Λίλα Μήτσουρα
Έχει νυχτώσει από καιρό… Η σιωπή βασιλεύει μες στο σπίτι, περπάτα στις μύτες των ποδιών σου. Έχει ξαπλώσει η ζωή, να κοιμάται άραγε ή τάχα έχει κλείσει τα μάτια να τα ξεκουράσει; Να βάλω τα φωτάκια στην πρίζα; Να φωτίσει το δέντρο τουλάχιστον ,είναι πηχτό το σκοτάδι τούτο και τρομάζει.
Σιωπηλά τούτα τα Χριστούγεννα, ήσυχα.
Θέλω να βάλω δυνατά το ραδιόφωνο να ακουστούν τραγούδια, να ακούσω φωνές και άλλων, κουράζει να μιλάς μόνος σου, να τσακώνεσαι μόνος σου, να σου φταίνε όλα και όλοι.
Να βάλω τραγούδια; Θα ήθελα να ακούσω οτιδήποτε χριστουγεννιάτικο ,χαρούμενο, γιορτινό. Δεν αντέχω τούτη την ησυχία.
Τα λαμπιόνια μόνα τους διώχνουν το σκοτάδι αλλά όχι την ησυχία. Και κάνει μια φασαρία το μυαλό, τι να σου λέω… Πολύ φασιαριόζες αυτές οι σκέψεις.
Έλα πες να ανοίξω το ραδιόφωνο; Μπορεί να τρομάξει η νύχτα και να φύγει. Όχι σου λέω! ησυχάζει ο κόσμος ,ο γείτονας είναι άρρωστος τον ενοχλείς, βγάλε και από τη πρίζα αυτά τα πολύχρωμα φωτάκια, αναβοσβήνουν και είναι ενοχλητικά ,δεν με ακούς;
Ποιόν να ακούσω; Ποιός έχει δίκιο;
Ο πόνος θέλει ησυχία και σκοτάδι; Πες μου εαυτέ μου, τη μία μου λες να κάνω ησυχία και την άλλη γιατί να κάνω ησυχία.
Προκαλείς…
Ναι προκαλώ την νύχτα, πως δεν την φοβάμαι ,πως δεν με νοιάζει η ησυχία έχω τραγούδια δυνατά και το δέντρο λαμπυρίζει και δίνει μια νότα χαράς.
Μπορεί και η αυτή η θλιμμένη γειτόνισσα που μένει δίπλα να τα ακούσει και να χαμογελάσει λίγο ,έτσι δεν είναι;
Θα φτιάξω όλα τα χριστουγεννιάτικα γλυκά, θα κάνω πιότερα από κάθε άλλη φορά. Θέλω να μυρίσει το σπίτι, η γειτονιά όλη, φρέσκο βούτυρο και βανίλια και κανέλα και γαρύφαλλο και όλες αυτές τις γνωστές μυρωδιές. Οι μυρωδιές ξυπνούν συναισθήματα το ξέρεις; Ξυπνούν την μνήμη.
Θα τα στολίσω στο τραπέζι ,θα βάλω γιορτινό τραπεζομάντηλο, θα το κάνω πολύ όμορφο, θα δεις.
Θα γεμίσω και ένα ωραίο πιάτο, θα το ντύσω γιορτινά και θα χτυπήσω την πόρτα στη γειτόνισσα που έπαψε από καιρό να χαμογελά.
Χρόνια πολλά και καλά, θα της πω, σας έφερα να δοκιμάσετε τα γλυκά μου, χρόνια πολλά!!
Μετά θα πάω στην εξώπορτα μου και θα καμωθώ πως καλωσορίζω τους αγαπημένους μου δικούς μου. Έχω καιρό να τους δω μου έλειψαν. Θα αγκαλιάζω και θα φιλάω λατρεμένα μαγουλάκια παγωμένα από το κρύο. Θα ανταλλάξουμε φιλιά αγκαλιές και δώρα. Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι.
Στο είπα αυτές οι μυρωδιές ξυπνούν τις μνήμες.
Σιωπηλός καιρός, σιωπηλές γιορτές, άδειες αγκαλιές. Αυτές οι σωτήριες αγκαλιές που όλα τα γιατρεύουν απόμειναν παγωμένες και κενές και βαφτίστηκαν δολοφόνοι.
Η νύχτα έχει έρθει από καιρό, γέμισε σκιές το σπίτι δίχως σώματα. Πενθούν κάποιοι, δυστυχούν κάποιοι άλλοι, κλαίνε άλλοι.
Σαν να μην είναι τόσο σιωπηλά τελικά, ναι;
Να βάλω το ραδιόφωνο τελικά; Θέλω να ακούσω τα κάλαντα, μάλλον δεν θα έρθουν τα παιδάκια φέτος. Και αυτές οι παιδικές λατρεμένες φωνούλες θα μου λείψουν τρομερά, ένιωθα με κάθε παράφωνη νότα τους ότι γέμιζε φως το σπίτι και η καρδιά μου.
Έλα σήκω πάνω! έχεις δουλειές να κάνεις, φτιάξε τα γλυκά σου ,άνοιξε τα παράθυρα να μπει καθαρό οξυγόνο μέσα, να ακουστούν τα τραγούδια δυνατά, χαμογέλα! Στόλισε τα καλούδια σου και μοίρασε στην γειτονιά.
Και μη ξεχάσεις να δώσεις λίγη χαρά και ζεστασιά και σε κείνον τον άστεγο που χες δει ,ναι;
Και κείνον τον άνθρωπο ,θυμήσου, που κάθεται στη καρέκλα του και πηγαίνει μπρος πίσω, θρηνώντας την απώλειά του, πάρε τον ένα τηλέφωνο ,αν δεν μπορείς να πας.
Δεν ωφελεί να πενθούν όλοι μαζί. Δεν ωφελεί να κλαίνε όλοι μαζί. Δεν ωφελεί να τρελαίνονται όλοι μαζί. Οι όρθιοι καλούνται να σηκώνουν όσους γονάτισαν.
Ναι είναι αλλιώτικα τούτα τα Χριστούγεννα φέτος. Αλλά όποιος έχει λίγο φως, ας το μοιραστεί με τον διπλανό του.
Βάζω τα λαμπιόνια στην πρίζα, θέλω αυτό το πολύχρωμο φως να διώξει τη νύχτα, έστω και για λίγο.
Ζωή κοιμάσαι; Έλα κάτσε μαζί μας όπως παλιά, έλα να διώξουμε μαζί την ησυχία, έλα να διώξουμε τα σκοτάδια των ανθρώπων.
Ζωή με ακούς; Ξύπνα σου λέω, έχει έρθει η επιβίωση εδώ και δεν αφήνει να σηκωθώ, με έχει γεμίσει κατάθλιψη και μιζέρια.
Ξύπνα ζωή, έχουμε δουλειά. Πάμε να μοιράσουμε φως και καλούδια στους γειτόνους. Πάμε να τους ξυπνήσουμε και αυτούς.
Θα το διώξουμε το σκοτάδι ,θα την φωτίσουμε την νύχτα, θα την σπάσουμε τη σιωπή.
Βάλε το ραδιόφωνο να παίζει τραγούδια χαρούμενα δυνατά.
Βάλε τα λαμπιόνια στην πρίζα.
Θα δώσουμε φως και χρώμα μόνοι μας σε τούτα τα παράξενα Χριστούγεννα.
Νύχτα με τις απώλειες σου και τι σκιές σου, θα σταθούμε εμπρός σου και θα σε παλέψουμε στα ίσα.
Ζωή !το ξέρω πως δεν κοιμάσαι εσύ, σήκω πάμε να διώξουμε τα σκοτάδια των ανθρώπων.΄
Έχει νυχτώσει από καιρό… Η σιωπή βασιλεύει μες στο σπίτι, περπάτα στις μύτες των ποδιών σου. Έχει ξαπλώσει η ζωή, να κοιμάται άραγε ή τάχα έχει κλείσει τα μάτια να τα ξεκουράσει; Να βάλω τα φωτάκια στην πρίζα; Να φωτίσει το δέντρο τουλάχιστον ,είναι πηχτό το σκοτάδι τούτο και τρομάζει.
Σιωπηλά τούτα τα Χριστούγεννα, ήσυχα.
Θέλω να βάλω δυνατά το ραδιόφωνο να ακουστούν τραγούδια, να ακούσω φωνές και άλλων, κουράζει να μιλάς μόνος σου, να τσακώνεσαι μόνος σου, να σου φταίνε όλα και όλοι.
Να βάλω τραγούδια; Θα ήθελα να ακούσω οτιδήποτε χριστουγεννιάτικο ,χαρούμενο, γιορτινό. Δεν αντέχω τούτη την ησυχία.
Τα λαμπιόνια μόνα τους διώχνουν το σκοτάδι αλλά όχι την ησυχία. Και κάνει μια φασαρία το μυαλό, τι να σου λέω… Πολύ φασιαριόζες αυτές οι σκέψεις.
Έλα πες να ανοίξω το ραδιόφωνο; Μπορεί να τρομάξει η νύχτα και να φύγει. Όχι σου λέω! ησυχάζει ο κόσμος ,ο γείτονας είναι άρρωστος τον ενοχλείς, βγάλε και από τη πρίζα αυτά τα πολύχρωμα φωτάκια, αναβοσβήνουν και είναι ενοχλητικά ,δεν με ακούς;
Ποιόν να ακούσω; Ποιός έχει δίκιο;
Ο πόνος θέλει ησυχία και σκοτάδι; Πες μου εαυτέ μου, τη μία μου λες να κάνω ησυχία και την άλλη γιατί να κάνω ησυχία.
Προκαλείς…
Ναι προκαλώ την νύχτα, πως δεν την φοβάμαι ,πως δεν με νοιάζει η ησυχία έχω τραγούδια δυνατά και το δέντρο λαμπυρίζει και δίνει μια νότα χαράς.
Μπορεί και η αυτή η θλιμμένη γειτόνισσα που μένει δίπλα να τα ακούσει και να χαμογελάσει λίγο ,έτσι δεν είναι;
Θα φτιάξω όλα τα χριστουγεννιάτικα γλυκά, θα κάνω πιότερα από κάθε άλλη φορά. Θέλω να μυρίσει το σπίτι, η γειτονιά όλη, φρέσκο βούτυρο και βανίλια και κανέλα και γαρύφαλλο και όλες αυτές τις γνωστές μυρωδιές. Οι μυρωδιές ξυπνούν συναισθήματα το ξέρεις; Ξυπνούν την μνήμη.
Θα τα στολίσω στο τραπέζι ,θα βάλω γιορτινό τραπεζομάντηλο, θα το κάνω πολύ όμορφο, θα δεις.
Θα γεμίσω και ένα ωραίο πιάτο, θα το ντύσω γιορτινά και θα χτυπήσω την πόρτα στη γειτόνισσα που έπαψε από καιρό να χαμογελά.
Χρόνια πολλά και καλά, θα της πω, σας έφερα να δοκιμάσετε τα γλυκά μου, χρόνια πολλά!!
Μετά θα πάω στην εξώπορτα μου και θα καμωθώ πως καλωσορίζω τους αγαπημένους μου δικούς μου. Έχω καιρό να τους δω μου έλειψαν. Θα αγκαλιάζω και θα φιλάω λατρεμένα μαγουλάκια παγωμένα από το κρύο. Θα ανταλλάξουμε φιλιά αγκαλιές και δώρα. Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι.
Στο είπα αυτές οι μυρωδιές ξυπνούν τις μνήμες.
Σιωπηλός καιρός, σιωπηλές γιορτές, άδειες αγκαλιές. Αυτές οι σωτήριες αγκαλιές που όλα τα γιατρεύουν απόμειναν παγωμένες και κενές και βαφτίστηκαν δολοφόνοι.
Η νύχτα έχει έρθει από καιρό, γέμισε σκιές το σπίτι δίχως σώματα. Πενθούν κάποιοι, δυστυχούν κάποιοι άλλοι, κλαίνε άλλοι.
Σαν να μην είναι τόσο σιωπηλά τελικά, ναι;
Να βάλω το ραδιόφωνο τελικά; Θέλω να ακούσω τα κάλαντα, μάλλον δεν θα έρθουν τα παιδάκια φέτος. Και αυτές οι παιδικές λατρεμένες φωνούλες θα μου λείψουν τρομερά, ένιωθα με κάθε παράφωνη νότα τους ότι γέμιζε φως το σπίτι και η καρδιά μου.
Έλα σήκω πάνω! έχεις δουλειές να κάνεις, φτιάξε τα γλυκά σου ,άνοιξε τα παράθυρα να μπει καθαρό οξυγόνο μέσα, να ακουστούν τα τραγούδια δυνατά, χαμογέλα! Στόλισε τα καλούδια σου και μοίρασε στην γειτονιά.
Και μη ξεχάσεις να δώσεις λίγη χαρά και ζεστασιά και σε κείνον τον άστεγο που χες δει ,ναι;
Και κείνον τον άνθρωπο ,θυμήσου, που κάθεται στη καρέκλα του και πηγαίνει μπρος πίσω, θρηνώντας την απώλειά του, πάρε τον ένα τηλέφωνο ,αν δεν μπορείς να πας.
Δεν ωφελεί να πενθούν όλοι μαζί. Δεν ωφελεί να κλαίνε όλοι μαζί. Δεν ωφελεί να τρελαίνονται όλοι μαζί. Οι όρθιοι καλούνται να σηκώνουν όσους γονάτισαν.
Ναι είναι αλλιώτικα τούτα τα Χριστούγεννα φέτος. Αλλά όποιος έχει λίγο φως, ας το μοιραστεί με τον διπλανό του.
Βάζω τα λαμπιόνια στην πρίζα, θέλω αυτό το πολύχρωμο φως να διώξει τη νύχτα, έστω και για λίγο.
Ζωή κοιμάσαι; Έλα κάτσε μαζί μας όπως παλιά, έλα να διώξουμε μαζί την ησυχία, έλα να διώξουμε τα σκοτάδια των ανθρώπων.
Ζωή με ακούς; Ξύπνα σου λέω, έχει έρθει η επιβίωση εδώ και δεν αφήνει να σηκωθώ, με έχει γεμίσει κατάθλιψη και μιζέρια.
Ξύπνα ζωή, έχουμε δουλειά. Πάμε να μοιράσουμε φως και καλούδια στους γειτόνους. Πάμε να τους ξυπνήσουμε και αυτούς.
Θα το διώξουμε το σκοτάδι ,θα την φωτίσουμε την νύχτα, θα την σπάσουμε τη σιωπή.
Βάλε το ραδιόφωνο να παίζει τραγούδια χαρούμενα δυνατά.
Βάλε τα λαμπιόνια στην πρίζα.
Θα δώσουμε φως και χρώμα μόνοι μας σε τούτα τα παράξενα Χριστούγεννα.
Νύχτα με τις απώλειες σου και τι σκιές σου, θα σταθούμε εμπρός σου και θα σε παλέψουμε στα ίσα.
Ζωή !το ξέρω πως δεν κοιμάσαι εσύ, σήκω πάμε να διώξουμε τα σκοτάδια των ανθρώπων.΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου