Δημήτρης Μητροπάνος – «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία…»

Σαν σήμερα

Στη λαϊκή μας παράδοση όλοι οι μήνες έχουν εκτός από την επίσημη ονομασία τους και διάφορα άλλα λαϊκά ονόματα, σύμφωνα πάντα με τις γεωργικές ασχολίες που γίνονται σε καθέναν απ’ αυτούς. Στον Απρίλη, το μήνα που διάγουμε, οι άλλες ονομασίες που του έχει δώσει ο λαός μας είναι Άι – Γιωργίτης (γιατί γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος), Τριανταφυλλάς (γιατί ανθίζουν τα τριαντάφυλλα), Γρίλλης (γκρινιάρης).

Συμφωνώ με όλα αυτά. Μην ξεχνάμε πως μέσα στον Απρίλη γεννήθηκαν μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως η Έλλη Λαμπέτη, με το Θάνο Μικρούτσικο και τον Δημήτρη Μητροπάνο να ξεχωρίζουν. Συνεπώς ναι στο όνομα Τριανταφυλλάς!

Όμως, είναι ο μήνας που μας «πήρε» μεγάλες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού κόσμου. Μας στέρησε πρόσωπα που μαζί τους μεγαλώσαμε, τραγουδήσαμε τα τραγούδια τους, κλάψαμε και πονέσαμε και πέσαμε και σηκωθήκαμε. Και στα σκοτάδια μας, η φωνή τους μας έφερνε την ανάσταση!

Θεριστής λοιπόν, ο Απρίλης. Και Θεριστής! Μόνο που τον πραγματικό Θεριστή, τον Ιούνη, τον ονομάτισαν έτσι γιατί θερίζουνε τα σπαρτά. Ο Απρίλης, γιατί θέρισε ανθρώπους.

Μια τέτοια μέρα του Απρίλη, βγήκε παγανιά και πήρε μαζί του το Δημήτρη Μητροπάνο.

Τι να πρωτογράψει κάποιος για τον Μητροπάνο, το Μήτσο, για τους φίλους και όσους τον γνώρισαν.

Σήμερα, με τη συμπλήρωση 9 χρόνων από την μέρα της μεγάλης απώλειας, ας τραγουδήσουμε μαζί του κάποια από τα τραγούδια του και ας θυμηθούμε γιατί μας λείπει! Που δε μας λείπει μόνο σήμερα, αλλά κάθε στιγμή, κάθε μέρα.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος, γεννήθηκε στη «Μικρή Μόσχα» όπως έλεγαν την Αγία Μονή, μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα, γιατί όλοι ήταν αριστεροί, στις 2 του Απρίλη του 1948. Πριν καλά καλά συμπληρώσει το 18 του ερμήνευσε ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας του είχε πει «Μην κάνεις το λάθος και προσπαθήσεις να μοιάσεις σε κανέναν γιατί δεν θα είσαι ποτέ τίποτα. Αν μιμηθείς κάποιον θα είσαι πάντα δεύτερος».

Και τον άκουσε! Κι έγινε, ας μου συγχωρεθεί, ο μεγαλύτερος μεταξύ των μεγάλων!

Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη». Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού «Χαμένη Πασχαλιά», που λογοκρίθηκε από τη χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Η Θεσσαλονίκη, του Γιώργου Ζαμπέτα. Ο πρώτος δίσκος που γύρισε.

Και το λογοκριμένο Χαμένη Πασχαλιά. Σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου και μουσική Βασίλη Κουμπή.

Καημός ιδρώτας κι αίμα

Αχ τι ανάποδη ζωή

Πλάκωσε πάλι η συννεφιά

Πήγε στα χαμένα

Κι ετούτη η Πασχαλιά

1971 και Φιλί φιλί σ ανάστησα

Και τα χρόνια κυλάνε σαν το γάργαρο νερό. Με το Μητροπάνο να συνεχίζει το δρόμο του. Μέχρι που έρχεται το 1988. Ακονίζει τη ροκ πλευρά του συμμετέχοντας στο “Για να σ’ εκδικηθώ” του Λάκη Παπαδόπουλου

και στο “Κλείνω κι έρχομαι” του Πορτοκάλογλου το 1991.

Κι η συνέχεια πιο δυνατή.

Με τη δική του βραχνάδα, τα γλυκά του φάλτσα και κυρίως την ανεπανάληπτη εκφραστικότητά του δίνει καινούργιο νόημα στον όρο λαϊκός τραγουδιστής. Η επανάσταση έχει αρχίσει και το “Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη”, το 1992 είναι μόνο η πρόφαση για να αξιοποιηθεί το πολύτιμο ορυχείο της φωνής του.

Όταν θα έρθει η εμβληματική “Ρόζα”, ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι ήδη εθνικός τραγουδιστής. Μικρούτσικος και Μητροπάνος. «Στου αιώνα την παράγκα», ο δίσκος τους.

Και Ρόζα του Άλκη Αλκαίου

Ο Μητροπάνος με το ζεϊμπέκικο που χορεύει καθώς τραγουδά, συγκλονίζει. Μόνο αυτός, μόνο αυτό…

Για όλους εμάς που τον ακολουθήσαμε και τον ακολουθούμε, που μας έδειξε τι θα πει «ερμηνεύω», ξεπερνώντας θρύλους του λαϊκού μας τραγουδιού, ο Μήτσος δε φεύγει από κοντά μας. Είναι εδώ, θα είναι εδώ. Πάντα και παντού. Με τη μοναδικότητά του να συντροφεύει κάθε δική μας στιγμή. Γιατί είχε τον τρόπο του να προσφέρει την ερμηνεία του στον καθένα ξεχωριστά. Ανεξήγητο…

Της νύχτας τα ηχεία Στίχοι: Γιώργος Βρούβας Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος

Μα ίσως πήγα πιο κοντά ή πήγα κάπως μακριά

και δε λειτούργησαν καλά της νύχτας τα ηχεία

και κάπου χάθηκε το πια, και δεν ακούστηκε το πια

κι απ’ τις φωνής μου την ηχώ, άκουγα μόνο σ’ αγαπώ

άκουγα μόνο σ’ αγαπώ, άκουγα μόνο σ’ αγαπώ….

Πόσο δύσκολο να «κλείσει» οποιαδήποτε αναφορά για το Μητσάρα μας… Ανείπωτα δύσκολο. Η κάθε ερμηνεία του φέρνει αυτόματα την επόμενη.

Και πάλι εδώ, στίχοι και μουσική Γιάννης Κότσιρας

Κι εγώ εδώ και πάλι εδώ

Να ξαναρχίσω να τσακίσω τον καιρό

Όταν στο πάτωμα αγγίξει το κεφάλι

Αρχίζω πάλι ό,τι άφησα μισό

Γιατί είμαι εδώ.

Πάλι μένουν πίσω πολλά. Πάρα πολλά. Για την επόμενη φορά. Για την κάθε επόμενη φορά!

Σύνταξη – Επιμέλεια: Γιάννης Αγγέλου

Πηγή:alt.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---