Κώστας Γκιώνης
Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, το εάν οι Τούρκοι μπήκαν σε ελληνικό έδαφος η όχι, αν πήραν 16 στρέμματα η 250, αν στην αρχή ήταν 12 φαντάροι και αργότερα γίνηκαν 36, αν η φωτογραφία με την σκηνή και την τούρκικη σημαία είναι σ' ελληνικό έδαφος η όχι και εάν είναι ένα κομμάτι γης πού τον Οκτώβρη πλημμυρίζει νερό και την άνοιξη στερεύει, εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσα να το ξέρω, γιατί δεν ανήκω στην κατηγορία των επί παντός επιστητού «ειδημόνων».
Αυτό πού καταλαβαίνω από τις δηλώσεις Δένδια και Γεωργιάδη είναι ότι κάτι υπάρχει. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι αυτό, το ζητούμενο είναι η πρωτοφανής μούγκα των αλλοπρόσαλλων και πάντα φωνασκούντων εθνοκαπηλευτών, αυτών πού μάζευαν σταφίδες και στραγάλια για τους πολεμιστές του μετώπου πριν λίγους μήνες, μιλώντας για πόλεμο, εισβολείς και ασύμμετρες απειλές.
Πού είναι αυτοί, οι νταήδες, οι παλικαράδες, πού είναι τα κουμπούρια τους, τα σπαθιά τους, οι σάρισες τους, να ξεθάψουν το τόμαχοκ του πολέμου, να ορμήξουν στην Τουρκιά φωνάζοντας αέρα, να υπερασπιστούν με την τελευταία ρανίδα του αίματος τους την εθνική μας κυριαρχία, κατάπιαν την γλώσσα τους; Βλέπεις δεν είναι εισβολείς κρυφοϊσλαμιστές άοπλοι, είναι οπλισμένοι επίσημα ισλαμιστές και τότε η μαγκιά του κουραδόμαγκα πάει διήμερο στο εξοχικό, να πάρει και λίγο χρώμα να κάνει και κανένα μπάνιο και από Οκτώβρη βλέπουμε, μήπως και το νερό καλύψει το σκατό που κατρακύλησε στη κάλτσα τους.
Αυτός ο ανθρωπότυπος του υπερπατριώτη, αυτουνού ντε πού την έχει μεγάλη την πατρίδα, είναι ίδιος με τον τύπο του πηδηχταρά πού έσκαγε με το χαμόγελο του ηλίθιου στην παρέα με τα πόδια ανοικτά σαν συγκαμένος και αράδιαζε ένα γκούβα εξυπνακίστικες βλακείες, νομίζοντας ότι θα πηδήξει και το μόνο πού στο τέλος πήδαγε ήταν το δύσμοιρο το χέρι του.
Είναι ο τύπος του μάγκα, πού νόμιζε ότι όσο πιο πολύ κραυγάζεις τόσο πιο πολύ δίκιο έχεις και όσο πιο πολύ επιδεικνύεις τα μάσκουλά σου τόσο μεγαλύτερο πουλί κρύβεις στο σωβρακάκι σου, αυτόν πού έλεγε τα πιο κρύα αστεία και ήταν ο μόνος πού γελούσε με τις σάχλες του, αυτός πού νόμιζε ότι ήταν η ψυχή της παρέας και πού οι άλλοι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτόν.
Αυτοί με το καιρό γίνηκαν μυριάδες, λόγω της εκπαίδευσης πού τους παρείχε η τηλεόραση, γίνηκαν οι γνωστοί ξερόλες, οι εκπαιδευμένοι ψηφοφόροι με την μνήμη χρυσόψαρου, οι πατριώτες της φακής, οι υπερασπιστές των μνημονίων, οι προσκυνητές της θρησκείας του ατομικισμού και τελευταία οι ενοχοποιημένοι της ατομικής ευθύνης. Είναι αυτοί η βαθειά σκεπτόμενοι πού δεν διαβάζουν ποτέ βιβλίο γιατί δεν θέλουν να αρρωστήσουν από τον αιμοβόρο ιό της ψευτοκουλτούρας και αρχίσουν και κατουράνε καθιστοί!
Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει ούτε από την Τουρκία, ούτε από τους «ξυπόλητους», ούτε από την ΕΕ, ούτε τις ΗΠΑ, απ' αυτούς κινδυνεύει, καταλάβετέ το...
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, το εάν οι Τούρκοι μπήκαν σε ελληνικό έδαφος η όχι, αν πήραν 16 στρέμματα η 250, αν στην αρχή ήταν 12 φαντάροι και αργότερα γίνηκαν 36, αν η φωτογραφία με την σκηνή και την τούρκικη σημαία είναι σ' ελληνικό έδαφος η όχι και εάν είναι ένα κομμάτι γης πού τον Οκτώβρη πλημμυρίζει νερό και την άνοιξη στερεύει, εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσα να το ξέρω, γιατί δεν ανήκω στην κατηγορία των επί παντός επιστητού «ειδημόνων».
Αυτό πού καταλαβαίνω από τις δηλώσεις Δένδια και Γεωργιάδη είναι ότι κάτι υπάρχει. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι αυτό, το ζητούμενο είναι η πρωτοφανής μούγκα των αλλοπρόσαλλων και πάντα φωνασκούντων εθνοκαπηλευτών, αυτών πού μάζευαν σταφίδες και στραγάλια για τους πολεμιστές του μετώπου πριν λίγους μήνες, μιλώντας για πόλεμο, εισβολείς και ασύμμετρες απειλές.
Πού είναι αυτοί, οι νταήδες, οι παλικαράδες, πού είναι τα κουμπούρια τους, τα σπαθιά τους, οι σάρισες τους, να ξεθάψουν το τόμαχοκ του πολέμου, να ορμήξουν στην Τουρκιά φωνάζοντας αέρα, να υπερασπιστούν με την τελευταία ρανίδα του αίματος τους την εθνική μας κυριαρχία, κατάπιαν την γλώσσα τους; Βλέπεις δεν είναι εισβολείς κρυφοϊσλαμιστές άοπλοι, είναι οπλισμένοι επίσημα ισλαμιστές και τότε η μαγκιά του κουραδόμαγκα πάει διήμερο στο εξοχικό, να πάρει και λίγο χρώμα να κάνει και κανένα μπάνιο και από Οκτώβρη βλέπουμε, μήπως και το νερό καλύψει το σκατό που κατρακύλησε στη κάλτσα τους.
Αυτός ο ανθρωπότυπος του υπερπατριώτη, αυτουνού ντε πού την έχει μεγάλη την πατρίδα, είναι ίδιος με τον τύπο του πηδηχταρά πού έσκαγε με το χαμόγελο του ηλίθιου στην παρέα με τα πόδια ανοικτά σαν συγκαμένος και αράδιαζε ένα γκούβα εξυπνακίστικες βλακείες, νομίζοντας ότι θα πηδήξει και το μόνο πού στο τέλος πήδαγε ήταν το δύσμοιρο το χέρι του.
Είναι ο τύπος του μάγκα, πού νόμιζε ότι όσο πιο πολύ κραυγάζεις τόσο πιο πολύ δίκιο έχεις και όσο πιο πολύ επιδεικνύεις τα μάσκουλά σου τόσο μεγαλύτερο πουλί κρύβεις στο σωβρακάκι σου, αυτόν πού έλεγε τα πιο κρύα αστεία και ήταν ο μόνος πού γελούσε με τις σάχλες του, αυτός πού νόμιζε ότι ήταν η ψυχή της παρέας και πού οι άλλοι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτόν.
Αυτοί με το καιρό γίνηκαν μυριάδες, λόγω της εκπαίδευσης πού τους παρείχε η τηλεόραση, γίνηκαν οι γνωστοί ξερόλες, οι εκπαιδευμένοι ψηφοφόροι με την μνήμη χρυσόψαρου, οι πατριώτες της φακής, οι υπερασπιστές των μνημονίων, οι προσκυνητές της θρησκείας του ατομικισμού και τελευταία οι ενοχοποιημένοι της ατομικής ευθύνης. Είναι αυτοί η βαθειά σκεπτόμενοι πού δεν διαβάζουν ποτέ βιβλίο γιατί δεν θέλουν να αρρωστήσουν από τον αιμοβόρο ιό της ψευτοκουλτούρας και αρχίσουν και κατουράνε καθιστοί!
Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει ούτε από την Τουρκία, ούτε από τους «ξυπόλητους», ούτε από την ΕΕ, ούτε τις ΗΠΑ, απ' αυτούς κινδυνεύει, καταλάβετέ το...
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου