη μακαριότητα της αντίληψής σας. Μην τυχόν κι η γλώσσα δείξει σημεία ζωής, μη μας θυμίσει ότι είναι ακόμα και πάντοτε αγέραστη κι ακμάζουσα και μας χαλάσει το αυτοενάρετο αφήγημα (κι αυτή τη λέξη την κοροϊδεύετε, με τις υγείες σας) της γλώσσας που πεθαίνει, γιατί μετά πώς θα εκφράζετε, μ' ευγενικά θλιμμένη αυταρέσκεια, την εκλεκτικιστική σας θλίψη: "Ω, μον ντιε, είναι δυνατόν ν' αφήνει κανείς κάτι τόσο σοβαρό όπως η γλώσσα στα μιαρά χείλη και στ' άστοργα χέρια της κάθε λαϊκάντζας; Είναι δυνατόν να μην ακολουθούν δουλοπρεπώς οι μάζες την πεφωτισμένη μας γλωσσική μουσιακότητα;"
Μιλάτε και γράφετε ατάλαντα, σα να 'χετε καταπιεί μπαστούνι, και θέλετε να επιβάλετε την κατάξερη μούμια της γλώσσας, της σκέψης και της ζωής σας σε όλους τους υπόλοιπους. Νισάφι, δεν σας ακούμε πια, μπορείτε να μηρυκάζετε τη γκρίνια σας μονάχοι...
(Λίβελος, το γνωρίζω, μα τον φχαριστήθηκα. Δηλώνω αμόρφωτος, γλωσσικά ακατάρτιστος, ατάλαντος και αστοιχείωτος, βαρβαριστής και μαλλιαρός. Βρίστε με λεύτερα)...
Όττο: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου