Σωτήρης Βλάχος
Για την «ανάπτυξη της κυπριακής οικονομίας (που) συνεχίζεται για 5η χρονιά και παραμένει ισχυρή…», μίλησε ο υπουργός οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης.
«Έτσι δημιουργούνται ευκαιρίες και θέσεις εργασίας κι έτσι απαντούμε στους λαϊκιστές και στους μηδενιστές».
Έχει κάθε ηθικό δικαίωμα ο Χάρης Γεωργιάδης να «ραπίζει» τους λαϊκιστές και τους μηδενιστές, στηριζόμενος στις προσωπικές του επιτυχίες, ειδικά αυτή του Συνεργατισμού. Στηριζόμενος στη βαθειά του κατανόηση ότι πέντε χρόνια συνεχούς ανάπτυξης είναι αδιάψευστη ένδειξη επιτυχίας.
Μόνο που η παγκόσμια ανάπτυξη πριν το κραχ του 2008 είχε κρατήσει, με πολύ μικρά διαλείμματα, για τρεις σχεδόν δεκαετίες. Και όμως κατέληξε σε μια εκκωφαντική «καθίζηση».
Ακόμα και μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια ανάπτυξη μπορεί να βασίζεται σε πλασματικούς όρους. Και όσο περισσότερο διαρκεί τόσο πιο εκκωφαντική είναι η καθίζηση.
Για τριάντα περίπου χρόνια πριν το κραχ του 2008 η ανάπτυξη ακολούθησε μια πορεία που ολοένα και περισσότερο βασιζόταν στα τραπεζικά παιγνίδια και ολοένα και λιγότερο στις επενδύσεις στην πραγματική παραγωγή. Βασίστηκε σε αγοραπωλησίες τραπεζικών τίτλων –τόνους χαρτιών που αποδείχτηκαν τελικά χωρίς αντίκρισμα.
Ανάλογη πορεία ακολούθησε και η Κύπρος, όπου η ψηλή ανάπτυξη πριν την κρίση του 2013, βασίστηκε πάνω στον πιο αλόγιστο τραπεζικό δανεισμό, επακόλουθο και αυτός της πιο αλόγιστης διεκδίκησης καταθέσεων από «διεθνές» χρήμα πολύ αμφιβόλου νομιμότητας. Αυτές οι καταθέσεις στις οποίες έπρεπε να πληρωθεί καταθετικό επιτόκιο, οδήγησαν στο κυνήγι πελατών για δάνεια, για να μπορούν να πληρωθούν τα επιτόκια στις καταθέσεις. Έτσι κτίστηκε η «ανάπτυξη» που οδήγησε στην κατάρρευση των δύο συστημικών τραπεζών και στο κούρεμα των καταθέσεων.
Η σημερινή ανάπτυξη του Χάρη Γεωργιάδη δεν βασίζεται στο τραπεζικό σύστημα που είναι σε μεγάλο βαθμό καμένο χαρτί. Δεν είναι όμως περισσότερο σταθερή από ότι η αντίστοιχη τής πριν το 2008 περιόδου.
Πίσω από την ανάπτυξη βρίσκεται ο τουρισμός που διασώζει σε σημαντικό βαθμό την κυπριακή οικονομία, παρά όμως τις αντιαναπτυξιακές πολιτικές της λιτότητας του υπουργού. Ο τουρισμός, η πιο επισφαλής πηγή εσόδων στην εποχή της παγκόσμιας κρίσης και των πολέμων. Που πολύ λίγα έχει να κάνει με την ύπαρξη Χάρη στο τιμόνι της οικονομίας και πολύ περισσότερο με τη γεωγραφική θέση και φύση της Κύπρου και, ακόμα περισσότερο, με την καταστροφή σε μεγάλο βαθμό της τουριστικής βιομηχανίας γειτονικών χωρών μέσα από πολέμους και επεμβάσεις.
Και άλλοι επίφοβοι, πρόσκαιροι και αμφιβόλου ηθικής παράγοντες βρίσκονται πίσω από την τωρινή ανάπτυξη. Όπως «ένα πρόγραμμα που επιτρέπει να αποκτήσει κανείς την άδεια παραμονής όταν αγοράζει ένα ακίνητο για συγκεκριμένο ποσό. Τα οφέλη από τις συναλλαγές ακινήτων στην Κύπρο έχουν θετική επίδραση στα περιουσιακά στοιχεία του κράτους… Το συνολικό ποσό όλων των συναλλαγών ανήλθε σε σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ».
Όπου αλλού κοιτάξεις η εικόνα είναι καταθλιπτική. «Ο νέος δανεισμός στον ιδιωτικό τομέα παραμένει περιορισμένος». Αυτό όμως είναι πολύ προβληματικό. Την στιγμή που τα κόκκινα δάνεια είναι ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των παλιών δανείων, την ίδια στιγμή τα καινούργια, που θα είναι αυτό που θα έδινε κάποια ζωή τις άρρωστες τράπεζες, παραμένουν περιορισμένα.
Οι επενδύσεις παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα. «Οι επενδύσεις στην Κύπρο… αυξήθηκαν σε περίπου 23% του ΑΕΠ το 2008…»
«Μετά το 2008… οι επενδύσεις στον κατασκευαστικό κλάδο μειώθηκαν σημαντικά, με αποτέλεσμα… να πέσουν στο 12% του ΑΕΠ…» ( europa.eu)
Πόσες είναι τώρα οι επενδύσεις στην γεωργία, στην μεταποίηση, την πραγματική δηλαδή οικονομία;
Τυχαίοι παράγοντες, κατά κανόνα πολύ πρόσκαιροι και προφανώς αρκετή διαφθορά, κρατούν ζωντανή την κυπριακή οικονομία, την ίδια στιγμή που η παγκόσμια κλυδωνίζεται άσχημα ξανά.
Παρόλα αυτά, ο υπό παραίτηση Χάρης Γεωργιάδης, έχει το θράσος να στέλνει σε «λαϊκιστές και μηδενιστές», το μήνυμα της επιτυχίας του.
Δημοσιεύτηκε στη Χαραυγή
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Για την «ανάπτυξη της κυπριακής οικονομίας (που) συνεχίζεται για 5η χρονιά και παραμένει ισχυρή…», μίλησε ο υπουργός οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης.
«Έτσι δημιουργούνται ευκαιρίες και θέσεις εργασίας κι έτσι απαντούμε στους λαϊκιστές και στους μηδενιστές».
Έχει κάθε ηθικό δικαίωμα ο Χάρης Γεωργιάδης να «ραπίζει» τους λαϊκιστές και τους μηδενιστές, στηριζόμενος στις προσωπικές του επιτυχίες, ειδικά αυτή του Συνεργατισμού. Στηριζόμενος στη βαθειά του κατανόηση ότι πέντε χρόνια συνεχούς ανάπτυξης είναι αδιάψευστη ένδειξη επιτυχίας.
Μόνο που η παγκόσμια ανάπτυξη πριν το κραχ του 2008 είχε κρατήσει, με πολύ μικρά διαλείμματα, για τρεις σχεδόν δεκαετίες. Και όμως κατέληξε σε μια εκκωφαντική «καθίζηση».
Ακόμα και μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια ανάπτυξη μπορεί να βασίζεται σε πλασματικούς όρους. Και όσο περισσότερο διαρκεί τόσο πιο εκκωφαντική είναι η καθίζηση.
Για τριάντα περίπου χρόνια πριν το κραχ του 2008 η ανάπτυξη ακολούθησε μια πορεία που ολοένα και περισσότερο βασιζόταν στα τραπεζικά παιγνίδια και ολοένα και λιγότερο στις επενδύσεις στην πραγματική παραγωγή. Βασίστηκε σε αγοραπωλησίες τραπεζικών τίτλων –τόνους χαρτιών που αποδείχτηκαν τελικά χωρίς αντίκρισμα.
Ανάλογη πορεία ακολούθησε και η Κύπρος, όπου η ψηλή ανάπτυξη πριν την κρίση του 2013, βασίστηκε πάνω στον πιο αλόγιστο τραπεζικό δανεισμό, επακόλουθο και αυτός της πιο αλόγιστης διεκδίκησης καταθέσεων από «διεθνές» χρήμα πολύ αμφιβόλου νομιμότητας. Αυτές οι καταθέσεις στις οποίες έπρεπε να πληρωθεί καταθετικό επιτόκιο, οδήγησαν στο κυνήγι πελατών για δάνεια, για να μπορούν να πληρωθούν τα επιτόκια στις καταθέσεις. Έτσι κτίστηκε η «ανάπτυξη» που οδήγησε στην κατάρρευση των δύο συστημικών τραπεζών και στο κούρεμα των καταθέσεων.
Η σημερινή ανάπτυξη του Χάρη Γεωργιάδη δεν βασίζεται στο τραπεζικό σύστημα που είναι σε μεγάλο βαθμό καμένο χαρτί. Δεν είναι όμως περισσότερο σταθερή από ότι η αντίστοιχη τής πριν το 2008 περιόδου.
Πίσω από την ανάπτυξη βρίσκεται ο τουρισμός που διασώζει σε σημαντικό βαθμό την κυπριακή οικονομία, παρά όμως τις αντιαναπτυξιακές πολιτικές της λιτότητας του υπουργού. Ο τουρισμός, η πιο επισφαλής πηγή εσόδων στην εποχή της παγκόσμιας κρίσης και των πολέμων. Που πολύ λίγα έχει να κάνει με την ύπαρξη Χάρη στο τιμόνι της οικονομίας και πολύ περισσότερο με τη γεωγραφική θέση και φύση της Κύπρου και, ακόμα περισσότερο, με την καταστροφή σε μεγάλο βαθμό της τουριστικής βιομηχανίας γειτονικών χωρών μέσα από πολέμους και επεμβάσεις.
Και άλλοι επίφοβοι, πρόσκαιροι και αμφιβόλου ηθικής παράγοντες βρίσκονται πίσω από την τωρινή ανάπτυξη. Όπως «ένα πρόγραμμα που επιτρέπει να αποκτήσει κανείς την άδεια παραμονής όταν αγοράζει ένα ακίνητο για συγκεκριμένο ποσό. Τα οφέλη από τις συναλλαγές ακινήτων στην Κύπρο έχουν θετική επίδραση στα περιουσιακά στοιχεία του κράτους… Το συνολικό ποσό όλων των συναλλαγών ανήλθε σε σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ».
Όπου αλλού κοιτάξεις η εικόνα είναι καταθλιπτική. «Ο νέος δανεισμός στον ιδιωτικό τομέα παραμένει περιορισμένος». Αυτό όμως είναι πολύ προβληματικό. Την στιγμή που τα κόκκινα δάνεια είναι ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των παλιών δανείων, την ίδια στιγμή τα καινούργια, που θα είναι αυτό που θα έδινε κάποια ζωή τις άρρωστες τράπεζες, παραμένουν περιορισμένα.
Οι επενδύσεις παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα. «Οι επενδύσεις στην Κύπρο… αυξήθηκαν σε περίπου 23% του ΑΕΠ το 2008…»
«Μετά το 2008… οι επενδύσεις στον κατασκευαστικό κλάδο μειώθηκαν σημαντικά, με αποτέλεσμα… να πέσουν στο 12% του ΑΕΠ…» ( europa.eu)
Πόσες είναι τώρα οι επενδύσεις στην γεωργία, στην μεταποίηση, την πραγματική δηλαδή οικονομία;
Τυχαίοι παράγοντες, κατά κανόνα πολύ πρόσκαιροι και προφανώς αρκετή διαφθορά, κρατούν ζωντανή την κυπριακή οικονομία, την ίδια στιγμή που η παγκόσμια κλυδωνίζεται άσχημα ξανά.
Παρόλα αυτά, ο υπό παραίτηση Χάρης Γεωργιάδης, έχει το θράσος να στέλνει σε «λαϊκιστές και μηδενιστές», το μήνυμα της επιτυχίας του.
Δημοσιεύτηκε στη Χαραυγή
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου