Βασίλης Μακρίδης
Ο Τζο Μπάιντεν εδώ και 2 εβδομάδες είναι σίγουρα, αν όχι ο πιο δυστυχισμένος, τουλάχιστον ο πιο προβληματισμένος πολιτικός ηγέτης στον κόσμο. Η υπόθεση της αποχώρησης των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, που εξελίχθηκε σε φιάσκο ολκής, αλλά και τα «παρελκόμενα» αυτής, τα οποία ίσως είναι ακόμη δυσμενέστερα τόσο για τις ΗΠΑ, όσο και για τον ίδιο τον Μπάιντεν, αρκούν για να επιφέρουν ισχυρούς πονοκεφάλους (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κάτι που αντενδείκνυται, εκτός των άλλων και για την ηλικία του και για την γενική ψυχοσωματική του κατάσταση..
Μέσα σε 2 εβδομάδες από την ημέρα που με εντολή του ίδιου του Μπάιντεν οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ άρχισαν να εκκενώνουν την Καμπούλ και το Αφγανιστάν γενικότερα, έχουν καταγραφεί σωρεία περιστατικών, που αποδεικνύουν περίτρανα δύο πράγματα: 1) Την στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική πανωλεθρία των ΗΠΑ στην περιοχή, μετά από συνεχή παρουσία 20 χρόνων (και μάλιστα με την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ!). Οι ΗΠΑ δεν κατόρθωσαν στο Αφγανιστάν να στήσουν ούτε καν ένα κράτος-ανδρείκελό τους, που να είναι όμως ικανό να σταθεί στοιχειωδώς αυτόνομα και, κυρίως, να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τους ίδιους τους εχθρούς του (οι οποίοι, για να μην ξεχνάμε, δημιουργήθηκαν επίσης δια χειρός των ΗΠΑ!). 2) Η αποχώρησή τους μέχρι σήμερα (και μέχρι τις 31/08, που εκπνέει το τελεσίγραφο των Ταλιμπάν για ολοκλήρωση της εκκένωσης του Αφγανιστάν από τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις) όχι μόνο δεν είναι συντεταγμένη και οργανωμένη, ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον η ομαλή αποχώρηση των «ημετέρων» δυνάμεων, αλλά η φάνηκε ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως πρόβλεψη να διασωθούν μαζί με τους στρατιώτες των ΗΠΑ και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ και οι δεκάδες χιλιάδες Αφγανοί πολίτες που τα τελευταία 20 χρόνια βοηθούσαν παντοιοτρόπως τις δυνάμεις των ΗΠΑ είτε ως μεταφραστές, είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι κοκ. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, με τους Αφγανούς πολίτες που ήθελαν να εγκαταλείψουν τη χώρα να μη «χωρούν» στα σχεδόν άδεια μεταγωγικά αεροπλάνα των ΗΠΑ και να βρίσκουν τραγικό θάνατο πέφτοντας από την άτρακτο των αεροπλάνων, όπου είχαν προσπαθήσει να γαντζωθούν μέσα στην απελπισία τους, έκαναν το γύρο του κόσμου και θα αποτελούν πλέον μνημείο αναλγησίας και απανθρωπιάς και μία από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.
Εκτός όμως από τα παραπάνω, οι ΗΠΑ βαρύνονται και με δύο άλλα, πραγματικά εγκλήματα πολέμου: 1) Την εγκατάλειψη του συνόλου, σχεδόν, του εξοπλισμού των δυνάμεών τους, αξίας περίπου 85 δισεκ. δολαρίων (!!!). Ο εξοπλισμός αυτός, που περιέχει μεταξύ άλλων και αεροσκάφη τύπου Black Hawk, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα άρματα μάχης (τανκ), οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πολύ και σημαντικό εξοπλισμό, όπως αυτόματα, πολυβόλα, πυροβόλα αντιαεροπορικά και αντιαρματικά κοκ, μαζί με εκατομμύρια βλημάτων διαφορετικών διαμετρημάτων, περιήλθε στα χέρια των Ταλιμπάν!!! Κοντολογίς, εξόπλισαν εντελώς δωρεάν μία από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις στον κόσμο!… 2) Αμέσως μετά την πρόσφατη έκρηξη βόμβας κοντά στο αεροδρόμιο της Καμπούλ (και την ευθύνη της οποίας ανέλαβε επίσημα ο ISIS), οι στρατιώτες των ΗΠΑ που το διατηρούν περικυκλωμένο, είτε ως αποτέλεσμα πανικού, είτε με εντολή άνωθεν, άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό τους Αφγανούς πολίτες που βρίσκονταν ακόμη συνωστισμένοι κοντά στις πύλες του αεροδρομίου, ελπίζοντας – επί ματαίω – ότι θα καταφέρουν να φύγουν στο εξωτερικό. Τα περισσότερα από τα 180, τελικά, θύματα δεν προήλθαν από θραύσματα του εκρηκτικού μηχανισμού (ο οποίος εξερράγη κοντά στις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ), αλλά από βλήματα αμερικανικών όπλων, με βάση τις μαρτυρίες αυτοπτών Αφγανών πολιτών, αλλά και γιατρών από τα νοσοκομεία της Καμπούλ, όπου διακομίστηκαν οι νεκροί και οι τραυματίες. Μία μέρα αργότερα, δε, οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να «ισοφαρίσουν», δήθεν, τις εντυπώσεις, χτύπησαν με πυραύλους εκτοξευμένους από drone αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε, κατά τους ισχυρισμούς τους, στέλεχος του ISIS και εντός του οποίου βρισκόταν εκρηκτικός μηχανισμός που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε άλλη τρομοκρατική ενέργεια μέσα στην Καμπούλ. Με βάση τα στοιχεία των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ο τρομοκράτης «εξουδετερώθηκε». Μόνο που εκτός από τον ίδιο, από την επίθεση αυτή σκοτώθηκαν άλλα 11 άτομα, μεταξύ των οποίων και 7 παιδιά ηλικίας 2 έως 10 ετών με τους γονείς τους. Κοινώς ξεκληρίστηκε μία ολόκληρη οικογένεια και σκοτώθηκαν και 2 ακόμη άτομα, που δεν είχαν καμία σχέση με τον τρομοκράτη. Για τα δύο αυτά περιστατικά (και κυρίως για το δεύτερο) δεν πρόκειται ν’ ακούσετε τίποτε απολύτως από τα συστημικά δυτικά Μέσα… Εξημέρωσης!…
Και μέσα σε όλη τη σκοτούρα του Τζο Μπάιντεν για την πανωλεθρία του Αφγανιστάν, αλλά και τις φονικές πλημμύρες και τους ανεμοστρόβιλους που καταστρέφουν τις τελευταίες μέρες τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ (κυρίως το Μισισίπι, το Τενεσί και την Αριζόνα), του προέκυψε και η… επίσημη επίσκεψη του «Προέδρου» της Ουκρανίας Βλαντίμιρ Ζελένσκι… Το βράδυ της 30ής Αυγούστου (απόγευμα για την ανατολική ακτή των ΗΠΑ) το προεδρικό αεροπλάνο του Ζελένσκι επρόκειτο να προσγειωθεί στην Ουάσιγκτον. Είναι μια επίσκεψη την οποία ουσιαστικά «εκβίασε» ο Ζελένσκι, προκειμένου να ενισχύσει το προσωπικό του προφίλ εντός της χώρας του και για να δείξει στο «φιλοθεάμον κοινό» ότι οι ΗΠΑ παραμένουν ο «ισχυρότερος φίλος και σύμμαχος» της Ουκρανίας σε διεθνές επίπεδο.
Μόνο που ο Ζελένσκι δεν υπολόγισε, ή δεν θέλει να υπολογίσει, ότι αυτή τη στιγμή η Ουκρανία για τις ΗΠΑ είναι ζήτημα τριτεύουσας (αν όχι και ακόμη μικρότερης) σημασίας και ότι η δική του επιμονή να βάλει σώνει και καλά τις ΗΠΑ στο παιχνίδι των εσωτερικών ισορροπιών της Ουκρανίας, αλλά και στην αντιπαράθεση που έχει με τη Ρωσία και τις αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, μπορεί τελικά να έχει τα αντίθετα (τουλάχιστον από πολιτικής πλευράς) αποτελέσματα. Από τη στιγμή που οι ΗΠΑ δεν είναι (ούτε θέλουν να γίνουν, κατά τα φαινόμενα) ούτε μέρος του προβλήματος, ούτε μέρος της λύσης στο θέμα του Ντονμπάς, αλλά και διατηρούν σε επίπεδο διακηρύξεων και μόνο (άντε και κάποιων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας) το θέμα της Κριμαίας, ο Ζελένσκι το πολύ που μπορεί να εκμαιεύσει από τον Μπάιντεν είναι κάποια συμβολική, επί της ουσίας, χρηματοδότηση, η οποία θα καταλήξει – ως συνήθως – όχι στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας ή την αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά στις τσέπες των «ημετέρων» της ουκρανικής χούντας…
Δεν έβαλε μυαλό στον Ζελένσκι ούτε η πρόσφατη επικοινωνιακή του ήττα κατά τη διοργάνωση της διαβόητης «Κριμαϊκής Πλατφόρμας», όπου δεν παρέστη ούτε ένας ηγέτης μεγάλης δυτικής χώρας (παρά μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι», τύπου Πολωνίας, Ρουμανίας και χωρών της Βαλτικής), ούτε η επιδεικτική στάση της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία, αν και βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο στις 22 Αυγούστου (ακολουθώντας την αντίστοιχη στη Μόσχα, 2 μέρες νωρίτερα) για τελευταία φορά με την ιδιότητα της καγκελαρίου της Γερμανίας, αρνήθηκε κατηγορηματικά να παραστεί στη «σύναξη» του Ζελένσκι, η οποία είχε ως διακηρυγμένο στόχο… την επιστροφή της Κριμαίας στην Ουκρανία (μετά το Δημοψήφισμα με τον συντριπτικό αποτέλεσμα υπέρ της απόσχισης της περιοχής και της ενσωμάτωσής της στη Ρωσική Ομοσπονδία)!!! Η Μέρκελ, στο «λυκόφως» της πολιτικής της σταδιοδρομίας, τουλάχιστον θέλησε να διατηρήσει την υστεροφημία της, σε αντίθεση με τον «Ναπολεοντίσκο» του Κιέβου, που φαντάζεται ότι η Ουκρανία είναι ο «ομφαλός της Γης» και ο ίδιος το επίκεντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας…
Ειρήσθω εν παρόδω, το τελευταίο διήμερο, όπου η πόλη του Ντονιέτσκ γιόρταζε τα γενέθλιά της (1869 το έτος ίδρυσης) και οι ανθρακωρύχοι της περιοχής είχαν την επαγγελματική τους εορτή, οι επίσημες Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας βομβάρδισαν για πολλοστή φορά κατοικημένες περιοχές εντός των ΛΔ του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, με ιδιαίτερη έφεση στην πολύπαθη και μαρτυρική Γκόρλοβκα. Δυο αδελφάκια, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, τραυματίστηκαν από τα θραύσματα του βλήματος των 120mm (στγ: απαγορευμένα προς χρήση από τις Συμφωνίες του Μινσκ) που έπεσε στην αυλή του σπιτιού τους… Και η ζωή συνεχίζεται…
Ο Τζο Μπάιντεν εδώ και 2 εβδομάδες είναι σίγουρα, αν όχι ο πιο δυστυχισμένος, τουλάχιστον ο πιο προβληματισμένος πολιτικός ηγέτης στον κόσμο. Η υπόθεση της αποχώρησης των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, που εξελίχθηκε σε φιάσκο ολκής, αλλά και τα «παρελκόμενα» αυτής, τα οποία ίσως είναι ακόμη δυσμενέστερα τόσο για τις ΗΠΑ, όσο και για τον ίδιο τον Μπάιντεν, αρκούν για να επιφέρουν ισχυρούς πονοκεφάλους (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κάτι που αντενδείκνυται, εκτός των άλλων και για την ηλικία του και για την γενική ψυχοσωματική του κατάσταση..
Μέσα σε 2 εβδομάδες από την ημέρα που με εντολή του ίδιου του Μπάιντεν οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ άρχισαν να εκκενώνουν την Καμπούλ και το Αφγανιστάν γενικότερα, έχουν καταγραφεί σωρεία περιστατικών, που αποδεικνύουν περίτρανα δύο πράγματα: 1) Την στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική πανωλεθρία των ΗΠΑ στην περιοχή, μετά από συνεχή παρουσία 20 χρόνων (και μάλιστα με την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ!). Οι ΗΠΑ δεν κατόρθωσαν στο Αφγανιστάν να στήσουν ούτε καν ένα κράτος-ανδρείκελό τους, που να είναι όμως ικανό να σταθεί στοιχειωδώς αυτόνομα και, κυρίως, να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τους ίδιους τους εχθρούς του (οι οποίοι, για να μην ξεχνάμε, δημιουργήθηκαν επίσης δια χειρός των ΗΠΑ!). 2) Η αποχώρησή τους μέχρι σήμερα (και μέχρι τις 31/08, που εκπνέει το τελεσίγραφο των Ταλιμπάν για ολοκλήρωση της εκκένωσης του Αφγανιστάν από τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις) όχι μόνο δεν είναι συντεταγμένη και οργανωμένη, ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον η ομαλή αποχώρηση των «ημετέρων» δυνάμεων, αλλά η φάνηκε ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως πρόβλεψη να διασωθούν μαζί με τους στρατιώτες των ΗΠΑ και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ και οι δεκάδες χιλιάδες Αφγανοί πολίτες που τα τελευταία 20 χρόνια βοηθούσαν παντοιοτρόπως τις δυνάμεις των ΗΠΑ είτε ως μεταφραστές, είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι κοκ. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, με τους Αφγανούς πολίτες που ήθελαν να εγκαταλείψουν τη χώρα να μη «χωρούν» στα σχεδόν άδεια μεταγωγικά αεροπλάνα των ΗΠΑ και να βρίσκουν τραγικό θάνατο πέφτοντας από την άτρακτο των αεροπλάνων, όπου είχαν προσπαθήσει να γαντζωθούν μέσα στην απελπισία τους, έκαναν το γύρο του κόσμου και θα αποτελούν πλέον μνημείο αναλγησίας και απανθρωπιάς και μία από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.
Εκτός όμως από τα παραπάνω, οι ΗΠΑ βαρύνονται και με δύο άλλα, πραγματικά εγκλήματα πολέμου: 1) Την εγκατάλειψη του συνόλου, σχεδόν, του εξοπλισμού των δυνάμεών τους, αξίας περίπου 85 δισεκ. δολαρίων (!!!). Ο εξοπλισμός αυτός, που περιέχει μεταξύ άλλων και αεροσκάφη τύπου Black Hawk, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα άρματα μάχης (τανκ), οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πολύ και σημαντικό εξοπλισμό, όπως αυτόματα, πολυβόλα, πυροβόλα αντιαεροπορικά και αντιαρματικά κοκ, μαζί με εκατομμύρια βλημάτων διαφορετικών διαμετρημάτων, περιήλθε στα χέρια των Ταλιμπάν!!! Κοντολογίς, εξόπλισαν εντελώς δωρεάν μία από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις στον κόσμο!… 2) Αμέσως μετά την πρόσφατη έκρηξη βόμβας κοντά στο αεροδρόμιο της Καμπούλ (και την ευθύνη της οποίας ανέλαβε επίσημα ο ISIS), οι στρατιώτες των ΗΠΑ που το διατηρούν περικυκλωμένο, είτε ως αποτέλεσμα πανικού, είτε με εντολή άνωθεν, άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό τους Αφγανούς πολίτες που βρίσκονταν ακόμη συνωστισμένοι κοντά στις πύλες του αεροδρομίου, ελπίζοντας – επί ματαίω – ότι θα καταφέρουν να φύγουν στο εξωτερικό. Τα περισσότερα από τα 180, τελικά, θύματα δεν προήλθαν από θραύσματα του εκρηκτικού μηχανισμού (ο οποίος εξερράγη κοντά στις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ), αλλά από βλήματα αμερικανικών όπλων, με βάση τις μαρτυρίες αυτοπτών Αφγανών πολιτών, αλλά και γιατρών από τα νοσοκομεία της Καμπούλ, όπου διακομίστηκαν οι νεκροί και οι τραυματίες. Μία μέρα αργότερα, δε, οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να «ισοφαρίσουν», δήθεν, τις εντυπώσεις, χτύπησαν με πυραύλους εκτοξευμένους από drone αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε, κατά τους ισχυρισμούς τους, στέλεχος του ISIS και εντός του οποίου βρισκόταν εκρηκτικός μηχανισμός που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε άλλη τρομοκρατική ενέργεια μέσα στην Καμπούλ. Με βάση τα στοιχεία των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ο τρομοκράτης «εξουδετερώθηκε». Μόνο που εκτός από τον ίδιο, από την επίθεση αυτή σκοτώθηκαν άλλα 11 άτομα, μεταξύ των οποίων και 7 παιδιά ηλικίας 2 έως 10 ετών με τους γονείς τους. Κοινώς ξεκληρίστηκε μία ολόκληρη οικογένεια και σκοτώθηκαν και 2 ακόμη άτομα, που δεν είχαν καμία σχέση με τον τρομοκράτη. Για τα δύο αυτά περιστατικά (και κυρίως για το δεύτερο) δεν πρόκειται ν’ ακούσετε τίποτε απολύτως από τα συστημικά δυτικά Μέσα… Εξημέρωσης!…
Και μέσα σε όλη τη σκοτούρα του Τζο Μπάιντεν για την πανωλεθρία του Αφγανιστάν, αλλά και τις φονικές πλημμύρες και τους ανεμοστρόβιλους που καταστρέφουν τις τελευταίες μέρες τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ (κυρίως το Μισισίπι, το Τενεσί και την Αριζόνα), του προέκυψε και η… επίσημη επίσκεψη του «Προέδρου» της Ουκρανίας Βλαντίμιρ Ζελένσκι… Το βράδυ της 30ής Αυγούστου (απόγευμα για την ανατολική ακτή των ΗΠΑ) το προεδρικό αεροπλάνο του Ζελένσκι επρόκειτο να προσγειωθεί στην Ουάσιγκτον. Είναι μια επίσκεψη την οποία ουσιαστικά «εκβίασε» ο Ζελένσκι, προκειμένου να ενισχύσει το προσωπικό του προφίλ εντός της χώρας του και για να δείξει στο «φιλοθεάμον κοινό» ότι οι ΗΠΑ παραμένουν ο «ισχυρότερος φίλος και σύμμαχος» της Ουκρανίας σε διεθνές επίπεδο.
Μόνο που ο Ζελένσκι δεν υπολόγισε, ή δεν θέλει να υπολογίσει, ότι αυτή τη στιγμή η Ουκρανία για τις ΗΠΑ είναι ζήτημα τριτεύουσας (αν όχι και ακόμη μικρότερης) σημασίας και ότι η δική του επιμονή να βάλει σώνει και καλά τις ΗΠΑ στο παιχνίδι των εσωτερικών ισορροπιών της Ουκρανίας, αλλά και στην αντιπαράθεση που έχει με τη Ρωσία και τις αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, μπορεί τελικά να έχει τα αντίθετα (τουλάχιστον από πολιτικής πλευράς) αποτελέσματα. Από τη στιγμή που οι ΗΠΑ δεν είναι (ούτε θέλουν να γίνουν, κατά τα φαινόμενα) ούτε μέρος του προβλήματος, ούτε μέρος της λύσης στο θέμα του Ντονμπάς, αλλά και διατηρούν σε επίπεδο διακηρύξεων και μόνο (άντε και κάποιων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας) το θέμα της Κριμαίας, ο Ζελένσκι το πολύ που μπορεί να εκμαιεύσει από τον Μπάιντεν είναι κάποια συμβολική, επί της ουσίας, χρηματοδότηση, η οποία θα καταλήξει – ως συνήθως – όχι στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας ή την αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά στις τσέπες των «ημετέρων» της ουκρανικής χούντας…
Δεν έβαλε μυαλό στον Ζελένσκι ούτε η πρόσφατη επικοινωνιακή του ήττα κατά τη διοργάνωση της διαβόητης «Κριμαϊκής Πλατφόρμας», όπου δεν παρέστη ούτε ένας ηγέτης μεγάλης δυτικής χώρας (παρά μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι», τύπου Πολωνίας, Ρουμανίας και χωρών της Βαλτικής), ούτε η επιδεικτική στάση της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία, αν και βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο στις 22 Αυγούστου (ακολουθώντας την αντίστοιχη στη Μόσχα, 2 μέρες νωρίτερα) για τελευταία φορά με την ιδιότητα της καγκελαρίου της Γερμανίας, αρνήθηκε κατηγορηματικά να παραστεί στη «σύναξη» του Ζελένσκι, η οποία είχε ως διακηρυγμένο στόχο… την επιστροφή της Κριμαίας στην Ουκρανία (μετά το Δημοψήφισμα με τον συντριπτικό αποτέλεσμα υπέρ της απόσχισης της περιοχής και της ενσωμάτωσής της στη Ρωσική Ομοσπονδία)!!! Η Μέρκελ, στο «λυκόφως» της πολιτικής της σταδιοδρομίας, τουλάχιστον θέλησε να διατηρήσει την υστεροφημία της, σε αντίθεση με τον «Ναπολεοντίσκο» του Κιέβου, που φαντάζεται ότι η Ουκρανία είναι ο «ομφαλός της Γης» και ο ίδιος το επίκεντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας…
Ειρήσθω εν παρόδω, το τελευταίο διήμερο, όπου η πόλη του Ντονιέτσκ γιόρταζε τα γενέθλιά της (1869 το έτος ίδρυσης) και οι ανθρακωρύχοι της περιοχής είχαν την επαγγελματική τους εορτή, οι επίσημες Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας βομβάρδισαν για πολλοστή φορά κατοικημένες περιοχές εντός των ΛΔ του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, με ιδιαίτερη έφεση στην πολύπαθη και μαρτυρική Γκόρλοβκα. Δυο αδελφάκια, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, τραυματίστηκαν από τα θραύσματα του βλήματος των 120mm (στγ: απαγορευμένα προς χρήση από τις Συμφωνίες του Μινσκ) που έπεσε στην αυλή του σπιτιού τους… Και η ζωή συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου