Γιάννης Περάκης
Το νομοσχέδιο της υπουργού «Πολιτισμού» Λ. Μενδώνη ψηφίσθηκε με τις ψήφους της Ν.Δ. και του «άστεγου και εξαθλιωμένου» πολιτικού χώρου, του ΚΙΝΑΛ, εν μέσω αντιδράσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της αριστεράς (από τα ΜΜΕ).
Οι επιπτώσεις του νομοσχεδίου εν συντομία:
1) Το ΤΑΠΑ πλέον μετονομάζεται σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, στο οποίο πηγαίνουν όλα τα έσοδα από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα πωλητήρια, τα αναψυκτήρια, έσοδα που στη συνέχεια αναδιανέμονται για τις ανάγκες των δημόσιων μνημείων και των μουσείων. Μέσα στο νόμο που ψηφίστηκε «έχουν περειφρύσει διατάξεις οι οποίες είναι πάρα πολύ αρνητικές για το μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς, προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και εκποίησής της». «Η πρώτη διάταξη είναι η ανάθεση της ακίνητης περιουσίας του πρώην ΤΑΠΑ, νυν ΟΔΑΠ. Εδώ περιλαμβάνονται όχι σκέτα ακίνητα αλλά μνημεία. Όλα τα κτίρια και μνημεία στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, τα αντίστοιχα ακίνητα στην προστατευόμενη περιοχή της Πλάκας, όλα τα κτίρια των μουσείων, με τα πωλητήρια και αναψυκτήριά τους. Αν εφαρμοστεί στην πράξη η λογική που διαπνέει το νομοσχέδιο, μην εκπλαγείτε αν δείτε πολλά από αυτά τα μνημεία να μετατρέπονται σε εστιατόρια ή ακόμα και να εκποιούνται», τονίζει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων η κ. Κουτσούμπα. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 4 παρ. 3, αναφέρεται: «Το πρόγραμμα αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μνημείων για τη διοργάνωση εκδηλώσεων ή δράσεων που σχετίζονται με την προαγωγή της τοπικής γαστρονομίας και οι γενικοί και ειδικοί όροι λειτουργίας προς διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων καταρτίζονται από το Δ.Σ. του Ο.Δ.Α.Π., και εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού...του ν. 3028/2002 (Α` 153)».
1β) Η δεύτερη διάταξη αφορά στην τροπολογία που κατέθεσε νύχτα η υπουργός Πολιτισμού και αλλάζει όλο το άρθρο 45 του αρχαιολογικού νόμου, δηλαδή τη μουσειακή πολιτική της χώρας εν γένει. Δε γίνεται πολιτιστική πολιτική χαρίζοντας αρχαιότητες. Τα 50 χρόνια σημαίνουν «δανεικά κι αγύριστα». Μέρος Δ' (άρθ. 59): Διατάξεις για εξαγωγή αρχαιοτήτων: Το άρθρο 59 του νομοσχεδίου, με το οποίο αλλάζει η παράγραφος 12 του άρθρου 45 του Αρχαιολογικού Νόμου 3028/02, που αφορά τα Μουσεία.
Το νομοσχέδιο της υπουργού «Πολιτισμού» Λ. Μενδώνη ψηφίσθηκε με τις ψήφους της Ν.Δ. και του «άστεγου και εξαθλιωμένου» πολιτικού χώρου, του ΚΙΝΑΛ, εν μέσω αντιδράσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της αριστεράς (από τα ΜΜΕ).
Οι επιπτώσεις του νομοσχεδίου εν συντομία:
1) Το ΤΑΠΑ πλέον μετονομάζεται σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, στο οποίο πηγαίνουν όλα τα έσοδα από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα πωλητήρια, τα αναψυκτήρια, έσοδα που στη συνέχεια αναδιανέμονται για τις ανάγκες των δημόσιων μνημείων και των μουσείων. Μέσα στο νόμο που ψηφίστηκε «έχουν περειφρύσει διατάξεις οι οποίες είναι πάρα πολύ αρνητικές για το μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς, προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και εκποίησής της». «Η πρώτη διάταξη είναι η ανάθεση της ακίνητης περιουσίας του πρώην ΤΑΠΑ, νυν ΟΔΑΠ. Εδώ περιλαμβάνονται όχι σκέτα ακίνητα αλλά μνημεία. Όλα τα κτίρια και μνημεία στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, τα αντίστοιχα ακίνητα στην προστατευόμενη περιοχή της Πλάκας, όλα τα κτίρια των μουσείων, με τα πωλητήρια και αναψυκτήριά τους. Αν εφαρμοστεί στην πράξη η λογική που διαπνέει το νομοσχέδιο, μην εκπλαγείτε αν δείτε πολλά από αυτά τα μνημεία να μετατρέπονται σε εστιατόρια ή ακόμα και να εκποιούνται», τονίζει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων η κ. Κουτσούμπα. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 4 παρ. 3, αναφέρεται: «Το πρόγραμμα αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μνημείων για τη διοργάνωση εκδηλώσεων ή δράσεων που σχετίζονται με την προαγωγή της τοπικής γαστρονομίας και οι γενικοί και ειδικοί όροι λειτουργίας προς διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων καταρτίζονται από το Δ.Σ. του Ο.Δ.Α.Π., και εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού...του ν. 3028/2002 (Α` 153)».
1β) Η δεύτερη διάταξη αφορά στην τροπολογία που κατέθεσε νύχτα η υπουργός Πολιτισμού και αλλάζει όλο το άρθρο 45 του αρχαιολογικού νόμου, δηλαδή τη μουσειακή πολιτική της χώρας εν γένει. Δε γίνεται πολιτιστική πολιτική χαρίζοντας αρχαιότητες. Τα 50 χρόνια σημαίνουν «δανεικά κι αγύριστα». Μέρος Δ' (άρθ. 59): Διατάξεις για εξαγωγή αρχαιοτήτων: Το άρθρο 59 του νομοσχεδίου, με το οποίο αλλάζει η παράγραφος 12 του άρθρου 45 του Αρχαιολογικού Νόμου 3028/02, που αφορά τα Μουσεία.
Στην παράγραφο 12 προστίθεται το εξής: "β. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται...Με την ίδια απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) έτη, δυνάμενη να ανανεωθεί άπαξ.
1γ) Η τρίτη διάταξη που περιέχεται στην ίδια τροπολογία με την προηγούμενη. «Η υπουργός τροποποιεί το άρθρο που αφορά στα μουσεία και εισάγει μία πρωτοφανή διάταξη με την οποία θα μπορεί να διακόπτει τη λειτουργία δημόσιων μουσείων σε περίπτωση που δεν πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Είναι σαν να μας λέει ότι τα μικρά μουσεία της επαρχίας τα οποία εξυπηρετούν πολλούς άλλους σκοπούς πέρα από τα εισιτήρια, τα οποία μένουν συχνά χωρίς προσωπικό εξαιτίας παραλείψεων του ίδιου του υπουργείου, θα αξιολογηθούν ως μη βιώσιμα και θα κλείσουν. Δεν έχει γίνει διάλογος γι’ αυτό και είναι τρομακτικό», υπογραμμίζει η πρόεδρος των αρχαιολόγων. «Ένα μουσείο μπορεί να έχει λίγους επισκέπτες γιατί η περιοχή στην οποία βρίσκεται να έχει λίγους επισκέπτες. Όμως τα μουσεία είναι σύνδεση των ανθρώπων με την τοπική τους ιστορία, είναι εκπαιδευτική διαδικασία, είναι ψυχαγωγική διαδικασία, είναι κέντρα πολιτισμού», προσθέτει.
1δ) Ο «άστεγος και εξαθλιωμένος» πολιτικός χώρος «μίλησε» επί τέλους και τι είπε;
Ο Γ. Παπανδρέου είπε: «Αυτές οι αρχαιότητες δεν έχουν αξία στα υπόγεια». Απορούμε πως και δεν είπε να τις πουλήσουμε κιόλας;
2) «Το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Ρουσφετολογικού τύπου προσλήψεις: Συστήνει 300 οργανικές θέσεις, δημιουργεί διευθύνσεις και τμήματα, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που προκαλούν πολλά ερωτηματικά. Τι εννοεί το υπουργείο με τον όρο «Εκσυγχρονισμός» του ταμείου:
· Η άδεια για να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους (αναφέρονται μάλιστα και εκδηλώσεις γαστρονομίας), θα δίνεται από την υπουργό...
· Προβλέπεται στο 7μελές ΔΣ, η συμμετοχή εκπροσώπου συνδικαλιστικού φορέα και συγκεκριμένα της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ, μέλη της οποίας ελέγχονται για την υπόθεση του «αμαρτωλού» ταμείου.
Δια λόγους ενημέρωσης: «Για όσους δεν θυμούνται, ο Κ. Μητσοτάκης, όταν έγινε πρωθυπουργός. Το Μουσείο Γουλανδρή, αποφάσισε να κάνει έκθεση με τα αντικείμενα τα προερχόμενα από τη συλλογή του. Η Οργανωτική Επιτροπή όμως που είχε συστηθεί για την διοργάνωση της έκθεσης, έστειλε μία επιστολή στο Μουσείο Ηρακλείου, η οποία στάθηκε μοιραία. Ζητούσε από το Μουσείο να παραχωρήσει αρχαιότητες από τάφο στη Μεσαρά για να εκτεθούν πλάι σε εκείνες της συλλογής Μητσοτάκη η οποία περιλάμβανε κι εκείνη κομμάτια από τον ίδιο χώρο. Έτσι ανακαλύπτει ο τύπος το σκάνδαλο. Γίνεται η έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή λοιπόν χωρίς να παραχωρήσει αντικείμενα το μουσείο Ηράκλειου και λίγο αργότερα συστήνεται επιτροπή για να διερευνήσει αν όντως η συλλογή Μητσοτάκη περιλαμβάνει αρχαία από τον τάφο της Μεσαράς. Η επιτροπή βρίσκει τα αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων ήταν μια χρυσή ταινία, η οποία ήταν η μισή στο μουσείο και υπόλοιπό της στη συλλογή Μητσοτάκη. Η εργασία αυτή της επιτροπής, ανάγκασε τον Κ.Μητσοτάκη να δωρίσει τη συλλογή του στο κράτος, κρατώντας 27 στοιχεία μόνο για να διατηρήσει την άδεια του συλλογέα» (πηγή infowar: Ο Joker ξεθάβει την «αρχαιοκαπηλία» της οικογένειας Μητσοτάκη).
Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την αρχή το 2018: Τους αρχαιολογικούς χώρους, τις πλατείες, τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία από την Αλεξανδρούπολη εως και την Κρήτη έσπευσε να συμπεριλάβει το υπουργείο Οικονομικών (Τσακαλώτος) στην λίστα της ντροπής με τα 10.119 ακίνητα που εκχωρεί στο Υπερταμείο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτησε στον προθάλαμο των αποκρατικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων ο Λευκός Πύργος, το Γεντί Κουλέ και το Καυταντζόγλειο στην Θεσσαλονίκη, το αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής, η Οθωμανική βιβλιοθήκη και το Φετιχιέ Τζαμί στα Ιωάννινα, το νοσοκομείο Πρέβεζας και το γηροκομείο Καρπενησίου, η έκταση Ασυρμάτου στον Αγ. Δημήτριο Αττικής και σχολεία στον Καρέα, το Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Καλαμάτα και το κενοτάφιο του Αγάλματος του Λεωνίδα στην Σπάρτη, η Κνωσός και το Εθνικό Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος στα Χανία, έβαλαν ακόμα και την ΚΝΩΣΟ στο υπερταμείο.
Μια αναδρομή στο πλιάτσικο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς
Όλα άρχισαν από τον Ξέρξη στους Περσικούς Πολέμους. Η αρχαιότερη ίσως ανθρώπινη δραστηριότητα, φαινόμενο παλαιό όσο και η πορνεία, η αρχαιοκαπηλία εμφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια των κρίσεων (κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών) που ακολουθούσαν μαζί με τους πολέμους, τις περιόδους οικονομικής και πνευματικής/πολιτιστικής άνθησης των λαών. Οι πρώτες αρχαιοκαπηλικές επιχειρήσεις είχαν τη μορφή κλοπών και βανδαλισμών ως πολεμική λεία. Ως παλαιότερη καταγραμμένη αρπαγή θησαυρών θεωρείται αυτή που έκανε ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης στην Αθήνα του 480 π.Χ. (μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών). Ο Ξέρξης αρπάζει το αρχικό σύνταγμα (σύμπλεγμα γλυπτών) κατασκευασμένο από μπρούντζο που αναπαριστούσε τους δύο Τυραννοκτόνους, τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα, οι οποίοι το 514 π.Χ. σκότωσαν τον Ιππαρχο, τύραννο της Αθήνας, και το μεταφέρει στα Σούσα.
Στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας: Οι Ρωμαίοι μισθοφόροι θάβονται στην πατρίδα τους μαζί με τα λάφυρα, πολλά από τα οποία έχουν μεταφέρει από την κατακτημένη Μακεδονία και ανάγονται στη «χρυσή» εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η θλιβερή αρπαγή μνημείων της ελληνικής ιστορίας συνεχίζεται με τους Φράγκους και συστηματοποιείται πριν από την άλωση από τους προμηθευτές των ηγεμόνων της Δύσης. Ο θαυμασμός για τον κλασικό πολιτισμό που δημιούργησε η Αναγέννηση έθρεψε και την αρχαιοκαπηλία. Οι Τούρκοι μάλλον αδιαφόρησαν, εκμεταλλεύτηκαν όμως την αρχαιολατρία των Ευρωπαίων.
Η αρχαιοκαπηλία όμως δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια ειδικά στην Μακεδονία. Οι ρομαντικοί μορφωμένοι φιλάρχαιοι περιηγητές της Αναγέννησης (14ος-17ος αιώνας), τό 'χαν «τάμα» να πάρουν μαζί τους από τις περιηγήσεις στο τουρκοκρατούμενο πλέον Levante, ένα «ενθύμιο» για το σαλόνι τους.
Ξεχωρίζει όμως και η κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Σκωτσέζο διπλωμάτη λόρδο Έλγιν. Η εκδοθείσα άδεια του Σουλτάνου δινόταν η δυνατότητα στους εκπροσώπους του Άγγλου λόρδου να αφαιρούν από τα μνημεία της Ακρόπολης ό,τι ήθελαν. Έκτοτε επιδόθηκαν επί μια δεκαετία περίπου στη σύληση του Παρθενώνα. Οι εργάτες καθ’ υπόδειξη των ανθρώπων του Έλγιν απέσπασαν πολλές γλυπτές συνθέσεις κυρίως από τη νότια και βόρεια ζωφόρο καθώς και από το ανατολικό αέτωμα, οι οποίες είχαν σμιλευθεί από το 447 έως το 432 π. Χ., όπως για παράδειγμα τους «ιππείς», το «κεφάλι αλόγου από το τέθριππο της Σελήνης», τον «Λαπίθη που παλεύει με Κένταυρο», τμήμα «από την παράσταση της πομπής των Παναθηναίων», την «παράσταση της γέννησης της Αθηνάς» και άλλα καλλιτεχνήματα που είχαν σεβαστεί ο χρόνος και οι επιδρομείς. Οι καταστροφές που προκάλεσε ο Σκοτσέζος λόρδος στα μνημεία της Ακρόπολης προκάλεσαν την οργή του Άγγλου ποιητή και φιλέλληνα λόρδου Μπάιρον. Γι’ αυτό συνέθεσε και δημοσίευσε το Μάρτιο του 1811 το ποίημα « Η κατάρα της Αθηνάς». Σ’ αυτό παρουσιάζει την Παλλάδα να καταριέται τον Έλγιν, τη γενιά του και την πατρίδα του για τη σύληση του ιερού της και να τον συγκρίνει με άλλους καταστροφείς της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι, όπου μιλά η Αθηνά απευθυνόμενη προς το Βύρωνα: «Είδον εκπνεούσας πλείστας τυραννίδας, διέφυγον τον όλεθρον των Οθωμανών και την καταστροφήν των Βανδάλων, αλλ’ η πατρίς σου μοι στέλλει έναν εχθρόν (= τον Έλγιν) χείρονα Βανδάλου και Μωαμεθανού».
Η εκδίκηση της Ιστορίας
Η κλοπή αρχαιοτήτων ενός λαού σημαίνει ότι ληστεύεις το λαό του από την ιστορία του, την κληρονομιά του και την ταυτότητά του», αναφέρουν σε άρθρο τους οι Τimes του Λονδίνου, τονίζοντας ότι «πολλές χώρες συμπάσχουν με το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Ελγινείων μαρμάρων».
Μετά από 70 χρόνια η γενιά της αντίστασης και του εμφυλίου αλλά και 40 χρόνια η γενιά της μεταπολίτευσης παίρνουν την εκδίκηση τους. Ανταποδίδουν στα ίσα σήμερα τους αστήρικτους χαρακτηρισμούς των διαχρονικά εθνικοφρόνων προς εμάς τους «ηττημένους» τους κομμουνιστές και τους αριστερούς. Οι «ηττημένοι» έχουν σήμερα κάθε δικαίωμα να αποκαλέσουν τους σημερινούς απόγονους των εθνικοφρόνων ως:
Συμμορίτες: Βρίζατε τους ηττημένους ως συμμορίτες. Αλλά εσείς είστε όχι απλώς οι συμμορίτες αλλά ληστοσυμμορίτες: Ναι ακριβώς και έχουμε κάθε δικαίωμα να σας αποκαλέσουμε έτσι. Οι συμμορίες σας είναι οι διάφορες ομάδες του κατασταλτικού μηχανισμού που σκοτώνουν και τρομοκρατούν τους πολίτες αυτής της χώρας. Οι δολοφονίες σας ένας ατελείωτος κατάλογος. Ας μη μιλήσουμε για το εμφύλιο και τις εξορίες. Από το 1975 έως το 2010 η Ελληνική Αστυνομία έχει πραγματοποιήσει 105 δολοφονίες πολιτών, ενώ εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις κακοποίησης, βασανισμού, ξυλοδαρμών αθώων πολιτών με τη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων να κλείνουν από την «Δικαιοσύνη» ή με τους ένστολους δράστες να αποφυλακίζονται έπειτα από ποινές «χάδι».
Είστε και ληστοσυμμορίτες, διότι από το 2010 ρημάξατε την ιδιωτική και την δημόσια περιουσία του Ελληνικού λαού.
Και που θα τα «δανείσετε» ωρέ ξεφτιλισμένοι: Ο τιμοκατάλογος των κοκτέιλ πάρτι με θέα τα Μάρμαρα (Εφημερίδα Τα Νέα, 12/11/1999). Η περιγραφή των προσφερόμενων υπηρεσιών αποκαλύπτει ένα ιδεώδες εξωτικό -αποικιακό- περιβάλλον για την αναβίωση και τη σπάνια απόλαυση σκηνών ρωμαϊκής χλιδής, από όχι και τόσο λίγους εκλεκτούς, αφού οι ρεσεψιόν μπορούν να χωρέσουν χίλιους καλεσμένους.
1γ) Η τρίτη διάταξη που περιέχεται στην ίδια τροπολογία με την προηγούμενη. «Η υπουργός τροποποιεί το άρθρο που αφορά στα μουσεία και εισάγει μία πρωτοφανή διάταξη με την οποία θα μπορεί να διακόπτει τη λειτουργία δημόσιων μουσείων σε περίπτωση που δεν πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Είναι σαν να μας λέει ότι τα μικρά μουσεία της επαρχίας τα οποία εξυπηρετούν πολλούς άλλους σκοπούς πέρα από τα εισιτήρια, τα οποία μένουν συχνά χωρίς προσωπικό εξαιτίας παραλείψεων του ίδιου του υπουργείου, θα αξιολογηθούν ως μη βιώσιμα και θα κλείσουν. Δεν έχει γίνει διάλογος γι’ αυτό και είναι τρομακτικό», υπογραμμίζει η πρόεδρος των αρχαιολόγων. «Ένα μουσείο μπορεί να έχει λίγους επισκέπτες γιατί η περιοχή στην οποία βρίσκεται να έχει λίγους επισκέπτες. Όμως τα μουσεία είναι σύνδεση των ανθρώπων με την τοπική τους ιστορία, είναι εκπαιδευτική διαδικασία, είναι ψυχαγωγική διαδικασία, είναι κέντρα πολιτισμού», προσθέτει.
1δ) Ο «άστεγος και εξαθλιωμένος» πολιτικός χώρος «μίλησε» επί τέλους και τι είπε;
Ο Γ. Παπανδρέου είπε: «Αυτές οι αρχαιότητες δεν έχουν αξία στα υπόγεια». Απορούμε πως και δεν είπε να τις πουλήσουμε κιόλας;
2) «Το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Ρουσφετολογικού τύπου προσλήψεις: Συστήνει 300 οργανικές θέσεις, δημιουργεί διευθύνσεις και τμήματα, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που προκαλούν πολλά ερωτηματικά. Τι εννοεί το υπουργείο με τον όρο «Εκσυγχρονισμός» του ταμείου:
· Η άδεια για να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους (αναφέρονται μάλιστα και εκδηλώσεις γαστρονομίας), θα δίνεται από την υπουργό...
· Προβλέπεται στο 7μελές ΔΣ, η συμμετοχή εκπροσώπου συνδικαλιστικού φορέα και συγκεκριμένα της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ, μέλη της οποίας ελέγχονται για την υπόθεση του «αμαρτωλού» ταμείου.
Δια λόγους ενημέρωσης: «Για όσους δεν θυμούνται, ο Κ. Μητσοτάκης, όταν έγινε πρωθυπουργός. Το Μουσείο Γουλανδρή, αποφάσισε να κάνει έκθεση με τα αντικείμενα τα προερχόμενα από τη συλλογή του. Η Οργανωτική Επιτροπή όμως που είχε συστηθεί για την διοργάνωση της έκθεσης, έστειλε μία επιστολή στο Μουσείο Ηρακλείου, η οποία στάθηκε μοιραία. Ζητούσε από το Μουσείο να παραχωρήσει αρχαιότητες από τάφο στη Μεσαρά για να εκτεθούν πλάι σε εκείνες της συλλογής Μητσοτάκη η οποία περιλάμβανε κι εκείνη κομμάτια από τον ίδιο χώρο. Έτσι ανακαλύπτει ο τύπος το σκάνδαλο. Γίνεται η έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή λοιπόν χωρίς να παραχωρήσει αντικείμενα το μουσείο Ηράκλειου και λίγο αργότερα συστήνεται επιτροπή για να διερευνήσει αν όντως η συλλογή Μητσοτάκη περιλαμβάνει αρχαία από τον τάφο της Μεσαράς. Η επιτροπή βρίσκει τα αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων ήταν μια χρυσή ταινία, η οποία ήταν η μισή στο μουσείο και υπόλοιπό της στη συλλογή Μητσοτάκη. Η εργασία αυτή της επιτροπής, ανάγκασε τον Κ.Μητσοτάκη να δωρίσει τη συλλογή του στο κράτος, κρατώντας 27 στοιχεία μόνο για να διατηρήσει την άδεια του συλλογέα» (πηγή infowar: Ο Joker ξεθάβει την «αρχαιοκαπηλία» της οικογένειας Μητσοτάκη).
Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την αρχή το 2018: Τους αρχαιολογικούς χώρους, τις πλατείες, τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία από την Αλεξανδρούπολη εως και την Κρήτη έσπευσε να συμπεριλάβει το υπουργείο Οικονομικών (Τσακαλώτος) στην λίστα της ντροπής με τα 10.119 ακίνητα που εκχωρεί στο Υπερταμείο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτησε στον προθάλαμο των αποκρατικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων ο Λευκός Πύργος, το Γεντί Κουλέ και το Καυταντζόγλειο στην Θεσσαλονίκη, το αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής, η Οθωμανική βιβλιοθήκη και το Φετιχιέ Τζαμί στα Ιωάννινα, το νοσοκομείο Πρέβεζας και το γηροκομείο Καρπενησίου, η έκταση Ασυρμάτου στον Αγ. Δημήτριο Αττικής και σχολεία στον Καρέα, το Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Καλαμάτα και το κενοτάφιο του Αγάλματος του Λεωνίδα στην Σπάρτη, η Κνωσός και το Εθνικό Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος στα Χανία, έβαλαν ακόμα και την ΚΝΩΣΟ στο υπερταμείο.
Μια αναδρομή στο πλιάτσικο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς
Όλα άρχισαν από τον Ξέρξη στους Περσικούς Πολέμους. Η αρχαιότερη ίσως ανθρώπινη δραστηριότητα, φαινόμενο παλαιό όσο και η πορνεία, η αρχαιοκαπηλία εμφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια των κρίσεων (κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών) που ακολουθούσαν μαζί με τους πολέμους, τις περιόδους οικονομικής και πνευματικής/πολιτιστικής άνθησης των λαών. Οι πρώτες αρχαιοκαπηλικές επιχειρήσεις είχαν τη μορφή κλοπών και βανδαλισμών ως πολεμική λεία. Ως παλαιότερη καταγραμμένη αρπαγή θησαυρών θεωρείται αυτή που έκανε ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης στην Αθήνα του 480 π.Χ. (μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών). Ο Ξέρξης αρπάζει το αρχικό σύνταγμα (σύμπλεγμα γλυπτών) κατασκευασμένο από μπρούντζο που αναπαριστούσε τους δύο Τυραννοκτόνους, τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα, οι οποίοι το 514 π.Χ. σκότωσαν τον Ιππαρχο, τύραννο της Αθήνας, και το μεταφέρει στα Σούσα.
Στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας: Οι Ρωμαίοι μισθοφόροι θάβονται στην πατρίδα τους μαζί με τα λάφυρα, πολλά από τα οποία έχουν μεταφέρει από την κατακτημένη Μακεδονία και ανάγονται στη «χρυσή» εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η θλιβερή αρπαγή μνημείων της ελληνικής ιστορίας συνεχίζεται με τους Φράγκους και συστηματοποιείται πριν από την άλωση από τους προμηθευτές των ηγεμόνων της Δύσης. Ο θαυμασμός για τον κλασικό πολιτισμό που δημιούργησε η Αναγέννηση έθρεψε και την αρχαιοκαπηλία. Οι Τούρκοι μάλλον αδιαφόρησαν, εκμεταλλεύτηκαν όμως την αρχαιολατρία των Ευρωπαίων.
Η αρχαιοκαπηλία όμως δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια ειδικά στην Μακεδονία. Οι ρομαντικοί μορφωμένοι φιλάρχαιοι περιηγητές της Αναγέννησης (14ος-17ος αιώνας), τό 'χαν «τάμα» να πάρουν μαζί τους από τις περιηγήσεις στο τουρκοκρατούμενο πλέον Levante, ένα «ενθύμιο» για το σαλόνι τους.
Ξεχωρίζει όμως και η κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Σκωτσέζο διπλωμάτη λόρδο Έλγιν. Η εκδοθείσα άδεια του Σουλτάνου δινόταν η δυνατότητα στους εκπροσώπους του Άγγλου λόρδου να αφαιρούν από τα μνημεία της Ακρόπολης ό,τι ήθελαν. Έκτοτε επιδόθηκαν επί μια δεκαετία περίπου στη σύληση του Παρθενώνα. Οι εργάτες καθ’ υπόδειξη των ανθρώπων του Έλγιν απέσπασαν πολλές γλυπτές συνθέσεις κυρίως από τη νότια και βόρεια ζωφόρο καθώς και από το ανατολικό αέτωμα, οι οποίες είχαν σμιλευθεί από το 447 έως το 432 π. Χ., όπως για παράδειγμα τους «ιππείς», το «κεφάλι αλόγου από το τέθριππο της Σελήνης», τον «Λαπίθη που παλεύει με Κένταυρο», τμήμα «από την παράσταση της πομπής των Παναθηναίων», την «παράσταση της γέννησης της Αθηνάς» και άλλα καλλιτεχνήματα που είχαν σεβαστεί ο χρόνος και οι επιδρομείς. Οι καταστροφές που προκάλεσε ο Σκοτσέζος λόρδος στα μνημεία της Ακρόπολης προκάλεσαν την οργή του Άγγλου ποιητή και φιλέλληνα λόρδου Μπάιρον. Γι’ αυτό συνέθεσε και δημοσίευσε το Μάρτιο του 1811 το ποίημα « Η κατάρα της Αθηνάς». Σ’ αυτό παρουσιάζει την Παλλάδα να καταριέται τον Έλγιν, τη γενιά του και την πατρίδα του για τη σύληση του ιερού της και να τον συγκρίνει με άλλους καταστροφείς της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι, όπου μιλά η Αθηνά απευθυνόμενη προς το Βύρωνα: «Είδον εκπνεούσας πλείστας τυραννίδας, διέφυγον τον όλεθρον των Οθωμανών και την καταστροφήν των Βανδάλων, αλλ’ η πατρίς σου μοι στέλλει έναν εχθρόν (= τον Έλγιν) χείρονα Βανδάλου και Μωαμεθανού».
Η εκδίκηση της Ιστορίας
Η κλοπή αρχαιοτήτων ενός λαού σημαίνει ότι ληστεύεις το λαό του από την ιστορία του, την κληρονομιά του και την ταυτότητά του», αναφέρουν σε άρθρο τους οι Τimes του Λονδίνου, τονίζοντας ότι «πολλές χώρες συμπάσχουν με το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Ελγινείων μαρμάρων».
Μετά από 70 χρόνια η γενιά της αντίστασης και του εμφυλίου αλλά και 40 χρόνια η γενιά της μεταπολίτευσης παίρνουν την εκδίκηση τους. Ανταποδίδουν στα ίσα σήμερα τους αστήρικτους χαρακτηρισμούς των διαχρονικά εθνικοφρόνων προς εμάς τους «ηττημένους» τους κομμουνιστές και τους αριστερούς. Οι «ηττημένοι» έχουν σήμερα κάθε δικαίωμα να αποκαλέσουν τους σημερινούς απόγονους των εθνικοφρόνων ως:
Συμμορίτες: Βρίζατε τους ηττημένους ως συμμορίτες. Αλλά εσείς είστε όχι απλώς οι συμμορίτες αλλά ληστοσυμμορίτες: Ναι ακριβώς και έχουμε κάθε δικαίωμα να σας αποκαλέσουμε έτσι. Οι συμμορίες σας είναι οι διάφορες ομάδες του κατασταλτικού μηχανισμού που σκοτώνουν και τρομοκρατούν τους πολίτες αυτής της χώρας. Οι δολοφονίες σας ένας ατελείωτος κατάλογος. Ας μη μιλήσουμε για το εμφύλιο και τις εξορίες. Από το 1975 έως το 2010 η Ελληνική Αστυνομία έχει πραγματοποιήσει 105 δολοφονίες πολιτών, ενώ εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις κακοποίησης, βασανισμού, ξυλοδαρμών αθώων πολιτών με τη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων να κλείνουν από την «Δικαιοσύνη» ή με τους ένστολους δράστες να αποφυλακίζονται έπειτα από ποινές «χάδι».
Είστε και ληστοσυμμορίτες, διότι από το 2010 ρημάξατε την ιδιωτική και την δημόσια περιουσία του Ελληνικού λαού.
Και που θα τα «δανείσετε» ωρέ ξεφτιλισμένοι: Ο τιμοκατάλογος των κοκτέιλ πάρτι με θέα τα Μάρμαρα (Εφημερίδα Τα Νέα, 12/11/1999). Η περιγραφή των προσφερόμενων υπηρεσιών αποκαλύπτει ένα ιδεώδες εξωτικό -αποικιακό- περιβάλλον για την αναβίωση και τη σπάνια απόλαυση σκηνών ρωμαϊκής χλιδής, από όχι και τόσο λίγους εκλεκτούς, αφού οι ρεσεψιόν μπορούν να χωρέσουν χίλιους καλεσμένους.
Οι τιμές είναι χωρίς τον ΦΠΑ και ξεκινούν από 7.000 λίρες για μια απλή ρεσεψιόν, ενώ για τα καθιστά δείπνα οι τιμές ξεκινούν από 12.000 λίρες. Όπως γράφει η επίσημη μπροσούρα του Βρετανικού Μουσείου, «Έχετε πρόσβαση σε τρεις συνεχόμενες αίθουσες, αιγυπτιακή και αρχαία ελληνική, που δημιουργούν μεγάλο και εντυπωσιακό χώρο, που όμως δεν είναι κατάλληλος για μικρές ομάδες. Τα απεριτίφ και τα καναπεδάκια στην αίθουσα αιγυπτιακών γλυπτών. Καθιστό δείπνο στην αίθουσα του Ναού των Νηρηίδων (του 500 π.χ.) ο ναός βρίσκεται στη μια άκρη της αίθουσας, είναι μεγαλοπρεπής και βρίσκεται δίπλα στην αίθουσα των Ελγίνειων Μαρμάρων. Τα λικέρ και ο καφές, στην αίθουσα που περιλαμβάνει τα Ελγίνεια Μάρμαρα. Το κάπνισμα δεν επιτρέπεται. Ο χορός δεν επιτρέπεται. Επιτρέπεται η ζωντανή -ή μικροφωνική- χαμηλή μουσική. Επιτρέπονται οι θεματικές διακοσμήσεις παρ' ότι η μεγαλοπρέπεια των αιθουσών δεν καθιστά αναγκαία την υπερβολική διακόσμηση. Θεματική ενδυμασία είναι κατάλληλη για τους σερβιτόρους ή για τους καλεσμένους ή και για τους δυο. Είναι τέλεια ταιριαστή ενδυμασία είτε ως αρχαίου Αιγυπτίου είτε ως αρχαίου Έλληνα». Προσφέρει επίσης το Βρετανικό Μουσείο και πακέτα για 250 άτομα έναντι 12.000 λιρών συν τα έξοδα τροφοδοσίας, με τιμή ανά κεφαλή 8,5 λίρες για απλό μενού, 12,50 λίρες για κάτι πιο περιποιημένο και 16,50 λίρες για το πιο ακριβό. Η σαμπάνια κοστίζει 16,95 λίρες το μπουκάλι, το κρασί 8,5 και τα απλά μη αλκοολούχα ποτά 3,75 λίρες το λίτρο.
Έλληνες όντες βαρβάροις δουλεύσομεν, (μτφ: Είμαστε Έλληνες και θα γίνουμε δούλοι των βαρβάρων) Ευριπίδης
Αρχοντοπούλα μου εσύ, Κυρά μου Μυκηναίισα, κόρη του Αγαμέμνονα, εγγονή του Ατρέα και του Τυνδάρεω ανεψιά των Διοσκούρων, του Κάστορα και του Πολυδεύκη και κείνης της συφοριασμένης Καλλονής, της μαρτυρικής Ελένης αιώνες κι αιώνες τώρα ορθώνεται μεσ’ το μυαλό μας η βροντερή φωνή σου, ακούμε τα κλάματα και τις οιμωγές σου, τον οδυρμό και το θρήνο σου, για τον σφαγμένο Πατέρα, για τον εξόριστο Αδελφό και για τη σαπίλα που βασιλεύει μεσ’ το παλάτι κι έχει εξαθλιώσει το λαό της μεγάλης και τρισένδοξης Αργολικής πρωτεύουσας.
Έλληνες όντες βαρβάροις δουλεύσομεν, (μτφ: Είμαστε Έλληνες και θα γίνουμε δούλοι των βαρβάρων) Ευριπίδης
Αρχοντοπούλα μου εσύ, Κυρά μου Μυκηναίισα, κόρη του Αγαμέμνονα, εγγονή του Ατρέα και του Τυνδάρεω ανεψιά των Διοσκούρων, του Κάστορα και του Πολυδεύκη και κείνης της συφοριασμένης Καλλονής, της μαρτυρικής Ελένης αιώνες κι αιώνες τώρα ορθώνεται μεσ’ το μυαλό μας η βροντερή φωνή σου, ακούμε τα κλάματα και τις οιμωγές σου, τον οδυρμό και το θρήνο σου, για τον σφαγμένο Πατέρα, για τον εξόριστο Αδελφό και για τη σαπίλα που βασιλεύει μεσ’ το παλάτι κι έχει εξαθλιώσει το λαό της μεγάλης και τρισένδοξης Αργολικής πρωτεύουσας.
Το υπεράνθρωπο πάθος σου, η άσβηστη φλόγα της εκδίκησης, της κάθαρσης και της τιμωρίας, η απόλυτη αυταπάρνησή σου, το απόλυτο ασυμβίβαστο της μνήμης σου, η μαρτυρική προσμονή της γλυκιάς φωνούλας του χαμένου Αδελφού που λειώνει τα νιάτα του στην ξένη γή, κυνηγημένος από την κακούργα Μάνα κι όλο είναι να γυρίσει για ν’ αναστήσει την τρυφερή σου την καρδιά και ν’ αποκαταστήσει τη ζωή στα δίκαιά της. Αιώνες τώρα, μαζί με τ’ άλλα φαντάσματα του ανθρώπινου μυαλού, μαζί με τον Προμηθέα, τον Οιδίποδα την Αντιγόνη, τον Αίαντα, τον Φιλοκτήτη, τη Μήδεια και άλλους μισοθεούς-μισοανθρώπους, έχετε στοιχειώσει τη ζωή μας και μας έχετε περιζώσει, λες κι είσαστε εσείς οι πρώτοι δορυφόροι του πλανήτη Γή και σπρώχνετε τους ανθρώπους να ξεφύγουν από τη ζωώδη Φύση και τη βαρβαρότητά της να ξεπεράσουν το φράγμα του Φόβου και της Υποταγής, να φτάσουν στα ακραία σύνορα του μυαλού τους και να ζήσουν μαζί σας, στον κόσμο της Ελευθερίας. Στον κόσμο της Δικαιοσύνης, της Ισότητας και της Αρμονίας. Αιώνες τώρα οδηγείτε των ανθρώπων τα βήματα, στο κακοτράχαλο μονοπάτι του Εξανθρωπισμού.
Κι ήρθατε πάλι, όσοι απομείνατε ζωντανοί, σκίσατε πάλι, σαν Έρωτας, το Έρεβος και σα νιογέννητος Ήλιος ανατείλατε στη ζωή μας. Καμάρια μας και Περηφάνια μας. Ηλέκτρα μου εσύ γλυκιά, Φάος μου εσύ αγνόν, χρόνια και χρόνια στριφογυρίζω μπροστά στα σκαλοπάτια του Οίκου σου, ακούω λιονταρίνα μου τους βρυχηθμούς σου, οσφραίνομαι τη δριμιά μυρουδιά της Ανυπακοής και της Αντίστασής σου κι ανασαίνω μαζί σου, τη βαριά σαπίλα που αναδύεται από το παλάτι της Αυθαιρεσίας, της Ανομίας και του Εγκλήματος της Ακαθαρσίας και της Διαφθοράς. Τις μακριές νύχτες της αγρύπνιας σου στέκω βουβός και κατάπληκτος, μπροστά σε Σένα την Αιώνια, την Αθάνατη, την Ανύπαρκτη άνθρωπος εγώ, της μιάς ζωής!
Κι ήρθατε πάλι, όσοι απομείνατε ζωντανοί, σκίσατε πάλι, σαν Έρωτας, το Έρεβος και σα νιογέννητος Ήλιος ανατείλατε στη ζωή μας. Καμάρια μας και Περηφάνια μας. Ηλέκτρα μου εσύ γλυκιά, Φάος μου εσύ αγνόν, χρόνια και χρόνια στριφογυρίζω μπροστά στα σκαλοπάτια του Οίκου σου, ακούω λιονταρίνα μου τους βρυχηθμούς σου, οσφραίνομαι τη δριμιά μυρουδιά της Ανυπακοής και της Αντίστασής σου κι ανασαίνω μαζί σου, τη βαριά σαπίλα που αναδύεται από το παλάτι της Αυθαιρεσίας, της Ανομίας και του Εγκλήματος της Ακαθαρσίας και της Διαφθοράς. Τις μακριές νύχτες της αγρύπνιας σου στέκω βουβός και κατάπληκτος, μπροστά σε Σένα την Αιώνια, την Αθάνατη, την Ανύπαρκτη άνθρωπος εγώ, της μιάς ζωής!
Έτσι και τώρα Κοκώνα μου σε σένα έρχομαι ν’ αποθέσω την αγωνία μου, να πώ το παράπονο και την πίκρα μου, για όσα συμβαίνουν στους χαλεπούς καιρούς μου. Εξυφαίνεται μια νέα συνομωσία Αστέρι μου! Καμπόσοι παρδαλοί, βαλθήκανε να μας πείσουν ότι είσαστε φουστίτσες και ζιπουνάκια και σας κόβουνε στα μέτρα τους. Σώνει και καλά ότι είναι το αίτημα της εποχής και πρέπει να σας κάνουνε απλούς καθημερινούς ανθρώπους, σαν και μας τους κακομοίρηδες που λυγάμε τη μέση μας ολημερίς και σκύβουμε το κεφάλι, περιδεείς, μπροστά σε όλες τις εξουσίες. Μικρές και μεγάλες.
Αφήστε, μας λένε, τις βλακείες περί «αξεπέραστων μεγεθών» και περί της «ανυπέρβλητης ποίησης» των Αρχαίων σας! Μας έχετε γανώσει το κέρατο με τα μνημεία του αρχαίου σας Λόγου. Μας φτάνει και μας περισσεύει ένας Σαίξπηρ για την Ευρώπη! Τους Αττικούς δεν τους θέλουμε! Μας δημιουργούν σύγχυση. Ξεσκεπάζουν την ασυδοσία και την απανθρωπιά της Κεφαλαιοκρατίας μας, ανατρέπουν την Οικονομική μας Ολιγαρχία και τινάζουν στον αέρα τα θεμέλια της Παγκοσμιοποιημένης Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας μας. Είναι ορκισμένοι εχθροί μας. Ξυπνάνε τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Να είσαστε ευχαριστημένοι που σεβόμαστε όπως σεβόμαστε, τα αρχιτεκτονικά τους μνημεία. Τους γκρεμισμένους ναούς με τις άσπρες, σπασμένες κολώνες τους. Κι αρχίσανε να γκρεμίζουνε τα τείχη των παλατιών σας, να ρίχνουνε τους πύργους και τις πολεμίστρες να μπαίνουνε μέσα στην «Πολιτεία» και να ποδοπατάνε με τ’ άπλυτα πόδια τους πάνω στα παιδεμένα σας κορμιά.
Αφήστε, μας λένε, τις βλακείες περί «αξεπέραστων μεγεθών» και περί της «ανυπέρβλητης ποίησης» των Αρχαίων σας! Μας έχετε γανώσει το κέρατο με τα μνημεία του αρχαίου σας Λόγου. Μας φτάνει και μας περισσεύει ένας Σαίξπηρ για την Ευρώπη! Τους Αττικούς δεν τους θέλουμε! Μας δημιουργούν σύγχυση. Ξεσκεπάζουν την ασυδοσία και την απανθρωπιά της Κεφαλαιοκρατίας μας, ανατρέπουν την Οικονομική μας Ολιγαρχία και τινάζουν στον αέρα τα θεμέλια της Παγκοσμιοποιημένης Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας μας. Είναι ορκισμένοι εχθροί μας. Ξυπνάνε τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Να είσαστε ευχαριστημένοι που σεβόμαστε όπως σεβόμαστε, τα αρχιτεκτονικά τους μνημεία. Τους γκρεμισμένους ναούς με τις άσπρες, σπασμένες κολώνες τους. Κι αρχίσανε να γκρεμίζουνε τα τείχη των παλατιών σας, να ρίχνουνε τους πύργους και τις πολεμίστρες να μπαίνουνε μέσα στην «Πολιτεία» και να ποδοπατάνε με τ’ άπλυτα πόδια τους πάνω στα παιδεμένα σας κορμιά.
Πιάνουνε κείνο το φλογερό κορίτσι, την αδελφούλα σου την Ιφιγένεια και την παρασταίνουνε σαν ένα χαμένο παιδί ανίδεο, που κλαίει και δέρνεται απελπισμένο και στο τέλος θέλοντας και μη θέλοντας, αφήνεται μισολιπόθυμη να τη σύρουν στη σφαγή. Ξέρεις όμως Αηδόνα μου, ότι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Γερμανοτσολιάδων στήθηκε κόσμος και κόσμος! Κάποιοι χάνανε το κουράγιο τους και πέφτανε στα λυγισμένα τους γόνατα μισολιπόθυμοι από τον τρόμο του θανάτου, σαν την Ισμήνη και σαν τη Χρυσόθεμη κι άλλοι σαν εσένα και σαν την Αντιγόνη, ορθώνανε το κορμί τους, σκίζανε το ματωμένο τους πουκάμισο και φωνάζανε: «Εδώ βαράτε, βάρβαροι Ούνοι! Ζήτω η Ελλάς!» ή «Ζήτω ο ΕΛΑΣ!». Και μένανε ολόρθοι μπροστά στο θάνατο. Έτσι όπως έκανε κι η αδελφούλα σου, η Ιφιγένεια. Αφού κατέβηκε μέχρι το τελευταίο σκαλοπάτι της απόγνωσης, αφού ύμνησε ανέλπιδα τη χαρά της ζωής στο τέλος έδωσε μια ξεπέρασε σαν αστραπή τα φράγματα του φόβου, σηκώθηκε στ’ ακροδάχτυλα, αγκάλιασε τη Μάνα Ελλάδα κι αποχώρησε μαζί της θριαμβεύτρια. Εσείς μας τα μάθατε αυτά, Αμαζόνα μου!
Επειδή μικρύναμε οι άνθρωποι στις μέρες μας, θέλουνε να μικρύνουνε και σας, να σας φέρουνε στα μέτρα μας. Μας λένε δηλαδή, οι ανελλήνιστοι, ότι θα στρίψουμε στο σοκάκι της γειτονιάς μας και θα πέσουμε πάνω στην Ιφιγένεια και στην Αντιγόνη στην Ηλέκτρα και στον Ορέστη! Κι ότι μπορούμε να δούμε ολοζώντανο τον Προμηθέα και τον Οιδίποδα να πίνουνε το φραπέ τους στην απέναντι καφετέρια! Κούνια που τους κούναγε! Τώρα θα πληρώσει τη νύφη ο Σοφοκλής. Θα ασελγήσει πάνω στο βασανισμένο σου κορμί Μυκηναίισα Καλλονή μου! Είπε ακόμη ότι είσαι υστερική. Μια κλινική περίπτωση δηλαδή για το Δρομοκαϊτειο. Οτι είσαι, λέει, μια βάρβαρη που πρεσβεύεις το «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι μπορεί να την περιγράψει κανείς. Το πράγμα παράγινε. Δεν πάει άλλο. Βαθειά παρακμή μαστίζει την Πολιτεία μας. Μορφές δουλείας σχεδιάζονται και αποκρυσταλλώνονται. Ο Λαός μας φτωχαίνει κάθε μέρα και περισσότερο. Ο πλούτος της χώρας συσσωρεύτηκε και κλειδαμπαρώθηκε στα χρηματοκιβώτια των Τραπεζών. Το χρήμα που φαίνεται να κυκλοφορεί σπάταλα και προκλη-τικά, είναι χρήμα μαύρο, κλεμμένο. Η διαφθορά έχει βουλιάξει τον τόπο. Εχει σκεπάσει τα πάντα με μια βαριά αδιαπέραστη λάσπη. Σκάνδαλα επί σκανδάλων! Τα περισσότερα πνίγονται και όσα τυχαία ξεσπάνε, αμέσως νομοτύπως κουκουλώνονται. Χωρίς συνέπειες και χωρίς ενόχους. Οι χειραγωγημένοι θεσμοί, συνεργάζονται υπογείως και κρατούν την αλυσίδα σφιχτά δεμένη. Από πού να ξεκινήσει κανείς! Η ίδια η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί μέγα σκάνδαλο. Αυτή η Ε.Ε. που είναι πνιγμένη στα «ιδεώδη» και στις προοπτικές «ευτυχίας», σέρνει τη πατρίδα μας σιδηροδέσμια, σαν αφρικανίδα πριγκίπισσα σε ρωμαϊκό θρίαμβο.
Η Δημοκρατία μας έχει Θεσμούς, έχει Σύνταγμα, έχει Νόμους, απ’ όλα έχει. Έχει για θεμέλιο τη Λαϊκή Κυριαρχία. Δηλαδή τα Κόμματα, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τις Λαϊκές Οργανώσεις, την κυριαρχία της Πλειοψηφίας και την απρόσκοπτη λειτουργία των Μειοψηφιών. Εξασφαλίζεται δηλαδή η συνεχής Σύγκρουση και Αλληλεπίδραση των δυνάμεων της Προσαρμογής και των δυνάμεων της Αντίστασης του Λαού. Τα διαβάζεις όλ’ αυτά στα τυπωμένα χαρτιά και σου σηκώνεται η τρίχα από τη συγκίνηση. Θα ζήσουμε καλά, σκέφτεσαι, σ’ αυτή τη Δημοκρατία. Μετά βγαίνεις στο δρόμο, στην καθημερινότητα, κοιτάς γύρω σου, ψάχνεις εδώ ψάχνεις εκεί, ούτε Θεσμούς βλέπεις ούτε Νόμους. Έχει ξεχαστεί το ουσιώδες. Έχουνε ξεχαστεί οι διαδικασίες και οι τρόποι με τους οποίους εξασφαλίζεται ή όχι, επιδιώκεται ή δεν επιδιώκεται η Νομιμοποίηση αυτού όλου του Νομικού Συστήματος, μέσα στην καθημερινή ζωή.
Η Δημοκρατία σήμερα είναι ένα φάντασμα. Την έχει φυλακίσει ο κακός Μάγος μέσα στα άρθρα του Συντάγματος και στους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Εξω στο δρόμο, ο εσμός των μετριοτήτων, οι επαγγελματίες της διαφθοράς και της σήψης, περιφέρουν μιά φτιασιδωμένη γριά σαν να είναι το εικόνισμα της λιτανείας και ολοφυρόμενοι, με πουτανίστικα δάκρυα παρακινούν τον κόσμο να πέσει στα γόνατα και να προσκυνήσει, γιατί μόνο αυτή, μας λένε, μπορεί να μας οδηγήσει στο δρόμο της «ανάπτυξης» και της «προόδου».
Η Πολιτική έχει πλήρως ιδιωτικοποιηθεί. Οι Πολιτικοί έγιναν επαγγελματίες του είδους. Αυτοί, της Εξουσίας, ψευδολογούν ασύστολα και αδιάντροπα, εκτοξεύοντας στερεότυπες ρετσέτες όπως: «Η Ελλάδα πάει μπροστά», «Αναδόμηση του Κράτους», «Όλα για τη Διαφάνεια», «Μηδενική ανοχή στη Διαφθορά», «Επενδύσεις», ....«Η Υγεία για όλο το Λαό», … και όλα, για την παραπλάνηση και τη χειραγώγηση της Εκλογικής Πελατείας. Οι πολίτες, με τη σειρά τους, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εξαχρειώνονται και χάσκουν τρομοκρατημένοι. Παρακολουθούν περιδεείς τη λεηλασία του βίου τους. Ιδιωτεύουν κι αυτοί, εξαναγκασμένοι από τον ζωώδη ζυγό της επιβίωσης προσπαθώντας να περισώσουν τα κουρέλια της αξιοπρέπειάς τους. Και ο χορός καλά κρατεί, που λέει και η παροιμία!
Κι επειδή η Ελληνική Πολιτεία, τα Συντάγματά μας και οι Νόμοι μας, από την Παλιγγενεσία ακόμα, έχουν βαθειά επηρεαστεί από τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, νομίζω ότι με τη Δημοκρατία της Γαλλίας, έχουμε μια μεγαλύτερη συγγένεια, αφού μάλιστα στα γραφτά κείμενα τους έχουμε ακόμα και ξεπεράσει κι είμαστε εμείς, στο Σύνταγμά μας, πιο προχωρημένοι. Χάθηκαν οι ποιητές μας, χάθηκαν οι φιλόσοφοι, χάθηκαν οι προφεσόροι λούφαξαν οι ακαδημαϊκοί μας, αγρόν αγόρασαν όλοι και σπέρνουνε κουκιά.
Κουρασμένοι, αηδιασμένοι, τσακισμένοι απο την κρίση των τελευταίων χρόνων, την αγανάκτιση την οικονομική εξαθλίωση, που βιώνουμε! Κάποιοι μας έταξαν την ελπίδα, η οποία κατέρρευσε, πριν ακόμα την πιάσουμε καν στα χέρια μας! Τι απέμεινε; Πόνος, απόγνωση, αηδία για το δίκιο μας, που δεν βρήκαμε και απέχθεια για οσους μας εξαπάτησαν! Μας ζητάνε να χαμηλώσουμε κι άλλο τα φτερά, χωρίς πλέον να γνωρίζουμε, για πόσο ακόμα με τι κόστος και αν υπάρχει ελπίδα να ξαναπετάξουμε ψηλά ξανά! Μας ζητάνε να απαρνηθούμε, όλα όσα για χρόνια γνωρίζαμε και αγωνιστήκαμε!
Επειδή μικρύναμε οι άνθρωποι στις μέρες μας, θέλουνε να μικρύνουνε και σας, να σας φέρουνε στα μέτρα μας. Μας λένε δηλαδή, οι ανελλήνιστοι, ότι θα στρίψουμε στο σοκάκι της γειτονιάς μας και θα πέσουμε πάνω στην Ιφιγένεια και στην Αντιγόνη στην Ηλέκτρα και στον Ορέστη! Κι ότι μπορούμε να δούμε ολοζώντανο τον Προμηθέα και τον Οιδίποδα να πίνουνε το φραπέ τους στην απέναντι καφετέρια! Κούνια που τους κούναγε! Τώρα θα πληρώσει τη νύφη ο Σοφοκλής. Θα ασελγήσει πάνω στο βασανισμένο σου κορμί Μυκηναίισα Καλλονή μου! Είπε ακόμη ότι είσαι υστερική. Μια κλινική περίπτωση δηλαδή για το Δρομοκαϊτειο. Οτι είσαι, λέει, μια βάρβαρη που πρεσβεύεις το «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι μπορεί να την περιγράψει κανείς. Το πράγμα παράγινε. Δεν πάει άλλο. Βαθειά παρακμή μαστίζει την Πολιτεία μας. Μορφές δουλείας σχεδιάζονται και αποκρυσταλλώνονται. Ο Λαός μας φτωχαίνει κάθε μέρα και περισσότερο. Ο πλούτος της χώρας συσσωρεύτηκε και κλειδαμπαρώθηκε στα χρηματοκιβώτια των Τραπεζών. Το χρήμα που φαίνεται να κυκλοφορεί σπάταλα και προκλη-τικά, είναι χρήμα μαύρο, κλεμμένο. Η διαφθορά έχει βουλιάξει τον τόπο. Εχει σκεπάσει τα πάντα με μια βαριά αδιαπέραστη λάσπη. Σκάνδαλα επί σκανδάλων! Τα περισσότερα πνίγονται και όσα τυχαία ξεσπάνε, αμέσως νομοτύπως κουκουλώνονται. Χωρίς συνέπειες και χωρίς ενόχους. Οι χειραγωγημένοι θεσμοί, συνεργάζονται υπογείως και κρατούν την αλυσίδα σφιχτά δεμένη. Από πού να ξεκινήσει κανείς! Η ίδια η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί μέγα σκάνδαλο. Αυτή η Ε.Ε. που είναι πνιγμένη στα «ιδεώδη» και στις προοπτικές «ευτυχίας», σέρνει τη πατρίδα μας σιδηροδέσμια, σαν αφρικανίδα πριγκίπισσα σε ρωμαϊκό θρίαμβο.
Η Δημοκρατία μας έχει Θεσμούς, έχει Σύνταγμα, έχει Νόμους, απ’ όλα έχει. Έχει για θεμέλιο τη Λαϊκή Κυριαρχία. Δηλαδή τα Κόμματα, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τις Λαϊκές Οργανώσεις, την κυριαρχία της Πλειοψηφίας και την απρόσκοπτη λειτουργία των Μειοψηφιών. Εξασφαλίζεται δηλαδή η συνεχής Σύγκρουση και Αλληλεπίδραση των δυνάμεων της Προσαρμογής και των δυνάμεων της Αντίστασης του Λαού. Τα διαβάζεις όλ’ αυτά στα τυπωμένα χαρτιά και σου σηκώνεται η τρίχα από τη συγκίνηση. Θα ζήσουμε καλά, σκέφτεσαι, σ’ αυτή τη Δημοκρατία. Μετά βγαίνεις στο δρόμο, στην καθημερινότητα, κοιτάς γύρω σου, ψάχνεις εδώ ψάχνεις εκεί, ούτε Θεσμούς βλέπεις ούτε Νόμους. Έχει ξεχαστεί το ουσιώδες. Έχουνε ξεχαστεί οι διαδικασίες και οι τρόποι με τους οποίους εξασφαλίζεται ή όχι, επιδιώκεται ή δεν επιδιώκεται η Νομιμοποίηση αυτού όλου του Νομικού Συστήματος, μέσα στην καθημερινή ζωή.
Η Δημοκρατία σήμερα είναι ένα φάντασμα. Την έχει φυλακίσει ο κακός Μάγος μέσα στα άρθρα του Συντάγματος και στους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Εξω στο δρόμο, ο εσμός των μετριοτήτων, οι επαγγελματίες της διαφθοράς και της σήψης, περιφέρουν μιά φτιασιδωμένη γριά σαν να είναι το εικόνισμα της λιτανείας και ολοφυρόμενοι, με πουτανίστικα δάκρυα παρακινούν τον κόσμο να πέσει στα γόνατα και να προσκυνήσει, γιατί μόνο αυτή, μας λένε, μπορεί να μας οδηγήσει στο δρόμο της «ανάπτυξης» και της «προόδου».
Η Πολιτική έχει πλήρως ιδιωτικοποιηθεί. Οι Πολιτικοί έγιναν επαγγελματίες του είδους. Αυτοί, της Εξουσίας, ψευδολογούν ασύστολα και αδιάντροπα, εκτοξεύοντας στερεότυπες ρετσέτες όπως: «Η Ελλάδα πάει μπροστά», «Αναδόμηση του Κράτους», «Όλα για τη Διαφάνεια», «Μηδενική ανοχή στη Διαφθορά», «Επενδύσεις», ....«Η Υγεία για όλο το Λαό», … και όλα, για την παραπλάνηση και τη χειραγώγηση της Εκλογικής Πελατείας. Οι πολίτες, με τη σειρά τους, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εξαχρειώνονται και χάσκουν τρομοκρατημένοι. Παρακολουθούν περιδεείς τη λεηλασία του βίου τους. Ιδιωτεύουν κι αυτοί, εξαναγκασμένοι από τον ζωώδη ζυγό της επιβίωσης προσπαθώντας να περισώσουν τα κουρέλια της αξιοπρέπειάς τους. Και ο χορός καλά κρατεί, που λέει και η παροιμία!
Κι επειδή η Ελληνική Πολιτεία, τα Συντάγματά μας και οι Νόμοι μας, από την Παλιγγενεσία ακόμα, έχουν βαθειά επηρεαστεί από τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, νομίζω ότι με τη Δημοκρατία της Γαλλίας, έχουμε μια μεγαλύτερη συγγένεια, αφού μάλιστα στα γραφτά κείμενα τους έχουμε ακόμα και ξεπεράσει κι είμαστε εμείς, στο Σύνταγμά μας, πιο προχωρημένοι. Χάθηκαν οι ποιητές μας, χάθηκαν οι φιλόσοφοι, χάθηκαν οι προφεσόροι λούφαξαν οι ακαδημαϊκοί μας, αγρόν αγόρασαν όλοι και σπέρνουνε κουκιά.
Κουρασμένοι, αηδιασμένοι, τσακισμένοι απο την κρίση των τελευταίων χρόνων, την αγανάκτιση την οικονομική εξαθλίωση, που βιώνουμε! Κάποιοι μας έταξαν την ελπίδα, η οποία κατέρρευσε, πριν ακόμα την πιάσουμε καν στα χέρια μας! Τι απέμεινε; Πόνος, απόγνωση, αηδία για το δίκιο μας, που δεν βρήκαμε και απέχθεια για οσους μας εξαπάτησαν! Μας ζητάνε να χαμηλώσουμε κι άλλο τα φτερά, χωρίς πλέον να γνωρίζουμε, για πόσο ακόμα με τι κόστος και αν υπάρχει ελπίδα να ξαναπετάξουμε ψηλά ξανά! Μας ζητάνε να απαρνηθούμε, όλα όσα για χρόνια γνωρίζαμε και αγωνιστήκαμε!
Ως πότε;
Τι θα παραδώσουμε στους απογόνους μας και ποιά Πατρίδα;
Αν σας παίρνει ας μετρήσουμε το μπόι μας στη φιλοπατρία...
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων: https://www.sea.org.gr/details.php?id=1111
Πηγή: Κείμενα Κώστα Καζάκου (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας).
Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος Πηγή:
Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου