Σωτήρης Βλάχος
Σε συμφωνία για τη βόρεια Συρία κατέληξαν οι Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν.
Η συμφωνία προβλέπει προθεσμία 150 ωρών για να απομακρυνθούν οι Κούρδοι της Συρίας 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία. Προβλέπει ακόμη κοινό μηχανισμό που θα παρακολουθεί την εφαρμογή της συμφωνίας, καθώς επίσης και κοινές περιπολίες τουρκικών και ρωσικών δυνάμεων.
Η ζώνη που κατοχυρώνεται είναι νίκη του Ερτογάν.
Η συμφωνία είναι όμως νίκη και για την Συριακή κυβέρνηση του Ασάντ. Οι δυνάμεις του ανακτούν τον έλεγχο όλης της χώρας, με εξαίρεση τις περιοχές που θα ελέγχει η Τουρκία, και η Τουρκία δεσμεύεται για πολιτική λύση του προβλήματος και εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Αυτά μέχρι πολύ πρόσφατα θα μπορούσαν να θεωρηθούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ρωσία και ΗΠΑ που συγκρούστηκαν ανελέητα, να στηρίζουν «εγκάρδια» μια συμφωνία στην οποία κερδίζει ο Ερτογάν, με τον οποίο μέχρι προχθές η Ρωσία βρισκόταν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ταυτόχρονα να κερδίζει και ο Ασαντ, που μέχρι χθες ήταν ο κύριος εχθρός των ΗΠΑ -που αποκαλούσαν δικτάτορα και τρομοκράτη- οι οποίες δεν θα δέχονταν καμιά διευθέτηση του Συριακού χωρίς την απομάκρυνσή του.
Μετά τη φρίκη μιας σχεδόν δεκαετίας σφαγών, ο Τραμπ στηρίζει τη συμφωνία για «ανθρωπιστικούς» λόγους. «Εκατομμύρια ζωές θα σωθούν», δήλωσε. Πόσο πιο μεγάλο κυνισμό και αναλγησία θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί;
Πίσω όμως από το σενάριο «επιστημονικής φαντασίας» δεν κρύβεται παρά ο κοινός τους στόχος για συντριβή της επανάστασης της Ροζάβα. Τα 30 χιλιόμετρα βάθος της ζώνης, εξασφαλίζουν στον Ερτογάν τον έλεγχο της. Όλα τα άλλα περνούν, προσωρινά τουλάχιστον, σε δεύτερη μοίρα.
Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενο μας, «Η Ροζάβα αποτελεί μια ολόκληρη αυτοδιοικούμενη περιοχή στη Βόρια Συρία, παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών».
«Αυτή η πρωτοβουλία των Κούρδων αποτελεί εναλλακτική διέξοδο ρήξης με τον καπιταλισμό, την κρίση και τους πολέμους του. Γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μια κοινότητα κινούμενη σε εναλλακτική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση... Με τα πετρέλαια και τη γενική παραγωγή κάτω από κοινοτική ιδιοκτησία».
Η εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία έγινε στο όνομα της ασφάλειας του τουρκικού έθνους. Μόνο που ο μέσος Τούρκος πολίτης δεν κινδυνεύει από το παράδειγμα της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών, αλλά από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που κτυπά πια καθαρά και την Τουρκία και δημιουργεί συνθήκες στις οποίες η κυβέρνηση Ερτογάν χάνει τον έλεγχο. Έτσι προκύπτει ένας ακόμα στόχος για την κυβέρνηση Ερτογάν, να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα και να συσπειρώσει τους αγανακτισμένους γύρω της.
Η τουρκική εισβολή στη Συρία, είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή περίπτωση που αναδεικνύει το μέγεθος της βαρβαρότητας των τάξεων που άρχουν τα έθνη.
Αντί όμως την πιο ξεκάθαρη εξαγωγή αυτού του συμπεράσματος, η τούρκικη εισβολή στη Συρία, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αρχόντων του κόσμου, χαρακτηρίσθηκε, ακόμα και από τη συνολική σχεδόν ελληνική αριστερά, ως ένδειξη της Τουρκικής επεκτατικότητας, και όχι ως ένδειξη της επεκτατικότητας των αρχουσών ανά τον κόσμο τάξεων.
Έδωσαν εθνικά και όχι ταξικά χαρακτηριστικά στην επεκτατικότητα και στον πόλεμο. Με πιο τραγικό στοιχείο όχι τόσο την έλλειψη θέσης για το τι πρέπει να γίνει, αλλά την παρότρυνση, σε κάποιες περιπτώσεις, προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη να ξεκινήσει να προετοιμάζεται: «Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν υπάρχει καμία πρόοδος χωρίς την αντιμετώπιση των απειλών της επεκτατικής Τουρκίας». Η Μέση Ανατολή όμως αποτελεί το πιο τραγικό παράδειγμα της φρίκης και των αδιεξόδων των πολέμων μεταξύ των εθνών. Η μόνη εναλλακτική είναι η συνεννόηση μεταξύ λαών και κινημάτων και η δημιουργία μετώπου ενάντια στις πολιτικές και τα συμφέροντα που δολοφονούν τους λαούς.
Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα Χαραυγή
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Σε συμφωνία για τη βόρεια Συρία κατέληξαν οι Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν.
Η συμφωνία προβλέπει προθεσμία 150 ωρών για να απομακρυνθούν οι Κούρδοι της Συρίας 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία. Προβλέπει ακόμη κοινό μηχανισμό που θα παρακολουθεί την εφαρμογή της συμφωνίας, καθώς επίσης και κοινές περιπολίες τουρκικών και ρωσικών δυνάμεων.
Η ζώνη που κατοχυρώνεται είναι νίκη του Ερτογάν.
Η συμφωνία είναι όμως νίκη και για την Συριακή κυβέρνηση του Ασάντ. Οι δυνάμεις του ανακτούν τον έλεγχο όλης της χώρας, με εξαίρεση τις περιοχές που θα ελέγχει η Τουρκία, και η Τουρκία δεσμεύεται για πολιτική λύση του προβλήματος και εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Αυτά μέχρι πολύ πρόσφατα θα μπορούσαν να θεωρηθούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ρωσία και ΗΠΑ που συγκρούστηκαν ανελέητα, να στηρίζουν «εγκάρδια» μια συμφωνία στην οποία κερδίζει ο Ερτογάν, με τον οποίο μέχρι προχθές η Ρωσία βρισκόταν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ταυτόχρονα να κερδίζει και ο Ασαντ, που μέχρι χθες ήταν ο κύριος εχθρός των ΗΠΑ -που αποκαλούσαν δικτάτορα και τρομοκράτη- οι οποίες δεν θα δέχονταν καμιά διευθέτηση του Συριακού χωρίς την απομάκρυνσή του.
Μετά τη φρίκη μιας σχεδόν δεκαετίας σφαγών, ο Τραμπ στηρίζει τη συμφωνία για «ανθρωπιστικούς» λόγους. «Εκατομμύρια ζωές θα σωθούν», δήλωσε. Πόσο πιο μεγάλο κυνισμό και αναλγησία θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί;
Πίσω όμως από το σενάριο «επιστημονικής φαντασίας» δεν κρύβεται παρά ο κοινός τους στόχος για συντριβή της επανάστασης της Ροζάβα. Τα 30 χιλιόμετρα βάθος της ζώνης, εξασφαλίζουν στον Ερτογάν τον έλεγχο της. Όλα τα άλλα περνούν, προσωρινά τουλάχιστον, σε δεύτερη μοίρα.
 |
| Ροζάβα |
Όπως αναφέραμε σε προηγούμενο κείμενο μας, «Η Ροζάβα αποτελεί μια ολόκληρη αυτοδιοικούμενη περιοχή στη Βόρια Συρία, παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών».
«Αυτή η πρωτοβουλία των Κούρδων αποτελεί εναλλακτική διέξοδο ρήξης με τον καπιταλισμό, την κρίση και τους πολέμους του. Γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μια κοινότητα κινούμενη σε εναλλακτική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση... Με τα πετρέλαια και τη γενική παραγωγή κάτω από κοινοτική ιδιοκτησία».
Η εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία έγινε στο όνομα της ασφάλειας του τουρκικού έθνους. Μόνο που ο μέσος Τούρκος πολίτης δεν κινδυνεύει από το παράδειγμα της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών, αλλά από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που κτυπά πια καθαρά και την Τουρκία και δημιουργεί συνθήκες στις οποίες η κυβέρνηση Ερτογάν χάνει τον έλεγχο. Έτσι προκύπτει ένας ακόμα στόχος για την κυβέρνηση Ερτογάν, να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα και να συσπειρώσει τους αγανακτισμένους γύρω της. Η τουρκική εισβολή στη Συρία, είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή περίπτωση που αναδεικνύει το μέγεθος της βαρβαρότητας των τάξεων που άρχουν τα έθνη.
Αντί όμως την πιο ξεκάθαρη εξαγωγή αυτού του συμπεράσματος, η τούρκικη εισβολή στη Συρία, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αρχόντων του κόσμου, χαρακτηρίσθηκε, ακόμα και από τη συνολική σχεδόν ελληνική αριστερά, ως ένδειξη της Τουρκικής επεκτατικότητας, και όχι ως ένδειξη της επεκτατικότητας των αρχουσών ανά τον κόσμο τάξεων.
Έδωσαν εθνικά και όχι ταξικά χαρακτηριστικά στην επεκτατικότητα και στον πόλεμο. Με πιο τραγικό στοιχείο όχι τόσο την έλλειψη θέσης για το τι πρέπει να γίνει, αλλά την παρότρυνση, σε κάποιες περιπτώσεις, προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη να ξεκινήσει να προετοιμάζεται: «Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν υπάρχει καμία πρόοδος χωρίς την αντιμετώπιση των απειλών της επεκτατικής Τουρκίας». Η Μέση Ανατολή όμως αποτελεί το πιο τραγικό παράδειγμα της φρίκης και των αδιεξόδων των πολέμων μεταξύ των εθνών. Η μόνη εναλλακτική είναι η συνεννόηση μεταξύ λαών και κινημάτων και η δημιουργία μετώπου ενάντια στις πολιτικές και τα συμφέροντα που δολοφονούν τους λαούς.
Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα Χαραυγή
Σωτήρης Βλάχος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου