Bertolt Brecht
ΥΓ: Σαν σήμερα, γεννιέται ο ορισμός της επαναστατικής πένας, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.Ο“πατέρας” του επικού θεάτρου και της αποστασιοποίησης, έρχεται στον κόσμο, μια ήρεμη ημέρα σαν και αυτή, με σκοπό να τον συνταράξει. Ο επαναστάτης ποιητής και συγγραφέας, με τον έντονο βίο των αυτοεξοριών, πολέμησε με κάθε πιθαμή της ύπαρξης του, τον ναζισμό και τα απολυταρχικά καθεστώτα, προάγωντας το δίκαιο.
Η πένα του, θα λέγαμε με τόλμη και θάρρος, ότι δηλαδή χαρακτηρίζει τον Μπρέχτ, πως γεννάει την ελευθερία που κρύβει το δράμα, είτε επί σκηνής είτε αυτούσια σε κάποιο γραπτό έργο. Τα έργα του έχουν έντονο το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο και διαφεύγουν ποικιλοτρόπως από το καθορισμένο. Άλλωστε να μην ξεχνούμε, πως ο Μπρεχτ, όντας υπέρμαχος της εργατικής τάξης και των δεινών που έφερε η οικονομική κρίση του ’29, επηρεάζει και επηρεάζεται από τα γεγονότα και τους αγώνες.
Εσείς οι νέοι άνθρωποι των εποχών πού έρχονταιΚαι της καινούργιας χαραυγής πάνω στις πολιτείεςΠού δε χτίστηκαν ακόμα, και σειςΠού δε γεννηθήκατε, ακούστε τώραΤη φωνή τη δική μου, πού πέθαναΌχι δοξασμένα.Αλλά Σαν τον αγρότη πού δεν όργωσε το χωράφι τουΚαι τον χτίστη πού ξετσίπωτα το ‘βαλε στα πόδιαΣαν είδε την τρύπια στέγη,Έτσι κι’ εγώ,Δε βάδισα με την εποχή μου, ξόδεψα τις μέρες μου,Και τώρα πρέπει να σας παρακαλέσωΝα πείτε εσείς αυτά πού δεν ειπώθηκαν,Να κάνετε αυτά πού δεν έγιναν, και μέναΓρήγορα να με ξεχάσετε, σας παρακαλώ,Για να μην παρασύρει και σαςΤο δικό μου κακό παράδειγμα.Αχ, γιατί κάθισα στων στείρων το τραπέζιΤρώγοντας το φαΐΠού αυτοί δεν ετοίμασαν;Αχ, γιατί ξόδεψα τα καλύτερα μου λόγιαΣτη δική τους Άσκοπη κουβέντα.Έξω όμωςΔιάβαιναν οι αδίδαχτοιΔιψασμένοι να μάθουν.Αχ, γιατίΤα τραγούδια μου δεν υψώνονται στα μέρη εκείναΠού θρέφουν τις πολιτείες, εκείΠού ναυπηγούνται τα καράβια;Γιατί δεν υψώνονταιΑπ’ τις γρήγορες ατμομηχανέςΣαν τον καπνόΠού αφήνουν πίσω τους στον ορίζοντα;Γιατί ο δικός μου λόγοςΕίναι στάχτη και μεθυσμένου παραλήρημα στο στόμαΕκείνων πού είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί.Ούτε μια λέξηΔεν ξέρω να πω σε σας, γενιές των εποχών πού έρχονται,Μήτε μια υπόδειξη δε θα μπορούσα να σάς κάνωΜε δάχτυλο τρεμάμενο,Γιατί πώς το δρόμο να δείξειΑυτός πού δεν τον διάβηκε!Γι αυτό σε μένα που τη ζωή μουΈτσι σπατάλησα άλλο δε μένειΠαρά να σας ζητήσωΝα μη δώσετε προσοχή σε λέξειςΠού βγαίνουν από το δικό μαςΣάπιο στόμα, μήτε και συμβουλήΚαμιά να μη δεχτείτεΑπ’ αυτούς πού στάθηκαν τόσο ανίκανοι,Αλλά μόνοι σας ν’ αποφασίσετεΠοιο το καλό για σάς και τί σάς βοηθάειΤον τόπο να χτίσετε πού εμείς αφήσαμεΝα ρημάξει σαν την πανούκλαΚαι για να κάνετε τις πολιτείες Κατοικήσιμες.
Πηγή:antikleidi
Η πένα του, θα λέγαμε με τόλμη και θάρρος, ότι δηλαδή χαρακτηρίζει τον Μπρέχτ, πως γεννάει την ελευθερία που κρύβει το δράμα, είτε επί σκηνής είτε αυτούσια σε κάποιο γραπτό έργο. Τα έργα του έχουν έντονο το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο και διαφεύγουν ποικιλοτρόπως από το καθορισμένο. Άλλωστε να μην ξεχνούμε, πως ο Μπρεχτ, όντας υπέρμαχος της εργατικής τάξης και των δεινών που έφερε η οικονομική κρίση του ’29, επηρεάζει και επηρεάζεται από τα γεγονότα και τους αγώνες.
Πηγή:culturenow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου