Νίκος Ταυρής
Η τωρινή πανδημία, και η αδυναμία ικανοποιητικής αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων εξαιτίας της επί δεκαετίες υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος υγείας, μπορεί να αλλάξει άρδην τον τρόπο που σκέφτονται πολλοί άνθρωποι. Ήδη πριν την έλευση της επιδημίας η κατάσταση της δημόσιας υγείας ήταν δραματική. Οι αλλεπάλληλες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό για την υγεία, με εντολές ευρωπαϊκών και διεθνών «οργανισμών» τις οποίες έσπευδαν πειθήνια να υλοποιήσουν οι κάθε απόχρωσης κυβερνώντες, οδήγησαν σε τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία και στο σύνολο των δημόσιων δομών υγείας.
Οι έχοντες ανάγκη περίμεναν μήνες για μια επείγουσα επέμβαση, θεωρούνταν υπερτυχεροί όσοι έβρισκαν μια κλίνη εντατικής, πλήρωναν αδρά οι οικογένειες –όσες μπορούσαν ακόμη– για φάρμακα και εξετάσεις. Μέσα σε μια δεκαετία εντατικής «θεραπείας» (των τραπεζών και των ελίτ) πολλοί «έφυγαν» πριν την ώρα τους. Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων μειώθηκε.
Ώσπου προστέθηκε το κερασάκι του κορωνοϊού στην τούρτα. Τώρα πια όλοι κοιτούν στα μάτια τους νοσοκομειακούς και περιμένουν να συμπεριφερθούν σαν ήρωες, μπας και σωθούμε. Οι υστερικές φωνές αυτών που τους λοιδωρούσαν και απαιτούσαν με θράσος το ολοκληρωτικό γκρέμισμα του «αναχρονιστικού και αντιπαραγωγικού δημοσίου» σίγησαν. Οι παραπλανητικές διαφημίσεις των εταιριών που υπόσχονταν έναν παράδεισο «ιδιωτικής επιλογής» και «πολυτελών υπηρεσιών» μπήκαν στο ψυγείο.
Άλλωστε, και προ επιδημίας, μέσα του ακόμη και ο πιο φανατικός εύπορος νεοφιλελεύθερος ήξερε: αν το παιδί σου έχει μια ιωσούλα, πήγαινέ το στην πεντάστερη ιδιωτική κλινική. Αν, χτύπα ξύλο, πάθει κάτι σοβαρό, τρέχα στο Παίδων, κι ας συνωστιστείς με την πλέμπα… Πόσο μάλλον τώρα, που τα πεντάστερα νίπτουν τας χείρας των ή/και εγκολπώνουν ληστρικές αμοιβές από το κράτος για να καταδεχθούν να φιλοξενήσουν στα κρεβάτια τους κοινούς θνητούς.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι συνειδήσεις αλλάζουν. Οι μέχρι πρόσφατα διστακτικές φωνές της λογικής ανεβάζουν τόνους. Χαρακτηριστικά, και διόλου αποκλειστικά, είναι τα τρία παραδείγματα που παραθέτουμε στη συνέχεια. Ακόμη κι αν κάποιοι ωθούνται (και) από την ανάγκη να μην ξεκοπούν από το λαϊκό αίσθημα, με τον τρόπο τους υποδεικνύουν ότι, ναι, είναι δυνατόν η μάχη κατά της πανδημίας να αποτελέσει και την αφετηρία για ένα πλατύ λαϊκό ρεύμα ανασυγκρότησης εννοιών και δομών που υπονομεύθηκαν παντοιοτρόπως και ιδιοτελώς επί δεκαετίες.
Τίποτα δεν είναι σίγουρο, ιδίως αν αυτή η υπόθεση αφεθεί στα χέρια πολιτικάντηδων που σήμερα ασκούν μια υποκριτική αντιπολίτευση της κακιάς ώρας. Όλα είναι δυνατά, όμως, αν την ανάγκη αλλαγής πορείας την κάνουν σημαία οι πρωταγωνιστές της σημερινής μάχης, όλοι όσοι πολεμούν από διαφορετικά μετερίζια: από τις αίθουσες των νοσοκομείων ως τα ταμεία των σούπερ μάρκετ, περνώντας από τα απορριμματοφόρα και φτάνοντας στα παπιά των ντελιβεράδων. Οι συνειδήσεις αλλάζουν, κι αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα.
Έστω ότι κάποιος εξωγήινος έφτανε σήμερα στην Ελλάδα και χάρη στην υψηλή νοημοσύνη του κατάφερνε να εντρυφήσει στην «Αυγή» και στην πληθώρα δηλώσεων εξεχόντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, μπορεί μεν η Ελλάδα να κυβερνιέται από κάτι Κακό με αρχηγό κάποιον Μητσοτάκη, αλλά ευτυχώς υπάρχει και το Καλό, με ηγέτη έναν Πεφωτισμένο ονόματι Τσίπρα και μια ολόκληρη προοδευτική στρατιά πίσω του, ονόματι ΣΥΡΙΖΑ (συν κάτι ακόμη, ενδεικτικό της ευρύτητας του Καλού, που όμως δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα να το μάθει ούτε καν η στρατιά, πόσο μάλλον ο εξωγήινος μας).
Εάν λοιπόν ο επισκέπτης μας αρκούνταν στις πρώτες αυτές εντυπώσεις, ίσως να καθησυχαζόταν. Διότι θα κατανοούσε ότι, όσο πρωτόγονοι κι αν μοιάζουν αυτοί οι Έλληνες, είναι κατά βάθος καλοί και γνωστικοί. Οπότε, αργά ή γρήγορα, θα διώξουν το Κακό και θα χτίσουν τον επίγειο παράδεισό τους, ο οποίος (εξ όσων κατενόησε ο εξωγήινος διαβάζοντας την «Αυγή») θα έχει γιατρούς και νοσοκόμους να φάν’ κι οι κότες, υπερσύγχρονα νοσοκομεία και σχολεία, εργαζόμενους καλοπληρωμένους, και γενικώς του πουλιού το γάλα.
Όμως ο εξωγήινος ήταν περίεργος. Και ψάχνοντας ανακάλυψε ότι πριν το Κακό κυβερνούσε το Καλό, αλλά… ως Κακό κι αυτό. Βέβαια κατάλαβε (ο εξωγήινος) ότι ο Πεφωτισμένος δεν ήθελε να είναι Μητσοτάκης πριν τον Μητσοτάκη, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς: τον ανάγκαζαν κάποιες μοχθηρές έξωθεν δυνάμεις… Κατάλαβε επίσης (ο εξωγήινος) ότι όταν οι Αξιωματικοί του Πεφωτισμένου εφάρμοζαν τις εντολές των Μοχθηρών, δεν χαίρονταν, όπως –κατά τις διαβεβαιώσεις της «Αυγής»– κάνουν οι σημερινοί. Αντίθετα, δάκρυζαν, μερικοί δε κατουριόνταν κι επάνω τους από τη στενοχώρια τους.
Ώσπου έμαθε (ο εξωγήινος) ότι κάνα μήνα πριν τις τελευταίες εκλογές ο Πεφωτισμένος, που για τέσσερα χρόνια κυβερνούσε ως déjà vu του Μητσοτάκη, εξεγέρθηκε. Και προκήρυξε την πρόσληψη χιλιάδων γιατρών και νοσοκόμων. Αλλά, φευ, έχασε τις εκλογές και δεν πρόλαβε να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Όμως, ο πονηρεμένος πια επισκέπτης μας κατακλύστηκε από την Αμφιβολία. Λες, σκέφτηκε, να τους δούλευε τους Έλληνες ο Πεφωτισμένος, καθότι οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι τζάμπα; Και γιατί δεν τους προσλάμβανε ο ίδιος έγκαιρα, πριν τις εκλογές; Λες, ξανασκέφτηκε, τελικά να κοροϊδεύουν οι Αξιωματικοί του, που καταγγέλλουν τώρα τους διαδόχους τους ως υπονομευτές της δημόσιας υγείας, ενώ την ίδια πολιτική εφάρμοζαν και οι δύο; Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τράβηξε μια περιποιημένη κατάθλιψη ο εξωγήινος μας, και πήγε αδιάβαστος…
Ο πρώην υπουργός Υγείας, βουλευτής της Ν.Δ. και νυν αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, μιλώντας σε εκπομπή της ΕΡΤ (και αγνοώντας τις προσπάθειες της εκνευρισμένης κυρίας Τρέμη να τον διακόψει), είπε επί λέξει:
«Όλοι αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι, τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια που έγραφαν τόσα χρόνια σχετικά με το Δημόσιο-Εθνικό Σύστημα Υγείας, ελπίζω, όταν θα ξεπεραστεί αυτή η κρίση, να μην ξαναπιάσουν την πένα τους για να γράψουν τα ίδια.
Αν δεν υπήρχε το Δημόσιο-Εθνικό Σύστημα Υγείας, με τα προβλήματά του, αλλά και με τους ήρωες γιατρούς, νοσηλευτές και εργαζόμενους, δεν ξέρω σήμερα αν θα μιλάγαμε κυρία Τρέμη».
Όχι οποιοσδήποτε, αλλά ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Στέφανος Μάνος, κάποτε ίνδαλμα των Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, τα βάζει με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και επαινεί τη Δημόσια Διοίκηση! Χωρίς περαιτέρω σχόλια, ιδού τι έγραψε στο twitter:
«Η κρίση βοήθησε να φανεί μια άλλη, καλύτερη πλευρά της δημόσιας διοίκησης. Πιο γρήγορη και αποτελεσματική από ό,τι την ξέραμε. Αντίθετα, η ιδιωτική επιχείρηση φάνηκε να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ταχύτητας και αποτελεσματικότητας που επιβάλλει η πανδημία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδυναμία των αλυσίδων σουπερμάρκετ να οργανώσουν γρήγορες παραδόσεις εμπορευμάτων μέσω ίντερνετ. Αναμονές 3 εβδομάδων είναι συνηθισμένες. Αυτό χρειαζόταν τώρα για να μη συνωστίζεται ο κόσμος στα μαγαζιά…».
Του Παύλου Παπαδάτου*
Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα φιλελεύθερος. Αλλά, από την ημέρα που ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού, άρχισα να πιστεύω ότι ίσως να μην πρέπει να πυροβολούμε τους κρατιστές, γιατί τη σημερινή λαίλαπα αντιμετωπίζουν, κυρίως, τα δημόσια νοσοκομεία, οι δημόσιοι γιατροί και οι δημόσιοι νοσηλευτές. Είναι αυτοί που δίνουν τον αγώνα σωτηρίας της χώρας, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία κρατούν κάποιες αποστάσεις ασφαλείας…
Αυτούς τους γιατρούς του Δημοσίου, που όλοι μαζί τους πυροβολούμε αν πάρουν ένα φακελάκι γιατί το θλιβερό μας κράτος τους δίνει έναν εξευτελιστικό μισθό, αυτούς περιμένουμε σήμερα να μας σώσουν. 1.200 ευρώ δίνουν σε έναν γιατρό για να υπηρετήσει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο, και με αυτά τα λεφτά θα πρέπει να πληρώσει ενοίκιο, να ζήσει την οικογένειά του και φυσικά να χρηματοδοτήσει ο ίδιος ένα ιατρικό σεμινάριο που θα θελήσει να παρακολουθήσει…
Έτσι φθάνουμε σήμερα στο σημείο κρατικά νοσοκομεία να μην έχουν ούτε καν φορητές μάσκες οξυγόνου, ενώ τα τελευταία χρόνια κάποιοι επιτήδειοι «ξάφρισαν» πάνω από δέκα δισεκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο σύστημα υγείας…
Σήμερα εγώ, ως Έλληνας πολίτης, θέλω να τους ζητήσω συγγνώμη για τη «φθηνή» αντιμετώπισή τους από το κράτος και να τους πω: Θα σας είμαι για πάντα ευγνώμων που διακινδυνεύετε με ελάχιστα μέσα τη ζωή σας για να σώσετε έναν συνάνθρωπό σας που ποτέ σας δεν γνωρίσατε. Θα σας είμαι πάντα ευγνώμων που υπηρετήσατε το λειτούργημά σας με αλτρουισμό, και πραγματικά λυπάμαι που εγώ ποτέ δεν είχα την τιμή να κάνω κάτι παρόμοιο.
Σημείωση: Μετά από όλη αυτή την πρόσφατη και συνεχιζόμενη εμπειρία της πανδημίας, νομίζω ότι πλέον αποδεικνύεται επιτακτικό κανένα ιδιωτικό νοσοκομείο από εδώ και στο εξής να μην παίρνει άδεια λειτουργίας, αν δεν μπορεί να έχει, εν υπνώσει, έναν συγκεκριμένο χώρο με συγκεκριμένο αριθμό ΜΕΘ, ο οποίος θα μπορεί τεχνικά να απομονώνεται και να παραχωρείται στο κράτος σε έκτακτες περιπτώσεις…
* Επικοινωνιολόγος-οικονομολόγος, στέλεχος της Ν.Δ. Αποσπάσματα από κείμενό του: capital.gr
Πηγή: e-dromos.gr
Νίκος Ταυρής: Σχετικά με τον Συντάκτη
Η τωρινή πανδημία, και η αδυναμία ικανοποιητικής αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων εξαιτίας της επί δεκαετίες υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος υγείας, μπορεί να αλλάξει άρδην τον τρόπο που σκέφτονται πολλοί άνθρωποι. Ήδη πριν την έλευση της επιδημίας η κατάσταση της δημόσιας υγείας ήταν δραματική. Οι αλλεπάλληλες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό για την υγεία, με εντολές ευρωπαϊκών και διεθνών «οργανισμών» τις οποίες έσπευδαν πειθήνια να υλοποιήσουν οι κάθε απόχρωσης κυβερνώντες, οδήγησαν σε τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία και στο σύνολο των δημόσιων δομών υγείας.
Οι έχοντες ανάγκη περίμεναν μήνες για μια επείγουσα επέμβαση, θεωρούνταν υπερτυχεροί όσοι έβρισκαν μια κλίνη εντατικής, πλήρωναν αδρά οι οικογένειες –όσες μπορούσαν ακόμη– για φάρμακα και εξετάσεις. Μέσα σε μια δεκαετία εντατικής «θεραπείας» (των τραπεζών και των ελίτ) πολλοί «έφυγαν» πριν την ώρα τους. Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων μειώθηκε.
Ώσπου προστέθηκε το κερασάκι του κορωνοϊού στην τούρτα. Τώρα πια όλοι κοιτούν στα μάτια τους νοσοκομειακούς και περιμένουν να συμπεριφερθούν σαν ήρωες, μπας και σωθούμε. Οι υστερικές φωνές αυτών που τους λοιδωρούσαν και απαιτούσαν με θράσος το ολοκληρωτικό γκρέμισμα του «αναχρονιστικού και αντιπαραγωγικού δημοσίου» σίγησαν. Οι παραπλανητικές διαφημίσεις των εταιριών που υπόσχονταν έναν παράδεισο «ιδιωτικής επιλογής» και «πολυτελών υπηρεσιών» μπήκαν στο ψυγείο.
Άλλωστε, και προ επιδημίας, μέσα του ακόμη και ο πιο φανατικός εύπορος νεοφιλελεύθερος ήξερε: αν το παιδί σου έχει μια ιωσούλα, πήγαινέ το στην πεντάστερη ιδιωτική κλινική. Αν, χτύπα ξύλο, πάθει κάτι σοβαρό, τρέχα στο Παίδων, κι ας συνωστιστείς με την πλέμπα… Πόσο μάλλον τώρα, που τα πεντάστερα νίπτουν τας χείρας των ή/και εγκολπώνουν ληστρικές αμοιβές από το κράτος για να καταδεχθούν να φιλοξενήσουν στα κρεβάτια τους κοινούς θνητούς.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι συνειδήσεις αλλάζουν. Οι μέχρι πρόσφατα διστακτικές φωνές της λογικής ανεβάζουν τόνους. Χαρακτηριστικά, και διόλου αποκλειστικά, είναι τα τρία παραδείγματα που παραθέτουμε στη συνέχεια. Ακόμη κι αν κάποιοι ωθούνται (και) από την ανάγκη να μην ξεκοπούν από το λαϊκό αίσθημα, με τον τρόπο τους υποδεικνύουν ότι, ναι, είναι δυνατόν η μάχη κατά της πανδημίας να αποτελέσει και την αφετηρία για ένα πλατύ λαϊκό ρεύμα ανασυγκρότησης εννοιών και δομών που υπονομεύθηκαν παντοιοτρόπως και ιδιοτελώς επί δεκαετίες.
Τίποτα δεν είναι σίγουρο, ιδίως αν αυτή η υπόθεση αφεθεί στα χέρια πολιτικάντηδων που σήμερα ασκούν μια υποκριτική αντιπολίτευση της κακιάς ώρας. Όλα είναι δυνατά, όμως, αν την ανάγκη αλλαγής πορείας την κάνουν σημαία οι πρωταγωνιστές της σημερινής μάχης, όλοι όσοι πολεμούν από διαφορετικά μετερίζια: από τις αίθουσες των νοσοκομείων ως τα ταμεία των σούπερ μάρκετ, περνώντας από τα απορριμματοφόρα και φτάνοντας στα παπιά των ντελιβεράδων. Οι συνειδήσεις αλλάζουν, κι αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα.
Ο εξωγήινος που πήγε αδιάβαστος
Έστω ότι κάποιος εξωγήινος έφτανε σήμερα στην Ελλάδα και χάρη στην υψηλή νοημοσύνη του κατάφερνε να εντρυφήσει στην «Αυγή» και στην πληθώρα δηλώσεων εξεχόντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, μπορεί μεν η Ελλάδα να κυβερνιέται από κάτι Κακό με αρχηγό κάποιον Μητσοτάκη, αλλά ευτυχώς υπάρχει και το Καλό, με ηγέτη έναν Πεφωτισμένο ονόματι Τσίπρα και μια ολόκληρη προοδευτική στρατιά πίσω του, ονόματι ΣΥΡΙΖΑ (συν κάτι ακόμη, ενδεικτικό της ευρύτητας του Καλού, που όμως δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα να το μάθει ούτε καν η στρατιά, πόσο μάλλον ο εξωγήινος μας).
Εάν λοιπόν ο επισκέπτης μας αρκούνταν στις πρώτες αυτές εντυπώσεις, ίσως να καθησυχαζόταν. Διότι θα κατανοούσε ότι, όσο πρωτόγονοι κι αν μοιάζουν αυτοί οι Έλληνες, είναι κατά βάθος καλοί και γνωστικοί. Οπότε, αργά ή γρήγορα, θα διώξουν το Κακό και θα χτίσουν τον επίγειο παράδεισό τους, ο οποίος (εξ όσων κατενόησε ο εξωγήινος διαβάζοντας την «Αυγή») θα έχει γιατρούς και νοσοκόμους να φάν’ κι οι κότες, υπερσύγχρονα νοσοκομεία και σχολεία, εργαζόμενους καλοπληρωμένους, και γενικώς του πουλιού το γάλα.
Όμως ο εξωγήινος ήταν περίεργος. Και ψάχνοντας ανακάλυψε ότι πριν το Κακό κυβερνούσε το Καλό, αλλά… ως Κακό κι αυτό. Βέβαια κατάλαβε (ο εξωγήινος) ότι ο Πεφωτισμένος δεν ήθελε να είναι Μητσοτάκης πριν τον Μητσοτάκη, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς: τον ανάγκαζαν κάποιες μοχθηρές έξωθεν δυνάμεις… Κατάλαβε επίσης (ο εξωγήινος) ότι όταν οι Αξιωματικοί του Πεφωτισμένου εφάρμοζαν τις εντολές των Μοχθηρών, δεν χαίρονταν, όπως –κατά τις διαβεβαιώσεις της «Αυγής»– κάνουν οι σημερινοί. Αντίθετα, δάκρυζαν, μερικοί δε κατουριόνταν κι επάνω τους από τη στενοχώρια τους.
Ώσπου έμαθε (ο εξωγήινος) ότι κάνα μήνα πριν τις τελευταίες εκλογές ο Πεφωτισμένος, που για τέσσερα χρόνια κυβερνούσε ως déjà vu του Μητσοτάκη, εξεγέρθηκε. Και προκήρυξε την πρόσληψη χιλιάδων γιατρών και νοσοκόμων. Αλλά, φευ, έχασε τις εκλογές και δεν πρόλαβε να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Όμως, ο πονηρεμένος πια επισκέπτης μας κατακλύστηκε από την Αμφιβολία. Λες, σκέφτηκε, να τους δούλευε τους Έλληνες ο Πεφωτισμένος, καθότι οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι τζάμπα; Και γιατί δεν τους προσλάμβανε ο ίδιος έγκαιρα, πριν τις εκλογές; Λες, ξανασκέφτηκε, τελικά να κοροϊδεύουν οι Αξιωματικοί του, που καταγγέλλουν τώρα τους διαδόχους τους ως υπονομευτές της δημόσιας υγείας, ενώ την ίδια πολιτική εφάρμοζαν και οι δύο; Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τράβηξε μια περιποιημένη κατάθλιψη ο εξωγήινος μας, και πήγε αδιάβαστος…
Νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια, σιωπή!
Ο πρώην υπουργός Υγείας, βουλευτής της Ν.Δ. και νυν αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, μιλώντας σε εκπομπή της ΕΡΤ (και αγνοώντας τις προσπάθειες της εκνευρισμένης κυρίας Τρέμη να τον διακόψει), είπε επί λέξει:«Όλοι αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι, τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια που έγραφαν τόσα χρόνια σχετικά με το Δημόσιο-Εθνικό Σύστημα Υγείας, ελπίζω, όταν θα ξεπεραστεί αυτή η κρίση, να μην ξαναπιάσουν την πένα τους για να γράψουν τα ίδια.
Αν δεν υπήρχε το Δημόσιο-Εθνικό Σύστημα Υγείας, με τα προβλήματά του, αλλά και με τους ήρωες γιατρούς, νοσηλευτές και εργαζόμενους, δεν ξέρω σήμερα αν θα μιλάγαμε κυρία Τρέμη».
Τα ύστερα του κόσμου;
Όχι οποιοσδήποτε, αλλά ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Στέφανος Μάνος, κάποτε ίνδαλμα των Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, τα βάζει με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και επαινεί τη Δημόσια Διοίκηση! Χωρίς περαιτέρω σχόλια, ιδού τι έγραψε στο twitter:«Η κρίση βοήθησε να φανεί μια άλλη, καλύτερη πλευρά της δημόσιας διοίκησης. Πιο γρήγορη και αποτελεσματική από ό,τι την ξέραμε. Αντίθετα, η ιδιωτική επιχείρηση φάνηκε να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ταχύτητας και αποτελεσματικότητας που επιβάλλει η πανδημία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδυναμία των αλυσίδων σουπερμάρκετ να οργανώσουν γρήγορες παραδόσεις εμπορευμάτων μέσω ίντερνετ. Αναμονές 3 εβδομάδων είναι συνηθισμένες. Αυτό χρειαζόταν τώρα για να μη συνωστίζεται ο κόσμος στα μαγαζιά…».
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη…
Του Παύλου Παπαδάτου*
Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα φιλελεύθερος. Αλλά, από την ημέρα που ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού, άρχισα να πιστεύω ότι ίσως να μην πρέπει να πυροβολούμε τους κρατιστές, γιατί τη σημερινή λαίλαπα αντιμετωπίζουν, κυρίως, τα δημόσια νοσοκομεία, οι δημόσιοι γιατροί και οι δημόσιοι νοσηλευτές. Είναι αυτοί που δίνουν τον αγώνα σωτηρίας της χώρας, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία κρατούν κάποιες αποστάσεις ασφαλείας…Αυτούς τους γιατρούς του Δημοσίου, που όλοι μαζί τους πυροβολούμε αν πάρουν ένα φακελάκι γιατί το θλιβερό μας κράτος τους δίνει έναν εξευτελιστικό μισθό, αυτούς περιμένουμε σήμερα να μας σώσουν. 1.200 ευρώ δίνουν σε έναν γιατρό για να υπηρετήσει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο, και με αυτά τα λεφτά θα πρέπει να πληρώσει ενοίκιο, να ζήσει την οικογένειά του και φυσικά να χρηματοδοτήσει ο ίδιος ένα ιατρικό σεμινάριο που θα θελήσει να παρακολουθήσει…
Έτσι φθάνουμε σήμερα στο σημείο κρατικά νοσοκομεία να μην έχουν ούτε καν φορητές μάσκες οξυγόνου, ενώ τα τελευταία χρόνια κάποιοι επιτήδειοι «ξάφρισαν» πάνω από δέκα δισεκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο σύστημα υγείας…
Σήμερα εγώ, ως Έλληνας πολίτης, θέλω να τους ζητήσω συγγνώμη για τη «φθηνή» αντιμετώπισή τους από το κράτος και να τους πω: Θα σας είμαι για πάντα ευγνώμων που διακινδυνεύετε με ελάχιστα μέσα τη ζωή σας για να σώσετε έναν συνάνθρωπό σας που ποτέ σας δεν γνωρίσατε. Θα σας είμαι πάντα ευγνώμων που υπηρετήσατε το λειτούργημά σας με αλτρουισμό, και πραγματικά λυπάμαι που εγώ ποτέ δεν είχα την τιμή να κάνω κάτι παρόμοιο.
Σημείωση: Μετά από όλη αυτή την πρόσφατη και συνεχιζόμενη εμπειρία της πανδημίας, νομίζω ότι πλέον αποδεικνύεται επιτακτικό κανένα ιδιωτικό νοσοκομείο από εδώ και στο εξής να μην παίρνει άδεια λειτουργίας, αν δεν μπορεί να έχει, εν υπνώσει, έναν συγκεκριμένο χώρο με συγκεκριμένο αριθμό ΜΕΘ, ο οποίος θα μπορεί τεχνικά να απομονώνεται και να παραχωρείται στο κράτος σε έκτακτες περιπτώσεις…
* Επικοινωνιολόγος-οικονομολόγος, στέλεχος της Ν.Δ. Αποσπάσματα από κείμενό του: capital.gr
Πηγή: e-dromos.gr
Νίκος Ταυρής: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου