Κώστας Γκιώνης
Ένα κοριτσάκι 9 χρονών λιποθυμάει από την πείνα στη Ρόδο, η μάνα άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος αδυνατεί να ταΐσει τα δίδυμα κοριτσάκια της, έχει να κάνει μεροκάματο μήνες, κανείς στη γειτονιά δεν είχε πάρει χαμπάρι, οι άνθρωποι στα χρόνια του μετ-ανθρωπισμού δεν βλέπουν γύρω τους, είναι τυφλοί, οι αδύνατοι «άλλοι» είναι διάφανοι, ανύπαρκτοι, είναι αντικείμενα ακουμπισμένα στο χώρο, χωρίς ψυχή, χωρίς ανάσα, το μόνο πού βλέπουν είναι η τσέπη τους, τα πάντα είναι λογιστικές πράξεις, οι σχέσεις προσμετρούνται με αριθμητικό κέρδος, αξία έχει μόνο το χρήμα, όλα τ' άλλα είναι παλαιοαριστερίστικες ουτοπιστικές μπούρδες.
Βέβαια όταν προκύψει το ακραίο, θα εμφανιστούν οι εμβρόντητοι πεφτοσυννεφάκηδες, φορώντας το μαύρο πέπλο της επίπλαστης στεναχώριας, βγάζοντας από το μπαούλο της λήθης κάτι ξεχασμένα δάκρυα, από ένα προηγούμενο παρόμοιο ...event, οι οποίοι ξαφνικά θα πάθουν φιλανθρωπία, θα δώσουν το κατιτίς τους, το οποίο θα το διαφημίσουν δεόντως, θα πουν, θα ξαναπούν για τα κακόμοιρα τα παιδάκια, αλλά γρήγορα θα μπουν ξανά στο καβούκι τους, να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα τους και για να πετύχουν τους στόχους τους πού δεν είναι τίποτα άλλο από καταναλωτικές μπούρδες.
Το φαινόμενο του παιδιού της Ρόδου, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, υπάρχουν αρκετά τέτοια, στο εγγύς μέλλον θα αυξηθεί το φαινόμενο, μάλιστα στα μέσα του χειμώνα θα κορυφωθεί με δραματικούς ρυθμούς, καμία εξουσία δεν θα ενδιαφερθεί γι αυτά τα παιδιά του κατώτερου θεού, τα χρήματα μας πού αυτοί τα διαχειρίζονται θα πάνε σε αυτούς πού εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους και θα βοηθήσουν στην επανεκλογή τους, γιατί οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία είναι κατά κανόνα διεφθαρμένοι ή έχουν ροπή προς τη διαφθορά, με αποτέλεσμα να γίνονται άδικοι. Εχθρός δηλαδή της κοινωνίας είναι η εξουσία, είναι όσοι την ασκούν αλλά και όπου την ασκούν, όπως πολύ σωστά έλεγε ο Πέτρος ο Κροπότκιν.
Μόνο οι πολίτες μπορούν να κάνουν κάτι κανένας άλλος, η ανάθεση είναι η μήτρα της δυστυχίας μας, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο, αλληλεγγύη είναι το όπλο των κοινωνιών, όχι φιλανθρωπίες, συμμετοχή, συμπαράσταση, αλληλοβοήθεια, αυτοί θα συνεχίσουν να μπουκώνουν εκατομμύρια τα βοθροκάναλα για να μείνουμε σπίτι, να μείνουμε ασφαλείς, να μείνουμε μαλάκες, να αγοράζουν παγκάκια και ζαρντινιέρες χιλιάδων ευρώ, να κάνουμε περιπάτους νηστικοί και ανήμποροι, ας τους χαλάσουμε τα σχέδια, ας μείνουμε ενεργοί, ας μείνουμε ασυμβίβαστοι, ας τους στείλουμε όλους στο διάολο!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ένα κοριτσάκι 9 χρονών λιποθυμάει από την πείνα στη Ρόδο, η μάνα άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος αδυνατεί να ταΐσει τα δίδυμα κοριτσάκια της, έχει να κάνει μεροκάματο μήνες, κανείς στη γειτονιά δεν είχε πάρει χαμπάρι, οι άνθρωποι στα χρόνια του μετ-ανθρωπισμού δεν βλέπουν γύρω τους, είναι τυφλοί, οι αδύνατοι «άλλοι» είναι διάφανοι, ανύπαρκτοι, είναι αντικείμενα ακουμπισμένα στο χώρο, χωρίς ψυχή, χωρίς ανάσα, το μόνο πού βλέπουν είναι η τσέπη τους, τα πάντα είναι λογιστικές πράξεις, οι σχέσεις προσμετρούνται με αριθμητικό κέρδος, αξία έχει μόνο το χρήμα, όλα τ' άλλα είναι παλαιοαριστερίστικες ουτοπιστικές μπούρδες.
Βέβαια όταν προκύψει το ακραίο, θα εμφανιστούν οι εμβρόντητοι πεφτοσυννεφάκηδες, φορώντας το μαύρο πέπλο της επίπλαστης στεναχώριας, βγάζοντας από το μπαούλο της λήθης κάτι ξεχασμένα δάκρυα, από ένα προηγούμενο παρόμοιο ...event, οι οποίοι ξαφνικά θα πάθουν φιλανθρωπία, θα δώσουν το κατιτίς τους, το οποίο θα το διαφημίσουν δεόντως, θα πουν, θα ξαναπούν για τα κακόμοιρα τα παιδάκια, αλλά γρήγορα θα μπουν ξανά στο καβούκι τους, να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα τους και για να πετύχουν τους στόχους τους πού δεν είναι τίποτα άλλο από καταναλωτικές μπούρδες.
Το φαινόμενο του παιδιού της Ρόδου, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, υπάρχουν αρκετά τέτοια, στο εγγύς μέλλον θα αυξηθεί το φαινόμενο, μάλιστα στα μέσα του χειμώνα θα κορυφωθεί με δραματικούς ρυθμούς, καμία εξουσία δεν θα ενδιαφερθεί γι αυτά τα παιδιά του κατώτερου θεού, τα χρήματα μας πού αυτοί τα διαχειρίζονται θα πάνε σε αυτούς πού εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους και θα βοηθήσουν στην επανεκλογή τους, γιατί οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία είναι κατά κανόνα διεφθαρμένοι ή έχουν ροπή προς τη διαφθορά, με αποτέλεσμα να γίνονται άδικοι. Εχθρός δηλαδή της κοινωνίας είναι η εξουσία, είναι όσοι την ασκούν αλλά και όπου την ασκούν, όπως πολύ σωστά έλεγε ο Πέτρος ο Κροπότκιν.
Μόνο οι πολίτες μπορούν να κάνουν κάτι κανένας άλλος, η ανάθεση είναι η μήτρα της δυστυχίας μας, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο, αλληλεγγύη είναι το όπλο των κοινωνιών, όχι φιλανθρωπίες, συμμετοχή, συμπαράσταση, αλληλοβοήθεια, αυτοί θα συνεχίσουν να μπουκώνουν εκατομμύρια τα βοθροκάναλα για να μείνουμε σπίτι, να μείνουμε ασφαλείς, να μείνουμε μαλάκες, να αγοράζουν παγκάκια και ζαρντινιέρες χιλιάδων ευρώ, να κάνουμε περιπάτους νηστικοί και ανήμποροι, ας τους χαλάσουμε τα σχέδια, ας μείνουμε ενεργοί, ας μείνουμε ασυμβίβαστοι, ας τους στείλουμε όλους στο διάολο!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου