Από atexnos.gr
Πριν ενάμιση μήνα συκοφαντούσαν τις εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις στο Καζακστάν υιοθετώντας όλο το αφήγημα των αντιδραστικών αστικών κυβερνήσεων Ρωσίας-Καζακστάν περί «υποκινούμενης εξέγερσης, πορτοκαλί επανάστασης», κλπ. Σήμερα, στο πλαίσιο του ενδοιμπεριαλιστικού σκυλοκαυγά μεταξύ του Ευρωατλαντικού άξονα και της Μόσχας με επίκεντρο την Ουκρανία, φόρεσαν και πάλι την «αντι-ιμπεριαλιστική» τους πανοπλία και «επιστρατεύτηκαν» στο πλευρό της μητέρας-πατρίδας καπιταλιστικής Ρωσίας.
Και δωσ’ του κορώνες για τις επονομαζόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς που, ούτε λίγο ούτε πολύ, τις παρουσιάζουν ως προπύργια της σοσιαλιστικής επανάστασης. Βέβαια, όπως λέει ο λαός μας, «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά». Έτσι και ο τίτλος «Λαϊκές Δημοκρατίες», με τον οποίο βαφτίστηκαν τα αποσχισθέντα από την Ουκρανία αστικά καθεστώτα του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ ουδεμία σχέση έχουν με την σοσιαλιστική οικοδόμηση. Για ποιές «λαϊκές δημοκρατίες» μιλάμε όταν η εξουσία και τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου, όταν χρησιμοποιούνται για σημαίες επίσημα σύμβολα του τσαρισμού και ο πραγματικός, πολιτικός και οικονομικός έλεγχος, ανήκει στην κυβέρνηση Πούτιν;
Χθες, βγήκε το πολιτικό τέκνο του Γέλτσιν, ο μέγας θαυμαστής φασιστοειδών όπως οι Σολζενίτσιν και Ίλιν, να αναγνωρίσει τις επονομαζόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες», επιδιδόμενος σε ένα κρεσέντο αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού που θα ζήλευαν βελόπουλοι και μακελειό.
Για να προωθήσει τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων και τον σωβινιστικό μεγαλοιδεατισμό του, ο Πούτιν δεν δίστασε να σπιλώσει μέχρι και το όνομα του Βλ. Λένιν. Αλλά, για τα εγχώρια χαϊβάνια του πουτινικού «αντιιμπεριαλισμού», τι Ίλιτς, τι Ίλιν, το καλό το μίξερ της αντιμαρξιστικής και αντιδιαλεκτικής αμορφωσιάς όλα τα αλέθει.
Είναι το ίδιο μίξερ που – σημειωτέον — βγάζει… κομμουνιστή τον Σι Τζινπίνγκ και παθαίνει μια περίεργη αφωνία κάθε φορά που οι εργαζόμενοι στα κάτεργα της COSCO διεκδικούν αυτονόητα δικαιώματά τους.
Και κάτι ακόμη: Σύμφωνα με την λογική του πουτινικού «αντιιμπεριαλισμού», αν βλέπεις ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Ουκρανία, αν αρνείσαι να συνταχθείς είτε με τους ευρωατλαντικούς καπιταλιστές είτε με την ρωσική αστική τάξη, τότε είσαι… «φιλονατοικός»! Αν αρνείσαι να μπεις κάτω από τις ξένες για τα συμφέροντα των λαών σημαίες του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τότε είσαι και πάλι… «φιλονατοικός»! Για τέτοια ψυχεδέλεια μιλάμε…
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Προπύργια του σοσιαλισμού τα αστικά καθεστώτα στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς, αντι-ιμπεριαλιστική δύναμη η καπιταλιστική Ρωσία του Βλ. Πούτιν, προοδευτική πολιτική η «αποκομμουνιστικοποίηση», αρχαία ρωσική Γη η Ανατολική Ουκρανία (κατά το «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι»), δημιούργημα του κακού Λένιν και της επάρατου Σοβιετικής Ένωσης το κράτος της Ουκρανίας.
Πριν ενάμιση μήνα συκοφαντούσαν τις εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις στο Καζακστάν υιοθετώντας όλο το αφήγημα των αντιδραστικών αστικών κυβερνήσεων Ρωσίας-Καζακστάν περί «υποκινούμενης εξέγερσης, πορτοκαλί επανάστασης», κλπ. Σήμερα, στο πλαίσιο του ενδοιμπεριαλιστικού σκυλοκαυγά μεταξύ του Ευρωατλαντικού άξονα και της Μόσχας με επίκεντρο την Ουκρανία, φόρεσαν και πάλι την «αντι-ιμπεριαλιστική» τους πανοπλία και «επιστρατεύτηκαν» στο πλευρό της μητέρας-πατρίδας καπιταλιστικής Ρωσίας.
Και δωσ’ του κορώνες για τις επονομαζόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς που, ούτε λίγο ούτε πολύ, τις παρουσιάζουν ως προπύργια της σοσιαλιστικής επανάστασης. Βέβαια, όπως λέει ο λαός μας, «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά». Έτσι και ο τίτλος «Λαϊκές Δημοκρατίες», με τον οποίο βαφτίστηκαν τα αποσχισθέντα από την Ουκρανία αστικά καθεστώτα του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ ουδεμία σχέση έχουν με την σοσιαλιστική οικοδόμηση. Για ποιές «λαϊκές δημοκρατίες» μιλάμε όταν η εξουσία και τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου, όταν χρησιμοποιούνται για σημαίες επίσημα σύμβολα του τσαρισμού και ο πραγματικός, πολιτικός και οικονομικός έλεγχος, ανήκει στην κυβέρνηση Πούτιν;
Χθες, βγήκε το πολιτικό τέκνο του Γέλτσιν, ο μέγας θαυμαστής φασιστοειδών όπως οι Σολζενίτσιν και Ίλιν, να αναγνωρίσει τις επονομαζόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες», επιδιδόμενος σε ένα κρεσέντο αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού που θα ζήλευαν βελόπουλοι και μακελειό.
Για να προωθήσει τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων και τον σωβινιστικό μεγαλοιδεατισμό του, ο Πούτιν δεν δίστασε να σπιλώσει μέχρι και το όνομα του Βλ. Λένιν. Αλλά, για τα εγχώρια χαϊβάνια του πουτινικού «αντιιμπεριαλισμού», τι Ίλιτς, τι Ίλιν, το καλό το μίξερ της αντιμαρξιστικής και αντιδιαλεκτικής αμορφωσιάς όλα τα αλέθει.
Είναι το ίδιο μίξερ που – σημειωτέον — βγάζει… κομμουνιστή τον Σι Τζινπίνγκ και παθαίνει μια περίεργη αφωνία κάθε φορά που οι εργαζόμενοι στα κάτεργα της COSCO διεκδικούν αυτονόητα δικαιώματά τους.
Και κάτι ακόμη: Σύμφωνα με την λογική του πουτινικού «αντιιμπεριαλισμού», αν βλέπεις ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Ουκρανία, αν αρνείσαι να συνταχθείς είτε με τους ευρωατλαντικούς καπιταλιστές είτε με την ρωσική αστική τάξη, τότε είσαι… «φιλονατοικός»! Αν αρνείσαι να μπεις κάτω από τις ξένες για τα συμφέροντα των λαών σημαίες του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τότε είσαι και πάλι… «φιλονατοικός»! Για τέτοια ψυχεδέλεια μιλάμε…
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Προπύργια του σοσιαλισμού τα αστικά καθεστώτα στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς, αντι-ιμπεριαλιστική δύναμη η καπιταλιστική Ρωσία του Βλ. Πούτιν, προοδευτική πολιτική η «αποκομμουνιστικοποίηση», αρχαία ρωσική Γη η Ανατολική Ουκρανία (κατά το «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι»), δημιούργημα του κακού Λένιν και της επάρατου Σοβιετικής Ένωσης το κράτος της Ουκρανίας.
Φταίμε τώρα εμείς αν ρωτήσουμε… που τα βρήκατε αυτά τα φυντάνια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου